บทที่ 34  ภัยมาถึงตัว

 

“ชัยพล” 

หญิงสาวถอยกรูด ชัยพลก้าวเข้าหาช้าๆ 

“จำพี่ได้ด้วยเหรอครับ”  ชัยพลถาม แววตาเขาดูเหมือนคนบ้า

“พะ..พี่พลมาได้ยังไงคะ”  เธอพยายามคุยดีๆ

“พี่ประกันตัวออกมาได้  ข่าวดีใช่ไหมครับแหมสีหน้าน้องออดีใจจังเลย”  เขาพูดพร้อมกับยิ้ม

“พี่น่ะรักน้องออจริงๆ นะ ถึงพี่จะเกลียดไอ้เด็กเวรสองคนนั่นก็เถอะ  ดีนะวันนี้มาไม่เจอมันไม่งั้นพี่คงจับส่งไปขายที่จีนแล้ว” 

อรุณีมาลาเอามือปิดปากกับสิ่งที่ได้ยิน

“แต่น้องออก็ใจร้ายกับพี่จังเลย  ร่วมมือกับผัวเก่าจะเอาพี่เข้าคุกเหรอ” 

หญิงสาวพยายามตั้งสติ เธอแอบกดปุ่มที่สมาร์ทวอทบนข้อมือ  ส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือ  มันเป็นนาฬิกาที่ศิวัชให้มาช่วยทดลองใช้เมื่อสามวันก่อน

“พี่เพิ่งทำสมาร์ทวอทตัวใหม่ อยู่ในช่วงทดลองใช้เพิ่งออกจากห้องทดลองมาไม่นาน  พี่เขียนโปรแกรมเองนะครับตัวนี้  อยากให้ออใส่สักเดือนว่ามันเสถียรแค่ไหน”  ศิวัชสวมให้เองในตอนนั้น

“ออใส่อาบน้ำได้เลยมันกันน้ำได้  ถ้ามีอะไรฉุกเฉินกดปุ่มข้างๆ สองครั้งสัญญาณจะส่งไปที่โทรศัพท์ของพี่” 

หญิงสาวไม่คิดเลยว่าจะได้ทดลองใช้อุปกรณ์ใหม่ของศิวัชรวดเร็วขนาดนี้

ศิวัชกำลังขับรถไปยังบ้านของอรุณีมาลา  ต้นกล้ากับต้นข้าวอยากได้ของเล่นกับสมุดภาพ เขาจะรอให้อรุณีมาลากลับบ้านแล้วหยิบติดมาให้ลูกด้วยก็ไม่แน่ใจว่าเธอจะเลิกงานค่ำไหม  จึงตัดสินมาเอง

ชายหนุ่มขมวดคิ้วเมื่อโทรศัพท์แจ้งเตือนว่าสมาร์ทวอทที่เขาให้อรุณีมาลาทดลองใช้ ส่งสัญญาณเข้ามา และเขารู้ว่าเธอไม่ใช่คนชอบล้อเล่นเขารีบกดดูพิกัดของเธอทันที

สัญญาณดาวเทียมบอกว่าหญิงสาวอยู่ที่บ้านของตนเอง  ชายหนุ่มรีบเร่งความเร็วรถทันที

ใช้เวลาอีกประมาณสิบห้านาทีจะถึงบ้านของเธอ รถของอรุณีมาลาจอดที่หน้ารั้ว  ศิวัชใจร้อนราวกับไฟเขารีบจอดรถต่อท้ายรถของเธอเปิดเก๊ะหน้ารถหยิบปืนลงไปด้วย เขาเปิดประตูรั้วเข้าไป  ตัวบ้านดูเงียบสงบเหมือนไม่มีอะไร

เมื่อชายหนุ่มเข้าไปใกล้ตัวบ้าน เขาได้ยินเสียงกรีดร้องของหญิงสาวดังขึ้นมา

“ปล่อยนะ..ฉันไม่ไป ช่วยด้วย” หญิงสาวร้องให้คนช่วยเมื่อถูกชัยพลลากขึ้นชั้นบน หลังจากที่เธอโดนตบไปครั้งหนึ่ง

ชัยพลหันมาชกเข้าที่ท้องของหญิงสาวจนเธอทรุดลงตัวงอ  เขาอุ้มร่างเธอเข้าไปในห้องนอนโยนหญิงสาวลงกับเตียงกระชากเสื้อผ้าของเธอออกจนหลุดรุ่ย  มันคร่อมทับร่างของหญิงสาวซุกไซ้ไปตามเนื้อตัวของเธออย่างเมามัน  แต่ก็ต้องชะงักเมื่อถูกกระชากออกมาและตามด้วยหมัดของศิวัชที่ประเคนให้อย่างไม่ยั้งด้วยความโกรธอย่างสุดขีดอย่างดร.หนุ่ม

ศิวัชทั้งเตะและต่อยจนชัยพลลงไปกองที่พื้นอย่างที่ไม่เคยทำใครแบบนี้มาก่อนแม้แต่บนเวทีมวย  เขาแทบจะหยุดหายใจตอนที่เห็นมันชกอรุณีมาลาที่ท้อง 

เขาหันไปหาหญิงสาวที่มองเขาอย่างตกใจ  ชายหนุ่มมัดมือชัยพลไว้ด้วยเสื้อตัวนอกของหญิงสาวที่ถูกมันกระชากจนขาด  เขาถอดเสื้อนอกของตัวเองคลุมร่างหญิงสาวไว้ รอตำรวจที่กำลังมาถึง

“ออเป็นอะไรมากไหม พี่ขอโทษนะที่มาช้า” เขาลูบแก้มที่ขึ้นเป็นรอยผื่นเพราะเธอถูกชัยพลตบเต็มแรง  ชายหนุ่มจะหยิบปืนที่เหน็บมาด้วยแต่หญิงสาวแตะมือเขาไว้

“อย่าค่ะ  ให้ตำรวจจัดการเถอะ” 

          “ออลุกไหวไหมเจ็บตรงไหนอีก เดี๋ยวตำรวจมาไปแต่งตัวก่อนไหมครับ”  เขาสำรวจตัวเธอ

“จุกค่ะ”  เพราะชัยพลไม่ออมแรงชกเธอเต็มที่

ตำรวจมาถึงในตอนนั้น แม่บ้านที่เป็นคนโทรแจ้งตร.รีบพาขึ้นมาที่ชั้นบน  จนท.รีบใส่กุญแจมือให้ชัยพล  ศิวัชขอพาอรุณีมาลาไปโรงพยาบาลก่อน  ตำรวจจึงแจ้งว่าจะตามไปขอสอบปากคำตามหลัง

ในระหว่างที่หญิงสาวอยู่ในห้องฉุกเฉิน  ศิวัชโทรหาเมฆา ฝ่ายนั้นรีบมาที่โรงพยาบาลพร้อมอัญญาในอีกสองชม.ต่อมา 

“คืนนี้นายหัวกำลังเดินทางมา  น่าจะอีกไม่กี่ชม. คงถึงกรุงเทพฯ  แล้วตอนนี้ใครดูเด็กๆ”  เมฆาถามดร.หนุ่ม  ตอนนี้อรุณีมาลาได้เข้ามาพักในห้องพักผู้ป่วยแล้ว  เธอกำลังคุยกับอัญญาตามลำพัง ตามที่ฝ่ายพี่สาวขอเวลาคุยกับน้อง

“อยู่กับพี่เลี้ยง ยังไม่อยากให้ลูกมาเจอออตอนนี้” ศิวัชเกรงว่าเด็กๆ จะตกใจถ้าเจอแม่ตอนนี้

“ฮื่อ  คืนนี้แม่นายมาถึงคงฝากดูได้  ว่าแต่ไอ้นั่นมึงทำไมไม่ยิงมันไปเลย”  เมฆาถาม

“ออขอไว้”  ศิวัชตอบสั้นๆ 

“ไม่เป็นไร ให้คนอื่นจัดการได้มึงไม่ต้องทำเอง”  เมฆาไม่ชอบอะไรที่คาราคาซัง  นิสัยเขาเด็ดขาดพอๆ กับนายหัวภาคย์

อัญญาเดินมาเปิดประตูห้องให้สองหนุ่มเข้าไป เธอพูดกับศิวัชว่า

“อัญคงต้องขอให้ออย้ายบ้านนะคะ  ดูเหมือนว่าบ้านนั้นไม่ปลอดภัยแล้ว” 

“อออยู่บ้านผมได้ครับ มียาม 24 ชม.” อัญญามองไปที่น้องสาวและมองศิวัชสลับกัน

“คุณกับออยังไม่ได้เป็นอะไรกันเลยนะคะดร. จะให้ไปอยู่บ้านคุณได้ยังไง  ขอโทษที่อัญพูดตรงๆ”

“ผมยินดีแต่งงานกับออให้ถูกต้องทั้งทางกฎหมายและประเพณีครับ”  ศิวัชพูดหนักแน่น อัญญามองแล้วยิ้มนิดๆ อย่างพอใจ เธอรู้มาจากเมฆาว่าชายหนุ่มเคยขออรุณีมาลาแต่งงานเมื่อเดือนก่อนแล้วไม่สำเร็จ เพราะพูดตรงไปหน่อย

ผู้ชายคนนี้ท่าทางคงจะต้องมีใครชงเรื่องให้ แล้วเขาตอบรับอย่างเดียว ไม่ต้องพูดอะไรมาก

“ค่ะ  งั้นเดี๋ยวเราค่อยว่ากัน”  อัญญาเดินไปดูน้องสาวที่หลับไปอีกเพราะยา หลังจากคุยกับเธอไม่กี่ประโยค

นายหัวภาคย์มาถึงโรงพยาบาลในคืนนั้น เวลาเที่ยงคืนพอดี  ท่านบอกลูกชายให้สบายใจเกี่ยวกับเด็กๆ

“แม่แกเขาดูแลเด็กๆ ให้ พ่อแวะมาดูหนูออก่อน ด็อกจะเอาของอะไรที่บ้านไหม  เดี๋ยวให้เด็กเอามาให้”

“เอาพวกเสื้อผ้ามาก็ได้ครับ พรุ่งนี้วันหยุดพอดีผมไม่มีสอน” ชายหนุ่มตอบ

กรธัชเปิดประตูเข้ามา สีหน้าของร้อยตำรวจเอกเครียดมากเมื่อเขาทราบเรื่อง

“ผู้กองมาพอดี ผมอยากรู้ว่าชัยพลมันประกันตัวออกมาได้ยังไง”  นายหัวถามเสียงเครียด

“มันมีผู้ใหญ่หนุนหลังครับนายหัว  ผมก็เพิ่งรู้บ่ายนี้ว่ามันได้ประกันตัวเมื่อคืนกลางดึก มุบมิบทำกันนอกเวลาราชการ”  ความเจ็บปวดของข้าราชการน้ำดีคือการถูกขัดขวางการทำงาน จากจนท.ด้วยกัน

“อิทธิพลของมันจะขนาดไหน  ผมก็อยากรู้เหมือนกันผู้กอง  ผมพยายามใช้ชีวิตปกติไม่ได้อยากใช้อิทธิพลด้านมืดเลยนะ  แต่ถ้าจำเป็นผมก็ไม่เกี่ยงวิธี”  นายหัวภาคย์ทิ้งท้าย