แชร์

ตอนที่ 22 ตัดสินใจ 1

ผู้เขียน: LiHong
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-06-29 13:32:10

กลางคืนแสงจันทร์งามเด่น ผิดจากยามกลางวันที่แสงตะวันเจิดจ้าแสบตา

ใต้ต้นไม้ ห่างจากกลุ่มผู้คุ้มกัน ซิงเยว่ยืนนิ่งมองภาพในมือเงียบๆ

“นี่คือภาพเหมือนของแม่เจ้า พ่อวาดเองกับมือยามที่นางยังมีชีวิตอยู่ พ่อพกพาไว้กับตัวตลอดเวลา”

ซ่งเสวียนชิงเอ่ยยิ้มๆ มีแววขมขื่นในดวงตา

“พ่อไม่รู้ว่าสิบปีที่ผ่านมาเจ้าต้องเผชิญอะไรมาบ้าง และเหตุใดถึงตกระกำลำบากจนต้องเป็นทาสในเรือนผู้อื่น แต่นับจากนี้พ่อจะชดเชยให้เจ้า กลับไปอยู่จวนของเราเถิด”

ซิงเยว่เหม่อมองไร้วาจา นางลูบคลำภาพนั้นแผ่วเบาอย่างต้องการซึมซับบางสิ่ง

นางยังจำอะไรมิได้สักอย่าง มีเพียงภาพฝันเลือนราง กับความรู้สึกเจ็บปวดเสมือนจริง

ครั้นได้คุยกับซ่งเสวียนชิงใกล้ๆ และได้ดูภาพวาดนี้ถนัดตา ภาพฝันที่แค่เลือนรางกลับเด่นชัดขึ้นทีละน้อย

กระนั้นนางยังคงจำสิ่งใดมิได้อยู่ดี ทั้งตัวตนทั้งผู้คนที่ผ่านมาและผ่านไปทั้งหมดในชีวิต ยามนี้เป้าหมายของซิงเยว่ มากกว่าการรู้ว่าเป็นบุตรสาวของใครแซ่ใด คือนางเป็นใคร ผ่านเรื่องราวใดมาต่างหาก

ที่สำคัญ ใครกันที่ทำร้ายนางจนต้องอยู่ในสภาพนี้

หญิงสาวหลับตา ก่อนลืมขึ้นมาอย่างช้าๆ

เบื้องหน้าของนางคือชายวัยกลางคนผู้มีกลิ่นอายอบอุ่นอ่อนโย
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • บุพเพรักแม่ทัพสุริยัน   ตอนที่ 28 รักใคร่อบอุ่น2

    เขาผู้นี้คือเสี่ยวชางหย่งปินถอนหายใจเฮือก นึกชังกับบ่าวชายคนสนิทของคุณหนูใหญ่เหลือเกิน แต่จนใจที่ทำอะไรอีกฝ่ายไม่ได้ เพราะผู้นี้คือคนโปรดของนางชายหนุ่มเบี่ยงตัวเลี่ยงออกหลบเจ้าท่อนไม้ยักษ์ เพื่อยื่นใบหน้าขาวๆ ของตนให้พ้นใบหน้าดำทะมึนของอีกคน ทว่าทำอยู่นานล้วนไร้ผล คนสูงสองคนจึงยืนประจันหน้ากัน หลิวไท่หยางไม่มีทางยอมให้บุรุษใดเกี้ยวพาซิงเยว่ทั้งนั้น ส่วนหย่งปินเองก็ไม่ยอมให้ใครขัดขวางทางรักของตนเช่นกัน ไม่ง่ายเลยที่จะได้เจอสตรีถูกใจเช่นนี้บุรุษแค่นเสียงลอดไรฟันใส่หน้ากันในระยะเผาขน“เจ้าทาสชั้นต่ำ หลบไป!” หย่งปินมองเหยียดหลิวไท่หยางแค่นเสียงเย็นชา “ข้าไม่ปล่อยคนถ่อยเข้าใกล้นางแน่!”“เจ้าว่าใครถ่อย?”“อย่าคิดว่าข้าไม่รู้ว่าเจ้ามักแสดงท่าทีกับซ่งหลันอวี้” น้ำเสียงหลิวไท่หยางเจือกระแสเหยียดหยันแววตาเยียบเย็น “มีแต่คนถ่อยเท่านั้นที่ทำพี่น้องต้องแย่งชิง ช่างไร้ยางอาย!”“เจ้า!” หย่งปินยิ่งเดือดดาล เขายิ้มเยาะ “พี่น้องแย่งชิงแล้วอย่างไร ข้าย่อมดูแลได้ดีทั้งหมด ทุกคน!”หลิวไท่หยางหรี่ตา สุ้มเสียงหยาบกระด้างมากขึ้น “คิดอยากเลี้ยงดูสตรีทั้งเมืองก็เรื่องของเจ้า แต่ต้องไม่ใช่คุณหนูของข้า ไสห

  • บุพเพรักแม่ทัพสุริยัน   ตอนที่ 28 รักใคร่อบอุ่น1

    เรือนใหญ่ในฮูหยินเอก“ท่านแม่ ข้าไม่ยอมนะ”ซ่งหลันอวี้มีท่าทีเกรี้ยวกราดอย่างน้อยครั้งจะเป็น หรืออีกนัยหนึ่งคือไม่เคยมีผู้ใดทรงอิทธิพลมากพอจะทำให้นางเผยด้านนี้ออกมา ทุกวันเด็กสาวจึงมักจะแสดงออกได้อย่างน่ารักน่าชังงดงามจับตาทว่าวันนี้เมื่อพี่สาวปรากฏตัว ทุกสิ่งจึงไม่เหมือนเดิม“พี่ซิงหลานทำเกินหน้าที่ เกินหน้าเกินตาไปหรือไม่”เพราะภายในห้องยามนี้ไม่มีใคร ซ่งเสวียนชิงไปติดต่อกิจธุระด้านนอก จูซิ่วจึงมิได้ตำหนิติเตียนบุตรสาว“โธ่เอ๋ย! อวี้เอ๋อร์ เจ้าใจเย็นก่อน ซิงหลานไร้ตัวตนนานถึงสิบปี นางเพิ่งมาก็คงอยากแสดงอะไรให้ดูก็เท่านั้น มิได้เก่งกาจอะไรหรอก อีกอย่าง ท่านพ่อจะอย่างไรก็รักเจ้า รักหลันจวิ้น ผู้อื่นก็แค่บุตรสาวของอดีตภรรยาผู้ล่วงลับ”ยามเอ่ย สีหน้าจูซิ่วฉายแววเยาะหยันตามน้ำเสียง ไหนเลยยังมีแม่เลี้ยงใจดีที่เผยต่อธารกำนัลซ่งหลันอวี้แค่นเสียงฮึ “แต่ท่านพ่อรักมันมาก”จูซิ่วผลิยิ้มเย็น “ท่านพ่อแค่รู้สึกผิด เจ้าอย่ากังวล”แสงอรุณรุ่งของวันใหม่ ขับเน้นความผ่องใสให้ยิ่งเปล่งประกายเจิดจ้าไปทั้งลานฝึกซิงเยว่ไม่รู้ตัวว่าแม้แต่ยามที่นางยืนนิ่งๆ ทำเพียงมองประเมินผู้คนฝึกซ้อมเงียบๆ เรือนกายขาวเ

  • บุพเพรักแม่ทัพสุริยัน   ตอนที่ 27 ฝึกยิงธนู3

    เพียงครู่ ซิงเยว่ก็ยิงธนูดอกแรกออกไปอย่างอ่อนแรง ผลที่ได้คือลูกธนูตกลงที่เบื้องหน้า ห่างจากเป้ามากมายนักจังหวะนั้นพลันได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักแฝงกระแสเย้ยหยันดังแว่วมาเป็นซ่งหลันอวี้ที่ยืนแสยะยิ้มสาแก่ใจอยู่ไม่ไกลซิงเยว่ไม่สนใจ หลิวไท่หยางยิ่งไม่ให้ค่า เขาหันไปหยิบลูกธนูมาอีกทั้งกระบอกไม้ไผ่“คุณหนูลองยิงใหม่”ซิงเยว่หยิบลูกธนูมายิงอีกคราคราวนี้ลูกธนูเข้าเป้าทันทีอย่างน่าอัศจรรย์หญิงสาวหยิบลูกธนูมายิงอีกครั้ง คราวนี้ยิงทีเดียวสองดอกและเข้าเป้าทั้งสองดอก นางหยิบมาอีกสามดอก เสียงฉึกดังขึ้นติดๆ กันในพริบตาหญิงสาวยิงเข้าเป้าตรงจุดสีแดงทีเดียวทั้งสามดอกเท่านั้นยังไม่พอ คราวนี้ซิงเยว่หยิบลูกธนูมาถึงสี่ดอก นางกางนิ้วหนีบลูกธนูด้วยมือขวา มือซ้ายกำด้ามคันธนูแน่น ก่อนพลิกเป็นแนวราบขนานกับช่วงบ่า ยกขึ้นเล็กน้อยช้าๆจังหวะที่ม่านตาหรี่ลงนางยิงส่งไป รวดเร็วดุจสายฟ้าเสียงฉึกๆ ดังติดๆ กันอีกครา ธนูแต่ละดอกเข้าเป้าที่ตั้งเรียงรายทั้งหมดสี่เป้าด้วยกันนับเป็นฝีมือก้าวกระโดดที่ทำคนถึงขั้นตื่นตะลึง เหล่าบุรุษถึงกับทึ่ง อึ้งกันทั้งลานฝึก เงียบกริบเลยทีเดียวซิงเยว่ยืนมองลูกธนูนิ่งๆ นึกชื่นชมผลงา

  • บุพเพรักแม่ทัพสุริยัน   ตอนที่ 27 ฝึกยิงธนู2

    ซิงเยว่พลิกคันธนูไปมา คลึงลูกธนูในมืออีกครู่หนึ่ง เพื่อทำความรู้จัก เพราะนางไม่แน่ใจนักว่าเคยยิงธนูหรือไม่หลิวไท่หยางขยับกายเบี่ยงออกด้านขวา เพื่อให้นางเห็นเป้าในระยะสายตาได้ชัดเจน “คุณหนู เป้าอยู่ทางนั้น”หญิงสาวละสายตาจากลูกธนูมองตามคำ “อ้อ...”จังหวะนั้นบุรุษผู้หนึ่งเดินเข้ามาหา กล่าวทักทายด้วยสุ้มเสียงทุ้มนุ่ม “คุณหนูใหญ่คงยังไม่คุ้นชินธนูกระมัง ให้ข้าคอยดูแลชี้แนะอย่างใกล้ชิดดีหรือไม่?”เขาผู้นี้มีฐานะเป็นถึงรองหัวหน้าสำนักคุ้มภัย ใบหน้าหล่อเหลา รูปร่างสูงเพรียว บุคลิกท่วงท่าสง่างามนักหลิวไท่หยางขมวดคิ้ววูบ รีบเบี่ยงตัวมายืนบังร่างของซิงเยว่จนมิด แววตาดำจัดเย็นชามาก ดั่งกลัวใครมาพรากคนสำคัญไปบุรุษผู้เดิมจ้องบ่าวชายด้วยสายตากังขา เขาคิดไม่ถึงว่าในจวนซ่งจะซื้อทาสได้ดี มีบุรุษที่ตัวโตโดดเด่นถึงเพียงนี้ชายหนุ่มทั้งสองยืนตระหง่านจ้องหน้ากันเงียบงัน บดบังสตรีผู้หนึ่งจนคล้ายถูกปราการหินกลืนหายซิงเยว่ยืนนิ่งไม่ว่าอะไร เพียงปล่อยให้เสี่ยวชางปกป้องได้เต็มที่ร่างใหญ่ของหลิวไท่หยางจึงยืนตระหง่านดุจกำแพง มิให้ใครสั่นคลอนทะลวงเข้ามาในอาณาเขตหวงห้ามทั้งสิ้น เขามองผู้มาใหม่ประดุจพลเมืองดี

  • บุพเพรักแม่ทัพสุริยัน   ตอนที่ 27 ฝึกยิงธนู1

    หลายวันนานร่วมเดือนที่พำนักในจวนซ่งซิงเยว่ยังคงไม่รู้สึกคุ้นเคยอะไร ความทรงจำที่เพียรสร้างยังคงว่างเปล่า มองไปทางใดล้วนไม่อาจนึกสิ่งใดออกนางรู้มาว่าจวนใหญ่แห่งนี้เคยถูกไฟไหม้ สาเหตุเพราะเรื่องขัดแย้งปมการค้า จนต้องสร้างใหม่ทั้งหมดหญิงสาวลองหยั่งเชิงถามจากคนในจวน หลายปากล้วนบอกเล่าเช่นนั้น ให้รู้สึกคลุมเครืออย่างยิ่งเหมือนมิใช่ความจริง คล้ายผู้คนจงใจบังตาบางสิ่งกระนั้นสิ่งหนึ่งที่นางรู้อีกคือหลายปีที่ซ่งเสวียนชิงต้องบากบั่นก่อร่างสร้างตัวขึ้นมาอีกครา เขาลำบากไม่น้อยจูซิ่วเองที่เป็นสตรีก็ได้รับความลำบากเช่นกัน สังเกตได้จากฝ่ามือที่หยาบกร้านคู่นั้น ยามอีกฝ่ายหยิบจับป้านชาคีบตะเกียบยามร่วมมื้ออาหาร ซิงเยว่จึงรับรู้ได้ไม่ยากกระนั้นลูกๆ อย่างซ่งหลันอวี้และซ่งหลันจวิ้นกลับมีผิวพรรณนุ่มนิ่มเนียนละเอียด ทั้งขาวผ่องนวลลออบอบบาง มีบ่าวไพร่ติดตามไม่ต่างจากองค์หญิงองค์ชายเห็นได้ชัดว่าซ่งเสวียนชิงและจูซิ่วดูแลบุตรทั้งสองอย่างประคบประหงมทะนุถนอมปานใด แทบจะยกขึ้นฟ้า สรรหาสิ่งที่ดีที่สุดให้ตลอดเวลาซ่งหลันอวี้ค่อนข้างเป็นสตรีที่เอาแต่ใจ มิใคร่เคยเห็นซิงเยว่ในสายตาวันนี้เมื่อซิงเยว่เดินเล่นมาถ

  • บุพเพรักแม่ทัพสุริยัน   ตอนที่ 26 คำถามหยั่งเชิง 2

    ทุกวัน ซ่งเสวียนชิงมักจะปลีกตัวจากงาน หาเวลามาพูดคุยกับซิงเยว่อย่างเอื้อเอ็นดูท่าทางบ่งบอกว่ายิ่งเห็นบุตรสาวยิ่งคิดถึงอดีตภรรยา เขาจึงเล่าเรื่องราวของมารดาผู้ล่วงลับให้ซิงเยว่ฟังมากมาย เป็นบิดาที่ใส่ใจบุตรสาวอย่างยิ่ง ทั้งยังแสดงออกชัดเจนว่ายังรักและอาลัยอาวรณ์ต่อภรรยาผู้ล่วงลับจากใจจริง“โม่เหลียน แม้จะมีนิสัยมุทะลุดุดัน แต่นางเป็นภรรยาที่ดี เป็นมารดาที่รักบุตร พ่อเองก็รักนางมากเช่นกัน”ขณะที่พูดวาจาเหล่านี้ ใบหน้าหล่อเหลาตามวัยของซ่งเสวียนชิงมักประดับด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนเสมอ เขาเล่าอีก“หลังจากนางให้พ่อรับจูซื่อมาเป็นภรรยาอีกคน นางที่ชอบท่องยุทธ์จึงพาเจ้าล่องไพรศึกษาทุกสิ่งบนผืนพนา ทว่าหลังจากนั้นพลันเกิดภัยพิบัติธรรมชาติมิคาดฝัน ทำให้พวกเราขาดการติดต่อกัน หลังจากนั้นพ่อก็ทราบข่าวว่ามารดาเจ้าตายไปแล้วด้วยโรคร้าย ส่วนเจ้าก็หายตัวไป พ่อตามหาเจ้าตลอดกว่าจะเจอและรับตัวกลับมาไม่ง่ายเลย”ซ่งเสวียนชิงเล่าย้อนอดีตโดยที่ใบหน้าไม่เปลี่ยนสี ในแววตายังฉายแววรักใคร่ห่วงหาเด่นชัดซิงเยว่รับฟังนิ่งๆ มิโต้แย้งอันใด ทั้งๆ ที่ไม่เหมือนกับฝันร้ายที่ฝังแน่นของตนแม้แต่นิดเดียวหญิงสาวรู้สึกแปลกใจตัวเอง

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status