บทที่ 46

“เจ้าคิดจะทำอะไร?”

“มะ หม่อมฉันตั้งใจจะนวดให้ท่านอ๋องอย่างไรเล่าเพคะ?” ฉินเจียวเยี่ยนตอบตะกุกตะกัก พลางหลบตา เสมองไปทางอื่น

“แล้วนวดเสร็จแล้วรึ?”

“สะ เสร็จพอดีเลยเพคะ”

“ก็ดี” เซียวชิงเฟิงพึมพำเพียงเท่านั้น สร้างความสงสัยให้แก่ฉินเจียวเยี่ยนไม่น้อย “เช่นนั้น ให้ข้าได้นวดให้เจ้าบ้างเถิด”

ฉินเจียวเยี่ยนยังไม่ทันได้ส่งเสียง โลกของนางก็ถูกพลิกคว่ำ เซียวชิงเฟิงหมุนตัวขึ้นข้างบน กดร่างนางลงไปนอนบนเตียงแทนที่เขา

“อ๊ะ ท่านอ๋อง จะทำอะไรเพคะ?” ฉินเจียวเยี่ยนถามด้วยความตื่นตระหนก ยิ่งได้เห็นแววตาเป็นประกายนั้น นางยิ่งรู้สึกใจคอไม่ดี

“อย่าคิดว่า ข้าไม่รู้ว่า เจ้าคิดสิ่งใดอยู่” เซียวชิงเฟิงเอ่ยเสียงเรียบ “เจ้าคิดสิ่งใด ข้าก็จะทำสิ่งนั้นแหละ”

ริมฝีปากร้อนฉกวูบลงมาประกบปากเล็ก ๆ ที่กำลังจะเถียงของนาง ปลายลิ้นร้อนสอดแทรกเข้าไปรุกรานอย่างชำนาญ

เซียวชิงเฟิงมอมเมาฉินเจียวเยี่ยนด้วยรสจูบอย่างรุนแรง สองแขนเรียวยกขึ้นคล้องศีรษะอีกฝ่ายโดยไม่รู้ตัว เช่นเดียวกับเฟิงอ๋องที่สอดมือเข้าไปกระตุกสายรัดของเสื้อผ้า แล้วปลดเปลื้องเสื้อผ้าของฉินเจียวเยี่ยนอย่างลื่นไหล

ฉินเจียวเยี่ยนไม่รู้ตัวแม้แต่น้อยว่า ยามนี้ ทั้งเขาแล