ตอนที่ 62 ความคิดถึงและกำลังใจจากใจที่ผูกพัน

---

ตอนที่ 62 ความคิดถึงและกำลังใจจากใจที่ผูกพัน

แม้ระยะทางจะห่างไกลกว่าหลายพันไมล์ แต่ใจของ อเล็กซานเดอร์ และ ลลิล กลับใกล้ชิดกันยิ่งกว่าเคย ความท้าทายในโลกธุรกิจอันดุเดือดที่ดูไบ ทำให้อเล็กซานเดอร์ต้องเผชิญกับความกดดันมหาศาล แต่เขาก็มีแรงใจสำคัญที่คอยหล่อเลี้ยงอยู่เสมอ นั่นคือความรักและความห่วงใยจากลลิล และจาก คริสเตียน กับ แพรไหม

ในขณะที่อเล็กซานเดอร์ต้องทำงานอย่างหนักในต่างแดน ลลิล ก็ใช้ชีวิตประจำวันด้วยความมุ่งมั่น เธอทุ่มเทให้กับการเรียนและงานที่มูลนิธิคาร์ดินัลอย่างเต็มที่ แต่ทุกช่วงเวลาที่ว่างเว้น ความคิดถึงอเล็กซานเดอร์ก็จะเข้ามาแทรกซึมในใจ

เธอจะเปิดดูรูปภาพของเขาในโทรศัพท์ หรือวิดีโอที่พวกเขาเคยถ่ายด้วยกันเมื่อครั้งไปเที่ยวเขาใหญ่ รอยยิ้มและเสียงหัวเราะของเขายังคงดังก้องอยู่ในความทรงจำ

“คิดถึงคุณจังเลยค่ะที่รัก” ลลิลพึมพำกับตัวเองเบาๆ ในคืนหนึ่งขณะที่นั่งอยู่คนเดียวในห้อง บรรยากาศเงียบสงัดทำให้ความคิดถึงทวีคูณ

แต่ลลิลก็ไม่ยอมให้ความเหงาเข้าครอบงำ เธอรู้ดีว่าหน้าที่ของเธอคือการเป็น กำลังใจสำคัญ ให้อเล็กซานเดอร์ เธอจึงพยายามส่งพลังบวกให้เขาอยู่เสมอผ่านการสื่อสารทางไกล

ทุกเช้าก่อนอเล็กซานเดอร์จะเริ่มทำงานในดูไบ ซึ่งตรงกับช่วงค่ำในเมืองไทย ลลิลจะส่งข้อความสั้นๆ ที่เต็มไปด้วยความรักและความห่วงใยไปให้เขาเสมอ

“อรุณสวัสดิ์ค่ะที่รัก ขอให้วันนี้เป็นวันที่ดีของคุณนะคะ รักและคิดถึงเสมอ”

บางครั้งเธอก็จะส่งคลิปสั้นๆ ที่เธอร้องเพลงโปรดของเขา หรือวิดีโออัปเดตความคืบหน้าของโครงการที่มูลนิธิที่เธอรับผิดชอบ เพื่อให้อเล็กซานเดอร์รู้สึกว่าเขายังคงเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเธอ และรับรู้ว่าสิ่งที่เธอทำก็เพื่อเขานั่นเอง

แพรไหม สังเกตเห็นความห่วงใยที่ลลิลมีต่อลูกชายของเธอ เธอเข้าใจความรู้สึกของลลิลดี เพราะเธอเองก็เคยผ่านประสบการณ์การต้องอยู่ห่างไกลกับคริสเตียนในช่วงเวลาที่ยากลำบากมาแล้ว

วันหนึ่ง แพรไหมจึงชวนลลิลมาที่คฤหาสน์เพื่อทานอาหารกลางวันด้วยกัน

“ช่วงนี้คุณอเล็กซานเดอร์คงเหนื่อยมากเลยนะคะ” แพรไหมเอ่ยขึ้นเบาๆ “แต่ลลิลไม่ต้องกังวลนะคะ ลูกชายป้าแข็งแกร่ง เขาจะผ่านมันไปได้แน่นอน”

ลลิลพยักหน้า “ลลิลก็คิดถึงเขามากค่ะคุณป้า บางทีก็อดเป็นห่วงไม่ได้”

แพรไหมยิ้มอย่างอ่อนโยน เธอวางมือลงบนมือของลลิลเบาๆ “ความรักที่แท้จริง ไม่ได้วัดกันที่ระยะทางค่ะลูก มันวัดกันที่ความเชื่อใจและความเข้าใจ”

เธอเล่าถึงประสบการณ์ในอดีตของเธอและคริสเตียน เล่าถึงวันที่พวกเขาต้องเผชิญกับอันตราย ความลับ และความไม่แน่นอน แต่สิ่งที่ทำให้พวกเขาก้าวผ่านทุกอย่างมาได้คือ การสื่อสารกันอย่างซื่อสัตย์ และ ความเชื่อมั่นในกันและกันอย่างไม่มีข้อแม้

“ป้าเองก็เคยรู้สึกเหมือนลลิลค่ะลูก เคยรู้สึกโดดเดี่ยว เคยรู้สึกกังวล” แพรไหมกล่าวต่อ “แต่ป้าเชื่อในตัวคุณคริสเตียน และเขาก็ไม่เคยทำให้ป้าผิดหวัง”

คำพูดของแพรไหมเป็นดั่งพลังวิเศษที่เติมเต็มความเข้มแข็งให้ลลิล เธอรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้อยู่คนเดียว และมีคนเข้าใจความรู้สึกของเธอ การได้เรียนรู้จากประสบการณ์จริงของแพรไหมทำให้ลลิลตระหนักว่าความรักที่แข็งแกร่งต้องผ่านบททดสอบ และเธอพร้อมที่จะรับมือกับมัน

ในอีกด้านหนึ่ง คริสเตียน ก็คอยให้คำแนะนำและกำลังใจแก่ อเล็กซานเดอร์ อย่างใกล้ชิด เขาโทรศัพท์หาลูกชายทุกวันเพื่อสอบถามความคืบหน้าของงาน และรับฟังปัญหาที่อเล็กซานเดอร์ต้องเผชิญ

“โปรเจกต์นี้ไม่ได้มีแค่เรื่องธุรกิจนะอเล็กซานเดอร์” คริสเตียนกล่าวในสาย “มันคือการทดสอบความอดทน ความฉลาด และความมุ่งมั่นของลูก”

เขายังให้คำแนะนำเกี่ยวกับ การจัดการความสัมพันธ์ทางไกล ด้วย

“อย่าลืมให้เวลาลลิลนะลูก แม้จะยุ่งแค่ไหน” คริสเตียนเน้นย้ำ “ความสัมพันธ์ก็เหมือนต้นไม้ ต้องรดน้ำพรวนดินอยู่เสมอ”

คำพูดของคริสเตียนทำให้ อเล็กซานเดอร์ตระหนักถึงความสำคัญของการรักษาสมดุลระหว่างชีวิตส่วนตัวและการทำงาน เขาพยายามจัดสรรเวลาพักผ่อนให้มากขึ้น และใช้เวลาเหล่านั้นเพื่อติดต่อลลิล และพูดคุยกับครอบครัว

“ผมจะพยายามหาเวลาพักผ่อนให้มากขึ้นครับพ่อ” อเล็กซานเดอร์ตอบรับ “ขอบคุณนะครับพ่อ ที่คอยสอนผมเสมอ”

ในยามที่อเล็กซานเดอร์รู้สึกเหนื่อยล้า หรือท้อแท้จากการทำงานหนักในดูไบ เขาจะเปิดวิดีโอคอลหาลลิลทันที ใบหน้ายิ้มแย้มสดใสของเธอ และคำพูดที่เต็มไปด้วยความรัก ทำให้เขามีพลังขึ้นมาได้อย่างน่าประหลาดใจ

“คุณคือแรงใจของผมจริงๆ ครับลลิล” อเล็กซานเดอร์กล่าวด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน “แค่ได้ยินเสียงคุณ ผมก็มีแรงสู้ต่อแล้ว”

ลลิลจะส่งรอยยิ้มกลับไปให้เขา “คุณเองก็เป็นแรงใจของฉันค่ะที่รัก”

บางครั้งพวกเขาก็จะใช้เวลาช่วงกลางคืนของดูไบ (ซึ่งเป็นกลางวันของเมืองไทย) วิดีโอคอลกันขณะที่กำลังทานอาหาร หรือทำงานอยู่คนละที่ เพื่อให้รู้สึกเหมือนได้อยู่ใกล้กัน

ระยะทางที่ห่างกัน ไม่ได้เป็นอุปสรรคต่อความรักของอเล็กซานเดอร์และลลิลเลยแม้แต่น้อย แต่มันกลับทำให้พวกเขาเติบโตขึ้น เรียนรู้ที่จะเชื่อใจ อดทน และเห็นคุณค่าของความรักที่แท้จริงที่พวกเขาต่างมีให้แก่กันและกัน ความผูกพันที่แน่นแฟ้นนี้เป็นเหมือนสมบัติล้ำค่าที่พวกเขาจะดูแลรักษาไว้ตลอดไป