Ep.4 จะไปหาสมัครงาน
เช้าวันต่อมา ณ คลังเก็บสินค้าเเห่งหนึ่ง ปัง! ปัง! ปัง! ปังง! "หึ ถือว่าไม่เลว" ฟินน์หยิบปืนกระบอกหนึ่งจากสินค้าที่จะส่งออกในไม่กี่วันข้างหน้ามาทดลองยิงดูเพื่อเชคความเรียบร้อยว่าสินค้ามีคุณภาพตามที่เขาต้องการหรือไม่ "ถ้าเรียบร้อยเเล้ว งั้นผมให้ลูกน้องจัดการเตรียมส่งเลยนะครับนาย" มือซ้ายอย่างเจคกล่าวกับผู้เป็นนาย "อือ เเละอย่าให้พลาดละ เพราะมึงก็รู้ว่ากูเกลียดความผิดพลาดขนาดไหน" คนอย่างฟินน์ไม่เคยมีคำว่าผิดพลาด เพราะถ้าพลาดเมื่อไหร่นั่นหมายถึงชีวิต เพราะฉันนั้นเจคจะต้องทำงานนี้ให้บรรลุเป้าหมาย ให้สำเร็จลุล่วงไปด้วยดี "ครับนาย ผมจะจัดการให้เรียบร้อยที่สุด" เจคก้มน้อมรับคำบัญชาจากนายใหญ่เเห่งตระกูลฟาเรนด้วยความเคารพเเล้วก็เดินออกไปเพื่อไปสั่งลูกน้องให้เตรียมอาวุธที่จะส่งออกให้ลูกค้ารายใหญ่ให้พร้อม ครืด! ครืด! เวลาผ่านไปไม่นานที่เจคเดินออกไป ก็มีเสียงสายเข้าจากใครบางคน ฟินน์จึงล้วงมือหนาเอาโทรศัพท์จากกระเป๋ากางเกงชั้นดีขึ้นมารับ "ว่า?" เเต่พอเห็นว่าคนในสายคือใคร เพราะนามที่ปรากฏบนหน้าจอโทรศัพท์ราคาเเพงทำให้ฟินน์ถึงกับต้องทำหน้าตาด้วยความเบื่อหน่าย จากนั้นนิ้วเรียวยาวสวยดั่งเทพบุตรก็กดรับสายด้วยความรำคาญ (ยังขี้เหนียวคำพูดเหมือนเดิมเลยนะมึง) จะไม่ให้นายใหญ่เเห่งตระกูลฟาเรนเบื่อหน่ายได้ยังไง คุยกันทีไรประโยคที่หลุดออกมาจากปากหยักสวยของเพื่อนเขาคนนี้อย่างคอลิน มันทำให้เขารู้สึกรำคาญเเละเสียเวลาที่จะมาสนทนาด้วย "ถ้าไม่มีธุระสำคัญอะไรกูจะวาง" ฟินน์รีบพูดตัดบทเมื่อคอลินไม่เริ่มพูดเข้าเรื่องสักที เพื่อนเขาคนนี้มันมักชอบเริ่มประโยคด้วยประโยคที่กวนประสาทเขาเสมอ (โถ! ไอ้ห่าดาร์ก มึงฟังกูให้จบก่อนดิวะสัส!) คอลินทนไม่ไหวเมื่อเพื่อนร่วมสุขร่วมทุกข์มาพูดอย่างนั้นกับเขา เเค่อดใจรอเรื่องที่เขากำลังจะพูดสักหน่อยก็ไม่ได้ 'มึงจะรีบไปตายหรือไง ไอ้ดาร์ก!' "มีอะไรก็ว่ามา กูไม่มีเวลามาฟังเรื่องไร้สาระ" ฟินน์ยังคงรู้สึกรำคาญที่จะคุยกับเพื่อนรัก คนอย่างคอลินมีอยู่ไม่กี่เรื่องหรอกถ้าจะโทรมาหาเขาขนาดนี้ ไม่เรื่องผู้หญิง ก็เรื่องนัดไปดื่มด้วยกัน (กูจะโทรมาบอกว่า สองทุ่มนี้เจอกันที่คลับไอ้ออซซี่ เเค่นี้เเหละเว้ยยย! เข้าใจไหมมมสัส!!?) คอบินเอ่ยออกมานั้นทำเอาโสตประสาทของฟินน์เเทบเเตก เพราะเจ้าพระคุณเล่นตะโกนใส่ปลายสายดังขนาดนั้น เเต่ฟินน์ก็ไม่ได้ตอบกลับอะไร จากนั้นนิ้วยาวสวยดั่งเทพบุตรก็กดวางสายจากปลายสาย โดยที่ไม่พูดอะไรต่อ ปล่อยให้ปลายสายรอเก้ออยู่อย่างนั้น ตู๊ด ตู๊ด! "เสมอต้นเสมอปลายจริงๆเพื่อนกู" เมื่อฟินน์ตัดวางสายจากคอลินอย่างไร้เยื่อใย คอลินได้เเต่ส่ายหน้าไปมาอย่างเอือมระอาไอ้คนไม่ชอบพูด ไม่เหมือนเขาที่พูดมากเป็นว่าเล่น อีกมุมหนึ่ง ณ บ้านของลม ลมขอให้นภา เหมันต์ เเละอีกสองคนอย่างทิศเหนือ เเละเเสงเหนือมาอาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้องเขาไปชั่วคราวก่อน ในระหว่างที่เเม่ของเขากำลังรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล ครืด! ครืด! "สวัสดีค่ะ" นภารีบกดรับสายเมื่อเห็นว่าเป็นลูกค้าที่สั่งตัดชุดสำหรับไปงานเลี้ยงโทรมา นภามีอาชีพรับตัดเย็บชุดต่างๆ เธอสามารถทำได้หมด ทั้งชุดราตรี ชุดไปงานสำคัญๆ เเละฝีมือของเธอก็มีความเป็นมืออาชีพมากๆ จนคนที่มีฐานะร่ำรวยหรือผู้ดีมีฐานะหลายๆคนต้องลดฟอร์มหรือทิฐิมาขอให้เธอตัดชุดให้อย่างคนในสายตอนนี้เป็นต้น (นี่คุณ ชุดที่ฉันสั่งตัดไปถึงไหนเเล้ว?) เสียงของปลายสายเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เเข็งกระด้างอย่างไม่เหลือความเป็นผู้ดีหลงเหลืออยู่เลย "เออ คือ ใกล้จะเสร็จเเล้วค่ะ" นภาไม่รู้จะตอบยังไง เพราะชุดที่เธอกำลังตัดให้ผู้หญิงผู้ดีคนนี้อยู่ยังไม่ถึงเจ๊ดสิบเปอร์เซ็นต์ด้วยซ้ำ ยังได้เเค่หกสิบเปอร์เซ็นต์ก็เกิดเรื่องขึ้นกับพี่สาวของเธอซะก่อน จึงต้องวางมือจากการตัดเย็บมาเยี่ยมพี่สาวก่อน เเต่วันนี้เจ้าของชุดได้โทรมาเร่งเเล้ว เเล้วเธอจะทำยังไงดี (ดี งั้นอีกสามวันฉันจะไปเอา) ผู้หญิงผู้ดีหรือเจ้าของชุดสั่งตัดกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เริ่มพอใจ "ว่าไงนะคะ!!?" นภาถึงกับเอ่ยอย่างตกใจ ที่ตกลงไว้ตอนเเรกไม่ใช่เเบบนี้ เพราะถ้าเอาอย่างที่ตกลงกันไว้ก็เหลือเวลาอีกตั้งเเปดวัน เเล้วเธอจะตัดทันได้ยังไงให้เวลาเเค่สามวัน ไหนตัวยังอยู่ที่กรุงเทพฯอีก (ตามนั้น) ปลายสายพูดเเค่นั้นก็ตัดสายวางไปโดยไม่สนใจว่านภาจะรู้สึกยังไง เธอคิดเเต่ว่ามีหน้าตัดก็ตัดไป เเถมเงินที่เธอจ้างให้ก็ไม่ใช่จำนวนเงินน้อยๆ เพราะฉะนั้นต้องตัดให้ทันตามที่เธอสั่ง ตู๊ด' ตู๊ด! "มีอะไรหรอคะเเม่?" เเสงเหนือเอ่ยถามผู้เป็นเเม่ เมื่อเห็นเธอหน้าไม่ค่อยสู้ดี "ลูกค้าที่สั่งตัดชุดกับเเม่โทรมาเร่งชุดเเล้วนะลูก เขาว่าจะมาเอาอีกสามวันข้างหน้า" "ว่าไงนะคะ!!? เหลือเวลาอีกตั้งเเปดวันไม่ใช่หรอคะ?" เเสงเหนือเอ่ยด้วยความตกใจ "เเต่เขาต้องการชุดในเร็วๆนี้ เเม่เลี่ยงไม่ได้" นภากล่าวด้วยน้ำเสียงที่หนักใจไม่รู้จะทำยังไง "เป็นลูกค้าที่นิสัยเเย่มากๆเลย" เเสงเหนือว่าให้ลูกค้าของผู้เป็นเเม่อย่างเหลืออด ตกลงวันไหนก็วันนั้นสิ ไม่ใช่มาเปลี่ยนวันกะทันหันเเบบนี้ใครจะไปทำตามทัน นี่หรอผู้ดี "งั้นผมว่าพ่อกับเเม่กลับวันนี้เลยก็ได้นะครับ ส่วนเรื่องป้าดาพวกเราสองคนจะดูเเลเอง อีกอย่างผมกลัวว่างานของเเม่จะมีปัญหา" ทิศเหนือที่นั่งฟังบทสนทนาของเเม่กับน้องสาวมาได้สักพัก เขาก็ตัดสินใจตัดปัญหานี้ซะ โดยให้มารดากลับบ้านไปก่อน "จะดีหรอลูก?" "ดีค่ะเเม่ เดี๋ยวทางนี้เหนือกับพี่ทิศจัดการเองค่ะ ให้พ่อกับเเม่กลับไปเคลียร์งานที่ติดค้างดีกว่าค่ะ ถ้าอาการป้าดาดีขึ้นเมื่อไหร่ เหนือจะโทรบอกค่ะ" "เออ เอางั้นก็ได้จ๊ะ" สุดท้ายนภาก็ตอบตกลงเพราะไม่สามารถปฏิเสธลูกค้าคนนี้ได้ จึงต้องกลับบ้านเพื่อไปจัดการงานที่ทิ้งค้างไว้ให้เสร็จ "งั้นเเม่ขอโทรบอกลมก่อนนะ" จากนั้นนภาก็โทรไปบอกหลานชายที่อยู่เฝ้าเเม่ที่โรงพยาบาลไม่ยอมกลับบ้านสักที ให้เเต่พวกเธอกลับไปพักบ้านเขาก่อน นภาบอกลมว่าต้องรีบกลับต่างจังหวัด เพราะมีงานที่เร่งด่วนต้องไปจัดการ ถ้าเคลียร์งานเสร็จเเล้วเธอจะรีบกลับมากรุงเทพฯคืน ลมจึงตอบตกลง เเค่นี้เขาก็ซาบซึ้งน้ำใจของน้านภาเเละครอบครัวมากๆเเล้ว จากนั้นไม่นานเเสงเหนือกับทิศเหนือก็ช่วยผู้เป็นพ่อเป็นเเม่เก็บของเพื่อกลับบ้านเกิด "อยู่นี่ก็ดูเเลกันดีๆนะลูก" "ค่ะ/ครับ" ผู้เป็นพ่อเป็นเเม่เอ่ยกล่าวด้วยความเป็นห่วงลูกๆทั้งสองคน จากนนั้นก็กลับไปยังบ้านเกิดที่มีงานสำคัญรออยู่ เมื่อพ่อเเม่ไปเเล้ว เเสงเหนือจึงเอ่ยบอกอะไรบางอย่างกับพี่ชาย เพราะเมื่อคืนเธอคิดมาดีเเล้วที่จะทำเเบบนี้ "พี่ทิศ วันนี้เหนือว่าจะไปหาสมัครงานทำเเถวนี้สักหน่อย" "สมัครงาน?" ทิศเหนือคิ้วขมวด เพราะน้องสาวของเขาเพิ่งมาอยู่ที่นี่ได้ไม่กี่วันก็คิดจะไปหาสมัครงานทำเเล้ว "เหนือตัดสินใจเเล้วว่าจะหางานอยู่ที่นี่ เพื่อหาเงินมารักษาป้าดาค่ะ" เมื่อเเสงเหนือบอกเหตุผลที่จะไปหาสมัครงานเพราะอะไร ทิศเหนือจึงพยักหน้าเข้าใจจุดประสงค์ของน้องสาว "งั้นก็ตามใจ พี่ก็ว่าจะหาสมัครงานทำเหมือนกัน" เพราะทิศเหนือเองก็มีความคิดเเบบนี้ไม่ต่างกันกับน้องสาวของเขา "งั้นก็ตามนั้นค่ะ งั้นเหนือไปละนะ" เมื่อเเสงเหนือเตรียมจะก้าวเท้าออกจากบ้าน เป็นต้องหันใบหน้าสวยหวานราวกับเจ้าหญิงในเทพนิยายกลับมายิ้มเช้งให้กับพี่ชายที่หล่อคมคายของตัวเอง เมื่อได้ยินประโยคที่ว่า... "อย่ากลับดึก!" "รับทราบค่ะพี่ชายสุดหล่อ" เเสงเหนือยกมือทั้งห้าขึ้นมาที่ขมับทำท่าทางราวกับตัวเธอเองเป็นทหารรับคำบัญชาจากกัปตัน จากนั้นเเสงเหนือก็เดินออกจากบ้านไปด้วยใบหน้าหวานที่ยิ้มเเย้มสดใสเหมือนกับว่าวันนี้เป็นวันที่วิเศษสุดของเธอ...Ep.8 ซุ่มซ่าม "โถเอ๋ยยย!!! บ้าที่สุดเลย!!!" เเสงเหนือบ่นพึมพำคนเดียวด้วยความอายคนตัวสูงที่เพิ่งพามาบ้านด้วยเเล้วดันเกิดเรื่องเเบบนี้ขึ้นอีก ในขณะที่ฝามือทั้งสองข้างของเธอก็ยกขึ้นมาปิดใบหน้าสวยหวานของตัวเองเอาไว้เเล้วสบัดไปสบัดมา เพราะเธออายเขาเเทบจะมุดเเผ่นปฐพีหนีเเล้ว เเค่นึกภาพเหตุการณ์ที่เพิ่งจะเกิดขึ้น หัวใจมันก็... ตึบบบบ! ตึบบบบบ! "ทำไมหัวใจเต้นเเรงขนาดนี้เนี่ย!!!?" เมื่อเเสงเหนือนึกภาพเหล่านั้นขึ้นมาบนหัวใบหน้าสวยหวานกลายเป็นสีเเดงเหมือนลูกสตรอเบอร์รี่สุก เเสงเหนือรีบเอามือไปจับที่หัวใจข้างซ้าย กลับพบว่าหัวใจดวงน้อยๆของเธอยิ่งกระหน่ำเต้นเเรงราวกับเกิดเหตุการณ์เเผ่นดินไหวครั้งใหญ่ที่สุดของจักรวาล เธอจึงสบัดศีรษะทุยไปมาเพื่อรีบสลัดภาพเหล่านั้นให้มันออกจากหัวไปซะ เธอจะต้องรีบดึงเอาสติสตังค์อันน้อยนิดของเธอกลับคืนเข้าร่างมาให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ "ฟู ฟู" ปากอมชมพูสวยเป่าลมหายใจเข้าออกไปมาเพื่อให้ตัวเองผ่อนคลาย เเละสงบลง "Ok ฉันต้องทำได้ ใจเย็นๆ หายใจเข้าออกช้าๆ ฟู ฟู" เเสงเหนือพูดในเชิงบวกเพื่อให้กำลังใจตัวเจ้าของ "อุปกรณ์ล้างเเผลอยู่ไหนหนา?" จากนั้นเเสงเหนือมองหาอุปกรณ์ล
Ep.7 เเอบพาผู้ชายเข้าบ้าน ดวงตาคู่สวยของทั้งสองสบประสานกันโดยที่ไม่รู้สึกตัวนานนับนาที เหมือนสมองสั่งการให้ดวงตายังจดจ่ออยู่กับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าราวกับมีสิ่งเหนือธรรมชาติสะกดเอาไว้ เเต่พอเวลาผ่านไปได้สักพักราวกับมนต์สะกดเริ่มหมดฤทธิ์ของมันทั้งคู่ก็เริ่มรู้สึกตัว สติสัมปชัญญะเริ่มกลับเข้าร่างอีกครั้ง เเสงเหนือจึงสะบัดใบหน้าสวยหวานไปมาสองสามครั้งเพื่อเรียกสติให้ตัวเองอยู่กับปัจจุบัน จากนั้นจึงเอ่ยพูดกับคนตรงหน้า ส่วนเขาคนนั้นกลับทำสีหน้าที่เรียบนิ่งยากเกินที่จะคาดเดา เเต่ทำไมเธอกลับรู้สึกว่าภายในดวงตาสีมรกตคู่สวยมันทำให้เธอรู้สึกอะไรบางอย่างที่เเม้เเต่ตัวเธอเองก็ไม่สามารถบรรยายมันออกมาเป็นคำพูดได้เเต่มันซึมอยู่ในความรู้สึกที่เเปลกประหลาดของเธอ "เห้ยย!! คะ คุณคะ ละ...เลือดคุณไหลไม่หยุดเลย!" เสียงหวานเอ่ยพร้อมเบิกตากว้างกล่าวบอกคนตรงหน้าที่มีใบหน้าหล่อคมคายด้วยความตกใจเมื่อเห็นเลือดสีเเดงสดยังคงไหลซึมออกมาเรื่อยๆ ทั้งที่เเผลเเค่โดนยิงเเบบเฉียดๆเท่านั้น เเต่สวนทางกับเลือดที่มันยังไหลออกมาไม่หยุด "ห้ามเลือด อ๊ากก!" ฟินน์เอ่ยกล่าวบอกคนที่เพิ่งพบกันเป็นครั้งเเรกให้ห้ามเลือดให้ โดยลืมไปเลย
Ep.6 ค่ำคืนที่โชคยังเข้าข้าง ย้อนไปเมื่อสามสิบนาทีที่เเล้ว ฟินน์มองดูเพื่อนๆนัวเนียกับผู้หญิงอย่างเนื้อเเนบเนื้อ ทำเอาเขารู้สึกเอือมระอา จึงปลีกตัวออกมาจากสมรภูมิสวาทอย่างเงียบๆ วันนี้เขาไม่ได้พาลูกน้องคนไหนติดตามมาด้วย เเม้เเต่มือซ้ายมือขวาของเขาก็ไม่ได้มาด้วย เพราะคืนนี้เขาเเค่รู้สึกอยากออกมาข้างนอกคนเดียวบ้าง ฟินน์เดินออกไปที่ระเบียงห้องVVIP ที่อยู่อีกฝากหนึ่งที่ติดกับห้องเมื่อกี่เพราะมีประตูทะลุเชื่อมต่อกัน ทำให้เป็นสองห้องใหญ่รวมกันเพื่อไปสูดอากาศในยามค่ำคืนที่เงียบสงัดเป็นอะไรที่เขาชื่นชอบมากๆ ถ้าได้ดื่มด่ำกับความสงบเเบบนี้ เวลาผ่านไปสิบนาทีจากนั้นเขาจึงตวับเท้าหนาเดินไปเปิดประตูเพื่อที่จะกลับคฤหาสน์ฟาเรน ฟินน์เดินออกมาในทางที่เป็นทางลับส่วนตัวของคลับเพื่อมายังที่จอดรถส่วนตัวสำหรับกลุ่ม The Beast ของพวกเขา เพราะเขาไม่ประสงค์ที่จะเดินผ่านกลุ่มคนมากมายพวกนั้นที่เอาเเต่ดื่มเหล้าเมามาย เดินโซซัดโซเซอยู่ชั้นล่าง ฟินน์รีบขับรถสปอร์ตหรูออกมาจากคลับของออซซี่เพื่อมุ่งหน้ากลับคฤหาสน์ เเต่เขากลับรู้สึกว่าเหมือนมีรถประมาณสองคันที่ขับอยู่ข้างหลังรถของเขากำลังตามเขามา เมื่อมองจากกระจกของ
Ep.5 ใครนะ!!!?ณ คลับออซซี่"เห้ยย! พวกมึงไอ้ดาร์กมาเเล้วเว้ยยย!" คอลินตะโกนบอกเพื่อนๆเมื่อเห็นฟินน์เพื่อนรักเดินอย่างสง่าเข้ามาในห้องVVIP ทั้งที่ก็นั่งอยู่ใกล้ๆกัน"....." ฟินน์ไม่ได้เอ่ยพูดอะไรเพราะเขารำคาญ เเต่สายตากลับกวาดมองดูเพื่อนๆ เเต่เห็นเเค่เพียง คอลิน, คลาร์ก เเละเจ้าของคลับหรือออซซี่ ขาดเเค่อีกคนที่ยังไม่เห็น"ไม่ต้องมองหาไอ้สก๊อตเพื่อนที่พูดน้อยเหมือนมึง...ให้เสียเวลาหรอกคร๊าบ มันติดหญิงอยู่ต่างจังหวัดโน่น!" ออซซี่กล่าวด้วยมุมปากที่ยกยิ้มให้ฟินน์ทราบว่าเพื่อนอีกคนทำไมไม่มา เพราะมันมัวเเต่ติดผู้หญิงอยู่ต่างจังหวัดนี่เอง นี่เป็นสิ่งที่ทำให้ฟินน์คิดว่ามันฟังดูโง่มากๆ ติดอะไรไม่ติดเเต่ดันมาติดผู้หญิง ไร้สาระวะ!"เห้ย! ไอ้ออซซี่มึงเรียกเด็กในคลับมึงมาหน่อยดิ" คอลินออกคำสั่งให้ออซซี่หาผู้หญิงมาช่วยปรนนิบัติเพื่อให้เขามีความสุขทางกาย"ให้กูด้วย" คลาร์กก็เป็นอีกคนที่มีความต้องการในเรื่องเเบบนี้สูง"เเล้..." ออซซี่พยักหน้ารับคำขอจากเพื่อน เเต่เมื่อไม่ได้ยินเสียงความต้องการของใครอีกคนที่นั่งอยู่ข้างๆเขาในตอนนี้ จึงหันขวับไปถามว่าเจ้าพระคุณต้องการจะปลดปล่อยเหมือนเพื่อนคนอื่นๆหรือเปล
Ep.4 จะไปหาสมัครงานเช้าวันต่อมา ณ คลังเก็บสินค้าเเห่งหนึ่งปัง! ปัง! ปัง! ปังง!"หึ ถือว่าไม่เลว" ฟินน์หยิบปืนกระบอกหนึ่งจากสินค้าที่จะส่งออกในไม่กี่วันข้างหน้ามาทดลองยิงดูเพื่อเชคความเรียบร้อยว่าสินค้ามีคุณภาพตามที่เขาต้องการหรือไม่"ถ้าเรียบร้อยเเล้ว งั้นผมให้ลูกน้องจัดการเตรียมส่งเลยนะครับนาย" มือซ้ายอย่างเจคกล่าวกับผู้เป็นนาย"อือ เเละอย่าให้พลาดละ เพราะมึงก็รู้ว่ากูเกลียดความผิดพลาดขนาดไหน" คนอย่างฟินน์ไม่เคยมีคำว่าผิดพลาด เพราะถ้าพลาดเมื่อไหร่นั่นหมายถึงชีวิต เพราะฉันนั้นเจคจะต้องทำงานนี้ให้บรรลุเป้าหมาย ให้สำเร็จลุล่วงไปด้วยดี"ครับนาย ผมจะจัดการให้เรียบร้อยที่สุด" เจคก้มน้อมรับคำบัญชาจากนายใหญ่เเห่งตระกูลฟาเรนด้วยความเคารพเเล้วก็เดินออกไปเพื่อไปสั่งลูกน้องให้เตรียมอาวุธที่จะส่งออกให้ลูกค้ารายใหญ่ให้พร้อมครืด! ครืด!เวลาผ่านไปไม่นานที่เจคเดินออกไป ก็มีเสียงสายเข้าจากใครบางคน ฟินน์จึงล้วงมือหนาเอาโทรศัพท์จากกระเป๋ากางเกงชั้นดีขึ้นมารับ"ว่า?" เเต่พอเห็นว่าคนในสายคือใคร เพราะนามที่ปรากฏบนหน้าจอโทรศัพท์ราคาเเพงทำให้ฟินน์ถึงกับต้องทำหน้าตาด้วยความเบื่อหน่าย จากนั้นนิ้วเรียวยาวสวย
Ep.3 ครอบครัวไม่มีวันทิ้งกัน"เกิดอะไรขึ้นนะลูก!?" ผู้เป็นเเม่เอ่ยถามลูกสาวที่นิ่งเงียบไปไม่พูดไม่จาเหมือนโดนสาปว่าเกิดอะไรขึ้น เธอเพียงรู้ว่าเกิดเรื่องไม่ดีขึ้นกับพี่สาวของเธอ เเต่ไม่รู้ว่าเหตุการณ์มันเป็นมายังไง"พ่อ เเม่ พี่ทิศ!!" เมื่อเเสงเหนือพยายามตั้งสติให้กลับคืนมาได้ เธอจึงเอ่ยเรียกพ่อเเม่เเละพี่ชายของเธอด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดี เพราะเธอยังคงตกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับป้าสุดที่รักของเธอ ส่วนทั้งสามมองมายังเเสงเหนือเพื่อรอฟังคำตอบด้วยสีหน้าที่เครียดๆ"เกิดอะไรขึ้น!!?" เมื่อเเสงเหนือไม่ยอมพูดออกมาสักที ผู้เป็นเเม่อย่างนภาจึงเอ่ยถามอีกครั้งด้วยสีหน้าที่กังวลใจ ตอนนี้เธอรู้สึกกลัวเหลือเกิน"ป้าดาประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ค่ะ ฮึก ตอนนี้อยู่ห้องฉุกเฉิน อึก" เเสงเหนือสะอื้นไห้เพราะไม่สามารถกลั่นน้ำตาเเห่งความเสียใจนี้ไว้ได้ เเสงเหนือหันไปกอดพี่ชายของเธอที่นั่งอยู่ใกล้ๆกันด้วยความเสียใจ เเละเป็นห่วงป้าของเธอ ทิศเหนือได้เเต่ลูบศีรษะทุยของน้องสาวเพื่อเป็นการปลอบใจ เขาเองก็รู้สึกตกใจไม่น้อยเช่นกันเมื่อได้รู้ข่าวเเสงเหนือรู้สึกกลัว กลัวว่าป้ารดาที่เธอรักมากเหมือนเเม่อีกคนหนึ่งจะเป็นอะไรไป