ตอนที่28-2 เผชิญหน้า

เซิ่งซื่อแต่งกายงดงามเรียบร้อยในชุดผ้าแพรปักดิ้นทองลายเมฆมงคล เดินนำอวี้เหมยและอวี้คุนตรงไปยังเรือนใหญ่ด้วยท่วงท่าสงบนิ่ง ริมฝีปากประดับรอยยิ้มนุ่มนวล ดวงหน้ายังคงอ่อนหวานละมุนเช่นเดิม ทว่าภายในใจกลับคล้ายมีคลื่นซัดกระหน่ำอย่างไม่หยุดหย่อน

นางไม่อาจปล่อยให้ผู้อื่นล่วงรู้ถึงความปั่นป่วนในอก โดยเฉพาะในเวลานี้ ที่ทุกก้าวที่เดินคล้ายจะเหยียบอยู่บนหนามแหลมคม

อวี้เหมยที่ติดตามมาด้านหลัง อยู่ในชุดผ้าไหมสีฟ้าสดใส ใบหน้าแต่งแต้มอย่างบรรจงรับกับเค้าหน้าที่งดงามตามวัยไร้ที่ติ นางเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อยอย่างภาคภูมิ ทุกฝีก้าวล้วนเปี่ยมด้วยความมั่นใจที่ไม่เกรงกลัวสิ่งใด สำหรับนางแล้ว การกลับมาของอวี้เฉินไม่มีค่าอันใดเลย เด็กคนนั้นก็แค่ลูกที่บิดาไม่ต้องการ เด็กที่ถูกทอดทิ้ง ไม่เคยมีที่ยืนในจวน และนับจากนี้ก็คงไม่มีทางมีได้

ส่วนอวี้คุนในวัยสิบสามก็หาได้ต่างจากพี่สาว เขาเดินอย่างองอาจจวนจะกลายเป็นเย่อหยิ่ง ใบหน้าเยาว์วัยประดับรอยยิ้มมั่นใจเต็มเปี่ยม เชื่อมั่นอย่างฝังรากลึกว่าตนคือผู้สืบทอดคนต่อไปของตระกูลอวี้ ความมั่นใจนั้นไม่ได้บังเกิดขึ้นเอง หากแต่ซึมซาบจากคำของมารดาที่พร่ำบอกเขาอยู่ทุกวัน ว่าเขาคือคน