เข้าสู่ระบบ"เข้าไปข้างในกัน..."คิมหันต์เดินมาจับมือมิเกลแล้วจูงเข้าไปในห้อง แต่ก่อนที่คิมหันต์จะเปิดประตู แต่มิเกลก็ขืนมือเอาไว้ไม่ยอมเข้าไป พร้อมกับส่ายหน้าไปมา"ไม่เข้าได้ไหม...เดี๋ยวเกลรอด้านนอก""เข้าไปเคลียร์...""ท่านป่วยอยู่...เอาไว้วันหลังนะคะ...เดี๋ยวจะยิ่งแย่เข้าไปใหญ่""พ่อเกลก็ป่วยอยู่เหมือนกัน...แล้วไม่ใช่เพราะพ่อพี่หรือไงที่ทำให้พ่อเกลต้องเข้าโรงพยาบาล""พี่คิม...อย่าเพิ่งเลยนะ...เรื่องนั้นค่อยคุยก็ได้...ยังไงเราก็ต้องสู้ไปด้วยกันอยู่แล้ว...เกลไม่ใช่คนใจร้ายขนาดนั้น...ให้ท่านดีขึ้นก่อนเถอะนะคะ...เชื่อเกลเถอะ!"คิมหันต์มองแววตาของแฟนสาว นี่ขนาดโดนกระทำขนาดนี้ ยังมีกระจิดกระใจคิดถึงคนอื่น ในขณะที่พ่อตัวเองทำไม่ดีกับเธอ โดยไม่คิดถึงผลลัพธ์ของมันเลยด้วยซ้ำ"ก็ได้...นี่เพราะเกลขอนะพี่ถึงยอม"คิมหันต์ยอมจำนนต่อความคิดเธอแอ๊ดด!!"เข้ามาทำไม...ทำไมไม่ปล่อยให้ฉันตายไปเลย!"น้ำเสียงของวสันต์เอ่ยขึ้นเชิงประชดประชันและคำพูดนั้นทำเอาคิมหันต์บีบมือเล็กของมิเกลไว้แน่น เพราะกลัวว่าเธอจะกดดัน"จะปล่อยให้ตายได้ยังไงล่ะคะคุณพ่อสามี...ถึงคุณพ่อจะไม่ชอบหนูเพราะหนูจน...แต่หนูก็ไม่ใจร้ายปล่อยให้คุณพ่อสามี
กรุงเทพมหานคร...@คฤหาสน์หิรัญวัฒนาสกุล (บ้านพ่อคิมหันต์)"แกมาทำไม!!"เสียงเข้มของวสันต์เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นลูกชายและผู้หญิงของลูกชายเข้ามาในบ้านวสันต์มองมือคิมหันต์ที่จับมือมิเกลแน่น ก่อนจะหันไปมองหน้าทั้งคู่ด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง"ผมก็ไม่ได้อยากมาหาคุณหรอกครับคุณวสันต์ ถ้าคุณไม่ไปทำเรื่องสกปรกกับครอบครัวของเมียผม!!"คิมหันต์กล่าวเสียงดุดัน แววตาฉายแววเดือดดาล บ่งบอกว่าตอนนี้เขาพร้อมปะทะกับคนตรงหน้า"แกพูดเรื่องอะไร? "แต่แล้ววสันต์กลับเลิกคิ้วมอง อย่างไม่เข้าใจ"คุณรู้อยู่แก่ใจว่าคุณทำอะไร...ผมบอกคุณแล้วใช่ไหมว่าอย่าแม้แต่จะคิดไปแตะต้องครอบครัวของเมียผม...""ฉันไม่รู้เรื่อง...แล้วก็พาเมียแกออกไปจากบ้านของฉันด้วย...ฉันจะพักผ่อน...เลิกพูดจาไร้สาระแล้วก็ออกไปกันได้แล้ว"พูดจบวสันต์ก็เดินหันหลังเตรียมจะก้าวออกไปจากห้องนั่งเล่น แต่แล้ว...อยู่ๆ วสันต์ก็หน้ามืดแล้วค่อยๆ ล้มลงต่อหน้าต่อตามิเกลและคิมหันต์พรึ่บ พลั่ก!!"คุณลุง!!""พ่อ!!""เอือก!...อย่ามายุ่งกับฉัน...ออกไป...ไสหัวออกไปให้หมด!!"วสันต์ตวาดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยจะมีแรง แถมยังพยายามปัดมือของลูกชายและมิเกลออกไปให้ห่างจากตัวเขาอีก"พี่คิม.
"เรื่องพ่อ...ถ้ากลับไปแล้วพี่จะจัดการให้...ส่วนเรื่องสวนพี่จะรับผิดชอบทั้งหมด...เดี๋ยวพี่ให้เจ้าหน้าที่กรมเกษตรมาดูแลสวนให้ทั้งหมดเอง""ค่ะ...นี่ผ้าเช็ดตัวกับเสื้อผ้าของพ่อ...พี่คิมไปอาบน้ำแล้วก็พักผ่อนก่อน...เรื่องนั้นค่อยคิด"พูดจบเธอก็ยื่นผ้าเช็ดตัวพร้อมกับเสื้อผ้าให้คิมหันต์บ้านของเธอถือว่ามีฐานะพอสมควรในพื้นที่อำเภอนี้ เพราะเป็นสวนผลไม้ใหญ่ แต่จะเน้นส้มเป็นหลัก แต่จริงๆ จะมีสวนองุ่นอยู่ข้างกันซึ่งนั่นจะเป็นหน้าที่ลุง ที่เป็นคนดูแล บ้านของเธอมีที่ดินเยอะกว่าหลายร้อยไร่ เป็นมรดกจากรุ่นคุณปู่ที่จัดแจงให้ก่อนตาย และลูกก็ได้มาเท่าๆกัน หน้าที่ดูแลสวนส้มนั้นเป็นของพ่อและแม่เธอ ส่วนลูกคนอื่นๆ ก็ขายบ้าง ย้ายไปอยู่เมืองนอกบ้าง ที่เป็นสวนเดิมๆ เลยจะมีแค่ลุงและพ่อนี่แหละที่ยังคงสานต่อคิมหันต์มองบ้านหลังใหญ่ของมิเกล จริงๆแล้วเธอก็มีฐานะแต่ถ้าสำหรับคนที่เป็นพ่อของเขาแล้ว แค่นี้มันคงไม่พอใช้เวลาไม่นานมากนัก ร่างสูงก็เดินออกมาจากห้องน้ำ ด้วยชุดเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงสามส่วน ไม่น่าเชื่อว่าพออยู่บนตัวเขามันกลับดูดีเฉยเลย ไม่แก่เลยสักนิด"ทำอะไรอยู่เหรอ? "คิมหันต์เอ่ยถามแฟนตัวเล็กที่อยู่หน้าจอคอมพ
สายๆ ของอีกวัน...@โรงพยาบาลเชียงใหม่"มิเกล!!"เสียงหญิงวัยกลางค่อนไปทางสูงวัยเอ่ยเรียกชื่อลูกสาวที่ไม่ได้เจอหน้าคร่าตากันหลายปีด้วยแววตาดีใจ"แม่...ป้อเป๋นจะไดพ่อง (แม่...พ่อเป็นยังไงบ้าง) ""ปลอดภัยแล้ว...บ่ต้องกึ๊ดนักเน้อ...นี่ไผก๊ะ? (ปลอดภัยแล้ว...ไม่ต้องคิดมากนะ...นี่ใครเหรอ?) "แม่เอ่ยถามเมื่อพลันสายตาไปมองชายร่างสูงหน้าตาหล่อเหลาราวเทพปั้นที่ยืนอยู่ข้างกายลูกสาวของเขา ด้วยสีหน้ากังวลปนเศร้า"เอ่อ...อ้ายเพิ่นเป๋นหัวหน้าตี้ทำงานน้องน่ะแม่ (พี่เขาเป็นหัวหน้าที่ทำงานหนูน่ะแม่) ""สวัสดีครับคุณน้า"คิมหันต์เอ่ยทักทายมีนาแม่ของมิเกลด้วยท่าทีอ่อนน้อม"สวัสดีจ้าวป้อหนุ่ม...ขับรถมาเมิน...พาปี้ไป๋ปั๊กเตอะลูก (สวัสดีพ่อหนุ่ม...ขับรถมานาน...พาพี่เขาไปพักเถอะลูก) ""เอ่อ...อ้ายเพิ่นจะปิ๊กบ้านแล้วจ้าวแม่ (พี่เขาจะกลับบ้านแล้วค่ะแม่) ""บ่อิดก๊ะ (ไม่เหนื่อยเหรอ) "มีนาหันไปถามคิมหันต์ ซึ่งคิมหันต์ยืนขมวดคิ้วด้วยความงวยงงกับภาษาเหนือที่มีบางคำไม่เข้าใจ"บ่อิดๆ อ้ายเพิ่นแข็งแฮงขนาดนัก...จะมาอิดได่จะได (ไม่เหนื่อยๆ ...พี่เขาแข็งแรงขนาดนี้จะมาเหนื่อยได้ยังไง) ""แม่พูดว่าอะไรเหรอ...แปลให้ฟังบ้างสิ"ค
อีกด้าน..."พี่เหนือชนๆ ...น่านแหละ...หมดแก้วเลยๆ "ชิดตะวันคะยั้นคะยอให้แสงเหนือกระดกแก้วแอลกอฮอล์ ครั้งแล้วครั้งเล่า และไม่ใช่แค่แสงเหนือที่เมา แต่เป็นเธอเองด้วยที่เผลอเล่นตามแผนเนียนไปหน่อย จนเผลอกินเข้าไปด้วย บวกกับที่เธอเป็นสาวสายปาร์ตี้อยู่แล้ว จึงอดใจไม่ได้ที่จะดื่ม บอกแล้วว่าจ้างร้อยชิดตะวันเล่นล้าน ตอนนี้เลยกลายเป็นว่าทั้งคู่หัวราน้ำไปแล้วเป็นที่เรียบร้อย"ตะวัน...พี่ไม่ไหวแล้ว...ปะเดี๋ยวพี่ไปส่งครับ"แสงเหนือกล่าวเสียงยานครางพร้อมกับพยายามพยุงตัวเองขึ้นและเดินตรงไปดึงร่างเล็กขึ้นมากอดคอออกไปที่รถของตัวเอง แม้จะเมาอยู่บ้างแต่แสงเหนือไม่เคยขาดสติ ถึงขั้นไปเกิดอุบัติเหตุ เขาพยายามคุมสติเพื่อที่จะขับรถไปยังโรงแรมที่จองไว้ใกล้ๆ นี้ใช้เวลาไม่นาน ทั้งคู่ก็มาถึงโรงแรม แต่เมื่อแสงเหนือเข้าไปส่งชิดตะวันในห้อง แสงไฟสีวอร์มไวท์ กลับทำให้สาวผิวขาวจัดอย่างชิดตะวัน ให้ดูดีมีเสน่ห์ ขึ้นมาอีกหลายเท่าตัว ไม่รู้ว่าเป็นเพราะแสงไฟ เป็นเพราะเขาเมา หรือเป็นเพราะเธอสวยจริงๆ มันดึงดูดให้เขาอยากเข้าไปใกล้เธอมากขึ้น มากขึ้นเรื่อยๆ และทั้งสองร่างก็มาอยู่บนเตียงโดยมีแสงเหนือขึ้นมาคร่อมร่างบางตั้งแต่เมื่อ
"พี่ตัดความสัมพันธ์กับที่บ้านแล้ว...เกลไม่ต้องกลัวแล้ว""พี่คิม!!!...พี่ทำบ้าอะไรลงไปรู้ตัวหรือเปล่า...นั่นพ่อพี่นะ...ส่วนเกลเป็นคนอื่น...พี่อย่ามาทำแบบนี้นะ...กลับไปหาท่านแล้วเลิกยุ่งกับเกล!!""เกลไม่ใช่คนอื่น...เกลเป็นเมียพี่...พี่ไม่ยอมปล่อยเกลไปหาไอ้เหนือเด็ดขาด...ขอร้องเดินจับมือไปด้วยกันเถอะนะ...นะเกลนะ!!"เสียงทุ้มสั่นอ้อนวอน มือหนาจับมือเล็กทั้งสองข้างมากุมเอาไว้ การกระทำของคิมหันต์มันทำให้มิเกลหวั่นไหว~เสียงโทรศัพท์มิเกล~'แม่'"จ้าวแม่"[มิเกล...ป้อ...ฮึก...ป้อ...อยู่โฮงยา (พ่ออยู่โรงพยาบาล) ] เสียงปลายสายสะอึกสะอื้นจนร่างเล็กรู้สึกใจคอไม่ดี[ป้อ...ป้อเป๋นอะหยัง (พ่อเป็นอะไร) ] น้ำเสียงมิเกลสั่นเครือ เมื่อแม่โทรมาบอกว่าพ่อของเธอเข้าโรงพยาบาล และมันทำให้คิมหันต์ที่ยืนมองเธออยู่ รู้สึกเป็นกังวลไปด้วย"ป้อเส้นเลือดในสมองตีบ...ป้อเกี้ยดแฮง (พ่อเครียดมาก) ...จั๊กไผปล่อยแมลงลงสวนหมากไม้เฮา... (ไม่รู้ใครปล่อยแมลงลงสวนผลไม้เรา) ...หมากไม้เสียหายไป๊เคิงสวน (ผลไม้เสียหายไปครึ่งสวน) "คำพูดของแม่ทำเอามิเกลคิดหนัก พร้อมกับมองหน้าตัวต้นเหตุตรงหน้า ถ้าไม่ใช่เพราะพ่อเขาแล้วจะเป็นใคร!!! เพรา







