บทที่สามสิบแปด

อีกสองวันต่อมาพี่ชายจื่อเซิ้นก็มาค้างที่บ้านกับพี่ใหญ่เพื่อจะตกปลากัน หลังจากที่พากันตัดผักส่งให้คนรถนำกลับไปที่ร้านสามหนุ่มจึงพากันไปนั่งตกปลาที่ริมลำธารกันตั้งแต่ตอนกินมื้อเที่ยงอิ่มแล้ว

ฟ่านปิงมีหน้าที่ทำอาหารให้กับสามหนุ่มวันนี้เธอจึงคิดจะกินหม้อไฟชาบูดีกว่าหลายคนดี จากนั้นรอบบ่ายฟ่านปิงจึงคลุกอยู่ในครัวปรุงน้ำซุปและหั่นหมูหั่นปลา แล่กุ้งทำกุ้งแช่น้ำปลาทำน้ำจิ้มรสเด็ดหอมหอมแห้งนำมาแช่น้ำรวมทั้งเห็ดหูหนู

ฟ่านปิงเดินไปที่โรงเรือนหลังจากที่ทำของสดครบทุกอย่าง ลูกชิ้นเธอก็ทำเองทั้งหมูทั้งปลาและกุ้งทำให้มีจานเนื้อหลากหลายจะเอาออกมาจากในมิติก็ไม่ได้ เพราะมันยังเป็นความลับสำหรับสามีรวมทั้งแม่เสิ่นที่ตอนนี้ฟ่านปิงยังไม่อยากเปิดเผยและรู้ว่าสามมีสงสัยของใช้ของเธอบางอย่างที่เขาไม่เคยเห็น แต่เขาจะไม่ถามถ้าภรรยาไม่อยากให้รู้ ฟ่านปิงก็ไม่ได้รังเกียจสามีแต่ที่ผ่านมาเขาก็ยอมรับผิดทุกอย่างและแสดงให้เห็นว่ารักเธอและทำตามที่ลั่นวาจาเอาไว้ทุกอย่าง ฟ่านปิงถามว่ารักสามีไหมสำหรับเธอก็มีใจสั่นเวลาสามีออดอ้อนเหมือนลูกน้อยในห้องนอนทุกคืนและเธอคิดว่าคงไม่ยากที่จะเปิดใจยอมรับความรักของสามีอีกไม่นาน

 

เธอเลือกเอาหัวไชเท้า แครอท ผักกาดขาว บักบุ้งกวางตุง ต้นหอม ผักชี ขึ้นฉ่าย จนพอสำหรับสี่คนจึงกลับมาล้างเตรียมทุกอย่างจนครบเรียบร้อยจึงออกมานเล่นกับแม่เสิ่นรอสามหนุ่มที่ไปตกปลา ที่จริงฟ่านปิงจะเดินไปก็ได้แต่มันหนาวเธอจึงนั่งดูทีวีดีกว่าหลังจากแวบเข้ามิติอาบน้ำอุ่นและหยิบของบางอย่างออกมาใส่หม้อน้ำซุบให้เข้มข้นขึ้นไปอีก

เกือบหกโมงเย็นสามหนุ่มต่างก็ถือถังใส่ปลาของตัวเองและคันเบ็ดกลับมาด้วยรอยยิ้มที่เต็มหน้าก่อนจะพากันแยกย้ายไปอาบน้ำและมารวมตัวกันกินมื้อเย็นที่ฟ่านปิงทำเอาไว้รอ

ฟ่านปิงทำไว้สองหม้อและนำอาหารออกมาวางรอเอาไว้แล้วมู่หยางไม่แปลกใจกับอาหารของน้องสาวเพราะในทีวีที่ดูในมิติมีให้เห็นและรีวิววิธีกินจนเขากลืนน้ำลายตาม

เขาก็เคยกินกับฟ่านปิงในมิติอยู่สองครั้งก่อนที่ฟ่านปิงจะแต่งงาน หลังแต่งงานเขาจึงยังไม่ได้เข้าไปในมิติของน้องสาวอีกนอกจากที่ฟ่านปิงจะไปหาเขาที่บ้านแต่เฉินซานก็ตามติดเหลือเกินจะหาเวลาแวบเข้ามิติกับน้องสาวของตัวก็ต้องเขาห้องส่วนตัวของเขาเท่านั้น

จื่อเซิ้นมองอาหารตรงหน้าด้วยความสงสัยนี้คืออาหหารค่ำอย่างนั้นหรือทำไมมีแต่ของสดละรวมทั้งแม่เสิ่นกับเฉินซานที่ได้แต่ส่ายหัวเพราะทั้งสองคนก็ยังไม่เคยกินเช่นเดียวกัน

ฟ่านปิงจึงหัวเราะเบาๆพอทุกคนนั่งลงทีของตัวเองเรียบร้อยแล้ว

"  นี้คือชาบูค่ะทุกคนหนาวๆแบบนี้เรามาเปลี่ยนกินอาหารที่ร้อนและให้ความอบอุ่นกับร่างกายอีกทางค่ะวิธีกินทำตามเลยค่ะพี่ใหญ่สอนพี่ชายจื่อเซิ้นด้วยค่ะ"

ฟ่านปิงจึงลงมือเอาเนื้อหมูแผ่นบางย่างก่อนใคร

"ชอบย่างก็ย่างนะคะในนี้คือน้ำซุปมีแบบเผ็ดและไม่เผ็ดชอบแบบไหนเชิญตามสบายนะคะ" ฟ่านปิงเอาเนื้อชิ้นบางลงจุ่มน้ำแปบเดียวเนื้อสุกแล้วจึงเอาใส่ถ้วยให้แม่สามีก่อนบอกแม่เสิ่น

"เลือกน้ำจิ้มเองเลยค่ะว่าชอบแบบไหน" ทั้งยังใส่พวกลูกชิ้นลงไปทั้งเห็ดทั้งผักสดลงไปทำให้ทุกคนดูซึ่งสามีรีบทำตามภรรยาสาวทันที

จื่อเซิ้นก็ทำตามมู่หยางด้วยเช่นเดียวกันพอลองจุ่มเนื้อตามฟ่านปิงทำ พอเข้าปากสามหนุ่มไม่รอช้าที่คีบชิ้นต่อไปอย่างรวดเร็วทั้งเผ็ดทั้งอร่อยเหงื่อไหลก็ไม่สนใจต่างตั้งหน้าตั้งตาใส่อาหารบนเตาย่างและในหม้อกันจนเกลี้ยงหม้อและนั่งลูบท้องกันคนละทาง พอมองหน้ากันต่างก็หัวเราะอย่างถูกใจตบท้ายด้วยแตงโมเย็นๆ

ตอนที่สามหนุ่มกินกุ้งแช่น้ำปลากันสามหนุ่มหมดไปคนละเป็นโลเลยมั้งแม่เสิ่นกับฟ่านปิงนั่งมองพวกเขาแย่งเนื้อกันจนไม่เหลือสักชิ้มรวมทั้งผักกับน้ำซุปอีกด้วย

"ปิงเอ๋อร์อาหารมื้อนี้อร่อยจริงๆน้องอย่าลืมไปสอนพ่อครัวด้วยละ" จื่อเซิ้นหันมาบอกน้องสาวบุญธรรมของตัวเอง

"พี่ว่ามันต้องขายดีมากๆเลยทำไมน้องไม่บอกพี่ตั้งแต่ก่อนหน้าหนาวนะ""จื่อเซิ้นถาม

"มันต้องสั่งหม้อและมีโต๊ะเพื่อวางหม้อค่ะพี่ชายและถ้าพี่จะเปิดต้องมีสถานที่เพียงพอต่อลูกค้าด้วยน้องจึงยังไม่บอกเอาไว้พี่ไปเตรียมร้านใหม่เลยแล้วกัน ทำเป็นปุฟเฟต์เก็บรายหัวเอา พี่เริ่มสั่งหม้อก่อนรวมทั้งโต๊ะเก้าอี้ให้พอ ปีหน้าเปิดก็ยังไม่สายค่ะหรือจะเปิดหลังหน้าหนาวก็ยังได้เลยเพราะคนกินได้ทุกฤดูอยู่แล้วถ้าพี่สนใจก็ทำได้เลยค่ะน้องจะบอกสูตรให้เอง"

"ขอบใจมากน้องรักของพี่มาให้กอดให้ชื่นใจหน่อยกับความเก่งของน้องสาวของพี่ กลับไปพี่จะสั่งทำหม้อกับโต๊ะเลยส่วนที่ดินพี่มีหลายที่หรือตึกแล้วพี่จะเลือกดู" พูดจบจึงยื่นมือไปจะกอดน้องสาวให้ชื่นใจสักหน่อย

แต่เฉินซานเอาตัวมาบังภรรยาเอาไว้ก่อนมู่หยางกับแม่เสิ่นได้แต่หัวเราะกับคนหวงเมีย

"ชมก็พอแล้วครับพี่ภรรยาผมหวง" เฉินซานบอกน่านิ่งฟ่านปิงได้แต่กรอกตามองบนกับอาการของสามี

"ไม่กอดก็ได้เหอะเบื่อพวกคลั่งรักจริงๆ" จื่อเซิ้นหันหน้าว่าให้น้องเขยหน้าเหม็น

"เอาไว้พี่มีภรรยาแล้วจะรู้เองครับ" ฉินซานตอบน่าตาเฉย

"ไม่รู้เหมือนกันเพราะไม่เคยชอบผู้หญิง" จื่อเซิ้นตอบน่าตาเฉยเช่นเดียวกันแต่หันไปมองมู่หยางอีกที มู่หยางได้แต่ยิ้มให้เพื่อนก่อนจะบอก

"เดี๋ยวนายก็เจอ"

ฟ่านปิงมองดูพี่ชายทั้งสองคนก็ไม่ตกใจเพราะว่าบางที่ทั้งสองหนุ่มอาจจะไม่ชอบผู้หญิงจริงๆก็ได้

เธอจึงบอกพี่ชายจื่อเซิ้นแบบเป็นนัยๆไปว่า

"จะรักจะชอบใครก็บอกไปเลยค่ะพี่ชายจื่อเซิ้นเพราะชีวิตเป็นของเราที่จะลิขิตเองไม่ต้องกลัวน้องสาวคนนี้รับได้ทุกอย่างและพร้อมจะอยู่เคียงข้างพี่ทั้งสองคนเสมอค่ะ"

ไม่ใช่ว่าเธอมองไม่ออกเพราะเวลาที่พี่ชายจื่อเซิ้นมองพี่ใหญ่ของเธอมันเกินคำว่าเพื่อนและพี่ชายจื่อเซิ้นก็คอยช่วยเหลือพี่ชายของเธอมาโดยตลอด ที่แกล้งว่าแอบซ่อนน้องสาวเพราะอยากแกล้งเฉินซานมากกว่าฟ่านปิงมองออกว่าพี่ชายจื่อเซิ้นชอบพี่ใหญ่ของเธอจริงๆ

สองหนุ่มมองหน้าน้องสาวด้วยความตกใจที่ฟ่านปิงรู้ว่าจื่อเซิ้นคิดอะไรต่อพี่ชายของตัวเองและแววตาของจื่อเซิ้นก็วาววับอย่างถูกใจที่ฟ่านปิงแนะนำ

"ไปค่ะหนูจะไปส่งพี่ทั้งสองคนเองพี่ซานรอที่บ้านนะคะหนูมีเรื่องจะคุยส่วนตัวกับพี่ชายทั้งสองคนค่ะ" เฉินซานทำน่าไม่ยินยอมจะตามภรรยาไปส่งด้วยแม่เสิ่นจึงดึงไว้

"ซานเอ๋อร์เก็บของรอน้องลูกเดี๋ยวจะดึกนะให้น้องคุยกันก่อนนะลูก" แม่เสิ่นบอกลูกชาย