ตอนที่6 กลิ่นคาวเลือด 3

เขาก้มมองใบหน้านางในระยะประชิดก่อนจะรั้งเอวหญิงสาวเข้ามาหาลำตัวของเขาให้แน่นขึ้นด้วยมือข้างหนึ่ง

หญิงสาวถึงกับชะงักกึก

หลี่ซ่งหมินใช้ความเร็วด้วยมืออีกข้างเอื้อมขึ้นไปบริเวณท้ายทอยของหญิงสาว ก่อนจะโน้มริมฝีปากอุ่นจัดของเขาประกบเข้ากับริมฝีปากอิ่มนุ่มของนางอย่างสุดจะกลั้นอารมณ์บางอย่าง

หือ!

หงเหม่ยหลงอุทานในใจ มิได้เปล่งเสียงใดๆออกมาเพราะริมฝีปากถูกปิดอยู่ด้วยริมฝีปากของอีกฝ่าย

กระแสบางอย่างเริ่มก่อตัวกับหญิงสาวเช่นกัน

หลี่ซ่งหมินรวบร่างบางเอาไว้ในอ้อมกอด มือข้างหนึ่งจับศีรษะของนางเพื่อให้ใบหน้าของนางปรับทิศทางตามการจูบของเขา 

เขาสัมผัสได้ถึงความหอมหวาน นุ่มนวลชวนหลงไหล ความเสียวซ่าน และอีกหลายความรู้สึกที่มิอาจบรรยาย มิอาจห้ามใจ มืออีกข้างที่เดิมทีอยู่ที่เอวบางค่อยๆเลื่อนขึ้นไปตามแผ่นหลังนวลเนียน ริมฝีปากยังคงไล้เลียอย่างเอาแต่ใจ เรือนกายท่อนบนที่เปลือยเปล่าของชายหนุ่มเบียดเสียดกับร่างที่มีผ้าน้อยชิ้นเปียกปอนของหญิงสาวอยู่อย่างนั้น

และการกระทำของชายหนุ่มก็กำลังสร้างความรู้สึกแปลกประหลาดให้หงเหม่ยหลงอยู่ไม่น้อยอยู่เช่นเดียวกัน

มันเป็นประสบการณ์แปลกใหม่ที่นางรู้อยู่ว่าสักวันจะต้องเจอ แต่นางยังไม่เคยเจอ นี่ครั้งแรก ครั้งแรกของนาง ทั้งจูบ ทั้งสัมผัส ทั้งโอบกอดเบียดเสียดอยู่แบบนี้...

ตอนนี้นางอายุเพียงสิบหกใกล้สิบเจ็ดเท่านั้น ที่ที่นางเกิดและโตมา ไม่มีโอกาสได้เจอบุรุษที่มอบสัมผัสแบบนี้ให้และด้วยฐานะของนางที่เป็นถึงบุตรสาวหนึ่งเดียวของจอมมารอย่างหงซี กวน แน่นอนว่าไม่มีใครกล้า

อืม...

ขอลิ้มลองเสียหน่อย จะเป็นไรไป

นิสัยกล้าได้กล้าเสียเช่นนี้นางย่อมรู้ว่ามันไม่ถูกไม่ควร แต่ก็ยังอยากจะกระทำ

หลี่ซ่งหมินรู้สึกได้ถึงการเกร็งตัวของหญิงสาว มือเรียวเล็กของนางที่เดิมทีผลักอกเขาอยู่บัดนี้ตกอยู่ข้างลำตัวของนาง

แม้นางจะปล่อยให้เขาดำเนินสัมผัสนี้อยู่ แต่การเกร็งตัวของนางมันบ่งบอกกับเขาได้ว่านางกำลังอยากลิ้มลองสัมผัสนี้อย่างกล้าๆกลัวๆ   

นี่ครั้งแรกของนาง... ชายหนุ่มคิดในใจ

เขาจึงค่อยๆถอนริมฝีปากของตนออกจากริมฝีปากของนาง 

เขาเพียงก้มมองหน้านาง

สีหน้าของนางบอกกับเขาได้ว่า นางกำลังเคลิ้บเคลิ้มทั้งยังอยากลิ้มลองกับสัมผัสของเขาแบบไม่มีปิดบัง

อันที่จริง นางควรจะใส่จริตกับเขาให้มากในเรื่องนี้  การกระทำอย่างนี้ไม่แคล้วการโดนดูถูกจากเขา

นางช่างตรงไปตรงมาเสียจริง  

ชายหนุ่มถึงกับหลุดยิ้มออกมาเมื่อคิด

สตรีนางนี้น่าเอ็นดูจริงเชียว เขายังคงพิศมองใบหน้าของนางพลางคิดในใจ

“องค์ชาย ด้านในมีสิ่งใดผิดปกติหรือไม่” เสียงองครักษ์คนสนิทนามว่าซือเว่ยที่อยู่ด้านนอกตะโกนพร้อมกับเข้ามาในห้องด้านนอกของห้องอาบน้ำ เขาคล้ายกับได้ยินเสียงต่อสู้กันเมื่อครู่

“ไม่มีอะไร” หลี่ซ่งหมินตอบเสียงพร่าเล็กน้อย เขารีบปรับเสียงให้เป็นปกติก่อนเอ่ยอีกครั้ง

“ออกไป อย่าให้ใครเข้ามา”

เสียงนั้นทำให้หงเหม่ยหลงหลุดออกจากภวังค์ใคร่รู้ของตนในทันที

หญิงสาวรีบดึงสติทำกำลังเตลิดให้กลับคืนมาก่อนจะผละร่างงามออกจากแผงอกกำยำแล้วกระโดดออกจากอ่างน้ำเพื่อหยิบชุดคลุมมาสวมเอาไว้ 

นางเพียงยืนทำตาปริบๆอยู่ตรงมุมห้องพลางส่ายหน้าน้อยๆ เรียกสติของตน

หลี่ซ่งหมินรู้ตัวว่าเสียหญิงสาวในอ้อมกอดไป จึงรีบออกจากอ่างน้ำตามออกมา

“หยุด!” เสียงของหงเหม่ยหลงดังขึ้น

“ใส่ผ้า ใส่ผ้าก่อน เดี๋ยวนี้”

หลี่ซ่งหมินถึงกับชะงักเล็กน้อยก่อนหันไปหยิบชุดคลุมมาใส่ไว้ตามคำ

หงเหม่ยหลงไม่รอช้ารีบหยิบชุดที่ตนเองถอดกองเอาไว้ เพื่อจะนำมาใส่ไว้ที่ตัวดังเดิม

“เจ้ายังคิดจะใส่ชุดเดิม” เสียงของชายหนุ่มทักขึ้น “แล้วเจ้าจะอาบน้ำเพื่ออะไร”

เออ...จริง หญิงสาวคิดตามในใจ พลางหันซ้ายหันขวาเพื่อมองหาชุดอื่นที่อาจจะมีในห้องนี้

ซักพักก็มีชุดหนึ่งยื่นให้ตรงหน้า หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองคนที่ยื่นชุดให้

“ใส่ซะ” หลี่ซ่งหมินยื่นชุดให้พร้อมกับคำสั่ง