แชร์

บทที่ 668

ผู้เขียน: โม่เสียวชี่
ดวงตาคู่นั้นของเฉียวเนี่ยนเต็มไปด้วยความเย็นชา นางชินชากับความผูกพันฉันพี่น้องระหว่างหลินยวนกับหลินเย่ว์มานานแล้ว จึงไม่ใส่ใจว่าหลังจากนี้ทั้งสองคนจะเล่นละครตบตากันเช่นไร

สิ่งที่นางใส่ใจในตอนนี้ คือบาดแผลบนลำคอของฮูหยินหลิน

แม้นางจะไม่อยากเรียกฮูหยินหลินว่า ‘แม่’ อีกต่อไป แต่อย่างไรท่านก็คือคนที่ให้กำเนิดและเลี้ยงดูนางมาสิบห้าปี

ดั่งที่หลินเย่ว์เคยพูดไว้ ฮูหยินหลินเสียเลือดเสียเนื้อไปครึ่งชีวิตเพื่อให้กำเนิดนาง

แม้นางจะเกลียด จะโกรธแค้นเพียงใด ก็ไม่อาจยอมให้ผู้อื่นมาทารุณนางได้เด็ดขาด!

ยิ่งไปกว่านั้น ยังเป็นตัวปลอมที่แย่งชิงตำแหน่งนางไปถึงสามปี!

หลินยวนไม่เคยนึกเลยว่า มุมที่เฉียวเนี่ยนยืนอยู่นั้นจะมองเห็นบาดแผลใต้ปกคอเสื้อของฮูหยินหลินได้พอดี นางจึงอดตกใจไม่ได้

หลินเย่ว์ก็นึกขึ้นได้เช่นกัน รีบเข้าไปประคองฮูหยินหลินทันที ยื่นมือออกไปอย่างระมัดระวัง แหวกคอเสื้อของฮูหยินหลินออก ก็เห็นรอยฟกช้ำเขียวคล้ำชัดเจน

ทันใดนั้น ไฟโทสะก็พุ่งถึงขีดสุด

เขาหันขวับไปมองหลินยวน แต่ยังคงพยายามข่มความโกรธเอาไว้ “เจ้า! อธิบายเรื่องนี้ให้ข้าฟังอีกทีซิ!”

หลินยวนเบิกตากว้าง รีบคุกเข่าต่อหน้าหลินเย่ว์
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก
ความคิดเห็น (4)
goodnovel comment avatar
Sajeenun Ruangchai
ก็จะรอดดูว่าหลินเยว่ยังจะโง่ต่อไปมั้ย
goodnovel comment avatar
LiYi Tk
หลิวเย่ว์ก็โง่เง่าเกิน
goodnovel comment avatar
LiYi Tk
จัดการหลินยวนสักทีเถอะ
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

บทล่าสุด

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 952

    เขารู้สึกตกใจวูบหนึ่ง คล้ายจะตระหนักได้ถึงเรื่องไม่ดีบางอย่าง หัวใจก็พลันเต้นระส่ำขึ้นมาจากนั้นรีบร้อนมุ่งหน้าไปยังกระโจมข้างๆในกระโจมไม่มีแสงไฟ เขาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วจึงเรียกขึ้นว่า “เนี่ยนเนี่ยน?”ไม่มีปฏิกิริยาตอบรับ?เขาเปล่งเสียงดังขึ้น เรียกอีกครั้ง “เนี่ยนเนี่ยน?”ในที่สุด แสงไฟในกระโจมก็สว่างขึ้นหลินเย่ว์เพิ่งจะถอนหายใจอย่างโล่งอก แต่คนที่เปิดม่านกระโจมออกมากลับเป็นหนิงซวง“คุณชายใหญ่? เหตุใดจึงได้กลับมาแล้วหรือเจ้าคะ? แล้วคุณหนูเล่า?”หนิงซวงเอามือขยี้ตาที่งัวเงียพลางถามขึ้นหัวใจของหลินเย่ว์จมดิ่งลงทันที รีบหมุนตัวพุ่งออกไปนอกค่ายทหารนอกค่าย ทหารองครักษ์ที่เฝ้าอยู่เห็นหลินเย่ว์ ยังไม่ทันรอเขาเอ่ยปากถามก็กล่าวขึ้นว่า “เมื่อครู่ท่านหญิงเฉียวรีบร้อนควบม้าออกไปแล้ว ไม่รู้ว่าไปที่ไหนขอรับ”“แย่แล้ว!”หัวใจของหลินเย่ว์จมดิ่งลงอีกครั้ง หมุนตัวกลับมาที่กระโจมของเจ้าเก้าอย่างรวดเร็วเห็นคนในกระโจมยังคงร้องไห้กันอยู่ เขาก็อดไม่ได้ที่จะตวาดขึ้นมา “เลิกร้องกันได้แล้ว! เนี่ยนเนี่ยนหายไปแล้ว!”เมื่อได้ยินเช่นนั้น ทุกคนต่างตกใจแม้แต่เจ้าเก้าก็เงยหน้าขึ้นฉับพลัน “อะไร

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 951

    พี่ห้ากลับพุ่งเข้ามาคว้าคอเสื้อพี่สามไว้แน่น น้ำเสียงสั่นเทาเต็มไปด้วยความไม่อยากเชื่อ “เจ้าหมายความว่าอย่างไร? ที่ว่ามีแค่เจ้าเก้าคนเดียวกลับมาหมายความว่าอย่างไร? แล้วเจ้าเก้าอยู่ไหน?”พี่สามสูดลมหายใจลึกก่อนเอ่ย “เจ้าเก้าบอกว่า พวกเขาเจอทะเลทรายดูดกะทันหัน กองทัพทั้งขบวนจมหายลงไป เป็นพี่ใหญ่กับพี่รองที่ช่วยกันผลักเขาออกมาได้ แต่พี่ใหญ่กับพี่รองกลับ...”“เป็นไปไม่ได้! เป็นไปไม่ได้!” พี่ห้าร้องลั่น “เจ้าเก้าอยู่ไหน! ข้าจะไปหาเจ้าเก้า!”พูดจบก็รีบร้อนมุ่งไปยังกระโจมของเจ้าเก้าราวกับกลัวว่าเขาจะทำอะไรผิดพลาดเพราะความใจร้อน พี่สามจึงรีบตามไป หลินเย่ว์เองก็อยากรู้ความจริง จึงตามทั้งสองคนไปด้วยชั่วขณะนั้น ในกระโจมของฉู่จืออี้ก็เหลือเพียงเฉียวเนี่ยนคนเดียวเงียบสงัดนัก...กระโจมนี้ ช่างเงียบงันเหลือเกินทะเลทรายดูดหรือ?ตายแล้วอย่างนั้นหรือ?ดวงตาคู่งามของเฉียวเนี่ยนสั่นระริกไม่หยุด หัวใจก็เต้นแรงไม่เป็นส่ำอย่างไรเลยจะตายไปได้ง่ายเช่นนี้?อีกด้านหนึ่ง พี่ห้าได้พุ่งเข้าไปในกระโจมของเจ้าเก้าแล้วซักไซ้ไม่หยุดทว่า ตั้งแต่เจ้าเก้ากลับมาเพียงลำพัง เขาก็ใช้ผ้าคลุมตัวเองทั้งไว้ร่าง

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 950

    ได้ยินเช่นนั้น เฉียวเนี่ยนถึงกับยืนอึ้งอยู่กับที่พี่ห้าพุ่งออกมาจากในห้อง เสียงสั่นเครือ “หมายความว่าอย่างไร? ท่านว่าผู้ใดตายนะ?”มู่คังเซิ่งเงยหน้ามองขึ้นไปยังชั้นสอง “ข้าเองก็เพิ่งได้รับข่าวเมื่อเช้า อ๋องผิงหยางนำทัพหน้าออกไปต่อสู้ กลับพลัดหลงเข้าไปในทะเลทรายดูด ทั้งอ๋องผิงหยางรวมถึงคนอื่นอีกกว่าร้อย ล้วนถูกกลืนหายไปในทะเลทรายดูด”“เป็นไปไม่ได้!” หลินเย่ว์ก็รีบพุ่งมายืนข้างเฉียวเนี่ยน หน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงแรง “แม้ท่านอ๋องจะเก็บตัวอยู่ถึงแปดปี แต่ก็ยังรู้เรื่องกลุ่มชนเตอร์กิกดีกว่าใคร เขาไม่มีทางติดกับ!”แม้เขาจะไม่ชอบให้ฉู่จืออี้มาเป็นน้องเขยของตน แต่ก็ชื่นชมในความสามารถของฉู่จืออี้เป็นอย่างยิ่ง เพราะเหตุนี้เขาจึงไม่เชื่อ!มู่ซ่างเสวี่ยกลับพูดเสียงเรียบ “จุดที่ทะเลทรายดูดปรากฏนั้นไม่แน่นอน แม้แต่คนที่ใช้ชีวิตอยู่ในทะเลทรายมาตลอดก็ยังตายด้วยความร้ายกาจของทะเลทรายดูดไม่น้อย คราวนี้อ๋องผิงหยางมิใช่ติดกับ แต่เป็นโชคร้ายต่างหาก...”“เป็นไปไม่ได้!” เฉียวเนี่ยนเพิ่งจะตั้งสติได้ ก็ร้องออกมาเสียงดัง “พี่ใหญ่เขาเป็นคนดีฟ้าคุ้ม ไม่มีทางเป็นอะไรแน่!” พูดจบก็เร่งฝีเท้าลงไปชั้นล่าง “เตรียมม

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 949

    มู่คังเซิ่งจ้องมองใบหน้าเฉียวเนี่ยน ดวงตาฉายแววโลภออกมาเล็กน้อยในตอนนี้เอง เฉียวเนี่ยนถึงเข้าใจว่าทำไมนางถึงรู้สึกตั้งแต่แรกว่ามู่คังเซิ่งมองนางเหมือนเป็นสิ่งของเพราะเห็นได้ชัดว่า เขาก็แค่มองนางเป็นสิ่งของจริงๆ!เป็นกุญแจหนึ่งดอก ที่ใช้เปิดขุมทรัพย์!“ไร้สาระสิ้นดี!” ในที่สุดหลินเย่ว์ก็ทนไม่ไหว เข้ามาคว้ามือเฉียวเนี่ยนกระตุกให้นางลุกขึ้น แล้วปกป้องนางไว้ข้างหลัง “ข้าก็ว่าแล้วว่าที่จู่ๆ ตระกูลมู่อยากมาสานสัมพันธ์ก็เพราะมีจุดประสงค์ไม่บริสุทธิ์! อะไรขุมทรัพย์จู่ๆ กุญแจอะไร ข้าไม่เชื่อหรอก! ตระกูลมู่จะล่มจมหรือไม่ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับพวกเราแม้แต่น้อย! พระพุทธรูปหยกเป็นของที่ท่านย่าทิ้งไว้ให้น้องสาวข้า จะให้หรือไม่ให้ก็เป็นสิทธิ์ของนาง แต่พวกเจ้าคิดจะใช้น้องสาวข้าเป็นกุญแจ ก็ลองถามดูเสียก่อนว่าดาบในมือหลินเย่ว์ผู้นี้จะยอมหรือไม่ยอม!”สายตาเฉียวเนี่ยนหยุดลงที่มือของหลินเย่ว์ที่กำแน่นมือของนางไว้ ความอบอุ่นที่ส่งมาจากข้อมือของอีกฝ่าย ทำให้นางรู้สึกสงบลงเล็กน้อยในยามนี้มู่ซ่างเสวี่ยก้าวมาข้างหน้า กล่าวเกลี้ยกล่อมเสียงนุ่ม “คุณชายหลินจะเดือดดาลไปไย? ท่านอาว่าที่เนี่ยนเนี่ยนเป็นกุญแจก็แค่

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 948

    พระพุทธรูปหยก!เฉียวเนี่ยนรู้จักดีเมื่อคราวนั้นฮูหยินหลินยังเคยมาขอร้องนางเพื่อหลินยวน ขอพระพุทธรูปหยกหนึ่งองค์ไปเป็นสินเดิมให้หลินยวนเมื่อมู่คังเซิ่งพูดถึงเรื่องนี้ เฉียวเนี่ยนก็อดไม่ได้ที่จะถามด้วยความสงสัยว่า “พระพุทธรูปหยกมีอะไรหรือเจ้าคะ?”มู่คังเซิ่งสูดหายใจลึก สีหน้าก็เคร่งขรึมขึ้นโดยไม่รู้ตัว “ในพระพุทธรูปหยกนั้น ซ่อนเศษแผนที่สมบัติไว้สองชิ้น ซึ่งสามารถช่วยพวกเราตามหาขุมสมบัติที่บรรพชนของตระกูลมู่ทิ้งไว้ และช่วยให้ตระกูลมู่รอดพ้นจากวิกฤตในตอนนี้ได้”เมื่อได้ยินคำว่า ‘แผนที่สมบัติ’ หลินเย่ว์ก็โกรธขึ้นมาโดยสัญชาตญาณ “ข้าว่าพวกเจ้าจะเล่นละครมากเกินไปแล้วล่ะ! แผนที่สมบัติรึ! หากมีแผนที่สมบัติจริง เหตุใดต้องซ่อนอยู่ในพระพุทธรูปหยก? แล้วเหตุใดในปีนั้นถึงกลายเป็นสินสมรสของท่านย่าเราตอนแต่งงานที่แคว้นจิ้ง? หากมีแผนที่สมบัติจริง แต่ละปีที่ผ่านมา ด้วยกำลังของพวกตระกูลมู่ เจ้าก็ต้องพยายามทุกวิถีทางเพื่อตามหาท่านย่าแล้วสิ ไยต้องรอจนกว่าน้องสาวข้าจะเอาเครื่องรางหยกออกมาให้เห็น เจ้าถึงจะรู้ว่าท่านย่าแต่งเข้ามาอยู่ที่แคว้นจิ้ง?”แม้หลินเย่ว์จะมุทะลุไปหน่อย แต่คำถามเหล่านี้ ก็ล้วนเป็นส

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 947

    ความรู้สึกนี้ แปลกประหลาดอยู่บ้างมู่คังเซิ่งถอนหายใจพลางกล่าวว่า “ท่านปู่ของมู่ซ่างเสวี่ยกับมู่หงเสวี่ยตอนยังมีชีวิตอยู่ เคยพยายามอย่างหนักเพื่อจะตามหาท่านย่าของเจ้า ไม่คิดว่ากว่าจะหาเจอ ทั้งสองก็... เฮ้อ!”เฉียวเนี่ยนก้มหน้าลง ไม่กล่าวอะไรภายในใจเกิดคลื่นแห่งความโศกเศร้าอ่อนจางบางคนไม่ว่าจะจากไปนานแค่ไหน เพียงหวนระลึกถึงอีกครั้ง ใจก็ยังคงปวดร้าวอยู่ดีพอเห็นเฉียวเนี่ยนมีปฏิกิริยาเช่นนี้ มู่คังเซิ่งก็กล่าวอีกว่า “แต่ว่าโชคดีที่ตอนนี้หาเจ้าพบแล้ว! สวรรค์ช่างไม่ใจร้ายต่อตระกูลมู่เลยจริงๆ!”พอคำพูดนี้สิ้นสุดลง สีหน้าของเฉียวเนี่ยนกับหลินเย่ว์ก็พลันเปลี่ยนไปหลินเย่ว์ก้าวเข้ามา แววตามีความไม่พอใจปนอยู่ แต่ทว่าน้ำเสียงยังคงรักษาความสุภาพขั้นพื้นฐาน “ขอเรียนถามท่านผู้นำตระกูลตระกูลมู่ ว่าคำพูดนี้หมายความว่าอย่างไร?”มู่คังเซิ่งเงยหน้ามองหลินเย่ว์แวบหนึ่ง แววตาธรรมดาไร้ความรู้สึก แต่กลับให้ความรู้สึกเย้ยหยันอย่างประหลาดเขาไม่ได้หันไปมองหลินเย่ว์ แต่กลับหันไปทางเฉียวเนี่ยนแล้วเอ่ยว่า “เด็กน้อย เจ้าจะกลับไปเยือนตระกูลมู่กับเราสักครั้งเมื่อไรดีล่ะ?”เฉียวเนี่ยนขมวดคิ้ว “ท่านผู้นำตร

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status