นางร้ายอย่างข้าขอพลิกชะตาของตัวเอง のすべてのチャプター: チャプター 1 - チャプター 10

พีระดาตื่นขึ้นมาในร่างของสาวน้อยมู่ฟ่านปิงแบบงงๆแต่ทว่าตอนนี้ความทรงจำของเจ้าของร่างเดิมกำลังหลั่งไหลเข้ามาที่หัวเธอเหมือนสายน้ำเชี่ยวแรง เจ้าของร่างถูกเพื่อนในหมู่บ้านเดียวกันหลอกมาดูหนังกลางแปลงที่มาฉายในหมู่บ้าน เพื่อนสาวคนนั้นยื่นน้ำบางอย่างให้ดื่ม เจ้าของร่างจึงดื่มด้วยความไม่รู้แล้วทุกอย่างก็มืดลง ตื่นมาอีกทีก็ตกเป็นเมียของคู่หมั้นของเพื่อนที่ชวนตัวเธอมาดูหนังเมื่อคืนนี้เพราะเพื่อนสาวของเจ้าของร่างนั้นอยากได้คู่หมั้นของมู่ฟ่านปิงที่แอบคบหากันลับหลังทั้งสองคนจึงวางแผนกันบอกให้คู่หมั้นของมู่ฟ่านปิงชวนมาดูหนังด้วยกันอีกด้วยเมื่อคืนมันช่างเหมือนนิยายที่เราอ่านแล้วโยนทิ้งเอาไว้เลยเหอะ และเนื้อเรื่องยังบอกอีกว่าทั้งสองคนแอบได้เสียกันจนต้องวางแผนให้มู่ฟ่านปิงแย่งคู่หมั้นของเพื่อนตัวเองและมันก็เป็นไปตามแผนของพวกชายชั่วหญิงเลวสองคนจนร่างนี้ที่พอรู้ว่าตัวเองโดนหลอกมาย้ำยี เธอจึงเสียใจมากหัวใจวายตายหลังจากที่ถูกคู่หมั้นของเพื่อนย้ำยีด้วยยานรกทั้งคู่"หึในเมื่ออยากให้ฉันร้ายนักฉันจะร้ายให้มันดู"เพราะร่างเก่าใจอ่อนเชื่อคนง่ายจึงโดนทำร้ายจนต้องตาย ต่อจากนี้ไม่มีแล้วคนอ่อนแอพี่สาวคน

เสี่ยวชิงชิงมองหน้ามู่ฟ่านปิงด้วยความตกใจ“เธอพูดอะไรนะฟ่านปิง ฉันไม่รู้เรื่อง”อี้เหิงก็หน้าซีดเช่นเดียวกันพอมู่ฟ่านปิงพูดออกมาชาวบ้านต่างก็แตกฮืออีกครั้ง“มันก็จริงนี้นา นี้เธอสองคนรู้ได้ยังไงเหรอว่าฉันกับคู่หมั้นของเธออยู่ที่นี้และยังตามคนมาด้วยมากมายด้วยแล้วจะให้ฉันคิดอะไรดีละ ที่จริงถ้ารักชอบกันก็บอกฉันมาตรงๆได้นะไม่ต้องลักกินขโมยกินกันลับหลังฉันกับคู่หมั้นของเธอหรอก”มู่ฟ่านปิงพูดขึ้นอีกครั้งเสี่ยวชิงหน้าซีดตกใจจนเซถอยหลัง นางเสี่ยวหลันเห็นลูกตัวเองโดนต้อนจนโวยวายขึ้นมาอีกว่า“แกไม่ต้องมาอ้างอะไรอีกเลย พอคนจับได้แล้วว่าแอบวางยาคู่หมั้นเพื่อน แกยังจะใส่ร้ายลูกสาวฉันอีกก็เพราะเมื่อคืนพวกเราตามหาแกทั้งคืนแล้วไม่เจอ เช้านี้จึงนัดกันมาตามหาแกอีกรู้อย่างนี้มื่อคืนพวกฉันคงไม่ตามหาแก”นางเสี่ยวหลันบอกทุกคนที่มากลับตัวเอง“อ้อเหรอคะขอบคุณนะที่ตามหาฉันยังพาคนมาด้วยจะได้เป็นพยานให้ฉันทั้งหมู่บ้านเลย ดี ในเมื่ออยากให้ฉันร้ายก็ยอมรับเอาความอับอายต่อเลยก็แล้วกัน ลุงผู้ใหญ่บ้านเป็นพยานให้หนูด้วยนะคะ ว่าเสี่ยวชิงกับอี้เหิงแอบได้เสียกันมาหลายเดือนแล้วและตอนนี้เสี่ยวชิงก็กำลังตั้งท้องเกือบจะสามเด

หลังจากกลับมาจากบ้านร้าง มู่ฟ่านปิงกินข้าวเช้ากับพี่ชายของเธอแล้วเข้าห้องนอนพักผ่อนเพราะเธอรู้สึกเหมือนจะไม่สบาย พี่ชายเอายาให้น้องสาวกินวันนี้คงต้องขาดงานเพราะมันจำเป็น ถ้าเถ้าแก่ไล่ออกคงต้องหางานใหม่ทำเพราะเขาเองก็ไม่สามารถทิ้งน้องสาวเอาไว้คนเดียวได้เพราะเธอเจอเรื่องเลวร้ายมากมายในคืนเดียวมู่หยางนั่งคิดเขามีกันกับน้องสาวสองคนตั้งแต่พ่อแม่เสียชีวิตไปสองพี่น้องดิ้นรนเอาตัวรอดมาโดยตลอด มู่หยางนั่งคิดคนเดียวเรื่อยเปื่อยและคอยมองเข้าไปประตูห้องที่น้องสาวนอนพักอยู่ เขาจึงตัดสินใจเดินไปที่หลังบ้านเอาอาหารไปให้ไก่และรดน้ำผักที่หลังบ้านแทนน้องสาวทุกอย่าง ที่ดินทำบ้านที่พ่อกับแม่ทิ้งเอาไว้ให้แบ่งออกเป็นที่บ้านสองหมู่ อีกสี่หมู่พ่อกับแม่ก็ล้อมรั้วเอาไว้ให้อย่างดีที่ติดกับที่ดินของบ้านแต่สองพี่น้องใช้เพียงพื้นที่หลังบ้านปลูกผักเอาไว้กิน นอกนั้นเป็นผลไม้ที่พ่อแม่ปลูกทิ้งเอาไว้ให้ก่อนที่ท่านทั้งสองจะเสียชีวิตไป เวลาวันหยุดสองพี่น้องจะช่วยกันตัดหญ้าอยู่เป็นประจำวันนี้รอบบ่ายมู่หยางจึงคิดจะเข้าไปตัดหญ้าเสียหน่อยไหนๆก็หยุดงานแล้วมู่ฟ่านปิงเข้าห้องนอนหลับเป็นตายด้วยความเหนื่อยหล้า แม้มื้อเที่ยงเธอก

สองพี่น้องนั่งฉลองกันดูทีวีไปด้วยมู่หยางจึงบอกน้องสาวว่า"พรุ่งนี้เสิ่นเฉินซานจะมาช่วยพี่ตัดหญ้าจนกว่าจะเสร็จน้องช่วยทำอาหารเพิ่มด้วยนะแต่ตอนเช้าพี่จะเช้าไปลาออกจากงานแต่เช้า" เขาบอกน้องสาวพอพี่ชายเอ่ยชื่อสามีที่ได้มาแบบไม่ได้ตั้งตัวก็หน้างอบึ้งใส่พี่ชายทันทีเขาจะมาทำไมทุกวันคะ ฉันไม่ปลื้มหรอกนะคะพี่ใหญ่บอกไว้เลยยิ่งคิดถึงคำพูดของชายหนุ่มตอนเช้ามืดที่บอกว่าเธอวางยาเขายังไม่พอมีหน้ามาบอกอีกว่าอย่าหวังจะได้ใจเขาเลยถึงจะเป็นเมียของเขาแล้วก็ตาม ช่างกล้าพูดใครจะไปอยากได้ใจเขากันแม้แต่หน้าเธอยังไม่อยากจะมองเลยไม่ว่าจะวันไหนก็ตามพอเรื่องกลับตาลปัดมีการของโทษและขอรับผิดชอบเหอะเธอไม่วันใจอ่อนง่ายๆหรอกคอยดูสิยิ่งคิดยิ่งไมโหไอ้หน้าปลากะโฮ้!!!โง่แล้วยังอวดฉลาดอีกฟ่านปิงคิดด้วยใจที่เดือดดาล"จะมาทำไมทุกวันคะพี่ใหญ่น้องบอกก่อนนะเกลียดขี้หน้าเขามากพี่ไม่เห็นเขาว่าน้องตอนที่อยู่ในบ้านร้างสองคน พอน้องรู้สึกตัวเขาก็ว่าให้น้องทันทีไม่ถามสักคำ คนอะไรไม่มีเหตุผลเอาแต่ความคิดเขาตัวเองถูกบอกเขาไปเลยนะว่าไม่ต้องมาไม่ต้อนรับ" เธอบอกพี่ชายด้วยความไม่พอใจ"พี่ก็เข้าใจนะแต่เขาก็ขอโทษเราแล้วและยอมรับผิดต่อเราท

"มานั่งเร็วๆลูกวันนี้ปิงเอ๋อร์ทำอาหารหลายอย่างเลยแม่จะไปช่วยก็ไม่ยอม แต่ชวนแม่ปักผ้าซะงั้นมีลายผ้าให้แม่ปักใหม่ๆอีกและสวยมากด้วย เดี๋ยวกินอิ่มแล้วแม่จะเอาให้ดู" ป้าเสิ่นหนานบอกกับสองหนุ่มมู่หยางมองหน้าน้องสาวเธอจึงพยักหน้าให้พี่ชายเป็นอันเข้าใจกันส่วนเสิ่นเฉินซานนั้นทั้งกินทั้งยิ้มเพราะกับข้าวที่ภรรยาตัวน้อยทำนั้นมันอร่อยมาก เขาเพิ่มข้าวไปสองจานจนแม่ของเขามองหน้าลูกชายของตัวเองว่ากินเยอะมากกว่าทุกวัน"คงจะชอบรสมือของปิงเอ๋อร์ละซิ" แม่เสิ่นเอ่ยแซวลูกชายซึ่งเขาก็ตอบรับทันที"อร่อยมากครับแม่"อาหารอร่อยไม่พอได้ยินว่ามู่ฟ่านปิงยอมเป็นลูกสาวของแม่อีกคนเขายิ่งดีใจทั้งกินทั้งยิ้มเหมือนคนโง่งม ฟ่านปิงมองทีไรก็ยิ่งขัดใจกับสายตาที่มองมาที่เธอหวานเยิ้มนี้มันอะไรมองแล้วขัดลูกกะตาจริงๆหลังจากอิ่มข้าวก็มีแตงโมเย็นๆให้ล้างปากอีกทุกคนนั่งเล่นกันที่หลังบ้านที่มีต้นลูกพับให้ร่มเงาและอากาศไม่ร้อนมากมีแคร่ให้นั่งและเก้าอี้อีกหลายตัวให้นั่งเล่นตอนนี้ชายหนุ่มกำลังทึ้งกับแบบวาดลายผ้าของแม่ที่ปักตามแบบที่มู่ฟ่านปิงวาดให้ มันสวยงามและดูมีชีวิตราวกับมันยิ้มได้ เขามองหน้าของคนตัวเล็กที่นั่งเล่นอยู่กับพี่ชายข