Chapter 16 ว่าที่เจ้าบ่าว

"เรื่องนั้นพี่ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ นาไปนอนค้างบ้านผู้ชายมาตั้งหลายคืน มิหนำซ้ำห้องเดียวกันกับเขาด้วย แต่น่าเสียดายที่พึ่งรู้ตัวว่าเขานั้นเป็นผู้ชายชอบโกหกปลิ้นปล้อน กะล่อนไปทั่ว" นารีพูดออกมาด้วยน้ำเสียงและสีหน้าที่ปนไปด้วยความน้อยใจ ไม่รู้ว่าผู้ชายอย่างนักรบจะมีเล่ห์เหลี่ยมอะไรอีก                        

"ทุกคนฟังสิคะ แม่นี่ยอมรับออกมาเต็มปาก แบบนี้คุณอาร์มันโด้ยังอยากจะแต่งงานกับเธออยู่อีกเหรอคะ" รวีขยับเข้าไปนั่งใกล้ๆ อาร์มันโด้พร้อมกับพูดจาจีบปากจีบคอและยังแสยะยิ้มมองมาที่นารีด้วยสายตาที่ไม่เคยเป็นมิตรยังไง เวลาเปลี่ยนไปนานแค่ไหนก็ยังเหมือนเดิม           "รวีเรื่องนั้นให้คุณอาร์มันโด้เป็นคนตัดสินใจเองเถอะลูก" คุณนายพิกุลพูดออกมาทั้งที่ภายในใจลึกๆ แล้วก็แอบลุ้น ให้ชายหนุ่มเปลี่ยนใจเป็นลูกสาวคนรองมากกว่านารี                                                                                     

"ผมบอกแล้วไงครับว่าเลือกแล้วไม่เปลี่ยนใจ ไม่ว่าเมื่อคืนนารีจะไปนอนกับใครผมไม่สนใจ เพราะยังไงคุณพรุ่งนี้และคืนต่อๆ ไปเธอก็ต้องนอนกับผมอยู่ดี" อาร์มันโด้พูดพร้อมกับฉายแววตาเจ้าเล่ห์มาที่นารี แต่เธอมองตอบเขากลับไปด้วยความขุ่นเคืองใจ ที่เขานั้นไม่ยอมบอกความจริง                                                        

"เพิ่งรู้ว่าคุณอาร์มันโด้เป็นคนใจกว้าง แบบนี้นารีก็คงแอบไปหาธันวาบ่อยๆ ได้สิคะ" รวียังคงพยายามพูดจาให้ชายตรงหน้า เปลี่ยนใจจากนารีเป็นหล่อนอย่างไม่ลดล่ะในความพยายาม                                                     "นาขอตัวนะคะ จะไปเก็บตัวเพื่อเป็นเจ้าสาวในวันพรุ่งนี้!" นารีพูดพร้อมกับรีบลุกเดินออกไป โดยไม่ได้สนใจสายตาของใครบางคนที่มองมายังเธอ แต่ชายหนุ่มกลับแอบยกยิ้มที่มุมปากให้กับอาการงอนๆ ของนารี ที่เธอนั้นแสดงออกมาได้อย่างน่ารักอย่างไม่รู้ตัว                                    

"สรุปแล้วจะแต่งพรุ่งนี้เลยเหรอครับคุณอาร์มันโด้ แล้วเรื่องสินสอดทองหมั้นทุกอย่าง คุณจะจัดการนำมาให้วันพรุ่งนี้เลยหรือเปล่า" คำพูดของชายสูงวัยทำให้อาร์มันโด้นั้นเข้าใจ เขาช่างเป็นบิดาที่แสนดีเห็นเงินทองพวกนั้นสำคัญกว่าชีวิตของนารี                                                                     

"ครับพรุ่งนี้เช็คเงินสดเครื่องเพชรทุกอย่างที่ผมได้ระบุไว้ในสัญญา จะถูกนำพามาที่บ้านกะสิเทพพาณิชย์ในทันที เมื่อผมแต่งงานกับนารีและจดทะเบียนสมรสเสร็จสิ้นเป็นอันสมบูรณ์" ชายหนุ่มพูดออกมาในขณะที่เขายังนึกถึงใบหน้างามของนารี นับตั้งแต่วันพรุ่งนี้และตลอดไปเขาจะพยายามไม่ทำร้ายจิตใจของเธอ ให้ต้องหมองหม่นทุกข์ระทม เมื่อนารีนั้นได้รับมันจากบ้านหลังนี้มามากแล้ว

 แต่นั่นก็ไม่สามารถการันตีได้ว่าเขานั้นจะไม่เผลอทำร้ายจิตใจเธอ เพราะอาร์มันโด้ไม่สามารถควบคุมอารมณ์ได้ เมื่อภาพของบิดามารดาสิ้นใจวิ่งเข้ามาในโสตประสาทของเขา ทำให้ได้ยินเสียงบิดามารดาร้องไห้คร่ำครวญอย่างเจ็บปวดและทรมาน ทุกครั้งสมองจะสั่งการให้แก้แค้นอย่างเดียว โดยไร้เหตุผล จนกว่าเขานั้นจะควบคุมสติลงได้                                                                                                                      

"รวีไม่คิดว่าคุณจะยอมลงทุน ซื้อนารีไปในราคาสูงลิ่วขนาดนี้" คำพูดของเรายิ่งทำให้อาร์มันโด้รู้ว่าเธอนั้นเป็นคนเช่นไร เขาไม่มีทางเอาผู้หญิงแบบนี้มาเคียงข้างไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม แต่ถ้าหากให้เอาชั่วครั้งชั่วคราวหรือที่เรียกว่าวันไนท์สแตนด์ก็อาจจะโอเค                                               

"ยังไงถ้าคุณเปลี่ยนใจ นารีทำอะไรให้ไม่พอใจก็เอากลับมาส่งได้นะ เพราะลูกคนนี้ค่อนข้างดื้อด้าน นิสัยจะเอาแต่ใจ ยังไงคุณก็ทนเอาหน่อยละกัน" คุณนายพิกุลพูดออกมาเพื่อหยั่งเชิงชายตรงหน้า เพราะรู้ดีว่าลูกสาวคนรองต้องเสียใจแค่ไหน กับการที่จะต้องเสียผู้ชายอย่างอาร์มันโด้ให้กับนารีไป                                 

"ผมคิดว่าเพชรแม้จะอยู่ในตม แต่คุณค่าของมันไม่สามารถลดลงได้เลยนะครับ แม้ว่าเราจะเจียระไนให้สวยหรือไม่ สุดท้ายแล้วเพชรก็ยังเป็นเพชรอยู่วันยังค่ำ ผมเชื่ออย่างนั้น วันนี้ขอตัวนะครับจะไปเตรียมสินสอดทองหมั้นสำหรับวันพรุ่งนี้" อาร์มันโด้พูดจบ เขาได้ลุกขึ้นพร้อมกับไหว้ลาเจ้าของบ้าน เพราะเบื่อที่จะสนทนากับคนในบ้านกะสิเทพเต็มที คงมีเพียงแค่นารีเท่านั้นที่ทำให้เขาอยากมาที่นี่                                                               

"รวีไม่ยอม! คอยดูนังนารีแกจะต้องเสียใจที่แย่งอาร์มันโด้ไป รวีจะทวงเขาคืนมาให้ได้ เพราะเขานั้นต้องเป็นของรวีคนเดียว! " หญิงสาวพูดออกมาพร้อมกับแววตาที่อาฆาตแค้น ชีวิตการแต่งงานของนารีคงไม่สงบสุขแน่ ถ้าหากรวีคิดจะแย่งสามีของเธอแบบนี้                                  

"ผู้ชายมีตั้งมากมายในโลกใบนี้ คิดเสียว่าเขาซื้อนารีไปจากเราก็แล้วกันนะลูก เงินทองเหล่านั้นทำให้บ้านเราอยู่อย่างสุขสบายขึ้น คุณอาร์มันโด้เขาไม่ได้ต้องการนังนารีจริงๆ หรอก ขนาดงานแต่งยังแค่ผูกข้อไม้ข้อมือ" ผู้เป็นมารดาพยายามพูดจาหว่านล้อมให้ลูกสาวใจเย็น                        

"ใช่ค่ะแม่แค่ผูกข้อไม้ข้อมือ แต่ทะเบียนสมรสนั่นของจริง ทำไมคุณอาร์มันโด้ต้องจดทะเบียนสมรสกับนังนารีด้วยค่ะแม่ ถ้าเขาไม่ได้จริงจังกับมัน" รวีพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่แข็งกระด้าง เมื่อเธอนั้นขัดใจสิ่งที่ปรารถนา แต่นารีกลับได้รับมันไปแทน ซึ่งตั้งแต่เล็กจนโตหญิงสาวไม่เคยโดนใครขัดใจแบบนี้มาก่อนในชีวิต              

"ใจเย็นๆ ก่อนรวี ยังไงนังนารีมันก็ทำให้บ้านเรามีเงินก้อนโต โดยไม่คาดคิดมาก่อน ถ้าหนูอยากได้รถสปอร์ตหรูๆ สักคันเดี๋ยวพ่อจะซื้อให้ ก็อย่างที่แม่บอก ผู้หญิงอย่างนารีที่ทำเป็นแต่งานก้นครัว ไม่มีสามีที่ไหนเขาจะพาไปออกหน้าออกตาชูคอในสังคมที่ผู้ดีมีรสนิยมชั้นสูงได้หรอก"   

คำพูดของบิดาทำให้รวียิ้มร้ายออกมา เธอจะทำให้นารีได้รู้ว่าโลกใบนี้ยังมีอะไรมากมายให้ต้องเผชิญ ไม่ใช่อยู่แต่ก้นครัวทำตัวเป็นกุลสตรี แต่พอมีสามีกลับต้องอยู่เฝ้าบ้าน ไม่สามารถเดินเคียงข้างเขาได้ในสังคมที่มักจะแยกชนชั้น และหล่อนก็เป็นหนึ่งในนั้น ที่มักจะมองคนแค่เปลือกนอก วัดคุณค่าของความเป็นมนุษย์แค่เพียงทรัพย์สินมากกว่าจิตใจ แต่ในวาระสุดท้ายก็ไม่เห็นมีใครเอาไปได้สักคน

เช้าของวันใหม่นารีในชุดเจ้าสาวห่มสไบสีชมพู แม้ใครหลายคนอาจจะอิจฉา ที่เธอนั้นได้แต่งงานกับเจ้าบ่าวอย่างอาร์มันโด้ แต่ภายใต้เงื่อนไขในพันธสัญญาระหว่างเขากับบิดา นารีกลับมาว่าเธอนั้นเป็นเพียงแค่หมากในเกม ที่บิดาและเจ้าบ่าวได้ทำร่วมกันเอาไว้ ไม่ว่าวันเวลาจะล่วงเลยผ่านไปนานแค่ไหน เธอก็ยังคงเป็นลูกที่บิดามารดาไม่เคยรักเลยสักวัน                                                                                                                           

"คุณนารีเสร็จหรือยัง คุณอาร์มันโด้มารอแล้ว" นั่นคือเสียงของรินสาวใช้คนสนิทของรวี

"เสร็จแล้ว ทำไมเขาถึงมาแต่เช้าจัง กลัวไม่ได้แต่งหรือยังไง" นารีพูดพึมพำออกมา แต่รินกลับได้ยินถนัดและถ้าหากวันนี้คนที่เป็นเจ้าสาวคือเจ้านายของตนก็คงจะดี แต่กลับเป็นนารีทั้งที่เธอนั้นไม่เต็มใจจะแต่งาน    

"แปลกจังเลยนะ เจ้าสาวน่าจะเป็นคุณรวี แต่ทำไมถึงเป็นคุณนารีได้ แบบนี้แต่งกันไปจะอยู่กันยืดหรือเปล่า" รินยังคงจาพูดแขวะนารีออกไปแทนเจ้านายของตน                                                                                      

"เธอก็ไปบอกพ่อฉันสิให้เปลี่ยนตัว หรือจะให้ฉันพูดเองว่ารินไม่พอใจอย่างมาก ที่ฉันนั้นต้องแต่งงานกับคุณอาร์มันโด้ เธอมีความประสงค์อยากให้เปลี่ยนตัวในวันนี้" ความจริงนารีไม่ใช่คนที่ชอบพูดจาถากถางคนอื่นแบบนี้ หากรินไม่เป็นคนเปิดประเด็นขึ้นมาเสียก่อน

"ไม่ใช่แบบนั้นนะคะคุณนารี เรื่องนี้คุณห้ามเอาไปบอกคุณท่านเป็นอันขาด" รินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่ลนลาน พร้อมกับรีบเดินตามหลังนารีไปติดๆ