Share

บทที่ 833

Penulis: โม่เสียวชี่
แต่เพียงเท่านี้ยังไม่พอ

นางต้องทำให้สวีเหม่ยเหรินรอดชีวิตต่อไป!

ขณะกำลังคิด เสียงของนางกำนัลก็ดังขึ้นจากด้านนอก “ท่านหญิงเฉียว มี... มีคนขอพบเจ้าค่ะ”

มีคนขอพบ? ใครกัน?

สัญชาตญาณบอกเฉียวเนี่ยนว่าผู้มาเยือนนั้นย่อมไม่ใช่เซียวเหอ

แต่นางกำนัลก็ไม่มีทางพาใครมาด้วยโดยไร้เหตุผล ดังนั้นเฉียวเนี่ยนจึงรีบเดินไปเปิดประตู

ผู้ที่ยืนอยู่หน้าประตู คือคนที่แม้แต่เฉียวเนี่ยนเองก็ไม่คาดคิด

หลินเย่ว์!

เฉียวเนี่ยนมองเขาอย่างตะลึง ไม่เข้าใจว่าเหตุใดเวลานี้เขาถึงได้มาที่นี่

หลินเย่ว์เองก็ชะงักไปเช่นกัน เมื่อเห็นเฉียวเนี่ยนเหงื่อเต็มหน้า เส้นผมเปียกชุ่มแนบติดใบหน้า มือทั้งสองเปื้อนเลือดจนดูน่าสังเวช ใจของเขาก็อดไม่ได้ที่จะหดเกร็งแน่นขึ้นมา

แต่เขาก็ตั้งสติได้อย่างรวดเร็ว รีบหยิบขวดยาออกมาจากแขนเสื้อสองขวด “นี่… เป็นประโยชน์ต่อเจ้า!”

ต่อหน้านางกำนัล หลินเย่ว์ไม่อาจพูดได้ว่านี่คือยาที่หมอประจำจวนส่งมา

แต่เพียงแค่เห็นขวดยาทั้งสอง เฉียวเนี่ยนก็รู้แล้วว่าเป็นของท่านอาจารย์ที่มอบให้กับนาง!

นางรีบรับมา เปิดขวดหนึ่งขึ้นดม และนางก็เข้าใจว่านี่คือตัวยาที่สามารถช่วยชีวิตสวีเหม่ยเหรินได้ในทันที!

ร่างกายสวีเ
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 836

    โดนดูหมิ่นถึงขนาดนี้ ขันทีทั้งสองก็พุ่งตัวเข้าหาหลินเย่ว์โดยทันทีหลินเย่ว์กลับดูไม่ร้อนใจนักฉู่จืออี้เคยสอนเขาว่า เมื่อสองกองทัพรบกัน สิ่งต้องห้ามที่สุดคือความร้อนใจในบางครั้งการลงมือก่อนก็ไม่ใช่เรื่องดีเสมอไป ต้องดูจังหวะที่เหมาะสมด้วยเมื่อเห็นขันทีพุ่งมาด้านหลังคนหนึ่ง ด้านหน้าคนหนึ่ง หลินเย่ว์ก็พยายามข่มความกระวนกระวายใจเอาไว้ รอขันทีคนที่พุ่งเข้ามาก่อนเข้ามาประชิด เขาจึงใช้ท่าเข่าหยกทะลุม่านวังในทันทีขันทีไม่คาดคิดว่าหลินเย่ว์จะใช้ท่าไม้ตายอย่างกะทันหันเช่นนี้ จึงรีบเบี่ยงตัวหลบทันที แต่หลินเย่ว์กลับพุ่งเข้ามาประชิดตัวโดยไม่สนเด็กน้อยในอ้อมอก เขาหมุนตัวโจมตีจนขันทีคนนั้นได้รับบาดเจ็บเพียงแค่สามกระบวนท่าสั้นๆ เท่านั้น ขันทีคนนั้นก็ถูกหลินเย่ว์ผลักกระเด็นออกไปขันทีอีกคนก็พุ่งเข้ามาแล้วเช่นกัน ความผิดพลาดของขันทีคนแรกทำให้เขาระแวดระวังตัวต่อหลินเย่ว์ ออกกระบวนท่าอย่างรอบคอบแต่นี่ก็ถือเป็นข้อห้ามสำคัญในการรบเช่นกันหากในใจเกิดความระแวดระวังแล้ว ตอนออกกระบวนท่าโจมตีจะไม่เด็ดขาดนัก และมักทำให้พลาดโอกาสทองไปและเพราะอย่างนั้น จึงทำให้หลินเย่ว์ได้โอกาสโจมตีกลับจนชนะในครั้

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 835

    หลินเย่ว์ขมวดคิ้ว "เจ้าเองก็ไม่ใช่คนของเต๋อกุ้ยเฟย"นางกำนัลยิ้มบางๆ "คุณชายหลิน นกเก่งต้องรู้จักเลือกไม้ คนเก่งต้องรู้จักเลือกนาย ในวันข้างหน้า ทั้งแคว้นต้าจิ้งนี้ก็ต้องตกเป็นขององค์รัชทายาทอยู่แล้ว ท่านต้องคิดให้ดีๆ"เมื่อได้ยินนางกำนัลพูดจาเช่นนั้น หลินเย่ว์ก็อดส่งเสียงเย้ยหยันไม่ได้ "ที่พูดมา ฮองเฮาทรงสั่งให้เจ้าพูดรึ?"นางกำนัลไม่ตอบ เห็นได้ชัดว่าเป็นการยอมรับหลินเย่ว์สูดหายใจ และพูดขึ้นว่า "ฝากทูลฮองเฮาแทนข้าด้วย ไม่ว่าในวันข้างหน้า ต้าจิ้งจะตกเป็นของผู้ใด ตระกูลหลินของข้าจะภัคดีต่อฮ่องเต้เท่านั้น หากในวันข้างหน้า องค์รัชทายาททรงสืบบัลลังก์ต่อ ตระกูลหลินของข้าก็จะภัคดีไปจนกว่าชีวิตจะหาไม่เช่นกัน แต่ในตอนนี้ พระองค์ทรงยังไม่ใช่ฮ่องเต้!"หลังพูดจบ เขาก็หันหลังทันทีแต่ก็ได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้นมาก่อน "คุณชายหลิน เหตุใดต้องรีบร้อนถึงเพียงนี้?"เป็นเสียงของฮองเฮา!หลินเย่ว์หันกลับมาอีกครั้ง ก็เห็นฮองเฮาเดินออกมาจากเรือนนอน จึงคุกเข่าลงหนึ่งข้างเพื่อทำความเคารพ "คารวะฮองเฮาพ่ะย่ะค่ะ""ได้ยินมาว่าคุณชายหลินได้รับบาดเจ็บสาหัสจนถูกส่งตัวกลับเมืองหลวง เพิ่งรอดพ้นประตูนรกมาได้ น่า

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 834

    เห็นเฉียวเนี่ยนวิ่งกลับเข้าไปในห้องอีกครั้งอย่างไม่ลังเล หลินเย่ว์ก็พลันรู้สึกหนักอึ้งในใจแม้เขาจะไม่ค่อยได้เดินในวังหลังบ่อยนัก แต่ก็พอจะรู้เรื่องราวต่างๆ ในวังหลังมาบ้างยิ่งไปกว่านั้น เมื่อเนี่ยนเนี่ยนพูดเช่นนี้แล้ว ไม่ว่าอย่างไรเขาย่อมต้องทำให้สำเร็จ!นี่เป็นครั้งแรกที่นางฝากฝังให้เขาทำเรื่องใดเรื่องหนึ่งหลังจากที่พี่น้องทั้งสองตัดขาดความสัมพันธ์กัน แถมยังเป็นเรื่องใหญ่ที่เกี่ยวข้องถึงความเป็นความตายของนาง!เขาย่อมต้องทำให้เรียบร้อยให้ได้!ในตอนนี้เอง คิ้วก็ขมวดแน่นเป็นปม มองไปยังนางกำนัลข้างกาย แล้วกล่าวว่า “อยู่ดูแลที่นี่ให้ดี หากเกิดอะไรขึ้น ข้าจะไม่ปล่อยเจ้าไว้แน่!”พูดจบก็ไม่สนใจว่านางกำนัลจะเข้าใจหรือไม่ รีบอุ้มเด็กหมุนตัวจากไปทันทีเพียงแต่ว่าหลินเย่ว์ไม่ได้ชำนาญเส้นทางในวังหลังนัก โดยเฉพาะตำหนักฝูเหอที่อยู่ห่างไกลเช่นนี้ตอนมามีขันทีในวังนำทาง แต่ตอนนี้จะกลับ ไม่รู้ว่าควรไปทางใดเขาพอจำทิศทางของห้องทรงอักษรได้ลางๆ หลินเย่ว์คิดว่าในชั่วยามนี้ ฮ่องเต้ย่อมยังทรงว่าราชการอยู่ที่ห้องทรงอักษรแต่พระราชวังนั้นช่างกว้างใหญ่ เส้นทางแยกเล็กใหญ่มีอยู่มากมาย หลินเย่ว์อุ้มเด็

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 833

    แต่เพียงเท่านี้ยังไม่พอนางต้องทำให้สวีเหม่ยเหรินรอดชีวิตต่อไป!ขณะกำลังคิด เสียงของนางกำนัลก็ดังขึ้นจากด้านนอก “ท่านหญิงเฉียว มี... มีคนขอพบเจ้าค่ะ”มีคนขอพบ? ใครกัน?สัญชาตญาณบอกเฉียวเนี่ยนว่าผู้มาเยือนนั้นย่อมไม่ใช่เซียวเหอแต่นางกำนัลก็ไม่มีทางพาใครมาด้วยโดยไร้เหตุผล ดังนั้นเฉียวเนี่ยนจึงรีบเดินไปเปิดประตูผู้ที่ยืนอยู่หน้าประตู คือคนที่แม้แต่เฉียวเนี่ยนเองก็ไม่คาดคิดหลินเย่ว์!เฉียวเนี่ยนมองเขาอย่างตะลึง ไม่เข้าใจว่าเหตุใดเวลานี้เขาถึงได้มาที่นี่หลินเย่ว์เองก็ชะงักไปเช่นกัน เมื่อเห็นเฉียวเนี่ยนเหงื่อเต็มหน้า เส้นผมเปียกชุ่มแนบติดใบหน้า มือทั้งสองเปื้อนเลือดจนดูน่าสังเวช ใจของเขาก็อดไม่ได้ที่จะหดเกร็งแน่นขึ้นมาแต่เขาก็ตั้งสติได้อย่างรวดเร็ว รีบหยิบขวดยาออกมาจากแขนเสื้อสองขวด “นี่… เป็นประโยชน์ต่อเจ้า!”ต่อหน้านางกำนัล หลินเย่ว์ไม่อาจพูดได้ว่านี่คือยาที่หมอประจำจวนส่งมาแต่เพียงแค่เห็นขวดยาทั้งสอง เฉียวเนี่ยนก็รู้แล้วว่าเป็นของท่านอาจารย์ที่มอบให้กับนาง!นางรีบรับมา เปิดขวดหนึ่งขึ้นดม และนางก็เข้าใจว่านี่คือตัวยาที่สามารถช่วยชีวิตสวีเหม่ยเหรินได้ในทันที!ร่างกายสวีเ

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 832

    การลอบสังหารทายาทถือเป็นเรื่องใหญ่ องค์หญิงซูหยวนไม่กล้าเสี่ยงแม้แต่น้อย นางจึงรีบนำคนออกไปทันที โดยไม่ทิ้งคนของนางไว้เลยแม้แต่คนเดียวและในตอนนี้ นางกำนัลตัวน้อยที่ดูแลสวีเหม่ยเหรินก็เพิ่งจะยื่นหน้าออกมาจากมุมห้องอย่างหวาดๆเมื่อเห็นนาง เฉียวเนี่ยนก็ตะคอกเสียงเข้ม “ยังไม่รีบไปตามคนอีก หากทายาทในครรภ์เป็นอะไรขึ้นมา เจ้าจะเป็นคนแรกที่ถูกลากไปรับโทษ!”ก่อนหน้านี้เฉียวเนี่ยนเคยสั่งนางกำนัลตัวน้อยไว้แล้วว่า หากเกิดเรื่องกับสวีเหม่ยเหริน ให้รีบไปหาเซียวเหอทันทีครานี้เมื่อได้ยินคำพูดของเฉียวเนี่ยน นางกำนัลจึงเหมือนนึกขึ้นได้ แล้วรีบวิ่งออกไปอย่างลนลานส่วนเฉียวเนี่ยนก็รีบเข้าไปในห้องเพื่อตรวจดูอาการของสวีเหม่ยเหรินทันทีใต้ร่างของสวีเหม่ยเหรินยังคงมีเลือดไหลไม่หยุดนางรู้ดีว่าไม่อาจช่วยห้ามเลือดได้อีกต่อไป วันนี้ เด็กคนนี้จะต้องออกมาให้ได้!ทันใดนั้น นางก็ใช้เข็มแทงไปที่จุดบนกระหม่อมของสวีเหม่ยเหริน เพื่อช่วยเพิ่มแรงให้นาง แล้วจึงกล่าวว่า “เหม่ยเหรินวางใจ แม้ทารกจะตัวใหญ่ไปหน่อย แต่ยังไม่ถึงกำหนดคลอด น่าจะสามารถคลอดออกมาได้!”เมื่อได้ยินดังนั้น สวีเหม่ยเหรินก็หลั่งน้ำตาออกมาไม่หยุด

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 831

    กลับได้ยินองค์หญิงซูหยวนถามว่า “ในเมื่อเป็นเช่นนั้น เหตุใดเมื่อครู่เจ้าจึงไม่พูด?”ประโยตนี้ถามเฉียวเนี่ยนปกติเป็นคนพูดจาฉะฉาน แต่เมื่อครู่กลับไม่พูดแม้แต่คำเดียว ช่างน่าสงสัยยิ่งนักเฉียวเนี่ยนขมวดคิ้ว กำลังจะอ้าปากพูด แต่ไม่คาดว่าสวีเหม่ยเหรินจะชิงพูดก่อน ราวกับกลัวว่าเฉียวเนี่ยนจะถูกตำหนิ “เพราะท่านหญิงเฉียวไม่อยากให้องค์หญิงทำผิดพลาดเพคะ ยานี้ถึงอย่างไรก็ไม่ใช่ยาดี หากฮ่องเต้ล่วงรู้เข้า...”“หุบปาก!” องค์หญิงซูหยวนตวาดเสียงดังทันที จ้องสวีเหม่ยเหรินอย่างโกรธเกรี้ยว “เจ้าคิดว่าเป็นใคร ถึงกล้าสั่งสอนองค์หญิงผู้นี้? นึกว่าเสด็จพ่อของข้านอนด้วยครั้งเดียว ก็คิดจะเป็นผู้อาวุโสขององค์หญิงผู้นี้แล้วหรือ? ถึงกับกล้าเอาเสด็จพ่อมาข่มขู่ข้า เอาความกล้ามาจากไหนกัน? ใครก็ได้! ตบปากนางให้ข้าแรงๆ!”"พ่ะย่ะค่ะ!"เสี่ยวฝูจื่อตอบรับเสียงดังที่สุด จากนั้นก็รีบเดินตรงไปหาสวีเหม่ยเหรินทันทีเฉียวเนี่ยนตกใจ รีบจะเข้าไปห้าม “องค์หญิงเพคะ สวีเหม่ยเหรินยังตั้งครรภ์เลือดเนื้อของฝ่าบาทอยู่ หากเกิดเรื่องขึ้น...”“ท่านหญิงเฉียว!” องค์หญิงซูหยวนตวาดลั่น “ดูเหมือนเจ้าจะอยู่ที่นี่นานเกินไป จนลืมเสียแล้วว่

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status