49

เวยอ๋องสั่งคนให้ไปที่คุกหลวงนำตัวไท่ชางหวงออกมา พบว่าไท่ชางหวงโดนทรมานเกือบตาย แต่ก็ยังไม่ตาย

เวยอ๋องนั่งมองไท่ชางหวง เขาให้หมอหลวงมารักษา สองชั่วยามเเล้วยังไม่ฟื้น 

ยามนี้เขาสั่งให้คนนำตัวอวี้ฮองเฮาออกไปที่สำนักนางชีชั่วชีวิต อีกทั้งช่วยพระมารดาออกมาจากคุกหลวงด้วยเช่นกัน ชูอ๋องแม้จะไม่มีส่วนก่อกบฏ เวยอ๋องตัดสินให้ชูอ๋อง ออกไปใช้ชีวิตที่นอกเมือง พร้อมทั้งอนุและบุตรชายบุตรสาว นับว่าเวยอ๋องเมตตาเเล้ว

หนิงเยียนอาเจียนไม่หยุด สองอาทิตย์มานี้ไม่ได้ข่าวของเวยอ๋องบ้างเลย 

ดูเหมือนนางจะมีข่าวดีเเล้ว หญิงสาวเพิ่งตรวจดูอาการของนางยามเช้า นางตั้งครรภ์แล้ว เสี่ยวอ้ายดูแลนางอย่างดี อีกทั้งเสิ่นฮัวยามนี้ ดูเหมือนว่า เซียวหยางจะตัดสินใจหมั้นหมายกับเสิ่นฮัว รอข่าวจากแคว้นต้าโจว เวยอ๋องชิงเมืองมาได้รึไม่

"พระชายา" เสิ่นกวงนั่นเอง หนิงเยียนคิดว่าเวยอ๋องต้องมารับนาง

"เขาเล่า"

"เวยอ๋องสิ้นพระชนม์แล้ว" หนิงเยียนเข่าอ่อนเป็นลมทันที

"พระชายา" เสี่ยวอ้ายรีบประคองเจ้านายเข้าไปในตำหนักรับรอง 

หนิงเยียนลืมตาขึ้นมาอีกที เสิ่นกวงยังพูดความเดิม เวยอ๋องตายเเล้ว ค่ำคืนนั้น นางขออนุญาตเซียวหยางเผากระดาษเงิน กระดาษทองไปให้เวยอ๋อง

เตาเผากระดาษเงินกระดาษทองร้อนระอุด้วยเปลวเพลิง หนิงเยียนร่ำไห้ ทั้งก่นด่าเวยอ๋องสารพัด

"เจ้าคนเลว เจ้าทิ้งข้ากับลูกไป ข้าจะอยู่อย่างไร" หนิงเยียนเสียใจที่สุด 

ลูกอย่างนั้นรึ เวยอ๋องที่หลบอยู่หลังต้นเสา สาวเท้าเข้ามาหานางมารร้ายทันที

"ผีหลอก !!!"

"ข้าไม่ใช่ผี" เวยอ๋องในชุดเกราะสีน้ำเงิน ส่งยิ้มให้คนงาม

นี่เขาให้คนอื่นมาหลอกนางอย่างนั้นรึ เห็นนางเป็นตัวอะไรกัน

หนิงเยียนลุกขึ้นชกเข้าเบ้าตาเวยอ๋องเต็ม ๆ 

"นี่เจ้าทำร้ายข้ารึ"

"แล้วผู้ใดหลอกข้าว่าตายเเล้ว ข้าร้องไห้จนเป็นลม สารเลวยิ่งนัก"

"ข้าขอโทษ ข้ากลับมารับเจ้าพร้อมลูกเเล้ว"

"ชิ เจ้าคนเลว" หนิงเยียนทุบที่อกเขาเบา ๆ ชายหนุ่มรวบตัวหญิงสาวเข้ามากอด

ต่อไปนี้จะมีเพียงพวกเขาสองคนร่วมเรียงเคียงหมอนกันอย่างมีความสุข 

ไม่มีบุรุษที่โมโหร้าย ทำร้ายรังแกนางอีกเเล้ว หนิงเยียนพลันโล่งอกที่เขามิตายจากนางไป

ฉลองพระองค์สีเหลืองทองลายมังกรทองปักด้วยดิ้นทอง บนศีรษะสวมด้วยมงกุฏที่งดงามที่ผู้ครองแคว้นคู่ควร ข้างกายของเขา มีสตรีในอาภรณ์สีแดง ลายหงส์เพลิงปักด้วยดิ้นทองอย่างงามล้ำ ทั้งคู่เดินเคียงข้างกันในท้องพระโรงอย่างเนิบช้า เหล่าขุนนางน้อยใหญ่ ต่างมองเป็นคู่สวรรค์สรรสร้างยิ่งนัก 

ทั้งสองพระองค์ประทับตำแหน่งของตัวเอง ฮ่องเต้จ้าวเชียนนั่งที่ประทับมังกรทอง หนิงฮองเฮานั่งถัดลงมา

"ขอให้ฝ่าบาททรงพระเจริญหมื่นปี หมื่นปี หมื่นหมื่นปี" คำถวายพระพรขุนนาง

"ขอให้ฮองเฮาทรงพระเจริญพันปี พันพันปี" คำถวายพระพรของขุนนาง

ฮ่องเต้จ้าวเชียนทรงตรัสไว้ว่า จะครองแผ่นดินอย่างมีมโนธรรม สามปีนี้ยกเว้นส่วยอากรทางการค้าทุกอย่าง เพื่อให้ราษฎรมีเบี้ยเก็บ 

ช่างเป็นข่าวดียิ่งนักที่ฮ่องเต้องค์ใหม่ขึ้นครองราชย์ ทำให้ราษฎรรักใคร่จ้าวเชียนยิ่งนัก

ส่วนบิดาของหนิงเยียนเลื่อนขั้นมาเป็นราชครูหนิง ราชครูหนิงภูมิใจในตัวหนิงฮองเฮายิ่งนัก ส่วนธิดาลูกอนุ ราชครูทราบว่าพวกนางร่วมมือกับคนอื่น วางยาหนิงเยียนจนทำให้หนิงเยียนถูกตราหน้าว่า วางยาจ้าวเชียนในตอนนั้น

ราชครูหนิงส่งอนุและบุตรธิดาทั้งสองคนไปหมู่บ้านกันดารทันทีหลังความจริงปรากฏ

คนตระกูลหยวนจ้าวเชียนจำได้ว่าหยวนเหมยรับกระบี่แทนเขา ริบทรัพย์ตระกูลหยวนทั้งหมด ให้คนตระกูลหยวนไม่มีสิทธิ์สอบเข้าเป็นขุนนางได้ หยวนเซียงกลายเป็นคนบ้าไปแล้ว เมื่อรู้ว่าพี่สาวคนดีเสียชีวิต

ส่วนไท่ชางหวงออกท่องยุทธภพกับไป๋หรู เพราะวังหลวงมีผู้สืบทอดเเล้ว ทำให้คนแก่อย่างเขาวางใจได้

แปดเดือนผ่านไปหนิงเยียนพลันเจ็บท้องครรภ์อย่างหนัก นางจะคลอดลูกแล้ว ดูท่าครรภ์จะต้องเป็นแฝดแน่นอน 

หญิงสาวเบ่งอย่างสุดแรง หมอตำแยช่วยนางทำคลอด พบว่าหัวเด็กออกมาแล้ว

การคลอดลูกช่างทรมานเหลือเกิน หนิงเยียนเจ็บเจียนตาย 

ทารกชายอีกคนออกมาแล้ว ตามด้วยอีกคน

"อุ๊แว อุ๊แว"

"พระนางคลอดโอรสน้อยเพคะ ทั้งสองคนจ้ำม่ำปลอดภัยเพคะ"