chapter.6 งานแต่ง(คืนเข้าหอที่วุ่นวาย)

Chapter 6 # งานแต่ง(คืนเข้าหอที่วุ่นวาย)

ร่างบางในชุดเจ้าสาวที่ยืนมองตัวเองผ่านหน้ากระจกวันนี้เธอได้เป็นเจ้าสาวเต็มตัวใบหน้าถูกแต่งแต้มเครื่องสำอางราคาแพง รอยยิ้มถูกผ่ายออกมาเล็กน้อยความฝันที่เธอเคยวาดไว้กับการได้ใส่ชุดเจ้าสาวสวยๆเหมือนดั่งเจ้าหญิงวันนี้เธอได้เป็นแล้ว

“เสร็จยังคะพี่ขวัญ?” เสียงใสของมิราเอ่ยถาม

“เสร็จแล้วค่ะ” ของขวัญตอบ

“สวยมากเลยค่ะพี่ขวัญ” มาลีเอ่ยพร้อมกับเดินเข้าไปจับกุมมือของพี่สะใภ้

“ขอบคุณนะไปกันเถอะ” ของขวัญเอ่ยก่อนจะชวนพวกเธอออกไปยังด้านนอกเมื่อถึงเวลา

พิธีทั้งหมดผ่านไปอย่างรวดเร็วทุกๆคนคอยช่วยบอก คอยจัดการทุกอย่างให้กับงานนี้โดยเฉพาะมินตราที่รักและเอ็นดูลูกสะใภ้คนนี้มากๆ เธอได้แต่จ้องมองลูกชายและลูกสะใภ้ที่ยิ่งดูก็ยิ่งเหมาะสมกันมาก มินตราคิดไม่ผิดที่จะเลือกเธอมาเพราะเธอจะทำให้ทุกอย่างมันดีขึ้น รันเวย์อาจจะเป็นคนเอางานเอาการ ทำดีทุกอย่างแต่สิ่งที่เขาไม่ได้เรื่องคือเลยคือการเที่ยวที่ไม่รู้จักการดูแลตัวเอง ไม่เคยที่จะห่วงสุขภาพตัวเอง ทั้งกิน ทั้งดื่มและเที่ยวผู้หญิงไม่เว้นแต่ละวันซึ่งต่างจากโรมันเป็นอย่างมาก

ฉันรู้สึกโชคดีอย่างบอกไม่ถูกแม้ว่าตัวเองจะไม่เคยได้รู้สึกรักเขาผู้ชายที่เป็นเจ้าบ่าวในวันนี้เพราะฉันไม่เคยคิดจะรู้สึกรักใครไปมากกว่าตัวเอง แต่การได้พบเจอครอบครัวของเขามันกลับทำให้ฉันรู้สึกโชคดีที่ได้เป็นส่วนหนึ่งในครอบครัวนี้ ชีวิตที่ว่างเปล่ากับใจดวงน้อยที่โดดเดี่ยวตอนนี้มันกลับรู้สึกอบอุ่น รู้สึกรักและอยากจะตอบแทนสิ่งที่ได้รับมาทั้งหมด ทั้งที่เธอเคยขอไปแล้วว่างานแต่งไม่ต้องใหญโตแต่กลับเกินคาดไปมาก วันนี้ก็ได้เจอกับโมเดลลูกสาวคนเล็กของบ้านนี้ น้องน่ารัก เรียบร้อยพูดลื่นหูมาก มาพร้อมกับเหล่าสามีและลูกๆ ที่น่ารัก น่าฟัดสุดๆ จนฉันอยากจะมีลูกน้อยเป็นของตัวเองซะแล้วสิ แต่พอหันมาเจอหน้าคนข้างๆ กับนิสัยของเขามันทำเอาฉันถึงกลับหยุดคิดทันที และสิ่งที่ฉันไม่เคยคาดคิดเลยกับงานแต่งในวันนี้คือ บรรดาผู้หญิงของเขาที่มาร่วมงานแต่งนี้ต่างพากันมองหน้าฉันด้วยสายตาอาฆาตสุดๆ ขนลุกชะมัด

“น้องขวัญคนที่คิงพามาวันนั้นใช่มั้ยครับ?” พี่เปาเพื่อนของเฮียเวย์ถามฉันขึ้นท่ามกลางโต๊ะในกลุ่มเพื่อนของเขา

“ถ้าใช่แล้วพวกจะทำไม?” ฉันยังไม่ทันได้พูดอะไรเฮียโรมันก็ขัดขึ้นมาก่อน

“กูก็แค่ถามเปล่าว่ะ วันนั้นกับวันนี้น้องยังกับคนละคน วันนี้สวยแบบเกินบรรยายจริงๆ ถ้าพี่มีเมียแบบน้องพี่คงรักตายเลย”

“มึงแน่ใจหรอเปา กูว่ามึงคิดผิดนะถ้าผู้หญิงแบบยัยนี้” เอ้า! ไอ้เฮียเวย์นี่ปากเหรอเนี้ยย!

“เมียมึงนะเว้ยไอ้เวย์” ครามเอ่ยท้วงกับคำพูดของเพื่อนสนิท

“แค่เมีย! ไม่ใช่แม่สักหน่อย” เขาเน้นคำพูดก่อนจะยกเหล้าขึ้นมาเทลงคอ

“ใช่ค่ะแค่เมียเขา พี่ครามนี่หน้าตาหล่อนะเนี้ยมีเมียรึยังคะ?” ของขวัญเอ่ยด้วยใบหน้าระรื่น แต่สายตาที่จ้องเขม็งของรันเวย์ก็ไม่ได้มีผลอะไรกับเธอสักนิดเดียว

“ยังครับ พี่ก็หาอยู่เหมือนกัน”

“สนใจมาเป็นสามีหนูมั้ยคะ” แปะ! ฝ่ามือหนาของคนด้านข้างตีลงมายังหน้าผากเล็ก ตาเล็กหันขวับไปมองคนข้างๆทันที

“ไอ้โรน้องสะใภ้มึงนะนั่น” อาร์มเอ่ย

“กูว่ารันเวย์เจอของจริงว่ะ” ครามเอ่ยก่อนจะเหลือบไปมองร่างเล็ก

“ของจริงอะไรของพวกมึง กูด่าคำเดียวก็ร้องล่ะ” เขาเอ่ยด้วยท่าทางขรึมวางมาดจนคนที่มองมาหลุดขำเพราะการกระทำที่ดูออก

“เฮียน่ะหรอคะ แต่วันนั้น…อื้อ!” อยู่ๆ เธอก็ถูกเขากระทำอย่างไม่คาดคิด รันเวย์กลัวเธอหลุดพูดประโยคที่จะสร้างความอายให้กับเขาจึงปิดปากเธอด้วยปากของเขาพร้อมกับเหล้าที่เขากรอกเข้าไปในปากของเธอ อึก! เธอกลืนมันลงไปอย่างห้ามไม่ได้ ตาเล็กจ้องมองนัยน์ตาคมที่หลี่มองเธอด้วยสายตาคาดโทษ ก่อนที่เขาจะปล่อยริมฝีปากของตัวเองออกจากเธอ คนตัวเล็กนั่งนิ่งด้วยความตกใจที่ถูกรุกอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว

“มึงรีบอะไรขนาดนั้นว่ะ เมียมึงช็อกแล้วนั่น”

“มึงก็พูดไปไอ้เปา เมียกูแค่เขินงั้นกูขอตัวพาเมียกูไปก่อนนะ” รันเวย์เอ่ยด้วยใบหน้าและรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

“รีบไปไหนว่ะ?” อาร์มเอ่ยถาม

“เข้าหอ!” จบประโยคร่างเล็กก็ถูกกอดรัดและพาเดินไปยังห้องที่ถูกจัดเตรียมไว้โดยมีแม่และพ่อของเขาพาไปส่ง

“คืนนี้ลูกคือสามีภรรยากันแบบเต็มตัวแล้วนะ อย่ารุนแรงจนเกินไปรู้มั้ย” รามเอ่ยบอกกับลูกชายตัวเอง

“ครับ”

“แม่ดีใจนะที่มีหนูเป็นลูกสะใภ้ มีอะไรบอกแม่ได้ตลอดนะลูก” มินตราเอ่ยก่อนจะเข้าไปกอดหญิงสาวตรงหน้า

“ขอบคุณมากนะคะ”

ไม่นานนักทุกคนก็กลับออกไปยังห้องจัดงาน ร่างทั้งสองนั่งอยู่ข้างๆกันบนเตียงนอนใบหน้าหล่อหันไปมองคนตัวเล็กด้านข้างก่อนจะลุกขึ้นไปเริ่มจัดการถอดสูทและปลอดกระดุมตัวเองออก

“คืนนี้เธอเป็นเมียฉันเต็มตัวแล้วซินะ งั้นเรามาทวนความจำกันดีกว่า!” เอ่ยจบร่างสูงของรันเวย์ก็เดินย่างเข้าไปใกล้ๆคนตัวเล็กตรงหน้า

“ไอ้เฮียย!” ของขวัญเอ่ยสรรพนามของเขาพร้อมกับตาที่จ้องเขม็ง

“ถ้าจะเรียกไอ้ไม่ต้องมีเฮียก็ได้นะ” รันเวย์เอ่ยก่อนจะยืนกอดออกมองภรรยาของตนด้วยอาการที่อยากเต็มทน

“เอางั้นหรอ ไอ้เวย์!” ของขวัญเอ่ยก่อนจะหลุดยิ้มออกมาเล็กน้อย

“อันนี้มากไป เดี๋ยวตบด้วยดุ้นปากแตก!”

“เหอะ! ดุ้นแค่นั้นทำอะไรอีขวัญไม่ได้หรอก!!”

“ปากดี โดนจุกปากและอย่ามาขอร้องก็แล้วกัน”

“คงไม่มีวันนั้นหรอกค่ะเฮีย” คิ้วหนากดเข้าหากันแน่นกับคำพูดที่ชวนสงสัย

“ทำไม? จะมีผัวใหม่หรอ”

“มีได้หรอ?”

“ถามจริงๆนะ อยากมีจริงๆ หรอผัวหลายคนเนี้ย”

“ใช่ค่ะ! อยากมาก” เขารู้สึกหงุดหงิดที่เธอพูดคำนั้นออกมา เพราะอะไรก็ไม่รู้แต่เขาไม่อยากให้ใครได้เชยชมหรือลิ้มลองรสชาติของเธอ เพราะเธอเป็นเมียของเขาคนเดียวและเขามีสิทธิ์แค่คนเดียวเท่านั้น!!

ฉันไม่ค่อยจะเข้าใจกับผู้ชายตรงหน้าเลยสักนิด อยู่ๆมาทำท่าทางหงุดหงิดอะไรของเขาก็ไม่รู้ หรือว่าหึง! ไม่สิๆ อย่าเข้าข้างตัวเองขนาดนั้นรู้ว่าสวยมากกก แต่ฉันรู้สึกอย่างหนึ่งกับคนตรงหน้า…รู้สึกหมั่นไส้มากๆ อยากจะหยุมหัวสุดๆ แต่ตาของฉันมันก็ชอบหลุดโฟกัสใบหน้าตลอดเพราะอะไรล่ะ! ก็อีตาบ้านี้เล่นปลดกระดุมจนเห็นซิกแพกเป็นลอน กล้ามแน่นสุดๆ หื้ม! อาหารตาชั้นดีเกรดพรีเมี่ยม อร๊าย! เดี๋ยว!...นี่ผัวตัวเอง โชคดีสุดๆ

“ยิ้มอะไรของเธอ?” เสียงเข้มปลุกเธอตื่นจากภวังค์ความคิดทันที “เป็นอะไร? ยิ้มแล้วก็ม้วนบิดไปมา คิดอะไรอยู่”

“คิดอะไรไม่มี๊!” เสียงสูงไปขวัญ!!!! รอยยิ้มบนใบหน้าหล่อของเขามันเผยแววชั่วร้ายมากและใช่เขาเดินเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้นก่อนจะค่อยๆถอดเสื้อออกไป และคว้ามือของฉันขึ้นไปวางลงยังกล้ามหน้าท้องที่เป็นลอนแน่น อึก!

“แน่นมากพ่อคุณ หื้ม!”

“ขนาดนั้นเลยหรอ?” เสียงเข้ามเอ่ยถามพร้อมกับใบหน้าที่ยิ้มกริ่ม

“เอ่อ…นี่อย่ามาหลอกล่อกันแบบนี้เส่!” ฉันโวยทันทีหลังจากที่ถอนตัวข้นมาได้จากสิ่งล่อตาที่แสนจะยั่วยวน

“หนูชอบไม่ใช่หรอคะ ถ้าชอบเฮียก็จะให้หนูใช้สิทธิ์ที่เมียควรจะได้รับ แค่หนูยอมเฮียในคืนนี้” สรรพนามชวนเลี่ยน แหวะ! มาเฮียมาหนู ฉันไม่หลงกลง่ายๆหรอกนะย่ะ!

“แหม่! ฮ่ะๆ ฮ่าๆๆ มาหนูมาเฮีย คิดว่าตัวเองเป็นพระเอกแสนอบอุ่นหรือไงคะเฮียเวย์!”

“งั้นเธอคงชอบแนวแหวกๆ แหกๆ ใช่มั้ย งมหาหอยแบบนี้ป่ะ!”

“กล้าหรอ!?” ผลั่ก! จบประโยคร่างของฉันก็ถูกผลักลงเตียงทันที กลีบกุหลาบฟุ้งกระจายเมื่อถูกแรงกระทบ ตามมาด้วยร่างหนาที่ค่อยๆคลืบคลานขึ้นเตียง

“เฮียถอดชุดให้หน่อยสิคะ” เสียงหวานเอ่ยบอก

“เธอนี่ร้ายนะ คิดจะทำร้ายฉันทางอ้อมแน่ๆ ฉันรู้ตัวดีเธอทำอะไรฉันไม่ได้หรอก” จบประโยคร่างหนาก้คร่อมทับทันทีพร้อมกับปากที่พรมจูบและดูดขบไปทั่วลำคอเล็ก

“เฮียแค่รู้ตัวดีแต่ไม่ระวังตัวเลยนะคะ” ประโยคของเธอทำให้เขารีบยกศีรษะตัวเองขึ้นมามองใบหน้าเล็กด้วยสายตาที่สงสัย

“ก่อนที่เฮียจะหันมาหาหนู หนูก็แต้มยาที่ริมฝีปากอันอวบอิ่มเป็นที่เรียบร้อย ง่วงมั้ยคะถ้าง่วงก็นอนนะ” เสียงหวานเอ่ยด้วยเสียงที่นุ่มลึกพร้อมกับรอยยิ้มที่กระตุกขึ้นยังมุมปากเล็ก สายตาที่พร่ามัวเริ่มปิดลงก่อนที่ใบหน้าหล่อจะฟุบลงมายังหน้าอกนุ่มด้วยท่าทางแน่นิ่ง เธอเม้มปากแน่นก่อนจะแตะเลียริมฝีปากตัวเองด้วยความเคยชินเมื่อทำอะไรได้ถูกใจเจ้าของแต่แล้วเธอก็นึกขึ้นได้ถึงบางอย่าง

“ฉิบผายแล้วกู!”