Chapter 15 บ้านที่ไร้สุข2

เมื่อเชิดลากธันวาออกไปทำให้ผู้บิดาเดินเข้ามาใกล้นารี พร้อมกับมองจ้องไปที่ใบหน้าของลูกสาวคนเล็ก สายตาของชายสูงวัย ไม่มีเยื่อใยของความผูกพันให้เธอเลยแม้แต่น้อย                                                            

"อย่าคิดหนีไปอีก เพราะคราวหน้าเธอได้เจ็บตัวแน่นารี" คำพูดที่เรียบเฉยแต่แอบแฝงไปด้วยความเย็นชา ที่นารีนั้นสัมผัสได้จากบิดา โลกกว้างใบนี้ช่างไร้ความยุติธรรมให้เธอเหลือเกิน บ้านหลังนี้ที่เธอนั้นอาศัยตั้งแต่เล็กจนโต ช่างไร้สุขมันเต็มไปด้วยความทุกข์ เมื่อบิดามารดานั้นเลือกที่รักมักที่ชัง เวลานี้บิดาเห็นเธอเป็นเพียงแค่ตัวแปร ที่จะนำพาเงินเข้าตระกูลเธอมีค่าแค่นั้นเองสำหรับชายสูงวัย                                                 

"คุณพ่อควรจะบอกคุณอาร์มันโด้ เรื่องที่นังนารีหนีตามผู้ชายไป เผื่อเขาเปลี่ยนใจเลือกเจ้าสาวคนใหม่ที่ไม่ใช่นางนารี” รวีพูดพร้อมกับแสยะยิ้มออกมา ภายใต้ดวงตาที่ฉายแววร้ายกาจ เมื่อหล่อนนั้นอยากเป็นเจ้าสาวของอาร์มันโด้จนตัวสั่น                                                                                    

"นาขอตัวนะคะ" นารีพูดพร้อมกับเดินลงเรือน เพื่อตรงไปที่ห้องของตนซึ่งอยู่ชั้นล่างของบ้าน     เมื่อนารีเดินลงไปพ้น อาร์มันโด้ก็เดินขึ้นเรือนมาทั้งสองจึงคลาดกันแค่ไม่กี่นาที                                                             

"อ้าว! คุณอาร์มันโด้เชิญครับ" ประมุขของบ้านเชื้อเชิญแขกผู้มาเยือน ผิดกับชายหนุ่มเมื่อสักครู่ที่โดนไล่ออกไป ราวกับว่าเขานั้นเป็นศัตรู

"สวัสดีครับคุณศรเทพ คุณนายพิกุล" ชายหนุ่มกล่าวทักทายเจ้าของบ้าน พร้อมกับยกมือขึ้นไหว้ตามมารยาท                                                             

"เชิญนั่งครับ รวีไปเตรียมน้ำเตรียมท่ามาต้อนรับแขกหน่อยเร็วลูก" ผู้เป็นบิดายังคงอยากให้ลูกสาวคนรองได้แต่งงานกับอาร์มันโด้ จึงพยายามพูดจาราวกับว่าหญิงสาวนั้นถนัดงานบ้านงานเรือน                  

"ได้ค่ะคุณพ่อ อรุณสวัสดิ์นะคะคุณอาร์มันโด้ เดี๋ยวรวีมารอสักครู่นะคะ" รวีทาปากสีแดง พร้อมกับชุดโชว์ส่วนเว้าส่วนโค้งทั้งที่อยู่บ้าน หล่อนฉีกยิ้มให้กับแขกผู้มาเยือนราวกับว่าเขานั้นมาพบเธอ                      

"ผมมาพบคุณนารี พอดีว่าอยากทำอะไรให้มันผ่านพ้นไปโดยเร็ว งานแต่งระหว่างผมกับนารี ผมต้องการแค่ผูกข้อไม้ข้อมือและจดทะเบียนสมรสกับเธอในแบบง่ายๆ คุณศรเทพ และคุณนายพิกุลจะว่ายังไงครับ" ที่เขาพูดออกไปแบบนั้น เพราะไม่อยากให้มันเอิกเกริก อาร์มันโด้ต้องการแต่งงานกับนารีอย่างเงียบๆ            

"หมายความว่าเราจะไม่เชิญแขก แค่ผูกข้อไม้ข้อมือเป็นอันเสร็จพิธีใช่ไหม ทางเราไม่มีปัญหาอะไร ยังไงนารีก็ต้องแต่งงานกับคุณอยู่แล้วอย่ากังวลไปเลย" ความจริงแล้วนายศรเทพต้องขอบคุณอาร์มันโด้ด้วยซ้ำ เพราะเขาเองก็ไม่ต้องการจัดงานแต่งของนารีเช่นกัน                                               

"น้ำสมุนไพรเย็นชื่นใจค่ะคุณอาร์มันโด้" รวีส่งแก้วน้ำให้กับชายหนุ่ม แต่สายตาของเธอกลับจ้องมองไปที่ใบหน้าคม ด้วยความต้องการให้อีกฝ่ายประจักษ์ต่อความประสงค์ของเธอที่อยากได้เขามานอนเคียงข้าง แต่เวลานี้อาร์มันโด้กลับนึกถึงแต่ใบหน้าของหญิงสาวอีกคน    

"ขอบคุณครับคุณรวี ไม่ทราบว่าคุณนารีอยู่ไหมครับผมอยากเจอเธอสักครั้ง" ที่ชายหนุ่มพูดออกไปแบบนั้นเพราะเขาอยากรู้ว่าเธอกลับมาบ้านหรือยัง เมื่อเวลานี้จิตใจของอามันโด้ร้อนรนดั่งไฟสุม หลังจากที่ตื่นขึ้นมาแล้วไม่พบนารี เขาถามทุกคนในบ้านต่างก็ตอบเป็นเสียงเดียวกัน นารีคงกลับบ้านไปแล้วและนั่นคือเหตุผลที่ทำให้เขาตามเธอมาในวันนี้ และอยากทำอะไรให้มันถูกต้อง ก่อนที่ทุกอย่างจะบานปลาย แม้เขาเองไม่รู้ว่า จะสามารถควบคุมอารมณ์ได้แค่ไหน เพื่อไม่ให้พลั้งทำร้ายจิตใจของเธอ                                          

คำถามของอาร์มันโด้ทำให้รวีมีสีหน้าที่บึ้งตึง เธอรู้สึกไม่ชอบและเกลียดแม้กระทั่งชื่อของนารี เวลานี้รวีไม่อยากได้ยินได้ฟังด้วยซ้ำ แต่สุดท้ายก็ต้องยอมให้รินสาวใช้คนสนิทของเธอ ไปเรียกนารีขึ้นมา อาร์มันโด้ไม่อาจรู้ได้ว่านารีจะเกลียดเขาหรือเปล่า เมื่อว่าที่เจ้าบ่าวที่เธอพยายามหนีไปให้พ้นนั้นเป็นเขาเอง       

นารีเดินตามรินสาวใช้คนสนิทของรวีขึ้นมาบนบ้าน เธอมีสีหน้าที่ตกใจเล็กน้อย เมื่อพบว่านักรบนั่งอยู่กับผู้เป็นบิดา ที่สำคัญนารีกำลังคิดว่าชายหนุ่มตามเธอมาที่นี่ และนั่นทำให้เธอกลัวว่าเขาจะโดนผู้เป็นบิดาทำร้ายแล้วโดนจับลากออกไปเหมือนกับธันวา                                                           

"นารีมานั่งนี่สิว่า พ่อมีเรื่องจะคุยด้วย" คำพูดของผู้เป็นบิดาไม่ได้เข้าหูนารีเลยสักนิด เมื่อเวลานี้เธอเอาแต่จับจ้องไปที่ใบหน้าคมของนักรบ แล้วรีบตรงไปฉุดเขาลุกขึ้นยืน                                                                    

"คุณนักรบ! ลุกขึ้นแล้วกลับไปได้แล้ว ถ้าคุณไม่อยากเดือดร้อน รีบออกจากบ้านหลังนี้ไป" ในขณะที่ฉุดแขนนักรบ นารีได้กระซิบลงไปที่ข้างหูของชายหนุ่มเบาๆ การกระทำของนารีสร้างความงุนงงให้กับผู้เป็นบิดาและมารดา มีเพียงรวีที่ทำท่าทีไม่พอใจ ที่นารีนั้นถึงเนื้อถึงตัวอาร์มันโด้                                

"คุณหนีมาทำไม แล้วทำไมไม่รอผมตื่นก่อน" ชายหนุ่มยังคงกระซิบเบาๆ กลับไป เพราะเขานั้นตั้งใจที่จะมาตามหาเธอ แต่ความซื่อบื้อของนารีทำให้เธอนั้นไม่เอะใจเลยสักนิด กับชื่อของอาร์มันโด้ที่เธอเคยได้ยินผ่านหู ในขณะที่บิดามารดาและรวีพูดถึงชื่อนี้อยู่บ่อยครั้ง                

"นารีมานั่ง แล้วปล่อยมือจากคุณอาร์มันโด้ได้แล้ว อย่าเสียมารยาทกับแขก" นารีเริ่มทำหน้านิ่วคิ้วขมวด เมื่อบิดาบอกว่าชายหนุ่มตรงหน้าเป็นแขกของบ้าน                                                                                               

"ขอโทษค่ะ นารีไม่รู้ว่าเขาเป็นแขกของคุณพ่อ" นารีพูดพร้อมกับอ้อมมานั่งลงที่โซฟาข้างๆ มารดา ที่ทำหน้าสงสัยอยู่ตลอดเวลา ราวกับว่ากำลังจับผิดเธอ                                                                                                   

"นารีรู้จักขอบคุณอาร์มันโด้มาก่อนหรือเปล่า ทำไมถึงมีท่าทีเหมือนกับสนิทสนมกันแบบนี้" คุณนายพิกุลถามลูกสาวออกมา เมื่อนางนั้นเริ่มสงสัยในพฤติกรรมของนารี ที่มีต่ออาร์มันโด้                                         

"คุณแม่ขา..นังนารีมันหนีออกจากบ้านไปค้างคืนกับผู้ชายมา สงสัยจะกลัวความผิดเลยพยายามจะแก้ต่างให้กับตัวเอง คุณอาร์มันโด้ถ้าจะแต่งงานกับนารีต้องทำใจหน่อยนะคะ เพราะเธอหนีออกจากบ้านกลายเป็นผู้หญิงหยําฉ่าไปแล้ว" คำพูดของรวีไม่ได้สร้างความเจ็บปวดใจให้กับนารีเลยสักนิด เมื่อเธอไม่ได้เป็นอย่างที่พี่สาวพูด แต่เธอมาสะกิดใจคำว่าแต่งงาน อย่าบอกนะว่าอาร์มันโด้คือเจ้าบ่าวของเธอ                                 

"ผมเลือกแล้วไม่คิดเปลี่ยนใจ ถึงยังไงพรุ่งนี้นารีก็คือเจ้าสาวของผมอยู่ดีครับ" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับจ้องมองไปที่ใบหน้าของนารี ดูเหมือนว่าเวลานี้สายตาของเธอที่มองมาที่เขานั้น กำลังแสดงออกถึงความไม่พอใจ เธอคงจะโกรธที่เขานั้นไม่แสดงตัว                                                        

"คุณพ่อมีธุระอะไรจะคุยกับนาหรือเปล่า ถ้าไม่มีนาขอตัวนะคะ" เวลานี้นารีรู้สึกโกรธชายตรงหน้าอย่างมาก ที่เขานั้นไม่บอกความจริงกับเธอ มิหนำซ้ำยังเสแสร้งแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ เขาคงหัวเราะเยาะที่เธอนั้นโง่อยู่เป็นนานสองนาน                                                                                        

"เดี๋ยวก่อน พรุ่งนี้ลูกต้องแต่งงานกับคุณอาร์มันโด้ ไม่มีพิธีรีตองอะไรมากมายแค่ผูกข้อไม้ข้อมือและจดทะเบียนสมรสทุกอย่างก็จะเสร็จสิ้น" ผู้เป็นบิดาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน เมื่ออยู่ต่อหน้าชายหนุ่มซึ่งเป็นว่าที่ลูกเขยป้ายแดง                                                                                              

"ก่อนแต่งงาน แกก็ควรจะไปเคลียร์กับธันวาให้จบ ไปอยู่ด้วยกันตั้งหลายวัน ความสัมพันธ์พัฒนาไปถึงขั้นไหนล่ะนารี" รวียังคงกัดไม่ปล่อย เมื่อหล่อนนั้นอยากให้อาร์มันโด้ได้รับรู้พฤติกรรมของนารีในทางลบ เผื่อเขาจะคิดล้มเลิกความตั้งใจตั้งแต่แรก เพราะนารีไม่มีอะไรก็ควรกับชายหนุ่มเลยสักนิด