EP 9 : Rainy Kiss#1

หลังจากที่มีนัดหมายเพิ่มมาใหม่จากตารางเดิมของผม ทำให้ปาร์ตี้ชาบูกับเด็กเด็กทีมงานผมต้องเลิกเร็วขึ้น หลังจากที่ช่วยกันเก็บกวาดล้างและแยกย้ายกันกลับ ผมก็อาบน้ำแต่งตัวใหม่ เพื่อไปตามนัด ผมแอบรู้สึกตื่นเต้นและดีใจนะที่คุณนาวินมาชวนผม ใจผมแอบเต้นแรงและเร็วขึ้นด้วย ผมเป็นอะไรมากไปหรือเปล่านี่ 

ตอนแรกผมกับนาวินก็คิดว่าเราจะไปซื้ออะไรเยี่ยมหลาน หรือ รับขวัญหลานกันดี ก็เลยตกลงกันว่า เดี๋ยวจะไปทำเป็นจี้ทองสลักชื่อเล็กเล็กให้ แต่ต้องไปสั่งทำก่อน ถ้าอย่างนั้นคงต้องเอาไปให้วันหลัง ส่วนวันนี้ซื้อเพียงชุดผลไม้เพื่อสุขภาพไปบำรุงคุณแม่ก่อนละกัน ซึ่งผมรับหน้าที่เป็นคนไปซื้อของ โดยผมจะแวะซื้อที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตข้างคอนโดผมก่อนออกไปรับนาวิน

ตอนนี้ผมก็กำลังไปรับนาวิน เรานัดกันที่ Community mall เล็กๆ ซึ่งนาวินจะไปรอผมที่ร้านกาแฟในนั้น ผมเดินเข้ามาในร้านคาเฟ่เล็กๆ ตามที่นาวินส่งโลเคชั่นมาให้ เอาล่ะ ผมเห็นเป้าหมายของผมแล้ว เขาหันมาทางผมพอดี ผมจึงโบกมือทักทายเขา

สำหรับวันหยุดของนาวิน ปกติแล้วเขาก็จะอยู่ห้องเล่นเกมส์ อ่านหนังสือ หรือไม่ก็ดูหนัง ท่องโลกอินเตอร์เน็ตไปเผลอแป๊บเดียวก็หมดวันแล้ว เขาไม่ค่อยชอบออกไปไหน ไม่ชอบความวุ่นวาย หรือสถานที่ที่มีผู้คนเยอะๆ พลุกพล่าน แต่ตั้งแต่เขาได้รู้จักกับณัฏฐ์มันทำให้ความรู้สึกที่มีต่อวันหยุดของเขาเปลี่ยนไป  และในวันนี้เขาได้นัดหนุ่มหน้าหวานของเขา ไปเยี่ยมภรรยาของพี่ศุภโชคที่คลอดลูก ซึ่งเขาจะไปคนเดียวมันก็จะเขินไปหน่อย ใช่แล้วเขาจึงต้องหาเพื่อนไป เขาจึงตัดสินใจโทรไปชวนณัฏฐ์ ทั้งที่ใจหนึ่งของเขาก็กังวลว่าณัฏฐ์จะยอมไปกับเขาหรือไม่ เพราะพึ่งรู้จักกัน ร่วมงานกันได้ไม่ถึงสามเดือน แต่ผิดคาดมากที่ณัฏฐ์ตอบรับคำชวนของเขาในทันที ตอนแรกเขาวางแผนว่าจะนัดเจอกันตอนเที่ยงจะได้ถือโอกาสกินข้าวเที่ยงด้วยกันก่อน แล้วค่อยเข้าไปเยี่ยมตอนบ่าย แต่น่าเสียดายที่ณัฏฐ์ไม่ว่าง ไม่เป็นไรเจอกันตอนเย็นทีเดียวเลยก็ได้ 

นั่นงัยเขาเข้ามาแล้ว ยิ้มและโบกมือทักทายผมมาแต่ไกล วันนี้เขามาในลุคสบายสบาย แปลกตาเพราะผมไม่เคยเห็นเขาแต่งตัวในแบบนี้เลย เขามาในชุดกางเกงยีนส์และเสื้อยืดสีขาว ยิ่งมองแล้วยิ่งสบายตา คนอะไรน่ารัก น่ามองชะมัด

“คุณนาวิน รอผมนานมั้ย”

ณัฏฐ์ทักทายนาวิน แล้วเดินไปนั่งตรงหน้าเขา

“ดื่มอะไรเย็นเย็นก่อนมั้ยครับ”

นาวินบอกแล้วยื่นเมนูเครื่องดื่มมาให้ผมดู

“เอ.. กินอะไรดีนะ นี่ก็เย็นแล้วด้วย จะเติมคาเฟอีนอีกเดี๋ยวจะดีดทั้งคืน ผมเอานี่ดีกว่าดูจากหน้าตาสีสันคำบรรยายน่าจะช่วยเรียกความสดชื่นมาได้บ้าง แล้วคุณนาวินจะเอาอะไรเพิ่มมั้ยครับ”

“ไม่เป็นไร คุณณัฏฐ์พึ่งมาถึงเดี๋ยวผมไปสั่งให้ ตกลงคุณณัฏฐ์จะดื่มอิตาเลี่ยนโซดาเมนู “Rainy kiss” นะ”

เขาพูดจบแล้วมองผมแปลกแปลก แถมมายักคิ้วให้อีกต่างหาก เอ๊ะผมสั่งอะไรผิดหรือ ผมก็แค่จิ้มที่รูปแก้วสวยสวยสีสวยสดใส มันน่าจะสดชื่นดีนะ แล้วมันแปลกตรงไหนล่ะ อ้าว .. ดูชื่อสิ Rainy kiss แค่นี้หน้าผมแอบร้อนขึ้นมาวูบนึงแล้ว สักพักเขาก็เดินถือแก้วสวยสีสดใสมา แล้ววางตรงหน้าผม ผมรับมาแล้วก้มลงค่อยๆ ดูด

“อืมม.. รสชาติดีอร่อย สดชื่นมากเลยครับ”

“Rainy kiss อร่อยใช่ปะครับ ผมไม่เคยลองเลย อยากลองชิมบ้างจัง”

“ลองของผมก่อนก็ได้ ถ้าถูกใจแล้วค่อยไปสั่งใหม่”

ผมยื่นแก้วไปให้เขาลอง เพราะปกติเวลาผมกินอะไร ยัยจุ๊บมักจะมาขอลองชิมของผมก่อนเสมอ เขารับแก้วจากผมไปแล้วมีสีหน้าเอ๊ะ..อยู่แป๊บ แล้วเขาก็ก้มลงดูด แต่เดี๋ยวเดี๋ยว เขาไม่ได้ใช้หลอดเขามาดูดแต่เขากำลังจะดูดหลอดเดียวกับผม

“เอ่อ.. เดี๋ยวคุณ”

ผมห้ามเขาไม่ทันแล้ว เขาดูดทับรอยผมพอดีเลย นี่มันเหมือนจูบกันทางอ้อมเลยนี่ ชัดแล้ว หน้าผมคงจะแดงชัดเจนไปแล้วแน่เลย ตอนนี้ผมรู้สึกร้อนวูบวาบไปหมดแล้ว

“อืมมมม... อร่อยจริงด้วย ถ้าได้ลองของจริงคงจะดีนะ”

“พูดบ้าไรเนี่ย .. เดี๋ยวนี้คุณไม่ใช่นาวินในแบบที่ผมคิดเลยนะ”

“อ้าว.. แล้วนาวินในแบบที่พี่คิดเนี่ย ต้องเป็นแบบไหนกันครับ”

เขาพูดจบก็เอามือมาเท้าคางจ้องมองหน้าผม

“เดี๋ยวนะ ... เมื่อเรียกผมว่าไรนะ เรียกว่า พี่ งั้นเหรอ”

“ก็พี่แก่กว่าผมนี่ ผมต้องเรียกว่าพี่ล่ะถูกแล้ว”

“......”

“แม็กซ์กับกอล์ฟยังเรียกได้เลย แล้วผมจะเรียกบ้างไม่ได้หรือครับ พี่ณัฏฐ์”

เขาพูดเสร็จแล้วยังคงจ้องหน้าผมอยู่ อย่าบอกนะ ว่า นี่คือเขากำลังอ้อนผมอยู่

“ถ้าพี่ยังไม่ชิน ผมก็จะเรียกเฉพาะตอนเราอยู่ด้วยกันดีมั้ยครับ แล้วพี่ก็ห้ามเรียกผมว่าคุณด้วยนะ เรียกผมว่า วิน หรือไม่ก็เรียกว่า ที่รัก เลือกเอานะครับว่าจะเรียกแบบไหน”

“เอ่อ.. รู้ตัวมั้ยว่าพูดอะไรออกมา อย่ามาล้อเล่นแบบนี้”

“ผมไม่เคยล้อเล่นกับพี่ ทุกอย่างมีแต่จริง กับ จริงที่สุด”

“เราไปกันดีกว่า จะได้อยู่ดูหลานนานนานหน่อย”

ผมรีบเปลี่ยนเรื่อง

“เปลี่ยนเรื่องเก่ง”

“อย่าเยอะ .. ครับ คุณนาวิน”

“ฮือ.. ทำไมพี่ต้องดุผม ด้วยอ่า ...”

“นี่คุณนาวินครับ เอ่อ.. ที่บ้านไม่มีคนคุยด้วยหรือไง ทำไมวันนี้งอแงจัง ไม่สบายหรือเปล่า หรือว่าเมื่อเช้ากินยาลืมเขย่าขวด ฮึ”

“ผมเป็นอย่างนี้กับพี่คนเดียว จริงจริงนะ”

นาวินตอบณัฏฐ์ไปด้วยความรู้สึกของเขาอย่างจริงใจ เพราะเขาก็ไม่เคยแสดงอาการวอแวแบบนี้กับใครเลย แต่ทำไมเขาถึงได้อยากแสดงแบบนี้ กับคนตรงหน้านี้นะ

ที่โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่ง

“สวัสดีครับพี่โชค เอ.. ต้องเรียกว่าคุณพ่อแล้วสินะ”

ผมเอ่ยทักพี่ศุภโชค โดยมีคนข้างๆ ยกมือไหว้ทักทายด้วยเช่นกัน

“สวัสดีครับณัฏฐ์ นาวิน .. เอ๊ะ ทำไมมาด้วยกันได้ล่ะ”

“เมื่อเช้าคุณนาวินโทรมาบอกผมครับ ผมก็เลยขอมาด้วย จะได้มีเพื่อนไม่เขิน”

ผมรีบตอบพี่ศุภโชค โดยที่คนข้างๆ ยังคงยืนนิ่งเหมือนเดิม

“พี่พึ่งรู้ว่า เราสองคนสนิทกันนะเนี่ย มีซัมติงอะไรหรือเปล่า”

“ก็ผมทำงานกับคุณนาวิน ไม่ให้สนิทกับคุณนาวินแล้วจะให้ผมสนิทกับใครล่ะครับ”

เราสองคนคุยกับพี่ศุภโชค แล้วทักทายคุณภรรยาของพี่เขากับเจ้าตัวเล็ก คุยเล่นกันไปสักพัก ก็ขอตัวกลับก่อน เพื่อที่จะให้สองแม่ลูกได้พักผ่อนต่อ พอขับรถออกจากโรงพยาบาลบรรยากาศข้างนอกก็ค่ำแล้ว เราสองคนเลยตกลงว่าจะไปหาอะไรกินกันก่อน ผมเลือกที่จะกินอะไรเบาเบาก็เลยขอให้นาวินแนะนำร้านข้าวต้มให้ เราเลือกร้านที่อยู่ใกล้คอนโดของนาวิน เพราะกินเสร็จจะได้ส่งนาวินแล้วผมกับจะได้กลับเลย

ผมสั่งกับข้าวมาสามอย่าง กับข้าวต้มสองถ้วย เรานั่งกินกันไป คุยกันไป ฝนก็เริ่มตก จึงรีบเช็คบิล ผมขับรถไปส่งนาวินที่คอนโด และก็ดูเหมือนว่าฝนจะตกหนักขึ้นด้วย

“ฝนตกหนักเลย”

ผมบ่นในคอเบาเบา แต่ก็พอที่คนนั่งเบาะข้างๆ จะได้ยิน

“พรุ่งนี้พี่มีธุระไปไหนมั้ย”

“พรุ่งนี้วันอาทิตย์ ปกติผมก็จะอ่านหนังสือเล่นๆ อยู่ที่ห้อง หรือไม่ก็ออกไปนั่งจิบกาแฟที่คาเฟ่น่ะ ถามทำไมเหรอ”

“งั้นคืนนี้ค้างที่ห้องผมมั้ย ฝนมันตกหนัก ดูสิมองไม่เห็นทางเลย ขับกลับไปตอนนี้ก็อันตราย ผมเป็นห่วง”

“ไม่เป็นไร อาชีพเซลส์อย่างผม ชีวิตอยู่กับรถอยู่แล้ว แค่นี้จิ๊บจิ๊บ”

“น่า ค้างที่ห้องผมนี่แหละ ผมมีร้านคาเฟ่ร้านนึงอยากแนะนำพี่ ผมว่าพี่ต้องชอบแน่เลย เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมพาพี่ไป”

พอนาวินเอาร้านกาแฟมาล่อ มันก็ดูน่าสนใจอยู่นะ แต่จะให้ผมมานอนค้างห้องเดียวกับนาวินเนี่ยนะ เรายังไม่สนิทกันถึงขึ้นนั้นปะ ขณะที่ผมกำลังคิดอยู่ในใจ เขาก็พูดมาก่อนล่ะ

“หรือพี่กลัวผม ถึงไม่กล้าไปห้องผม”

“กลัวอะไรกัน เธอมีอะไรน่ากลัว ผมแค่เกรงใจ และก็รู้สึกแปลกแปลกเพราะไม่เคยไปค้างกับใคร”

“งั้นเป็นอันว่าตกลง คืนนี้ค้างห้องผม พรุ่งนี้ผมพาพี่ไปนั่งร้านคาเฟ่น่ารักน่ารัก ตกลงตามนี้นะ .. ดีล”

“อะไรกัน ผมยังไม่ตอบตกลงเลย มาดงมาดีลอะไรเนี่ย”

“พี่ณัฏฐ์ ทำไมงอแงจัง ลงมาได้แล้วครับ หรือจะให้ผมไปอุ้มพี่”

“ไม่ต้อง อย่าทำอะไรบ้าบ้านะ ผมเดินเองได้”

ณัฏฐ์ตอบด้วยอาการลนลน แล้วรีบลงจากรถ เดินตามนาวินเข้าคอนโดขึ้นลิฟท์ไป ซึ่งเขาก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมถึงต้องยอมทำตามที่นาวินบอกด้วย และแล้วเขาก็มายืนหน้าห้องนาวิน นาวินเปิดประตูแล้วบอกให้เข้าไปในห้อง

“เชิญครับพี่ณัฏฐ์”

นาวินไม่เพียงแต่พูดเชื้อเชิญให้ณัฏฐ์เข้าไปในห้อง เขายังเอื้อมมือมาจูงมือณัฏฐ์เข้าไปในห้องพร้อมกันอีก

ห้องของนาวินถูกตกแต่งสไตล์เรียบเรียบด้วยโทนสี ขาว เทา ดำ สิ่งของทุกอย่างถูกวางไว้อย่างเป็นระเบียบ นาวินจูงมือณัฏฐ์มานั่งที่โซฟา

“พี่นั่งตรงนี้ก่อน เดี๋ยวผมไปเตรียมเสื้อผ้าให้ พี่ใส่ของผมได้ เอ๊ะ.. หรือจะไม่ใส่ดีครับ”

นาวินพูดจาล้อเล่นกับเขาอีกแล้ว

“งั้นผมว่าผมกลับดีกว่า ไม่อยู่ด้วยแล้ว คนอะไร ทำตัวหื่นน่ากลัวชะมัด”

ณัฏฐ์พูดจบลุกขึ้นทำท่าจะเดินกลับออกไปจริงๆ แต่นาวินเร็วกว่านั้น เขารีบเข้าไปคว้าข้อมือณัฏฐ์แล้วดึงเข้ามา ด้วยความที่คนตรงหน้าไม่ทันได้ระวังตัวทำให้ณัฏฐ์ถูกดึงเข้าไปในอ้อมกอดของนาวินเข้าอย่างจัง

“อุ๊ย..”

นาวินกระชับกอดแน่นเข้าไปอีก พร้อมมองหน้าคนตัวเล็กกว่า ณัฏฐ์พยายามดิ้นขยับตัวออก แต่ก็ไม่เป็นผล เพราะยิ่งขยับอีกฝั่งกลับกระชับกอดแน่นเข้าไปอีก

“ปล่อยก่อนคุณนาวิน”

“ไม่ปล่อย ไม่ได้เหรอ ผมอยากกอดพี่แบบนี้ กอดแน่นๆ แบบนี้ไม่อยากปล่อยเลย”

“นาวิน ปล่อยก่อน อึดอัด มันแน่นไปแล้ว”

“น่ารัก ยอมเรียกชื่อผมแล้ว”

นาวินคลายกอดที่แน่นให้พอมีช่องว่างกันนิด พอที่จะดันคางคนตรงหน้าให้มองหน้าเขาได้ แต่ยังไม่ยอมปล่อยมือ

“พี่น่ารัก พี่ทำผมใจสั่น พี่ต้องรับผิดชอบผม”

ตอนนี้ผมเองเริ่มไม่ไหวเหมือนกัน มันใกล้ชิดกันไปแล้ว ผมอยู่ในอ้อมกอดเขา เขาบอกว่าเขาใจสั่น ผมเองก็ใจเต้นแรงเหมือนกัน ครั้งแรกผมเคยคิดว่า ผมอยากลองจีบเขา แต่ผมยังไม่ทันได้เริ่ม คนตรงหน้าเขาก็รุกผมก่อน ผมตั้งตัวไม่ทัน เตรียมใจไม่ทัน

“งัย จะรับผิดชอบผมได้หรือยัง”

“รับผิดชอบยังไง อะไร”

“ก็ยังงี้ไงครับ”

พูดจบนาวินก็ก้มเข้ามาใกล้ผมอีก แล้วเขาก็ค่อยๆแนบริมฝีปากเขาอย่างช้าช้า มาสัมผัสริมฝีปากผมเบาเบา พอให้รับรู้ได้ถึงความอบอุ่น เขาไม่ได้พยายามจะรุกล้ำผม แต่คงแช่ไว้แบบนั้น ยังคงดึงดูดหยอกล้อ เม้มเป็นจังหวะ สลับกันไปมาระหว่างริมฝีปากบนและล่างของผม ผมตกใจกับการกระทำของเขามาก มันเป็นจูบแรกของผม ไม่สิ มันเป็นครั้งแรกที่ผมโดนผู้ชายด้วยกันจูบ ถึงแม้มันเพียงแค่สัมผัสภายนอก แต่มันทำให้จังหวะของหัวใจผมมันเต้นไม่เป็นปกติอีกต่อไป เขาค่อยๆ ถอนจูบผม แล้วมองสบตาผม ผมก็เขินสิครับ

“หวาน เป็น Rainy Kiss ที่หอมหวานมากจริงจริง ถ้าผมขอเข้าไปชิมมากกว่านี้ได้มั้ย พี่”

“เมื่อกี้ก็ไม่ได้ขอไม่ใช่หรือ”

“งั้นแปลว่าได้ ใช่มั้ย น่ารักอีกแล้ว”

คราวนี้ นาวินค่อยเอียงคอเพื่อให้องศาของเราเข้าหากันแบบพอดี เค้าจูบผมอีกครั้ง ครั้งนี้เค้ารุกล้ำเข้ามาในปากผม เราสัมผัสกันนาน นานจนผมหายใจไม่ทัน นาวินจูบเก่งไปแล้ว ผมจะตายเพราะจูบเขามั้ยนะ

“วิน พอ พอก่อน พี่ไม่ไหว เดี๋ยวพี่ตายก่อน”

“น่ารักที่สุด พี่ณัฏฐ์ของวิน”

ใจของนาวินอ่อนยวบ ยอมถอนจูบเพียงเพราะ คนร่างบางตรงหน้าเรียกชื่อเขาด้วยเสียงสั่น เบาเบา และหอบหายใจแรง หน้าของเขาขึ้นสี ถึงเขาจะไม่ใช่คนที่ผิวขาวมาก แต่ก็เห็นชัดว่าหน้าเขาเปลี่ยนสี และมีอาการเขินออกมาชัดเจน

“ไหน ใครจะไปเตรียมเสื้อให้ พี่จะอาบน้ำแล้ว ง่วง”

“นี่ยังไม่สามทุ่ม มีคนบอกว่า ง่วง ไม่เนียนนะครับ”

“พอได้แล้ว ถ้าไม่หยุดจะกลับแล้วนะ”

“ไม่ ไม่ให้กลับ”

“งั้นปล่อย จะไปอาบน้ำ”

นาวินยอมปล่อย แต่ยังคงจับมือผมอยู่แล้วพาผมเดินไปที่ห้องน้ำ ส่งเสื้อผ้าให้

“ปล่อยได้แล้ว”

“ขออาบด้วยสิ”

“เอาใหญ่แล้วนะ”

“อะไรนะ คืนนี้จะเอาผมหรือ เอาใหญ่ๆ หนักๆ เลยหรือเปล่าครับ”

“คนบ้า หื่นได้ตลอดเวลา ออกไปก่อน”

คนอะไร ดูน่ารักไปหมด ยิ่งตอนเขินยิ่งน่ารัก นาวินอมยิ้มมองคนตัวบางเดินเข้าไปอาบน้ำ เขาเองก็ไม่คิดว่า เขาจะสามารถคืบหน้าได้ขนาดนี้ ณัฏฐ์ก็ไม่ได้มีทีท่าว่าไม่พอใจหรือรังเกียจในการกระทำของเขา แปลว่าความสัมพันธ์ของเขาก็เริ่มคืบหน้าแล้วสิ งั้นคืนนี้ถ้าเขาขอทำอะไรที่มากกว่าเมื่อกี้ มันจะเร็วไปมั้ย หรือเอางัยดีนะ