“นี่เธอว่าใครเป็นโจร”
สิ้นเสียงกรีดร้องของหญิงสาว นนท์ธิวรรธน์ผู้ไม่เคยยอมให้ใครหน้าไหนมาชี้หน้าด่าร้ายมาก่อนก็ตั้งคำถามย้อนกลับไป เพื่อให้อีกฝ่ายพูดให้กระจ่าง
นี่มันก็บ้านของเขา ห้องนอนนี้ เตียงนอนนั้น ก็ล้วนเป็นของบ้านเขาทั้งนั้น เธอนั่นแหละที่เป็นโจรห้าร้อยที่ไหนก็ไม่รู้ ถึงได้มาอยู่ในบ้านของเขาได้
แต่
หน้าตาเธอช่างสวยเกินโจรไปมาก แม้มีสภาพเหมือนเพิ่งจะตื่นนอนยังสวยสะกดสายตาให้เขามองอยู่ได้ตั้งนานสองนาน
ถ้าไม่ได้เจอกันในสถานการณ์แบบนี้ เขาอาจเดินเข้าไปจีบเธอแทนการจะต่อว่าเธอก็เป็นได้
“ใจเย็นๆก่อนนะ ฟังแม่พูดก่อน”
คุณหญิงวรรณวิภาเข้าแทรกกลางระหว่างคู่สนทนาทั้งสองคนที่ดูเหมือนจะกำลังวางมวยกันมากกว่าที่จะพูดคุยทักทายทำความรู้จักกันอย่างที่เธออยากจะให้เป็น
ออกโรงปกป้องฝ่ายหญิงเอาไว้ก่อน เพื่อไม่ให้เกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้นแล้วอีกฝ่ายหนีกลับบ้านไปก่อนที่จะได้ทำความรู้จักกับลูกชายของเธอ
“นี่มันธุรกิจครอบครัวหรือไง เป็นโจรกันทั้งบ้านเลยสินะ”
ไอ้คนหน้าหล่อผิวขาวๆนั้นคงเป็นลูก ป้าคนทำผมราวกับคุณหญิงคุณนายนี้คงเป็นแม่ นี่เธอถูกไอ้หนุ่มโฮสมันจับตัวมาเรียกค่าไถ่
แล้วทำไมเมื่อคืนนี้เธอถึงไม่เห็นหน้าไอ้หนุ่มโฮสรูปหล่อคนนี้เลย ไม่อย่างนั้นก็คงเปลี่ยนใจจากไอ้คนเก่าที่ขยันดูดเงินเธอเป็นเลือกคนนี้ไปแล้ว ไปแอบอยู่ตรงไหนถึงได้โผล่มาจับตัวเธอเอาไว้ได้แบบนี้กัน
นี่เธอพลาดตรงไหน ขนาดระวังตัวเป็นอย่างดีแล้วนะเนี้ย
“นี่เธอมีสิทธิ์อะไรมาว่าแม่ฉันห๊ะ”
“ก็พวกโจร ทำไมคนอย่างฉันจะพูดไม่ได้ห๊ะ”
“นี่เธอ”
ร่างหนาที่อยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีอ่อนกับกางเกงกางเกงสแล็คสีดำเดินหน้าเข้าไปหาหญิงสาวที่กล้าปากดีใส่เขา ว่าเขายังไม่พอลามปามว่าไปถึงแม่ของเขาอีก
ช่างทำตัวไร้ยางอายซะจริงๆ ผิดกับหน้าตาสวยๆที่ชวนให้มองแล้วมองอีกนั้น
“ทำไมไอ้โจรห้าร้อย”
เห็นว่าเป็นผู้ชายตัวสูงๆผิวขาวๆแล้วกล้าเดินเข้ามาท้าทายเธองั้นเหรอ ร่างเล็กก็รีบกระโดดลงจากเตียงไปยืนประจันหน้าอีกฝ่ายในทันที
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ แม่บอกให้หยุดไง ทั้งคู่เลย”
คุณหญิงวรรณวิภาเข้าห้ามทัพพร้อมใช้สายตากวาดมองหาผู้เป็นสามีให้เข้ามาช่วยเธอโดดเร็วก่อนที่การจับคู่ในครั้งนี้ จะกลายเป็นการวางมวย
“ไม่หยุด”
“ไม่หยุด”
สองเสียงเอ่ยประสานกันอย่างไม่ได้นัดหมาย ปฏิเสธเสียงห้ามปรามของคุณหญิงวรรณวิภาจำต้องล่าถอยออกไป
“พ่อกับแม่ และก็คุณยายของหนู พวกเราอยากจะให้หนูกับเจ้านนท์ได้ทำความรู้จักกัน”
นวัตรที่ปล่อยให้ภรรยาออกโรงคนเดียวมาได้สักพักก็เอ่ยช่วย เพราะไม่อยากเห็นภรรยาต้องผิดหวังกับการจับคู่ให้เจ้าลูกชายตัวดีอีก
“ไม่มีทาง”
“ไม่มีทาง”
สองเสียงระหว่างคนแปลกหน้าของกันและกันเอ่ยประสานกันโดยไม่ได้นัดหมายอีกครั้ง เมื่อคนทั้งคู่เกลียดการถูกจับคลุมถุงชนยิ่งกว่าอะไร
“ลูกทั้งสองปฏิเสธไม่ได้หรอก”
คุณหญิงวรรณวิภาเอ่ยอย่างหน้าเศร้าๆ ส่งสายตาน่าสงสารไปหาลูกชายทีสลับกับมองไปยังลูกสะใภ้ป้ายแดง
“ผมจะพาเธอกลับไปส่งบ้านเองครับ บอกมาว่าบ้านเธออยู่ที่ไหน”
แม่เขาบอกไม่ได้ก็ไม่เป็นไร เขาจะมีน้ำใจขับรถไปส่งเธอกลับบ้านเอง เพราะเรื่องแค่นี้เขาจัดการได้
“แม่กับพ่อจ่ายค่าสินสอดไปแล้วร้อยล้านเพื่อจะให้หนูหนมหวานมาเป็นลูกสะใภ้และก็เลขาของนนท์ ลูกจะพาเธอไปส่งบ้านก็ได้นะ แต่บ้านเราก็ไม่น่าจะเหลืออะไร”
คุณหญิงวรรณวิภาเล่นใหญ่ถึงกับประกาศจะยกสินสอดร้อยล้านให้ลูกสะใภ้ที่ไปเลือกหามาด้วยตัวเองเมื่อวานนี้ตอนไปไหว้พระขอพรที่ศาลเจ้ามา
แต่ในตอนนี้ยังไม่ได้จ่ายค่าสินสอดไปแม้แต่บาทเดียว เพราะทางฝ่ายผู้หญิงนั้นเขายังไม่รีบถ้ายังไม่ได้จัดงานแต่งกันจริงๆ
“กับยายบ้าหน้าขาวเนี้ยนะ พ่อกับแม่ถึงกับจ่ายร้อยล้าน”
นนท์ธิวรรธน์ถึงกับเอ่ยกระซิบข้างหูคนเป็นแม่ เมื่อนักธุรกิจอย่างเขาจะต้องเสียเงินร้อยล้านแลกกับผู้หญิงหนึ่งคนถึงเธอจะสวยก็เถอะ แต่มันก็ดูไม่ค่อยคุ้มค่าไปหน่อยมั้ง
“เดี๋ยวฉันเอาเงินมาคืนเอง ทุกอย่างจะได้จบ”
พราวลลิลเอ่ยตัดจบทุกปัญหา เมื่อฝ่ายเธอรับเงินไปแล้ว เธอก็จะเอามันมาคืนเอง และก็กลับไปใช้ชีวิตอิสระของเธอต่อ ไม่ต้องมาผูกมัดกับใคร ถึงเขาจะหล่อถูกใจเธอตั้งแต่แรกเห็นก็ตาม
“คุณยายของหนูคงไม่ยอมเรื่องนั้นง่ายๆ หนูก็รู้ใช่ไหมว่าคุณยายของหนูนิสัยเป็นยังไง”
คุณหญิงผู้เก่งกาจทางด้านการจัดการวางแผนเอ่ยอย่างรู้ทันจุดอ่อนของลูกสะใภ้ของเธอ เพราะถึงแม้ว่าคุณยายบุหลันจะดูเป็นคนที่แสนดีกับทุกคนแต่ทว่าท่านกับใจแข็งยิ่งกว่าหินถ้าได้เอ่ยปากบอกว่าไม่แล้วก็คือไม่ ไม่มีทางเปลี่ยนใจได้เป็นอันขาด
“โธ่โว้ย”
คำพูดของคนที่แทนตัวเองว่าแม่นั้นทำเอาพราวลลิลถึงกับสบถเสียงดังออกมา ก็มันเป็นที่รู้ๆกันอยู่ว่าถึงคุณยายจะตามใจเธอเอาเสียมากๆ แต่ถ้าท่านเกิดใจแข็งขึ้นมาเมื่อไหร่แล้วนั้น แม้แต่เธอที่เป็นหลานรักก็ไม่อาจเปลี่ยนใจท่านได้
และนี่รับเงินเขาไปตั้งร้อยล้าน ถ้าคุณยายไม่ยอมยกกลับมาคืน แล้วคนที่ไม่มีแม้แต่งานทำอย่างเธอจะเอาที่ไหนมาคืนเขากันล่ะ
ซวยยิ่งกว่าซวยก็วันนี้แหละ โธ่โว้ย
***ฝากเรื่อง หวงรักมาเฟียร้าย ด้วยนะคะ มีรายตอนให้ได้อ่าน และมีอีบุ๊ควางจำหน่ายทั้งใน ธ*****ย และ M*B***
“พี่นนท์คะ”เสียงหวานเอ่ยเรียกสามีของเธอที่นั่งรออยู่บนเตียงนอนอย่างเย้ายวนพร้อมกับค่อยๆเดินอย่างเชื่องช้าออกมาจากภายในห้องแต่งตัว ด้วยชุดนอนแบบที่เรียกได้ว่าใส่แล้วคงไม่ได้นอน เป็นผ้าลื่นๆมันๆตัดขอบด้วยผ้าลูกไม้สีดำทั้งชุดร่างบางที่ตุ้ยนุ้ยขึ้นพร้อมกับท้องโตๆที่ใกล้คลอดเต็มแก่แล้วนั่งลงบนตักใหญ่ของสามีอย่างจงใจยั่วยวนเขาแม้ใกล้คลอดเต็มทนไม่ควรจะมาทำอะไรแบบนี้กัน แต่ทว่าบรรยากาศมันก็พาไปทำให้เธออดใจเอาไว้ไม่ไหวจริงๆอีกอย่างการอยู่ใกล้ท่านประธานที่หล่อเหลากว่าหนุ่มโฮสเป็นไหนๆแบบนี้ ใครล่ะจะไปอดใจถือศีลไหวกัน“หืม นมหวาน”นนท์ธิวรรธน์วางมือหนาบนท้องโตๆของเมียคนสวยแล้วลูบวนเบาๆอย่างอดใจต่อไปไม่ไหว ก่อนจะขยับปลายมือมาบีบขย้ำไปตามอกอวบของเธอที่มันใหญ่เพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัวจากการเตรียมตัวเป็นแม่คนไม่คาดคิดเลยว่าของขวัญวันเกิดในปีนี้ที่ได้เมียมานั้นจะแสนถูกใจเสียจนห้ามใจเอาไว้ไม่ไหวเลย ทั้งที่ก่อนหน้านี้ตั้งใจเป็นพ่อที่ดีไม่ไปเร่งรัดให้ลูกน้องคลอดออกมาก่อนกำหนด“แบบนี้พอจะเป็นของขวัญของพี่นนท์ได้ไหมคะ”พราวลลิลเอนกายซบพิงไปกับร่างกำยำของผู้เป็นสามีพร้อมกับเปิดชายของชุดนอนขึ้นมาเล็กน้อยให้พ
ชีวิตหลังแต่งงานของนนท์ธิวรรธน์ไม่ต่างอะไรจากชีวิตก่อนแต่งงานเลยสักนิดเดียว เขายังคงทำตัวเหมือนเดิม เหมือนเมื่อตอนที่มีเธอเดินเข้ามาในชีวิตวันแรกไม่มีเปลี่ยนไปเลยเขาตื่นแต่เช้าออกไปทำงานทุกวัน บางวันก็พาเมียไปทำงานด้วย บางวันก็ไม่ได้พาเธอไปด้วยอย่างเช่นตอนนี้เพราะเธอนั้นท้องแก่ใกล้คลอดเต็มทนแล้ว เขาก็เลยให้เธอพักอยู่บ้านซะมากกว่า จะมีพาไปบ้างก็แค่บางวันที่เธอดูจะเบื่อการอยู่บ้านเท่านั้นและเขาก็จะรีบกลับจากที่ทำงานเพื่อมาที่บ้านในทันทีหลังจากที่เลิกงาน ไม่เคยแวะข้างทางที่ไหนเพื่อจะมาหาเมียให้เร็วที่สุด หรือถ้ามีเธอไปด้วยเขาก็รีบกลับบ้านอยู่ดีถ้าเธออยากกลับหรือพาเธอออกไปใช้ชีวิตหลังเลิกงานด้วยกันบ้างถ้าเธออยากไปและในวันนี้เขาก็เลิกงานค่อนข้างดึกพอสมควรเพราะอาทิตย์หน้าเจ้าตัวน้อยในท้องเมียน่าจะลืมตาดูโลกแล้วตามที่หมอคาดการณ์เอาไว้ เขาก็เลยคิดว่าน่าจะต้องลางานอีกหลายวันเลยละก็เลยเริ่มที่จะเคลียร์งานออกไปบ้างแล้ว แล้วก็รีบกลับบ้านมาหาเมียในทันที“ทำอะไรอยู่ครับ”ร่างสูงรีบเดินขึ้นมายังห้องนอนที่เมียขึ้นมาก่อนหน้านี้แล้วหลังจากที่เขานั้นให้เธอกินมื้อเย็นล่วงหน้าไปก่อนไม่ต้องรอเขาด้วยวันน
“วันนี้นมหวานสวยจังเลย”เสียงของนนท์ธิวรรธน์เอ่ยชมเมียคนสวยของเขาไม่ขาดปากในขณะที่กำลังเริ่มแต่งหน้าสำหรับงานเลี้ยงในรอบเย็น หลังจากที่เมื่อเช้านั้นเพิ่งจะจัดงานแต่งกันแบบไทยๆกันไปเมื่อในสายตาของเขานั้นเห็นว่าเมียสวยอยู่ตลอดเวลา เห็นแบบนี้มาตั้งแต่เจอหน้าเธอครั้งแรกก็ว่าได้“สวยตรงไหน สิวเม็ดเท่าช้างอยู่บนหน้าเนี้ยนะ”คนสวยตอบกลับด้วยความจริงเมื่อฮอร์โมนของคนท้องทำให้สิวหัวช้างขึ้นหน้าเธอตรงกลางหน้าผากพอดิบพอดีหัวสิวนั้นใหญ่เสียจนแต่งหน้ากลบยังไม่มิดเลย จะมีความสวยที่ไหนกันได้ล่ะ“สวยทุกตรงนั้นแหละ และก็สวยทุกวันเลยด้วย”ท่านประธานหนุ่มก็ยังคงไม่เลิกที่จะเอ่ยชมเมียตัวเล็กตัวน้อยของเขาที่สวยที่สุดสำหรับเขาอยู่ดี“หน้าก็ยังไม่ได้แต่ง ชุดก็ยังไม่ได้ใส่เนี้ยนะ”ถึงเขานั้นจะมองข้ามเรื่องสิวไปได้ก็ต้องเห็นเรื่องแต่งหน้าทำผมใส่ชุดของเธอบ้างแหละ ไม่ใช่มาหลับหูหลับตาชมเธอจนช่างแต่งหน้าอายแทนได้แบบนี้“เจ้าบ่าวออกไปรออีกห้องได้แล้วจ้ะ”นนท์ธิวรรธน์ยังไม่ทันได้เอ่ยชมเมียอีกสักรอบก็ถูกขัดจังหวะด้วยน้ำเสียงของแม่เขาที่เปิดประตูเข้ามาพอดี“ครับคุณแม่”และนั้นทำให้นนท์ธิวรรธน์ต้องรีบออกจากห้องแต่ง
“วันนี้งานที่บริษัทเป็นยังไงบ้างคะ เหนื่อยหรือเปล่า”เสียงหวานๆเอ่ยทักทายผู้เป็นสามีพร้อมกับเดินเข้าไปหาเพื่อช่วยเขาถอดเสื้อสูทออกจากตัวหลังจากที่เขาเพิ่งจะกลับมาจากทำงานทำหน้าที่ภรรยาเป็นอย่างดีแต่ช่วงนี้ไม่ได้ไปทำหน้าที่เลขาเลย ด้วยเธอนั้นยังคงมีอาการแพ้ท้องอยู่ ท่านประธานก็เลยเป็นห่วงกลัวว่าเธอจะเป็นอะไรมากไปกว่านี้ก็เลยสั่งหยุดงานเธออย่างไม่มีกำหนดไปก่อนเธอก็เลยทำได้แค่ส่งเขาออกไปทำงานในตอนเช้า และก็รอรับเขากลับเข้าบ้านในตอนเย็นเท่านั้น“อืม ก็นิดหน่อย”นนท์ธิวรรธน์เอ่ยตอบไปตามความจริงพร้อมกับหอมแก้มเมียไปอีกฟอดใหญ่เพื่อเติมเมียเข้าปอดให้ได้ชื่นใจ หลังจากที่เขาต้องนั่งทำงานอย่างเคร่งเครียดมาทั้งวัน“ปวดหัวไหมคะ ให้หนูนวดให้ไหม”พราวลลิลขันอาสาเป็นหมอนวดให้เขาอีกครั้งเมื่ออาการแพ้ท้องของเธอนั้นเริ่มดีขึ้นมากแล้ว และก็อยากจะช่วยเขาแบ่งเบาความเครียดหลังเลิกงานด้วย“ก็ดีเหมือนกันนะ”ท่านประธานรีบประคองเมียให้เดินไปที่โซฟาในทันที ให้เธอนั่งลงอย่างนุ่มนวลภายใต้การคอยมองของเขา ก่อนที่เขาจะลงนอนหนุนตักเธอรีบหลับตาพริ้มในทันทีเพื่อรอมือเล็กๆของเธอนั้นมากดนวดให้ตามจุดต่างๆที่มักรู้สึกปวด
“เป็นอะไรไป ทำไมวันนี้ตื่นสายจัง”หลังจากที่เมื่อวานครอบครัวของเขาและก็ของเธอนั้นได้รวมตัวกันกินข้าวมื้อใหญ่เพื่อประกาศข่าวดีกันที่บ้านของคุณยายเธอ เขากับเธอก็กลับมานอนกันที่บ้านตามปกติด้วยตอนเช้านั้นเขามีประชุมต้องเดินทางออกจากบ้านแต่เช้า ก็เลยไม่ได้อยู่ค้างกันที่นู่นแต่พอในเช้าวันใหม่นี้ก็มีอะไรแปลกๆเกิดขึ้น เมื่อคนตัวเล็กที่มักตื่นนอนพร้อมกับเขาหรือบางทีก็ตื่นก่อนเขา วันนี้กลับไม่เหมือนวันอื่นๆเขานั้นอาบน้ำแต่งตัวจนเสร็จเรียบร้อยแล้วเธอจะเพิ่งตื่นขึ้นมา แถมสีหน้ายังไม่สดชื่นอีกตั้งหาก“สงสัยเมื่อวานหนูจะกินขาหมูมากเกินไป เช้านี้ก็เลยไขมันขึ้น”พราวลลิลมีอาการพะอืดพะอมตั้งแต่ลืมตาตื่นขึ้นมาเลยก็ว่าได้ และก็เวียนหัวจนแทบไม่อยากลุกจากที่นอนเลยล่ะเป็นอาการไม่สบายที่ทำให้นึกถึงคุณยายเป็นอย่างมากในเวลาที่ไขมันท่านขึ้นสูงจนต้องพาไปพบหมออยู่บ่อยๆ“อาการมันเป็นยังไง ทำไมถึงรู้ว่าตัวเองไม่สบายแบบนั้นล่ะ”มือหนาๆวางลงบนศีรษะเล็กอย่างอ่อนโยนก่อนจะลูบเบาๆด้วยความเป็นห่วง “ก็หนูเวียนหัวเหมือนคุณยายเวลาที่ไขมันท่านขึ้นสูง”“พี่ว่าไม่น่าจะใช่นะ”อาการของเธอไม่น่าจะใช้ไขมันขึ้นสูงแบบที่เธอกำลังค
“เป็นอะไรไป”เสียงหนาเอ่ยถามอย่างอบอุ่นเช่นเคยในเช้าวันหยุดที่เขากับเธอยังคงนอนเล่นกันอยู่บนเตียงไม่ได้รีบร้อนลุกไปทำงานเหมือนทุกวันเมื่อเขาเห็นว่าเธอดูจะหงอยเหงาผิดปกติไปจากเช้าวันอื่นๆที่ถึงแม้รีบเร่งไปทำงานก็ยังดูสดชื่นกว่าวันนี้เป็นเท่าตัวอาการเหล่านี้มันออกหลังจากที่เธอนั้นหยิบเอาโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูแจ้งเตือนบางอย่างที่ส่งเสียงร้องอยู่สักพัก ก่อนจะวางมือถือนั่งลงแล้วก็ถอดถอนหายใจยาวออกมาเขาไม่รู้ว่ามันคือเรื่องอะไรแต่มันคงไม่ดีสักเท่าไหร่ ไม่อย่างนั้นพราวลลิลที่เปรียบเสมอความสดใสนั้นคงไม่ดูหม่นหมองถึงเพียงนี้“เปล่า”มือเล็กๆยกขึ้นปาดน้ำตาที่หางตาเบาๆไม่ให้คนที่นอนอยู่ข้างๆรับรู้เรื่องราวของเธอไปด้วย ก่อนหน้านี้เธอเคยตั้งใจอย่างแน่วแน่ว่าจะทำเรื่องนี้ให้สำเร็จ แต่พอมาถึงวันนี้ในระยะเพียงสั้นๆเท่านั้นเธอกลับเสียใจตั้งแต่ยังไม่ได้ตัดสินใจให้เด็ดเดี่ยวเลยด้วยซ้ำไป“ไม่เป็นอะไรแล้วร้องไห้ทำไมคะ”ท่าทางของเธอไม่ได้โจ่งแจ้งสักเท่าไหร่แต่ทว่าเขานั้นอยู่ใกล้เธอมากจนไม่อาจมองข้ามไปได้ถึงแม้ว่าเธอจะนอนหันหลังให้เขาอยู่ก็ตาม เขาก็ยังรับรู้ได้อยู่ดี“ฮืออออ”พราวลลิลก็ปล่อยเสียงร้องไห้