Chapter 49 ความเจ็บปวด

เมื่อคาวีถูกเข็นเข้าไปในห้องฉุกเฉิน นารีได้เดินไปเดินมาอยู่หน้าห้องหลายรอบ เวลานี้เธอกระวนกระวายใจเป็นที่สุด เพราะดูจากสภาพของพี่ชายแล้วอาการค่อนข้างจะหนัก                                                         

เวลาผ่านไปเกือบชั่วโมง คาวียังอยู่ในห้องฉุกเฉิน นารีจึงเดินไปนั่งรอที่เก้าอี้หน้าห้อง เธอนั่งรอสักพักใหญ่ก็มีพยาบาลเดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน นารีจึงรีบลุกเดินเข้าไปถาม แต่แล้วเธอกลับรู้สึกหน้ามืด จนทรุดลงไปกองกับพื้น                                                                                  

"อ้าว! คุณเป็นอะไรหรือเปล่าคะ ใครอยู่แถวนี้ช่วยด้วยค่ะคนเป็นลม" และแล้วนารีก็ถูกเข็นเข้าห้องฉุกเฉินอีกคน แต่เมื่อคุณหมอตรวจดูอาการแล้วกลับเป็นเรื่องที่น่ายินดีมากกว่า เพราะร่างกายของเธออ่อนเพลีย และเป็นกังวลมากไป จึงทำให้หน้ามืดวูบลงไปแบบนั้น                               

"ฉันเป็นอะไรคะ แล้วพี่ชายฉันเป็นยังไงบ้าง" นารีรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา พร้อมกับกวาดสายตามองไปรอบๆ ห้อง ก่อนจะเอ่ยถามนางพยาบาลขึ้น แต่มีหมอหนุ่มหน้าตาดีเดินเข้ามาหาเธอที่เตียงผู้ป่วย                         

"ยินดีด้วยนะครับคุณแม่ ตอนนี้คุณตั้งครรภ์ได้สี่วีคแล้วครับ คุณแม่จะต้องรับประทานอาหารที่มีประโยชน์และพักผ่อนให้เพียงพอ แล้วอย่าลืมมาฝากครรภ์ด้วย ส่วนพี่ชายคุณพ้นขีดอันตรายแล้วครับ" คำบอกเล่าของหมอหนุ่ม ทำให้นารีถึงกับน้ำตาคลอ ก่อนจะเอามือลูบลงที่หน้าท้องเบาๆ ถ้านักรบรู้เขาจะต้องดีใจมากแน่ๆ                                                              

"ขอบคุณมากนะคะคุณหมอ ช่วยหาห้องพิเศษให้พี่ชายฉันด้วย แล้วก็จ้างพยาบาลพิเศษให้ด้วยนะคะ ค่าใช้จ่ายทั้งหมดฉันจะเป็นคนรับผิดชอบเอง" นารีรู้ดีว่าบิดามารดาคงไม่มีทางรับผิดชอบค่าใช้จ่ายของพี่ชายอย่างไม่นอน เพราะพักหลังมานี้คาวีดื่มและเที่ยวหนักไม่เป็นอันทำการทำงาน ที่สำคัญผีพนันเข้าสิงจนคาวีต้องหนีหัวซุกหัวซุนแบบนี้ คงไม่ต้องเดา เขาไม่กล้ากลับบ้านเพราะสาเหตุใด                                                   

นารีจัดการเรื่องเอกสารเรียบร้อย พี่ชายของเธอถูกย้ายไปยังห้องพิเศษ แต่คาวียังคงหลับอยู่ เธอจึงเดินออกมาจากห้อง และได้กำชับพยาบาลที่จ้างพิเศษให้ดูแลพี่ชายของเธอให้ดี แล้วเดินออกมาตรงไปที่ช่องจ่ายยา เพราะคุณหมอให้เธอรับยาบำรุงครรภ์ไปกิน ก่อนจะเดินไปเรียกแท็กซี่ให้ไปส่งที่บ้าน

พอนารีมาถึงบ้าน เธอมองเห็นรถของนักรบจอดอยู่ที่โรงจอดรถ วันนี้ทำไมเขาถึงกลับบ้านเร็วกว่าทุกวัน ความคิดมากมายได้เกิดขึ้นมาภายในใจ นักรบจะยินดีกับอีกหนึ่งชีวิตที่กำลังจะเกิดขึ้นมาหรือไม่ นั่นคือความกังวลของหญิงตั้งครรภ์ในเวลานี้ที่คิดไปต่างๆ นานา                                    

"ป้านวล คุณนักรบมีแขกเหรอคะป้า ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครนารู้สึกคุ้นจังเลย" นารีเดินเข้าไปถามป้านวล ในขณะที่สายตาของเธอมองไปที่ห้องรับแขก และพบว่านักรบนั่งคุยอยู่กับผู้หญิงหน้าตาดี การแต่งตัวของเธอช่างเซ็กซี่ และดูทั้งสองจะคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี มิหนำซ้ำผู้หญิงคนนั้นยังสวยจนเธอเทียบไม่ติดแม้แต่เงา        

"เอ่อ... หนูนารีพี่ชายเป็นยังไงบ้าง ป้ากำลังจะตามหนูไปพอดีแล้วนี่มายังไง" คำตอบจากป้านวล นารีกลับได้คำถามมาแทน ทำให้เธอยิ่งสงสัย แม้จะมองเห็นผู้หญิงคนนั้นแค่ข้างๆ แต่ดูท่าทางของสามีเธอแล้ว ดูเหมือนเขาจะมีความสุขภายใต้เสียงหัวเราะนั่น                                                   

"พ้นขีดอันตรายแล้วค่ะป้า นาขอตัวไปอาบน้ำพักผ่อนก่อนนะคะ พอดีรู้สึกไม่ค่อยสบาย คุณหมอบอกว่านาเป็นโรคกระเพาะ ขอโทษนะคะ" นารีรีบพูดอธิบายทันที เมื่อป้านวลกำลังสังเกตถุงยาในมือของเธอ เพราะในตอนนี้นารียังไม่อยากบอกใครเรื่องที่เธอกำลังตั้งครรภ์                

"อ้าว! หนูนากลับมาแล้วเหรอ ผมกำลังจะออกไปรับคุณพอดี มานี่ก่อนสิ" นักรบพูดพร้อมกับเดินมาโอบนารีเข้าไปนั่งที่โซฟาของห้องรับแขก                                                                                                                  

"เทเรซ่านี่หนูนาภรรยาของผม หนูนานี่เทเรซ่าเธอจะมาอยู่ที่บ้านหลังนี้กับเราสักพัก หนูนาไม่ว่าอะไรนะ" นักรบแนะนำภรรยาใหม่ให้รู้จักกับภรรยาเก่า มันช่างตอกย้ำให้นารีนั้นเจ็บปวดลึก เหมือนโดนมีดกรีดไปที่ขั้วหัวใจ                                                                                                                   

"เทเรซ่าเพิ่งเห็นตัวจริงคุณหนูนาในวันนี้ สวยกว่าที่คุณอาร์มันโด้ส่งให้ดูซะอีก" ประโยคที่เทเรซ่าพูดออกมานั้น มันยิ่งตอกย้ำให้นารีเข้าใจว่าพวกเขาติดต่อกันมาโดยตลอด แล้วที่แสดงออกว่ารักเธอนักหนามันหมายความว่ายังไง                                                                                                             

"ฉันชื่อนารี ไม่ใช่หนูนากรุณาเรียกให้ถูกด้วย ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบายขอตัวไปพักก่อนนะคะ" เวลานี้นารีไม่ได้สนใจแล้วว่า สามีของเธอนั้นจะกลับไปคืนดีกับเทเรซ่าหรือไม่ เพราะแค่นี้เธอก็เจ็บจนชา มันเริ่มเหนื่อยและล้าทั้งกายและใจ                                                                                             

พอเข้ามาในห้องนารีได้ล้มตัวลงนอน เธอไม่ลืมที่จะเก็บยาไว้อย่างดี เพราะไม่อยากให้สามีได้รับรู้ถึงการตั้งครรภ์ของเธออีกแล้ว ทำไมชีวิตของเธอถึงได้เจอแต่เรื่องร้ายๆ พี่ชายก็มาเจ็บหนัก หากเธอรู้ว่ารวีก็โดนเจสันปู้ยี่ปู้ยำมาเหมือนกัน มิหนำซ้ำบ้านกะสิเทพก็กำลังจะถูกยึด บริษัทไม่ต้องพูดถึง เพราะมันกำลังจะล้มละลาย นารีจะรู้สึกอย่างไร เธอจะรับมือกับเรื่องราวร้ายๆ ที่มันกำลังโหมกระหน่ำเข้ามาในชีวิตได้หรือไม่

นารีหลับไปได้สักพัก ลมหายใจอุ่นๆ ของชายหนุ่ม ที่นอนซ้อนจากทางด้านหลังทำให้หญิงสาวรับรู้ได้ว่านั่นคือนักรบ เธอกำลังสับสนเขาเป็นคนยังไงกันแน่ หรือว่าทุกอย่างมันคือการแสดง เขาถึงได้นำพาให้เทเรซ่ากลับมาอยู่ในบ้านหลังนี้                                                                                     

"ไม่สบายเป็นอะไรหรือเปล่า ไปหาหมอไหม... หืม" คำพูดที่ดูอ่อนโยนกับคำถามที่ปนไปด้วยความห่วงใย ทำให้น้ำตาใสๆ ไหลออกมาจากตาคู่สวยอย่างไม่รู้ตัว เมื่อเธอกำลังน้อยใจผู้เป็นสามี ที่เขากำลังพาผู้หญิงคนนั้นเข้ามาหยามน้ำใจของเธอ ต่อให้เขาบอกว่าจบไปแล้ว เหลือเพียงแค่ความเป็นเพื่อน แต่ถ่านไฟเก่ายังไงมันก็พร้อมจะระอุได้ทุกเมื่อ เธอจะไม่มีวันเชื่อคำพูดของเขา                                                                                           

"ไปหาหมอมาแล้วแค่เป็นโรคกระเพาะเฉยๆ คุณช่วยขยับออกไปได้ไหม นาหายใจไม่ออก" นารีพูดพร้อมกับจับลงไปที่ลำแขนของนักรบ แล้วยกมันออกจากเอวคอดของเธอ                                                            

"ทำไม คุณน้อยใจและโกรธผมอยู่เปล่า เทเรซ่าเธอแค่มาอยู่ที่นี่ชั่วคราว อีกไม่กี่วันก็กลับแล้วอย่าคิดมาก ผมรักคุณนะหนูนา" ทำไมคำบอกรักของเขา วันนี้มันถึงได้ฟังดูไม่มีน้ำหนัก เพราะถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาคงรีบตามเธอไปที่โรงพยาบาลนั่นแล้ว แต่วันนี้เขากลับมานั่งหัวเราะอยู่ที่บ้านกับเทเรซ่า ในขณะที่เธอนั้นอยู่โรงพยาบาลเป็นลมล้มพับ เขากลับไม่คิดจะไปเหลียวแล                                                                                

"คำพูดเป็นเพียงแค่ลมที่พ่นออกมาจากปาก หากคุณอยากให้อากาศนั่นมีความหมาย ก็ควรทำให้บรรยากาศรอบๆ ตัว น่าอยู่น่าอาศัย ไม่ใช่เต็มไปด้วยมลพิษ ที่สูดดมเข้าไปแล้วอาจทำให้ถึงตายได้" คำพูดของนารีทำให้นักรบหายใจออกมาอย่างแรง เขาต้องการให้เธอเป็นคนมีเหตุผลกว่านี้ แต่บางครั้งเขาก็ลืมไปว่า ผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าภรรยา คงไม่ยอมรับเหตุผลของสามีที่พาภรรยาเก่าเข้าบ้าน เพราะต่อให้เขาอ้างเหตุผลมาร้อยเป็นพันมันก็ฟังไม่ขึ้น