แชร์

บทที่ 97

ผู้เขียน: ดาวแคระ (miss.mk)
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-09-20 17:11:26
"จะไปไหน?" ร่างสูงที่เปิดประตูห้องฉันเข้ามาต้องชะงักเมื่อเห็นว่าฉันกำลังเอื้อมไปหยิบกระเป๋าสะพายหมายจะออกข้างนอกทว่าเขากลับมายืนขวางไว้เสียก่อน

"ฉันจะไปดูร้าน" เมื่อตั้งใจลงหลักปักฐานที่นี่ฉันก็ตั้งใจหาที่ทำเลเพื่อเปิดร้านที่นี่ให้เร็วที่สุด ส่วนธุรกิจในปารีสก็แบ่งกันกับหุ้นส่วนอีกคน ซึ่งวันนี้ฉันนั
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • บ่วงบำเรอรัก   บทที่ 115

    "ฉันเป็นคนทำทำไมฉันจะไม่รู้""ชิ จงใจชัด ๆ เลย""เมื่อกี้ฉันห้ามแล้ว เธอจะกินเอง" ก็จริงเมื่อครู่เขาส่งสายตาให้ฉันตลอด ทว่าฉันเป็นคนรั้นจะกินเอง"เพื่อความสุขของลูกกับพี่ แม้เค็มฉันก็ยอม""เจ้าเล่ห์จริง ๆ" มือหนาขยี้หัวฉันด้วยความมันเขี้ยว แน่นอนว่าท่าทางฉันเมื่อกี้คือการออดอ้อนใส่เขาต่างหาก แต่ก็มี

  • บ่วงบำเรอรัก   บทที่ 114

    "ผมคิดว่าเมื่อกี้เราทำเค้กช็อกโกแลตหน้านิ่ม""อันนี้มันเค้กช็อกโกแลตหน้าไหม้หนิครับ" ฉันถึงทำกับหลุดขำพรืดในตอนที่ลูกชายสองคนที่เพิ่งจะอาบน้ำเสร็จกำลังจดจ้องเค้กก้อนแรกของพวกเขาสีหน้าขมวด ก่อนที่จะปรายตาไปมองคนเป็นพ่อพร้อมกัน พี่สงครามจึงกระแอมคอนิดหน่อยราวกับกำลังคิดคำตอบ"พ่อว่า…เตาอบที่บ้านน่าจะม

  • บ่วงบำเรอรัก   บทที่ 113

    ห้าปีผ่านไป"นี่มันอะไรกันเนี่ย!" ฉันได้แต่อ้าปากค้างแล้วเหลือบมองคนสามคนที่กำลังทำอะไรบางอย่าง ไล่มองสามร่างต่างขนาดทีละคนก่อนที่จะหยุดที่คนสุดท้ายที่ฉันคิดว่าเป็นตัวต้นเรื่อง"…" ไม่มีเสียงตอบรับจากใครสักคนที่อยู่ในครัว ตอนนี้ฉันกำลังเล็งผู้ชายสามคนที่กำลังพังห้องครัวของฉัน ไล่เรียงตั้งแต่หกขวบคาม

  • บ่วงบำเรอรัก   บทที่ 112

    ท่อนเอ็นปูดนูนกำลังถูกฉันค่อย ๆ นั่งทับลงรูสวาท ความใหญ่โตเต็มที่กำลังทำให้กลีบดอกไม้ที่ฉ่ำเยิ้มแหวกออกจากกัน สุดท้ายมันก็เข้ามาในร่างกายของฉันสำเร็จ เอ็นร้อนแท่งใหญ่ทำให้ฉันต้องงอตัวไปข้างหน้า สอดประสานมือหนาของพี่สงครามแน่นเพื่อเป็นที่ยึดไม่ให้ฉันตกลงไปคอหักจากโต๊ะทำงานตัวสูง"ซี๊ดดด~" ร่างสูงคราง

  • บ่วงบำเรอรัก   บทที่ 111

    "เป็นยังไงบ้างเหนื่อยไหม?" ร่างสูงเอ่ยถามในขณะที่ฉันเพิ่งกลับเข้ามา วันนี้ฉันเบบี้และแม่บ้านอีกสองคนพากันออกไปตามหาเนื้อผ้าหายากเพื่อมาตัดชุดคนสำคัญ ทั้งบ้านจึงเหลือแค่พี่สงครามคนเดียวที่เลี้ยงลูกเพราะป้าปิ่นลางาน แต่สิ่งที่เขาถามฉันว่าฉันควรเป็นคนถามเขามากกว่า เพราะใบหน้าคมดูเหนื่อยล้าต่างจากก่อนหน

  • บ่วงบำเรอรัก   บทที่ 110

    ใช่…มันมาจากผมกับไอกวินที่ถอนหายใจออกมาพร้อมเพรียง เหมือนเพิ่งผ่านการสู้รบกับกองทัพข้าศึก ผมกับมันจึงมองหน้ากันอย่างโล่งใจ"งั้นผมไปนะครับนาย" กวินเอ่ย"มึงหยุด อยู่ในบ้านนี่แหละ ช่วยกูดูลูก""แต่นาย…" กวินมันเรียกผมเสียงเบาลง"มึงกล้าขัดคำสั่งกูเหรอวะ""อยู่ก็อยู่ครับนาย" คามิลที่เริ่มได้กินนมก็เริ

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status