chapter.8 หวง!

“ทำต่อไป จับให้ได้ ไล่ให้ทัน! คนอย่างรันเวย์ลื่นยิ่งกว่าปลาไหล” ประโยคนี้ของเฮียโรมันทำเอาฉันจำขึ้นใจ ชีวิตที่แสนสุขมาพร้อมกับความเหน็ดเหนื่อยจริงๆ ซินะ พระเจ้าขาขวัญอยากได้ผัวนะคะทำไมถึงส่งผัวแบบนี้มาล่ะคะ?!

ในทุกวันฉันแทบไม่ได้ตามติดเขาอย่างที่ทุกคนคิดว่าจะต้องตามไปทุกที่หรอกนะ เวลาเขาทำงานฉันจะไม่ยุ่งหรือวุ่นวายและจะอยู่ในที่ของฉันเงียบๆ ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีทำยังไงก็ได้ให้เขารักฉัน แต่กลับกันยิ่งเวลาที่เราใกล้กันใจฉันยิ่งเต้นไม่เป็นจังหวะ อ่อนไหวเหลือเกิ๊น ฮ่าๆๆๆ แต่จะให้ทำไงสามีหล่อขนาดนี้ใครจะอดใจห้ามใจได้ล่ะ ฉันคนหนึ่งแหละที่อดใจไม่ไหว อยากจะกลืนกินแต่ก็ต้องห้ามใจตัวเองไม่ให้ปล่อยใจง่ายๆ ไม่งั้นเขาต้องเห็นฉันเป็นของตายแน่ๆ

และแล้ววันที่ฉันต้องแสดงตัวก็มาถึงเมื่ออยู่ๆ ก็มีข้อความส่งเข้ามาในแชทสามีฉันว่า (คิดถึงจังค่ะ อยากนวดมั้ยค่ะ อยากเอามั้ยคะ) หึ้ย! อ่อยมากหล่อน ถึงว่ากลับบ้านดึกบ่อยๆ ไปกกยัยนี้แน่ๆ ทำตัวเป็นเสือหรือเห้! กันแน่คิดว่าตัวเองหล่อมากมั้ง เหอะ! ก็หล่อแหละ แฮะๆ ^^ เข้าเรื่องก่อน…วันนี้ฉันตามเขามาทำงานใช่! ฉันตามมาคุมค่ะทุกคนและเป็นอย่างที่คิดเลขาหน้าวอกที่ส่งแชทมาหารัวๆ คือเธอนั่นเองค่า! นางมองหน้าฉันแบบแสดงออกชัดเจนว่าเกลียด

“เดี๋ยวเข้าไปรอเฮียในห้องนะ” เฮียเวย์หันมาบอกฉัน

“ไม่ค่ะถ้าจะเข้าก็ต้องเข้าพร้อมกัน!” ฉันเอ่ยออกไปแบบเน้นทุกคำ สายตาคมของเฮียเวย์หลี่มองฉันอย่างจับผิด ฉันไม่โป๊ะหรอกนะ!

“สิบโมงมีประชุมนะคะ เดี๋ยวริสาเอาเอกสารเข้าไปให้นะคะ” เสียงหวานกับสายตาที่หยดย้อย เบะปากมองบนแป๊บนะ!

“ไปกันเถอะค่ะที่รัก!” ฉันเอ่ยด้วยเสียงที่แป๋น พร้อมกับเกาะแขนล่ำบึกแน่นแท้น้อ! รอยยิ้มที่ชวนหมั่นไส้ของฉันส่งไปให้แม่เลขาคนสวย แกร๊นางเบะปากด้วยแหละ ฉันควรดีใจมั้ยนะ ฮ่าๆๆๆๆๆ

ประตูห้องทำงานถูกปิดลงร่างเล็กก็ถูกดันต้อนจนแผ่นหลังเล็กชนกับผนังกำแพงห้อง ใบหน้าหล่อหลี่ตาจ้องพร้อมกับรอยยิ้มที่ยกขึ้นมุมปาก เขาโน้มหน้าหล่อลงมาใกล้ ใกล้ซะจนทำให้หัวใจดวงน้อยเต้นโครมคราม ปากเล็กเม้มแน่นเมื่อเธอจ้องเข้ากับดวงตาสีน้ำตาล เธอไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมถึงได้หยุดนิ่งทั้งที่จริงๆ เธอควรทำอะไรเขาสักอย่างซิ

“ที่ทำเมื่อกี้หวงหรอ?” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบแต่แฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์

“มะ ไม่ใช่นายอย่ามาหลงตัวเอง” เธอเอ่ยตอบด้วยท่าทีที่หวาดหวั่นใจ

“ไม่น่ารักเลยนะเรียกนายอีกแล้ว” รันเวย์เอ่ยพร้อมกับใช้นิ้วยาวเกลี่ยผมที่หล่นลงมาปิดใบหน้าสวย

“นายนี่มัน…” ยังไม่ทันที่เธอจะพูดประโยคต่อไปก็ถูกริมฝีปากหนาพุ่งเข้ามาปิดทันที ตาเล็กเบิกโพลงก่อนจะเริ่มปิดลงเมื่อเขาส่งสัมผัสที่นุ่มนวลมาให้ ปากหนาขบเม้มดูดดึงเบาๆ ด้วยการกระทำที่อ่อนโยนมันนุ่มนวลละมุนกว่าทุกๆ ครั้ง ปากเล็กตอบสนองอย่างไม่ลังเล แขนเล็กยกขึ้นไปคล้องคอแกร่ง อื้มส์! เสียงครางดังเล็ดลอดออกมาจากลำคอของทั้งคู่ มือหนาเลื่อนลงมาบีบคลึงสะโพกมนก่อนจะค่อยๆ ขยับขึ้นไปสัมผัสกับเต้านุ่ม

“ริสา…!” เสียงเอ่ยชื่อตัวเองพร้อมกับประตูที่เปิดเข้ามาพร้อมกับร่างของเจ้าของชื่อ ทำให้ทั้งคู่หยุดการกระทำแต่รันเวย์ไม่แม้แต่จะผละตัวออกห่างจากเธอ กลับกันเขากลับถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ด้วยท่าทางหงุดหงิดเล็กน้อย

“มารยาทมีมั้ยคะ ห้องนี้จะเข้าจะออกยังไงก็ได้หรือไงถึงได้ไม่มีมารยาท มือมีนี่ทำไมไม่เคาะประตู!” ประโยคต่อว่าของร่างเล็กที่ผละตัวออกมาจากร่างสูงที่ตอนนี้ยืนกอดอกมองอยู่ด้านหลังของภรรยา

“ความเคยชินน่ะค่ะ ริสาเข้าออกจนชินมั้งคะ!” ประโยคตอกกลับของเลขาสาวทำเอา ใบหน้าสวยแสยะยิ้มขึ้นที่มุมปากก่อนจะเดินเข้าไปใช้มือฟาดลงไปเต็มแรงลงยังใบหน้าสวยจนหันไปอีกทาง

“ความเคยชินหรอ? เมื่อก่อนฉันไม่รู้หรอกนะว่าเธอจะมาเล่นท่าอะไรในนี้ แต่ตอนนี้เขามีเมียแล้วเธอควรเก็บความคันไว้ใช้กับผัวตัวเองดีกว่านะ ฉันเตือนด้วยความหวังดี! เลิกส่งข้อความมาหาผัวฉันและหยุดความอยากไว้ใช้กับคนของตัวเองซะ หยุดคิดที่จะยุ่งกับผัวคนอื่น!” ของขวัญเอ่ยประโยคที่ทำเอาเลขาสาวหน้าชา ริสาส่งสายตาขอความช่วยเหลือจากร่างสูงที่ยืนชมผลงานของภรรยาตัวเองอยู่ไม่ห่าง เมื่อเห็นว่าเขาไม่สนใจเธอก็ร้องกรีดออกมา

กรี๊ดดดดด!

“มาทีหลังอย่ามาปากดี คิดว่าสวยมากหรือไง มึงมันก็แรดดีๆ นั่นแหละ!”

“อุ๊ย! ด่าเจ็บจังแต่ขอโทษนะแรดอย่างฉันมีผัวเป็นของตัวเองค่ะ อย่ามั่นเนอะ!” ริสาโกรธจนไม่สามารถห้ามตัวเองได้ก่อนจะปรี่เข้ามากำลังจะฟาดมือลงยังหน้าเรียวที่ยืนรออยู่ใกล้ หมั่บ! มือเล็กถูกหยุดกลางอากาศด้วยมือของรันเวย์ที่รีบเข้ามาคว้าจับเพื่อปกป้องคนตรงหน้า

“อย่าคิดจะทำร้ายเมียฉัน ฉันให้เวลาเธอสิบนาทีในการเก็บของออกไปจากที่นี่ซะ!” เขาเอ่ยจบพร้อมกับสะบัดมือเล็กออกไปจนทำให้ร่างเล็กเซถอยหลังออกไป

“หมายความว่ายังไงคะ?”

“ฉันไล่เธอออก!” ทั้งเจ็บตัวและเจ็บใจ ริสาปล่อยน้ำตาออกมาก่อนจะหันหลังออกไปจากห้องทันที ปัง! ประตูถูกปิดลงร่างเล็กหันไปมองสามีตัวเองด้วยสายตาเอาเรื่องก่อนที่จะเกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิด

“โอ๊ย! เจ็บๆๆๆ” เสียงร้องของรันเวย์ดังออกมาเมื่อถูกมือเล็กบิดดึงหูของเขา ผั๊วะ! อั่ก! หมัดเล็กชกใส่ไปยังท้องแกร่งเต็มแรงร่างสูงทรุดเล็กกับพื้นเมื่อความจุกเล่นงาน

“นี่ถ้าฉันไม่มาคงจะพากันขึ้นสวรรค์ชั้นเจ็ดไปแล้ว ต่อไปนี้นะฉันจะมาเป็นเลขานายเองดูซิว่าจะไปเอากับใครอีก!”

“ไม่ครับๆ เฮียไม่ทำแล้วเจ็บๆ” มือหนาข้างหนึ่งลูบหูตัวเองส่วนอีกข้างก็กุมท้องที่จุกไม่หายก่อนจะพาตัวเองไปนั่งยังโซฟา

“จำไว้นะต่อไปนี้ฉันจะไม่ปล่อยเฮีย และจะตามมันไปทุกที่คอยดู!” ร่างสูงสะดุ้งโหยงเมื่อเสียงของคนตรงหน้าดังขึ้น

“เฮียจะไม่ทำแล้วครับ หยุดโกรธก่อนได้มั้ยเฮียตกใจ!” รันเวย์เอ่ยออกไปด้วยท่าทางที่กล้าๆ กลัวๆ แต่ภายในท่าทางที่แสดงออกไปนั้นมีอะไรแฝงอยู่…..

ฉันโมโหมากถึงมากที่สุดและไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมถึงกล้าที่จะทำอะไรแบบนั้นลงไป มันไม่สามารถคุมตัวเองได้เลยแต่กลับกันฉันก็ได้รู้อะไรเกี่ยวกับตัวเองขึ้นมาบางอย่าง ใช่ความรู้สึกหวง! ฉันหวงเขา และไม่อยากให้ใครมายุ่งเลยต้องกำจัดสิ่งที่ไม่ควรออกไป

“ฉันหวงเขามันจะผิดรึเปล่านะ?” คำถามที่เวียนอยู่ในหัวมันทำฉันแทบไม่เป็นอันทำอะไร เพราะเขาไม่ได้รักฉันหรือชอบฉันจริงๆ ทุกอย่างที่ทำมันคือนิสัยของคนกะล่อน เจ้าชู้ ทุกครั้งที่เริ่มมีบทบาทใจฉันมันก็คิดที่จะอยากให้เขามีฉัน…แค่ฉันคนเดียวเท่านั้น!

“มานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้ ทำไมไม่ไปรอเฮียในรถล่ะ?” เสียงเข้มเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นภรรยาของตนนั่งตากยุงอยู่หน้าบริษัท

“เฮียไม่ต้องมาทำแสนดี เลิกแสดงได้แล้วนะเราอยู่กันสองคนไม่มีใครเห็นหรอก” เธอเอ่ยด้วยท่าทีไม่สบอารมณ์นัก

“แสดง? ทำไมเฮียต้องแสดงล่ะ ขวัญเป็นเมียเฮียนะ ต่อให้เฮียไม่ได้เต็มใจในตอนแรกแต่ตอนนี้เฮียเต็มใจที่จะมีหนูนะคะ” เอาแล้วไงทำไมอยู่ๆ หน้าฉันถึงได้ร้อนเห่อขึ้นมาแบบนี้นะ!

“เลิกทำดีมันดุเสแสร้ง!” ฉันเอ่ยออกไปก่อนที่ทุกอย่างจะหยุดลงเมื่อร่างสูงของเฮียเวย์พุ่งเข้ามา มือหน้าจับล็อกใบหน้าฉันเอาไว้และบดขยี้ริมฝีปากลงมายังกลีบปากนุ่มของฉัน ตอนแรกมันดูจะรุนแรงแต่อยู่ดีๆ จูบนี้ก็ละมุนขึ้นมาทันทีเขาขบเม้มริมฝีปากบางของฉันเบาๆ จนฉันเองก็ตอบสนองกลับไปอย่างห้ามตัวเองไม่ได้ มันไม่สามารถหยุดได้จริงๆ หรอ? เราจูบกับอยู่ตรงนั้นนานสองนานจนเฮียเวย์หยุดและค่อยๆ ผละมันออกแต่เขาไม่ได้เลื่อนหรือขยับใบหน้าอันหล่อเหลาออกไปเลยแม้แต่นิดเดียว สายตาคมจ้องมองฉันก่อนจะยิ้มอ่อนให้ทำเอาใจฉันเต้นขึ้นมาอีกครั้ง

“เฮียอาจจะแย่มากในสายตาหนู แต่หลังจากนี้เฮียจะพิสูจน์ให้หนูเห็นว่ามีแค่หนูคนเดียวและเฮียก็ดันหลงรักเด็กตรงหน้าไปแล้วด้วยซิ” ฉันไม่เคยสับสนขนาดนี้มาก่อนเลยด้วยซ้ำแต่ทำไมเขาถึงมีอิทธิพลต่อใจขนาดนี้นะ ฉันจะต้องยอมเป็นหมากบนกระดานให้เขาคุมจริงๆ หรอ ไม่ได้ดูก็รู้ว่ามีแผนการที่ชั่วร้าย หึ! ในเมื่อเฮียเล่นแบบนี้มีเหรอที่ขวัญจะไม่ตามเกมส์….