32

เวยอ๋องพาหนิงเยียนกลับเข้ามาในกระโจม หญิงสาวนอนด้านบน ส่วนเขานอนอีกเตียงหลังหนึ่ง เพราะช่วงนี้นางมาอาเจียนใส่เขาบ่อยครั้ง ชายหนุ่มสั่งให้ไป๋หลานดูแลหนิงเยียนให้ดี ส่วนตัวเขามุ่งหน้าไปกระโจมท่านปู่

ไท่ชางหวงในยามนี้มิหลับมินอน นั่งจิบสุรา ได้ข่าวว่าหลานสะใภ้คนดีโดนสุนัขจิ้งจอกรุม แต่เคราะห์ดีนางรอด

"ท่านปู่" เวยอ๋องสาวเท้าเข้ามาในกระโจมท่านปู่ของเขา 

"นั่งเถอะ"

"ท่านปู่ หนิงเยียนโดนสุนัขจิ้งจอกรุมทำร้าย เกรงว่าต้องมีผู้อยู่เบื้องหลัง" เวยอ๋องหมุนเเหวนหยกที่นิ้วโป้ง ไท่ชางหวงใช้สมองครุ่นคิด

"ข้าสงสัยนาง ต้องเป็นนางที่สั่งให้หนานอ๋องทำแน่นอน แม้นางจะอยู่ในตำหนัก แต่ทว่านางสั่งหนานอ๋องได้" 

"หลานคิดว่าเป็นหนานอ๋อง เพราะหยวนเหมยเข้าไปหาหลานในกระโจมพยายามจะทำมิดีกับหลาน"

"ต้องใช่แน่ ๆ สารเลวนัก บิดาของเจ้า ถ้าไปบอกปากเปล่าเขามิเชื่อหรอก ต้องหาหลักฐาน นังอสรพิษนี่ มักเล่นคลื่นใต้น้ำจริง ๆ ข้าว่า นางต้องมีแผนร้ายแน่นอน กะจะเอาชีวิตหนิงเยียน เพราะหนิงเยียนเป็นเทวดา นางรักษาได้ทุกโรค ต่อไปเจ้าดูแลนางอย่าให้คลาดสายตาเเล้วกัน"

เวยอ๋องกลัวเหมือนกัน กลัวคนจะมาทำร้ายนาง วันนี้เมื่อตอนที่เขาเห็นสุนัขจิ้งจอกกำลังจะกระโจนเข้าหานาง เขาไม่รอช้าที่จะหยิบธนูขึ้นมาสังหารมัน ถ้านางตาย เขาคงอยู่มิได้

เขายอมรับเเล้วว่า เขารักนางสุดหัวใจจริง ๆ ต่อไปเขาจะปกป้องดูแลนางให้ดีที่สุด

เวยอ๋องเดินกลับมาที่กระโจมมองนางมารร้ายหลับอย่างสบาย ชายหนุ่มจุมพิตที่กลีบปากงามอย่างช้า ๆ เพียงไม่นานก็ถอนจูบออก จากนั้นไปอีกเตียง

เสียงตบหน้าดังขึ้นฉาดใหญ่ หยวนเหมยถึงกับล้มลงพื้น นางมิคิดว่าหนานอ๋องจะทำร้ายนาง เพราะนางหลอกล่อเวยอ๋องมิสำเร็จ

"เเค่นี้ เจ้าก็ทำมิได้ แล้วต่อไปยามที่เป็นฮองเฮาจะปกครองวังหลังได้อย่างไร นังหนิงเยียนมันรอดไปได้ ท่านแม่อุตส่าห์วางแผนให้มันตาย จะได้ไม่มีใครรักษาโรคระบาดที่จะเกิดขึ้นนี้ได้ เพื่อที่ข้าจะเตรียมหมอเทวดามารักษา เพื่อที่จะได้ความดีความชอบ อีกทั้งตำแหน่งรัชทายาทจะได้มิหลุดมือไป"

"ท่านพี่ อย่าได้โกรธข้าเลยเจ้าค่ะ" หยวนเหมยกอดขาหนานอ๋องไว้ นางหวาดกลัวเขาเหลือเกิน

หนานอ๋องคว้าร่างงามขึ้นมาประโลมเลียอย่างเร่าร้อนม่านมุ้งถึงกับสั่นไหว...

ยามเช้าวันถัดมาหนิงเยียนพลันลืมตาขึ้น มองไปโดยรอบ พบเสี่ยวอ้ายเดินถือถาดสำริดทองคำเข้ามาให้เจ้านายล้างหน้า

"บ่าวดีใจมากเจ้าค่ะ เมื่อบ่าวมาถึงกระโจม คุณหนูเสิ่นรายงานท่านอ๋อง ว่าพระชายาตกอยู่ในอันตราย ท่านอ๋องรีบไปช่วยพระชายาทันทีเจ้าค่ะ"

อย่างน้อยเจ้าคนถ่อยก็ห่วงนาง แต่นางก็มิชอบเขาอยู่ดี

"คุณหนูเสิ่นล่ะ เป็นอย่างไรบ้าง"

"บ่าวเดินไปส่งนางที่กระโจม นางทั้งร้องไห้เป็นห่วงท่าน"

"อือ ประเดี๋ยวไปหานางกัน"

"แย่แล้ว พระชายา ท่านอ๋องสั่งให้ท่านไปที่กระโจมฝ่าบาท ตอนนี้ฝ่าบาทผื่นขึ้นเต็มตัว" ข้ารับใช้เข้ามารายงาน

หนิงเยียนไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องขึ้น 

กระโจมฝ่าบาทในยามนี้ หยางกุ้ยเฟยมารดาของเวยอ๋องกุมพระหัตถ์ของฝ่าบาทเอาไว้ร่ำไห้เเทบขาดใจ

"เสด็จแม่ให้หนิงเยียนรักษาอาการเสด็จพ่อเถอะ"

หยางกุ้ยเฟยยอมถอยออกมา หนิงเยียนวางกล่องยาโบราณไว้ สั่งให้ทุกคนออกไปให้หมด ทุกคนยอมทำตามที่นางบอก หนิงเยียนมองดูผื่นขึ้นเต็มใบหน้าและที่แขน ที่คอ พิษพวกนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร หรือมีคนวางยาพิษในน้ำ

 แม้นางจะเป็นหมอในยุคปัจจุบัน แต่ทว่านางชอบอ่านนิยายจีนโบราณที่อิงมาจากประวัติศาสตร์เช่นกัน

ยามที่คนในยุคโบราณ จะลอบทำร้ายคนอื่น มักหาพิษในยุทธภพมาสังหารคนใกล้ตัว

ฝ่าบาทไปสร้างศัตรูไว้ที่ใด

นางนึกถึงกล่องยาในโลกภพปัจจุบันก็ปรากฏขึ้นมาในชั่วพริบตาเดียว ไม่ว่าจะเป็นพิษอันใดหรือโรคอันใดก็ช่างเถอะ เมื่อเจอตัวยาสมัยใหม่เข้าไปรับรองว่าหายแน่นอน นางรีบฉีดยาให้ฝ่าบาท ก่อนที่คนอื่นจะเข้ามา

เวยอ๋องมองคนในม่านมุ้ง เห็นนางถือกล่องยาเดินออกมา

"ฝ่าบาทพักผ่อนประเดี๋ยวก็หายเพคะ พระสนม"

"ขอบใจเจ้ามาก" หยางกุ้ยเฟยรีบเข้าไปหาฮ่องเต้ทันที

หนิงเยียนเร่งเดินกลับไปที่กระโจม เวยอ๋องเดินตามหลังนางไม่ห่าง

"ท่านอ๋องขอรับ ทหารเกิดอาการคันไปตามเนื้อตัว ตอนนี้พวกเขานอนดิ้นทุรนทุราย" ทหารเข้ามารายงาน หนิงเยียนไม่รอช้า การรักษาคนนั้นสำคัญยิ่งนัก

นางเดินตามทหารเหล่านั้นไป พบว่าเหล่าทหารกล้านอนดิ้นเพราะอาการคัน ใบหน้าพวกเขาเป็นสีแดง ทหารนับสิบคนร้องด้วยความเจ็บปวด หนิงเยียนสั่งเสี่ยวอ้ายไปตามเสิ่นฮัวมา ส่วนเวยอ๋องมองชายามารร้ายช่วยเหล่าทหารอย่างไม่ถือตัว

หนิงเยียนจึงสั่งให้เวยอ๋องจัดตั้งอีกกระโจมขึ้นมา เพื่อนางจะได้รักษาคนป่วยได้ ยามนี้นางสงบศึกกับเขาเสียก่อน

หนิงเยียนนั่งในกระโจม ทหารแต่ละนายเดินเข้ามาหานาง ในระหว่างนางนั่งที่เก้าอี้ไม้จันทร์หอม ให้ทหารยื่นแขนมาหานาง ให้ทหารหันหน้าไปทางอื่น จากนั้นกล่องยาก็พลันปรากฏขึ้นพร้อมเข็มฉีดยา เพียงไม่นานนางก็ฉีดยาให้เขา คนแล้วคนเล่า 

"เอาละ อาการพวกเจ้าไม่นานคงหาย ไปรับยาต้มกับสาวใช้ด้านนอกเถอะ"

"ขอบพระคุณพระชายา"

หนิงเยียนรักษาโรคผื่นพิษให้ทหารอย่างไม่กลัวว่าตนเองนั้นจะโดนเชื้อไปด้วย

"พระชายาเจ้าคะ โปรดช่วยชายาหนานอ๋องด้วย นางเป็นผื่นทั่วตัวเจ้าค่ะ" ข้ารับใช้ของชายาหนานอ๋องพลันเข้ามารายงาน

เสิ่นฮัวที่จัดเทียบยาในกระโจมได้ยินเข้า ทำไมไม่ให้นางติดโรคตายไปเลยเล่า

"ประเดี๋ยวข้าตามไปรักษานาง" หนิงเยียนบอกข้ารับใช้ชายาหนานอ๋อง 

"พี่หญิง ท่านจะไปรักษานางทำไม เมื่อวานตอนข้าเข้ามาตามท่านอ๋องไปช่วยท่าน ชายาหนานอ๋องกอดท่านอ๋องข้าเห็นกับตา"