ด่าต่อสิจะได้จูบ

เสียงล้อเกวียนที่บดเบียดไปตามพื้นดินลูกรังดังก้องสม่ำเสมอ เคล้าเสียงลมพัดแผ่วของยามค่ำคืนที่พาดพิงเรือนยอดไม้เป็นระลอก กลิ่นดินเปียกและกลิ่นฟางแห้งลอยกรุ่นในอากาศอับชื้นของป่าลึก เปรมรู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนใต้ร่าง ก่อนเปลือกตาจะขยับเบาๆ แล้วลืมขึ้นช้าๆ

เขาผุดลุกขึ้นด้วยแรงสัญชาตญาณ แต่เพียงชั่วครู่ก็ต้องทรุดตัวลงอีกครั้งเมื่อความเจ็บปวดจี๊ดแล่นผ่านจากท้ายทอยขึ้นกลางศีรษะ มือคว้าหลังคอแน่น ใบหน้าเหยเก

“…อิน…”

เสียงของเขาเบาหวิวและพร่ามัวคล้ายกำลังล่องลอยอยู่ระหว่างความจริงกับความฝัน ก่อนความจริงจะค่อยๆ กระจ่างขึ้น

เขาดึงผ้าปิดเกวียนออกช้าๆ มองลอดออกไปด้านนอก แล้วก็เห็นเพียงต้นไม้สูงใหญ่ไหวไกวไปมาตามแรงลม กับทาสหนุ่มคนเดิมที่กำลังจับบังเหียนควบม้าอยู่ด้านหน้า ใบหน้าคมที่เขาคิดถึงอยู่ทุกค่ำคืนบัดนี้ปรากฏอยู่ตรงหน้าอย่างชัดเจน

“คุณเปรม…ตื่นแล้วหรอครับ” อินเอ่ยด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง หันมามองเล็กน้อย

“ปวดหัวอยู่ไหม?”

เปรมไม่ตอบ มือยกขึ้นกุมขมับนวดวนเบาๆ ก่อนดวงตาคู่เข้มจะกวาดมองไปรอบตัวอีกครั้ง เขาหันไปจ้องหน้าทาสหนุ่มด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยคำถาม

“เรากำลังจะไปไหน?” เขาถาม น้ำเสียงกร้าวแข็งและไม่ไว้ใจ

อินสบตาเขานิ่งๆ ก่อนจะตอบเสียงเรียบ “เมืองสุพรรณครับ…”

อัก!

คำตอบนั้นแทบไม่ทันจบดี หมัดหนักๆ ก็ฟาดลงกลางหน้าอินเต็มแรงจนหน้าสะบัด เปรมพุ่งเข้าใส่ คว้าเชือกบังเหียนจากมืออิน ดึงแรงราวกับจะให้เกวียนวกกลับทิศทางทันที

“ข้าไม่ไปไหนทั้งนั้น! ข้าจะกลับไปหาปิ่นแก้ว!” เสียงเปรมดังลั่น ร่างสูงโปร่งของเขากระชากเชือกไปอีกทาง แต่ม้าก็เริ่มตื่นตกใจ

อินรีบเข้าแย่งกลับ ขณะที่สองร่างเริ่มผลักดันกันไปมาอย่างไร้ทิศ

“คุณเปรม! ใจเย็นก่อน—”

“ข้าจะไม่ทิ้งน้องสาวข้าอีก! ข้าทิ้งนางไม่ได้!” เปรมตะโกนสุดเสียง น้ำเสียงเต็มไปด้วยความร้าวราน

เกวียนเริ่มโคลงเคลง เสียงล้อบดดังหนักขึ้น อินใช้จังหวะที่เปรมกำลังสะอึกสะอื้นล็อคตัวเขาแน่น กดให้ร่างสูงใหญ่นั้นแนบกับพื้นไม้ของเกวียน ท่ามกลางเสียงหอบหายใจถี่และแรงสั่นของเรือนร่างที่ตึงเครียด

“ฟังผมให้ดีเถอะคุณเปรม…” อินเอ่ยช้าๆ ด้วยเสียงที่แผ่วต่ำแต่แน่นหนัก

“ถ้ากลับไปตอนนี้ จะตายเปล่าๆ นะครับ และแม่ปิ่น…ก็จะเสียคุณไปอีกคน เข้าใจไหมขอรับ?”

เปรมดิ้น ร่างสะบัด แต่เรี่ยวแรงกลับอ่อนแรงลงเรื่อยๆ น้ำตาร้อนๆ เริ่มกลิ้งลงบนพวงแก้ม

“น้องสาวของข้า…อยู่ที่นั่นคนเดียว…กับมัน…ข้าจะปล่อยนางไว้ได้ยังไง…”

เสียงเขาสั่นพร่า มือกำหมัดแน่นทุบพื้นเกวียนซ้ำๆ ราวกับจะลงโทษตัวเอง อินยังคงประคองร่างนั้นไว้แน่น ก่อนจะพูดเสียงเรียบแต่นุ่มนวล

“เรายังช่วยนางได้…แต่ต้องมีแผน มีพวก…ผมไม่อยากให้คุณเปรมเป็นศพไปอีกคน…”

เปรมสะอื้น ใจเต้นโครมครามไปกับความรู้สึกที่หลั่งทะลักทั้งโกรธ เจ็บ เสียใจ และหมดหนทาง เขาพูดอะไรไม่ออก ได้แต่ร่ำไห้เหมือนเด็กที่สูญเสียทุกอย่างในชั่วพริบตา

อินมองใบหน้าที่เปียกน้ำตาของคนที่เขารัก เจ็บจนอยากร้องไห้ตาม มือของเขาสั่น เสียงในอกดังโครมครามราวจะระเบิด

“ข้าเกลียดเจ้า อิน…เจ้าไม่มีสิทธิ์ลากข้าออกมาแบบนี้…” เปรมตะโกนเสียงแหบพร่า ทุบอกอินอย่างไม่มีเรี่ยวแรง

“เจ้า…เจ้าไม่มีสิทธิ์เลย…”

และในวินาทีที่เปรมยังพูดไม่จบ อินก็โน้มใบหน้าเข้าหา ดึงร่างที่ร้องไห้เข้ามาแนบอก แล้วปิดปากของเปรมด้วยจุมพิต

ไม่ใช่จุมพิตแห่งตัณหา...แต่คือจุมพิตที่โหยหา ปนเปกับความเจ็บปวดและคำขอโทษนับพันที่ไม่สามารถเอ่ยออกมาได้ อินจูบเขาแน่นราวจะส่งผ่านความรัก ความห่วงใย และคำว่า “อยู่กับข้าเถอะ…” โดยไม่ต้องเปล่งเสียง

เสียงลมในป่าหยุดนิ่ง ม้าก็หยุดวิ่ง เปรมหยุดดิ้น น้ำตายังไหลข้างแก้ม และในอ้อมกอดนั้น เขารู้ว่าต่อให้โลกทั้งใบไม่เหลือใคร

อิน…จะยังอยู่ข้างเขาเสมอ.

จูบที่ไม่มีการลุกล้ำใดๆ กำลังจะถูกถอนออกช้าๆ จากปากของคนที่เริ่มก่อน อินสัมผัสได้ถึงแรงสั่นไหวของคนในอ้อมอกที่เริ่มคงที่ แต่หลังจากที่ผละปากออก กลับถูกแรงส่งจากท้ายถอยดันให้กลับเข้าไปจุมพิตอีกครั้ง

มือเรียวคว้าเข้าที่ท้ายถอยของชายผิวแทนประกบจูบแบบเร้าร้อน อย่างโหยหา ลิ้นร้อนสอดแทรกเข้าไปชิมรสหวานจากโพลงปากของคนตัวใหญ่กว่า ทำเอาอินที่ต้องมาตั้งรับสัมผัสนี้สะดุ้ง

ถึงช่วงแรกของจูบจะมีเก้ๆกังๆ ไปบาง แต่พอเริ่มจับทางของอีกฝ่ายได้ อินก็ไม่ยอมเป็นฝ่ายถูกไล่ต้อน เข้ารีบสอดลิ้นบดเบียดเข้าไปราวกับจะเอาชนะบ้าง เสียงแลกลิ้นดังระงม ใบหน้าที่เริ่มร้อนผ่าวขึ้นมาจากสัมผัสร้อนตรงหน้า

"อือ....พ..พอ ได้แล้ว! " เสียงอื้ออึงในลำคอของเปรมดังขึ้นประท้วงทันทีที่ ถูกต้อนจนจนมุม

" ขอ..โทษครับ " อินที่รู้สึกตัวยอมผละจูบออกแต่โดยดี ก่อนจะก้มหน้ารู้สึกผิด ที่จู่ๆก็ทำแบบนั้นในสถานการณ์ที่อีกฝ่ายเศร้าโศกเช่นนี้

มุมปากของเปรมยกยิ้มขึ้นอย่างเจ้าเอ็นดู จากที่กำลังจะฉุดเฉียว เรื่องน้องสาวต่อ พอมาเห็นอินที่ทำตัวเป็นหมาน้อยหางตกแบบนี้ก็ทำเอาอารมณ์เมื่อครู่หายไปเสียหมด ถึงอินจะตัวใหญ่บึกบึนแต่กลับมีแววตาใสที่ราวกับเด็กน้อยตาดำๆ

มือเรียวยกขึ้นจับคางของอินให้เงยหน้าสบตา ก่อนจะจุมพิตเบาๆ ลงปากยักที่เม้มเข้าอย่างสั่นไหวนั้นอีกครั้ง

" ข้าว่าจะโกรธเจ้า..แต่พอเห็นแบบนี้ข้าก็โกรธไม่ลงแล้วละ " เปรมขบขันเบาๆ พรางยกมือขึ้นมาเช็คคราบน้ำหูน้ำตาที่ข้างแก้มออก

" คุณ..ใจเย็นขึ้นแล้วใช่มั้ยครับ " อินมองอีกฝ่ายอย่างเขินอาย ยกมือขึ้นมาจับมือของอีกคนที่สัมผัสอยู่ข้างแก้ม

" อืม ที่ข้าจูบเจ้าอีกรอบรู้มั้ยคืออะไร? "

" ครับ? ..เพราะโกรธผมหรอ..ขอ-- "

" ข้าสอนวิธีการจูบที่ถูกต้องต่างหากเล่า เจ้านี่มันใสซื่อเสียจริงนะ " ปากอิ่มยิ้มบางๆออกมา แต่ในขนาดที่กำลังจะขยับตัวลุกขึ้น

ต้นขากลับสัมผัสได้ถึงอะไรแข็งๆที่มาแตะโดน สายตามันมองลงต่ำโดยสัญชาตญาณ ภายใต้กางเกงผืนบาง เอ็นร้อนที่นู่นขึ้นมาเป็นรูปร่างขนาดมหึมา กำลังเเตะต้นขาของเขาอยู่.. เปรมเบิกตาโพลงก่อนจะมองจ้องหน้าของทึ่คนนั่งคร่อมตัวเองอยู่

" นี่เจ้า..แข็งงั้นรึ " เปรมลอบกลืนน้ำลายคงคอ ก่อนจะจ้องใบหน้าหวานตรงหน้าที่ขึ้นสี

" ย..อย่ามองสิครับ ผมอายนะ " มือแกร่งที่เต็มไปด้วยเส้นเลือด ยกขึ้นมาปิดใบหน้าอย่างเคอะเขิน

นัยตาสีนิลส่องแววเป็นประกาย ก่อนจะหัวเราะร่าออกมา มือเรียวลูบขึ้นลงบริเวณใกล้ๆต้นขาของอินอย่างหยอกล้อ ทำเอาคนตัวใหญ่ตรงหน้าสั่นเทาเพราะความรู้สึกเสียวซ่านที่แผ่ขึ้นมา

" เจ้าเด็กลามก..ข้านึกว่าเจ้าจะซื่อๆเสียอีก "

" อย่าลูบแบบนั้นสิครับ.. อึกคุณเปรม " อินที่พยายามเป็นกลั้นอารมณ์อย่างสุดฤทธิ์ ทันทีที่โดนสัมผัสอุ่นจากมือของอีกฝ่าย ที่ลูบไล้เอ็นร้อนผ่านกางเกงผืนบาง

" ทำไมละ? หรือเจ้าไม่เคย ข้าสอนให้ได้น--"

เสียงของเปรมถูกกลืนลงคอทันที เพราะจู่ร่างสูงตรงหน้าก็พุ่งเข้ามา กดจูบอย่างรุ่นแรง ขบกัดมุมปากอิ่มจนเลือดซึม ทำให้ปากพะเหยอออก ลิ้นสากเข้าไปกวาดเข้าน้ำลายด้านในอย่างไม่รังเกียจ ราวกับจะสูบเอาลมหายใจของเปรมไปให้หมดในคราเดียว

แฮ่ก อึก เปรมสะดุ้งโหยง พยายามผละอีกฝ่ายออกอย่างสุดกำลังแต่มันกลับไม่เป็นผล แรงของอินตอนนี้กลับมีพละกำลังที่เหนือเขา สู้ไม่ได้เลยเปรมได้แต่บ่นในใจ กำปั้นหนักๆถูกทุบไปมาที่บ่าแกร่งซ้ำๆ

" เจ้าบ้า..อึก หยุดนะ เป็นอะไรไปเนี่ย!? "

ทันที่ที่ผละจูบออกได้ปากยักก็เริ่มรุกรานไปที่ลำคอขาวระหง ซุกไซร้ดอมดมกลิ่นที่คิดถึงราวกับคนตบะแตก

ฟันคมขบกัดตามซอกคอขาวจนเป็นรอยจ้ำๆ เสียงครางต่ำในลำคอของเปรมเปร่งออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ มือหนาทำการปลดกระดุมเสื้อของเจาออกอย่างชำนาญและรวดเร็ว ก่อนที่เนินอกเนียนขาวจะปรากฏต่อสายตาของอินอีกครั้ง

" ใครครับ? " คำพูดที่ดูสามหาวของอิน และปากที่ยังคงงุงอยู่กับแผงอกตรงหน้า

" กะไร? เจ้าเป็นคนบอกให้ข้าใจเย็น เหตุใดตอนนี้บุ่มบ่ามเช่นนี้เล่า?! " เปรมตะคอกออกมาอย่างสั่นเทา ก่อนจะผละกายใหญ่ให้ออกห่างตัว

" ที่คุณเปรมบอกจะสอนผม! ใครหรอครับคนที่สอนเรื่องนี้กับคุณเปรมก่อนใครน่ะ!?! "

เปรมนิ่งไปสักพัก ก่อนจะสังเกตเห็นน้ำตาใสที่ไหลอาบข้างแก้มของอิน ดวงหน้าหวานกำลังดูเศร้าสร้อยเสียใจจนปิดไม่มิด ทำเอาเปรมที่กำลังจะดุด่ากลับใจอ่อน ก่อนจะสวมกอดหมาเด็กตรงหน้า

" ที่เจ้ากล้าทำเช่นนี้ ..เพราะหึงข้าสินะ เจ้าเด็กบ้า" เขาใช้มือลูบหลังปลอบประโลมช้าๆ

" ร้องไห้เก่งกว่าข้าก็เจ้านี้น่า ตลกเสียจริง " กายขาวผละออกจากอ้อมกอด ปากอิ่มพรมจูบลงตามบริเวณใบหน้า ไล้ตั้งแต่แก้ม หน้าผาก แลจมูกโด่งเป็นสัน อย่างเอ็นดู

" ฮึก ..คุณเปรมใจร้ายที่สุดเลยครับ " เสียงพูดสั่นไหวของอินเปร่งออกมา พรางกอดอีกฝ่ายกลับ

" ข้าหาได้มีผู้ใดสอน เพียงแต่เรื่องเช่นนี้ใครทำไม่เป็นก็ถือว่าเด็กยิ่งนัก " เปรมอมยิ้ม ก่อนจะจ้อมมองใบหน้าของคนรักตรงหน้า ที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา

" จริงหรอครับ " ทาสหนุ่มถามขึ้นอีกครั้งให้แน่ใจ

" อืม จริงสิ...ข้าว่าตอนนี้ รีบจัดการเจ้าช้างน้อยที่กำลังคึกนี่ดีกว่านะ " ปลายนิ้วลากสากๆ ไปสัมผัสโดนเอ็นที่ปูดบวมจนผ้าบางแทบปริ

" คุณเปรมรู้มั้ยครับ " อินพูดเสียงเบาที่ข้างหูของคนตัวขาวในอ้อมอก

" สมัยผมมันมีสิ่งที่เรียกว่า ...หนังโป๊ให้ดูนะครับ " 

ไม่ทันที่จะได้ตอบกลับอะไร ผ้าที่ถูกทำเป็นโจงกระเบนก็ถูกปลดออกจนหลุดลุ่ย เผยให้เห็นแท่งเอ็นร้อนที่ตั้งชี้ตระหง่านต่อหน้าของเปรม

ราวกับสัญชาตญาณที่มีอยู่ในตัวถูกปลุกขึ้น ผ้าอาภรณ์ช่างล่างของเปรมก็ถูกปลดออกจนหมดจด ก่อนที่กายขาวที่เล็กกว่าจะขยับก้นเข้าไปนั่งในช่วงระหว่างขาของอีกฝ่าย ระยะห่างที่พอเหมาะ ทั้งคู่นำเอ็นร้อนที่มีขนาดต่างกันอยู่เล็กน้อยแนบใส่กัน

สัมผัสร้อนอุ่นจากมือที่แตะโดน มันทำให้ความรู้สึกเสียวซ่านตีขึ้น

" อ่าห์..เอามือเจ้ามานี่สิ อิน " มือเรียวขาวคเวาเข้าที่มือแกร่งของอีกคน ให้มาจับที่เอ็นร้อน โดยให้มือทั้งคู่กอบโกยเอ็นชื้นไว้ด้วยกัน ก่อที่จะเริ่มบรรเลงเพลงรัก

" ฮึก..มัน..ดีมากเลยครับ คุณเปรม " เสียงกระซิบแหบซ่าเป่าขึ้นข้างหูราวกับลมร้อนของไฟราคะ ทันทีที่เริ่มชักรูดขึ้นลงพร้อมๆกัน กายที่เริ่มกระตุกเพราะแรงอารมณ์

ปากยักพรมจูบตามเรือนร่างที่ขาวเนียน เม็ดเหงื่อไหลอาบนามใบหน้าคมลงสู่พื้นไม้ของเกวียน บรรยากาศรอบตัวที่เต็มไปด้วยป่าและเสียงนกร้อง กละบมาเสียงครางอื้ออึง ของสิ่งมีชีวิตของตนที่กำลังทำเรื่องลามก กันอย่างไม่อายฟ้าอายดิน ยังดีที่มีผ้าคลุมเกวียน เลยพอให้เข้าใจได้บ้าง

" แรงอีก...เร็วเข้า " เสียงครางกระเส่าของเปรมดังขึ้น ทำให้คนที่กำลังชักรูดเอ็นร้อนรีบเร่งความเร็วตามมืออีกคน

ปากอิ่มซุกไซร้ตามกายหนาตรงหน้า อย่างเอาคืน ก่อนจะพรมจูบฝั่งรอยรักไว้เป็นจ้ำๆ แต่ในขนาดที่กำลังดูดนมช็อกโกแลตอย่างสบายใจ ก่อนโดนเจ้าของเค้าทักท้วงขึ้นมา

" เงยหน้าหน่อยสิครับ คุณเปรม "

โดยไม่ต้องรีรอให้อีกฝ่ายผละออกจากแผงอกตัวเอง อินก็คว้าใบหน้าสวยขึ้นมากดจูบ ดูดลิมฝีปากอิ่ม จนเจอไปหมด น้ำลายขุ่นค่อยๆไหลออกจากมุมปาก ที่เริ่มบวมขึ้น เสียงแลกน้ำลายดังเจือแจว มือที่ยังคงชัดรูดเอ็นร้อยขึ้นลงเป็นจังหวะ

น้ำสีขุ่นปริขึ้นบริเวณส่วนปลายของแท่งร้อนที่บวมเป่งของทั้งคู่ ก่อนจะเริ่มสั่นระริกพ้นน้ำลักสีขาวขุ่นออกมาเลอะเทอะเต็มหน้าท้อง และพื้นของเกวียน เสียงหอบเหนื่อยตามมาติดๆ ใบหน้าคมซบลงที่เนินอกแกร่งของอินอย่างเหนื่อยล่า

" เจ้าเด็กบ้านี่..ลามกจริงๆด้วยสินะ "

" บอกผมลามก คุณเปรมเองก็เลิกดูดนมผมก่อนสิครับ " คำพูดที่กวนโอ้ยราวกับลืมไปว่าตัวเองเป็นเพียงบ่าวพ้นออกมาจากปากยัก มือที่เต็มไปด้วยน้ำรักของทั้งคู่ถูกยกขึ้นมา จับจับกุมใบหน้าหล่อคม ที่สวยที่สุดในสายตาของอิน ให้เงยขึ้นมาสบตา

" แล้ว หนังโป๊ที่เจ้าว่ามันคืออะไรละ? " เสียงหยอกล้ออย่างไม่จริงจังของเปรมพูดขึ้นในขนาดที่นิ้วเรียวก็ซน คอยเกลี่ยเส้นผมที่ลงมาปกใบหน้าของอิน

" ก็ที่เรากำลังทำอยู่ไงครับ แต่ที่จริงมันมีมากกว่านี้อีกนะ ผมจะทำให้ดู "

" ห้ะ?! เดี๋ยวเจ้าจะทำอะไร?! "

เสียงโวยดังขึ้นทันที ที่จู่ๆก็ถูกจับขายกขึ้นพากย่าแกร่งไว้ทั้งสองข้าง จนเอ็นร้อนที่สงบไปแล้วมันชี้ต่อหน้าอิน ทาสหนุ่มที่กำลังยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ราวกับจะหยอกล้อแมวตัวน้อย

ลิ้นร้อนเลียที่แท่งเอ็น จนเกิดเสียง แพล็บ เปรมที่ตกใจกับสถานการณ์ตรงหน้าก็เริ่มดิ้นและอยู่ไม่สุข

" เจ้าทำบ้ากะไรอีก มันสกปรก?!! อ๊า! "

เพราะแรงกระตุ้นจากลิ้นลากที่เลียไปมา ทำเอาเอ็นน้อยที่พึ่งจะสงบไปตื่นขึ้นมาขึงขังอีกครั้งปากหยักอมเปรมน้อยเข้าไปอย่างไม่รังเกียจ จนแทบจะสุดโคน เขาดูดมันราวกับไอติมรสหวานที่โปรดปราน จนแก้มตอบ

เสียงครางกระเส่า อย่างเคอะเขินดังขึ้นประสานกับเสียงดูดที่ดังจาบจ่วง มือแกร่งที่ขย้ำกเมกลมจนล้นซอกนิ้ว เขาจ้องมองภาพที่คุณเปรมหมดสภาพตรงหน้าอย่างมีความสุขราวกับรอคอยวันนี้มานาน

เม็ดเหงื่อผุดขึ้นตามใบหน้าคม แขนที่ไร้ประโยชน์ตอนนี้ถูกยกขึ้นมาปิดใบหน้าอย่างห้ามไม่ได้ อินเห็นแล้วกลับรู้สึกอย่างแกล้งมากขึ้นความเดิน จึงลงใช้นิ้วสอดแทรกเข้าไปทางช่องแคบด้านหลัง

แต่ทันที่ที่เริ่มเข้าไปหนึ่งนิ้ว กลับถูกตอก บีบนิ้วจนแทบหัก เขาตกใจจึงรีบผละปากออกจากแท่งเอ็นที่กระบังสั่นระริก พรางก้มลงมองคนใต้ล่างทันที

ใบหน้าที่ขึ้นสีแดงชมพู ลามไปตั้งแต่งอกจนถึงตรงนั้น น้ำตาใสที่คลอเบ้ากับปากที่อ้าออกพะงาบๆเหมือนปลาขาดน้ำ อินจ้องมองภาพที่สุดแสนจะเซ็กซี่ของคุณหลวงพิชิตเดโชตรงหน้า

พรวด!

เอ็นร้อนอะมหึมามันกระตุก พ้นน้ำลักกระจายเต็มแผ่นหลังของเปรม ซึ่งเขาเองก็ยังไม่รู้เลยว่าของตัวเองมันแข็งขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่นี่มันแปลกมากที่เพียงแค่เห็นภาพที่โคตรเซ็กของคุณเปรม มันก็ทำให้เขาเสร็จได้แล้ว...

" ไอเด็กบ้า "

" คุณเปรมโคตรเซ็กซี่เลยครับ อัก! "

หมัดหนักๆ พุ้งใส่หน้าของอิน จนแทบหันคอไปตามแรงที่ได้รับ ความรู้สึกเจ็บจี๊ดตี้ขึ้นมาทันที เมื่อกี้ชาข้างขวา ตอนนี้เป็นข้างซ้ายหรอ อินกระสอบทรายของแทร้

" ข้าจะทุบเจ้าให้ตายเลยไอหมาบ้า!!"