ตอนที่ 4 ประตูสู่ห้องสมุดความฝัน

หลังจากวันทำงานที่แสนยาวนาน โรเซ่เดินออกจากบริษัทด้วยความรู้สึกโล่งใจ เธอสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ปล่อยให้ความเหนื่อยล้าจางหายไปกับสายลมเย็น เธอรู้ดีว่ามีสถานที่แห่งหนึ่งที่พร้อมจะต้อนรับและเติมเต็มจิตใจของเธอเสมอ นั่นก็คือ "ห้องสมุดแห่งความฝัน" ที่เธอรักยิ่ง

เมื่อประตูห้องสมุดเปิดออก เสียงกระดิ่งเล็ก ๆ ก็ดังขึ้นเบา ๆ ราวกับเสียงต้อนรับจากโลกอีกใบ กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของกระดาษเก่าและบรรยากาศที่เงียบสงบ ทำให้โรเซ่รู้สึกเหมือนได้กลับบ้าน เธอเดินเข้าไปข้างในอย่างคุ้นเคย

ลุงวูฮยอน ผู้ดูแลห้องสมุด ชายสูงวัยที่มีแว่นตากรอบหนาและรอยยิ้มที่แสนอบอุ่น เงยหน้าขึ้นจากหนังสือที่อ่านอยู่และทักทายเธอ

"สวัสดีจ้ะ โรเซ่ วันนี้มาถึงช้ากว่าปกตินะ งานเยอะหรือเปล่า" ลุงวูฮยอนถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วง

"สวัสดีค่ะลุง! วันนี้งานยุ่งมาก ๆ เลยค่ะ เลยมาช้าหน่อย" โรเซ่ตอบพร้อมรอยยิ้ม "วันนี้หนูอยากอ่านแนวแฟนตาซีค่ะ อยากได้เรื่องที่มีทั้งการผจญภัยและความรัก"

"หืม...งั้นลุงแนะนำเรื่อง 'เจ้าหญิงแห่งรัตติกาล' แล้วกันนะ เป็นเรื่องราวของเจ้าหญิงที่ต้องออกเดินทางเพื่อตามหาวิธีถอนคำสาป เธอต้องเผชิญหน้ากับอันตรายและได้พบกับมิตรสหายมากมายเลยทีเดียว" ลุงวูฮยอนแนะนำ

"ฟังดูน่าสนใจมากเลยค่ะ! หนูว่าคืนนี้หนูคงต้องอ่านจนตาแฉะแน่ๆ" โรเซ่กล่าวด้วยความตื่นเต้น

โรเซ่รับหนังสือจากลุงวูฮยอนด้วยความดีใจ เธอเลือกที่นั่งประจำตรงมุมห้องสมุด ติดกับหน้าต่างที่มองเห็นท้องฟ้ายามเย็น เมื่อเธอเปิดหนังสืออ่าน โลกของเธอก็เหมือนกับได้เปลี่ยนไป เธอเริ่มจินตนาการตัวเองเป็นเจ้าหญิงที่กำลังผจญภัยในโลกแฟนตาซีอย่างที่ลุงวูฮยอนเล่าไว้

**การพบกัน...ในโลกแห่งหนังสือ:**

หลังจากอ่านไปได้สักพัก โรเซ่รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังหลุดเข้าไปในเรื่องราว เธอมองเห็นอาณาจักรที่เต็มไปด้วยหมอกหนาทึบและภูเขาสูงใหญ่ และเมื่อเธอเงยหน้าขึ้น เธอได้ยินเสียงหัวเราะเบา ๆ จากมุมหนึ่งของห้องสมุด

เธอหันไปมอง และได้พบกับเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่กำลังอ่านหนังสืออย่างตั้งใจ เด็กหนุ่มคนนั้นมีใบหน้าที่อ่อนโยน แววตาที่เต็มไปด้วยความรู้ และรอยยิ้มที่ดูเป็นมิตร เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนๆ ที่ดูสะอาดสะอ้าน โรเซ่รู้สึกสนใจในตัวเขาอย่างประหลาด

หลังจากอ่านหนังสือของตัวเองได้เกือบชั่วโมง โรเซ่ก็รู้สึกถึงสายตาที่จ้องมองมา เธอเงยหน้าขึ้น และพบว่าเด็กหนุ่มคนนั้นกำลังมองมาที่เธอด้วยรอยยิ้ม

"คุณก็ชอบอ่านหนังสือเหมือนกันเหรอครับ" เด็กหนุ่มคนนั้นทักทาย "ผมเห็นคุณอ่านหนังสืออย่างสนุกสนานมากเลยนะ"

"ใช่ค่ะ! ฉันชอบอ่านหนังสือมาก โดยเฉพาะเรื่องที่มีการผจญภัย มันทำให้ฉันรู้สึกเหมือนได้หนีไปอีกโลกหนึ่งเลย" โรเซ่ตอบด้วยรอยยิ้ม

"นั่นสินะ ผมก็รู้สึกเหมือนกัน เวลาที่ได้อ่านหนังสือสักเล่ม มันเหมือนกับเราได้ไปเจอโลกใหม่ ๆ ที่ไม่มีอยู่ในชีวิตจริง" เด็กหนุ่มกล่าว

พวกเขาสนทนากันอย่างถูกคอ พวกเขาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นและมุมมองของกันและกันเกี่ยวกับหนังสือเรื่องโปรด โรเซ่รู้สึกว่าการสนทนากับเขามันช่างเป็นธรรมชาติและมีชีวิตชีวามาก

"ฉันชื่อโรเซ่นะคะ แล้วคุณชื่ออะไรคะ" โรเซ่ถาม

"ผมชื่อซูโฮครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะโรเซ่" ซูโฮตอบพร้อมรอยยิ้ม

หลังจากนั้น พวกเขาก็กลับไปอ่านหนังสือของตัวเอง โดยไม่ได้พูดอะไรกันอีก แต่การได้อยู่ใกล้ ๆ กับคนที่ชอบอะไรเหมือนกัน ทำให้โรเซ่รู้สึกอบอุ่นและสบายใจอย่างประหลาด

**มิตรภาพใหม่...และเรื่องเล่าที่ไม่จบ:**

จนกระทั่งถึงเวลาที่ห้องสมุดต้องปิด ลุงวูฮยอนเดินเข้ามาเตือนโรเซ่ด้วยความเป็นห่วง

"ถึงเวลาที่ห้องสมุดต้องปิดแล้วนะโรเซ่ วันนี้อย่าลืมกลับไปเล่าเรื่องที่อ่านให้ครอบครัวฟังล่ะ" ลุงวูฮยอนกล่าวด้วยรอยยิ้ม

"ขอบคุณค่ะ ลุงวูฮยอน วันนี้สนุกมากเลยค่ะ แล้วเจอกันพรุ่งนี้นะคะ" โรเซ่ตอบพร้อมรอยยิ้ม เธอมองไปที่ซูโฮ และยิ้มให้เขา ก่อนจะเดินออกจากห้องสมุดไปอย่างอิ่มเอมใจ

ระหว่างทางกลับบ้าน โรเซ่คิดถึงสิ่งที่ได้เจอในวันนี้ ทั้งซูโฮและนิยายที่ทำให้เธอจินตนาการอย่างเพลิดเพลิน เธอแทบจะอดใจรอไม่ไหวที่จะกลับไปเล่าเรื่องราวเหล่านี้ให้ครอบครัวฟัง

เมื่อกลับถึงบ้าน มินจี น้องสาวตัวน้อยของเธอก็กำลังนั่งรออยู่ที่โต๊ะอาหารด้วยความตื่นเต้น

"พี่โรเซ่ กลับมาแล้ว! วันนี้พี่ไปอ่านเรื่องอะไรมาอีก บอกหนูเร็ว!" มินจีถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น

"วันนี้พี่อ่านเรื่องของเจ้าหญิงที่ต้องผจญภัยเพื่อแก้คำสาปน่ะ น่าสนุกมากเลย แถมยังได้เจอเพื่อนใหม่ที่ห้องสมุดด้วยนะ เขาก็เป็นคนที่ชอบอ่านหนังสือเหมือนกัน" โรเซ่เล่า

"เอ้า งั้นวันนี้โรเซ่ก็มีเรื่องจะเล่าต่อไม่จบแน่เลย แล้วเขาคนนั้นเป็นใครล่ะจ๊ะ" แม่ซูฮีถามด้วยความเอ็นดู

"เขาชื่อซูโฮค่ะ เป็นคนใจดีและอ่อนโยนมาก ๆ พ่อคะ แม่คะ มันเหมือนกับพี่หลุดเข้าไปในโลกนิยายจริงๆ เลยค่ะ" โรเซ่พูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น

"ก็ดีนี่ลูก ได้เจอเพื่อนที่มีความชอบเหมือนกัน แล้วจะไปเจอกันอีกไหมล่ะ" พ่อมินซูถามด้วยรอยยิ้ม

"พรุ่งนี้ค่ะ! หนูจะกลับไปที่ห้องสมุดอีกครั้ง หนูอยากรู้จักเขาให้มากกว่านี้ และอยากอ่านหนังสือต่อด้วย" โรเซ่ตอบด้วยความมั่นใจ

มินจีและแม่ของเธอยิ้มอย่างอ่อนโยน เมื่อเห็นว่าโรเซ่มีความสุขจากสิ่งเล็ก ๆ ในชีวิต โรเซ่พูดคุยกับครอบครัวด้วยเสียงที่สดใส แววตาของเธอเต็มไปด้วยความตื่นเต้นในโลกของหนังสือและเพื่อนใหม่ที่ห้องสมุด