Home / โรแมนติก / พันธะรัก วิศวะโหด / บทที่ 39 "ความจริงเปิดเผย"

Share

บทที่ 39 "ความจริงเปิดเผย"

last update Last Updated: 2025-05-10 12:00:36

คิรันนั่งนิ่งอยู่ในห้องทำงานส่วนตัว ที่พักหรูบนตึกสูงใจกลางกรุงเทพฯ เงียบ… เงียบเกินไป จนเขาเริ่มได้ยินเสียงลมหายใจตัวเองชัดเจนเกินความจำเป็น

หลังจากเมื่อคืนเขาถูกไอรีนไล่กลับมาด้วยแววตาผิดหวังปนเจ็บลึก ความรู้สึกผิดบางอย่างก็กัดกินเขาอย่างเงียบเชียบและต่อเนื่อง มันรุนแรงพอ ๆ กับความรู้สึกอื่นที่ตีกันวุ่นวายอยู่ในหัวใจของผู้ชายที่ชื่อ คิรัน

ความหวาดระแวง ความไม่เชื่อใจ ความโกรธในอดีต มันกำลังกลืนกินสิ่งดี ๆ ที่เขากำลังจะมีกับผู้หญิงเพียงคนเดียวที่ทำให้เขารู้สึกเหมือนตัวเองยังมีหัวใจอยู่

...ไอรีน

เขาหลับตาลง ย้อนกลับไปนึกถึงวันแรกที่ได้พบเธอ... วันนั้นเธอกำลังถือแก้วกาแฟ เดินตรงออกมาจากร้านที่เขาไปบ่อยตั้งแต่เปิดกิจการใหม่ ๆ

ความจริงแล้ว...

มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญเลย

เขาตั้งใจเดินตัดหน้าเธอเอง

ตั้งใจให้เธอชนเขา

เพราะอยากมีข้ออ้าง… เพื่อเริ่มต้นทำความรู้จัก

เธอไม่ได้สวยหยาดฟ้าหรือโดดเด่นกว่าใครในร้านนั้น

แต่ในแววตาของเธอ... เขาเห็นบางอย่าง

ความเข้มแข็ง ความดื้อรั้น ความไม่ยอมแพ้

มัน

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • พันธะรัก วิศวะโหด   บทที่ 39 "ความจริงเปิดเผย"

    คิรันนั่งนิ่งอยู่ในห้องทำงานส่วนตัว ที่พักหรูบนตึกสูงใจกลางกรุงเทพฯ เงียบ… เงียบเกินไป จนเขาเริ่มได้ยินเสียงลมหายใจตัวเองชัดเจนเกินความจำเป็นหลังจากเมื่อคืนเขาถูกไอรีนไล่กลับมาด้วยแววตาผิดหวังปนเจ็บลึก ความรู้สึกผิดบางอย่างก็กัดกินเขาอย่างเงียบเชียบและต่อเนื่อง มันรุนแรงพอ ๆ กับความรู้สึกอื่นที่ตีกันวุ่นวายอยู่ในหัวใจของผู้ชายที่ชื่อ คิรันความหวาดระแวง ความไม่เชื่อใจ ความโกรธในอดีต มันกำลังกลืนกินสิ่งดี ๆ ที่เขากำลังจะมีกับผู้หญิงเพียงคนเดียวที่ทำให้เขารู้สึกเหมือนตัวเองยังมีหัวใจอยู่...ไอรีนเขาหลับตาลง ย้อนกลับไปนึกถึงวันแรกที่ได้พบเธอ... วันนั้นเธอกำลังถือแก้วกาแฟ เดินตรงออกมาจากร้านที่เขาไปบ่อยตั้งแต่เปิดกิจการใหม่ ๆความจริงแล้ว...มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญเลยเขาตั้งใจเดินตัดหน้าเธอเองตั้งใจให้เธอชนเขาเพราะอยากมีข้ออ้าง… เพื่อเริ่มต้นทำความรู้จักเธอไม่ได้สวยหยาดฟ้าหรือโดดเด่นกว่าใครในร้านนั้นแต่ในแววตาของเธอ... เขาเห็นบางอย่างความเข้มแข็ง ความดื้อรั้น ความไม่ยอมแพ้มัน

  • พันธะรัก วิศวะโหด   บทที่ 38 "ขอโอกาสอีกครั้ง"

    “ทุกอย่างที่ทำให้เขาเข้าใจเธอผิด ฉันจัดการเองทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นข่าวลือ ภาพถ่าย คลิป หรือแม้แต่คำพูดของบางคนในแผนก... ฉันจงใจวางไว้ให้เขาได้ยินด้วยตัวเอง เพื่อจะได้ ‘ผิดหวัง’ กับเธอจนถอนตัว”“เพราะเธอไม่คู่ควรกับเขา”เสียงของมายด์ในวันนั้น ยังคงก้องอยู่ในหัวไอรีน แม้จะผ่านมาหลายวันแล้วก็ตาม คำสารภาพตรง ๆ ว่าทุกอย่างเป็นแผนการของเธอ มันเหมือนมีใครเอามีดมาแทงกลางใจ หยดเลือดหยดแรกคือความเจ็บปวด...แต่สิ่งที่ตามมาไม่ใช่น้ำตาอีกต่อไปแต่เป็น “เปลวไฟ”เปลวไฟในดวงตาที่ไม่ยอมแพ้ไอรีนยืนอยู่หน้ากระจก แต่งตัวเตรียมออกไปทำงาน สวมชุดเชิ้ตเรียบง่าย กางเกงผ้าทรงตรง ไม่มีสีสัน ไม่มีลวดลายเหมือนเคย เพราะเธอเลือกแล้วว่าจะไม่โดดเด่น…จะอยู่เงียบ ๆ จนกว่าความจริงจะเปิดเผยออกมาเองเธอถอนหายใจยาว กดเสียงสั่นไว้ในลำคอ“ฉันจะไม่ร้องไห้อีก”จะไม่มีวันให้ใครมองว่าเธออ่อนแออีกต่อไป...รวมถึงเขาด้วย — คิรันในอีกมุมหนึ่งของเมือง…มายด์นั่งไขว่ห้างอยู่ที่โซฟารับแขกของคอนโดหรู ดวงตาฉายแววพอใจหลังจากที่เล่าเรื่องทั้งหมดให้อีกคนฟัง

  • พันธะรัก วิศวะโหด   บทที่ 37 "มายด์เปิดเผยแผนการ"

    “อะไรนะ!? พี่คิรันต่อยพี่?”เสียงกรีดของมายด์ดังลั่นทันทีที่ประตูห้องปิดลง เธอมองภาคินที่ยกมือแตะมุมปากตัวเองอย่างหงุดหงิด ก่อนโยนแจ็กเก็ตลงโซฟาอย่างไม่ใส่ใจ“แค่หมัดเดียว ไม่ตายหรอก” ภาคินตอบเรียบ ๆ น้ำเสียงไร้ความสำนึกแม้แต่น้อย“แต่มันหมายความว่าเขาเลือกยัยนั่น...ต่อหน้าทุกคน!” มายด์กัดฟันแน่น ดวงตาวาวโรจน์เหมือนเปลวไฟที่ลามไม่หยุด“เขาไม่เคยมองฉันแบบนั้นเลย...แม้แต่ตอนที่ฉันบอกเลิก!”ภาคินหัวเราะในลำคอ“แน่ล่ะ ตอนนั้นเธอเลือกฉัน” เขาเดินไปเปิดตู้เย็น หยิบเบียร์ออกมาแล้วกระดก“แต่ตอนนี้...เขาเลือกเธอคนนั้นแทนต่างหาก”มายด์เดินกระแทกส้นสูงเข้ามา ดึงขวดเบียร์ออกจากมือเขาแล้วปาใส่ถังขยะด้วยท่าทีโมโหจัด“ฉันจะไม่ยอมให้ยัยบ้านั่นแย่งพี่คิรันไปง่าย ๆ แน่!”“ถ้างั้นก็อย่าใช้อารมณ์” ภาคินปรายตามองเธอ“ไม่งั้น เธอก็ไปอาละวาดใส่ไอรีนอีกสิ ดีไม่ดีคิรันจะเข้าไปบังให้เธออีกรอบ แล้วครั้งนี้อาจไม่ได้แค่หมัดเดียวที่ฉันโ

  • พันธะรัก วิศวะโหด   บทที่ 36 "ขาดเธอไม่ได้"

    เกือบหนึ่งสัปดาห์เต็ม... ที่ไอรีนไม่แม้แต่จะได้ยินเสียงเขาอีกตั้งแต่วันที่เธอตัดสินใจเดินออกมาจากชีวิตคิรัน ทุกอย่างเหมือนโลกหมุนช้าลง แต่เธอกลับต้องฝืนก้าวเดินต่อไป แม้ในใจจะยังสั่นไหวทุกครั้งที่เผลอคิดถึงแววตาดุดันที่เคยมองมา หรือเสียงทุ้มต่ำที่เคยกระซิบถ้อยคำแสนอบอุ่นในคืนเหงา"ถ้าแกจะร้องไห้อีก ฉันจะเทน้ำใส่หัวแล้วนะไอรีน!" พลอยตะโกนลั่นจากหน้าประตูห้องนอน มือถือแก้วน้ำเย็นเจี๊ยบมาขู่"ไม่ได้ร้องแล้วน่า..." ไอรีนปาดน้ำตาออกอย่างลวก ๆ ก่อนจะฝืนยิ้ม"แค่...แค่ยังหายใจไม่เต็มปอดก็เท่านั้นเอง"“มันต้องใช้เวลานิดนึง” พลอยถอนหายใจ ก่อนจะนั่งลงข้างเพื่อนรักแล้วลูบหัวเบา ๆ“แต่ฉันอยู่ตรงนี้ไง ไม่ให้แกจมอยู่กับความเสียใจนานหรอก”หญิงสาวพยักหน้ารับเบา ๆ เธอรู้ดีว่าเธอโชคดีแค่ไหนที่มีเพื่อนรักแบบพลอยอยู่ข้าง ๆ ในช่วงเวลาที่ชีวิตดูเหมือนพังลงจนแทบไม่มีอะไรเหลือแต่โลกภายนอกยังหมุนต่อ...เป็นช่วงเดียวกับที่ต้องทำเรื่องจบการศึกษา ไอรีนใช้เวลาช่วงนั้นจดจ่อกับเอกสารและการเตรียมตัว หลังจากเสร็จสิ้นทุกอย่างแล้

  • พันธะรัก วิศวะโหด   บทที่ 35 "หายไปจากชีวิตฉันซะ"

    เสียงครางปะทะกับเสียงกระแทกอย่างบ้าคลั่ง...เตียงใต้ร่างสั่นคลอนตามแรงสะโพกที่กระหน่ำซ้ำเข้าไปโดยไม่ปรานี น้ำเสียงหอบพร่าของเขาดุดันจนแทบเป็นเสียงคำราม“เจ็บใช่ไหม?” เขากระซิบเสียงต่ำข้างหูเธอพลางจิกสะโพกเธอไว้แน่น“ก็ดี…เพราะฉันก็เจ็บไม่ต่างกัน ที่เห็นเธอจะหนีจากฉันไปทั้งที่ยังเป็นของฉันแบบนี้!”ไอรีนกัดริมฝีปากแน่น เธอเจ็บ ทั้งกายและใจ แต่ร่างกายกลับทรยศเธออย่างน่าอายสะโพกของเธอขยับตอบสนองอย่างไม่อาจควบคุม — ทั้งที่สมองร้องห้าม หัวใจก็กลับเต้นแรงจนปวดหนึบคิรันกดเธอลงแนบเตียงแล้วงับต้นคอขาวเนียนอย่างแรง“ขบ” จนขึ้นรอยแดงช้ำเหมือนเครื่องหมายสาปแช่งของคนรักโรคจิตและทุกครั้งที่เธอพยายามผละหนี เขากลับ “กระแทก” เข้ามาหนักกว่าเดิม ราวกับต้องการสั่งสอน“นี่ถือว่าเป็นค่าชดเชยสัญญา…ไอรีน”เสียงเขากระซิบเย็นเยียบ ชัดถ้อยชัดคำ“ถือว่า ‘จ่ายหนี้’ ให้ฉันด้วยร่างกายเธอ ก่อนหมดสัญญา”คำพูดของเขาแทงเข้าไปในหัว

  • พันธะรัก วิศวะโหด   บทที่ 34 "เธอไม่มีสิทธิ์ไปจากฉัน" ( NC ดราม่าหนัก )

    เสียงฝีเท้าที่ก้าวหนักๆ ดังสะท้อนก้องในห้องที่เงียบงัน ไอรีนกัดฟันแน่น ข่มน้ำตาที่กำลังจะไหลไม่ให้หลุดออกมา เธอกำลังจะเดินผ่านเขาไป กำลังจะปล่อยให้หัวใจที่แหลกละเอียดนี้ได้หลบหนีไปให้ไกลที่สุด...แต่ทันทีที่ก้าวขาเพียงครึ่งเดียว ร่างสูงก็พุ่งเข้ามากระชากแขนเธออย่างแรงจนตัวเธอเซถลาเข้าสู่อ้อมกอดของเขา“เธอไม่มีสิทธิ์ไปจากฉัน!”เสียงเข้มต่ำกร้าวแตกต่างจากท่าทีสุขุมที่เขาเคยใช้ในทุกๆ วัน มันร้อนแรงและกราดเกรี้ยวจนร่างบางสั่นสะท้าน“ปล่อยนะ! คิรัน ปล่อยฉัน!” ไอรีนดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมแขนแกร่ง เธอใช้แรงทั้งหมดที่มีเพื่อผลักเขาออกไป แต่เหมือนกับยิ่งดิ้น... อ้อมกอดนั้นยิ่งแน่นขึ้นริมฝีปากหยักบดขยี้ลงมาบนกลีบปากของเธออย่างบ้าคลั่ง ไม่มีความอ่อนโยน มีเพียงแรงอารมณ์ที่เอ่อล้นและรุนแรงเกินควบคุม ไอรีนพยายามขืนตัว แต่เพียงนิดเดียวเท่านั้น ก่อนที่คิรันจะรวบตัวเธอเข้ามาแนบชิดอีกครั้งเขาผละออกเพียงนิดเพื่อสบตากับดวงตาคู่สวยที่เปียกชื้นด้วยน้ำตา ใบหน้าของเธอสั่นไหว แก้มเปียกชุ่มจนใจเขาแทบขาด แต่ในความโกรธเขากลับไม่ยอมปล่อยมือ

  • พันธะรัก วิศวะโหด   บทที่ 33 "ฉันจะไม่ทนอีกแล้ว"

    เย็นวันนั้น ท้องฟ้าคลุมด้วยเมฆหม่น เหมือนเป็นลางไม่ดีตั้งแต่แรกเสียงฝีเท้าหนักแน่นของคิรันก้องสะท้อนในโถงคอนโดหรู เขาลากไอรีนที่ขัดขืนเบา ๆ ตามติดมาด้วยท่าทีเงียบขรึมไม่พูดไม่จา มือหนาบีบข้อมือเธอแน่นจนแทบระบม แต่ไอรีนไม่เอ่ยปากร้องสักคำ สีหน้าเธอเย็นชาอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนทุกอย่างเหมือนเดิมเหมือนหลายคืนที่ผ่านมา—แต่คืนนี้แตกต่างเพราะคนที่ยืนรออยู่ในห้องคือ 'มายด์' ผู้หญิงที่คิรันเคยเมินเฉยไม่ไยดี"พี่คิรัน..." มายด์ยิ้มดีใจเมื่อเห็นเขา แต่รอยยิ้มกลับชะงักค้าง เมื่อสายตาเหลือบมาเห็นไอรีนที่ยืนอยู่ข้างกายชายหนุ่มบรรยากาศในห้องอึดอัดจนแทบหายใจไม่ออกคิรันไม่แม้แต่จะเหลือบมองไอรีนด้วยซ้ำ เขาก้าวเข้าไปหามายด์ตรง ๆ โน้มตัวลงกระซิบข้างหูหญิงสาวร่างบาง พร้อมกับรอยยิ้มเหี้ยมเกรียมที่ไม่เคยมีใครได้เห็นมาก่อน"นั่งลง กินข้าวด้วยกัน"น้ำเสียงสั่งการเย็นเยียบไม่เปิดโอกาสให้ใครปฏิเสธโต๊ะอาหารถูกจัดวางอย่างพิถีพิถัน มีเทียนไขกับไวน์ราคาแพง ไอรีนนั่งลงตามคำสั่ง ทั้งที่มือเย็นเฉียบเหมือนถูกแช่แข็งเธอไม่ถาม ไม่พูด ไม่แ

  • พันธะรัก วิศวะโหด   บทที่ 32 "แค่ของเล่น"

    น้ำเสียงหวานหยดนั้นเจือด้วยนัยยะชัดเจนคิรันขบกรามแน่น เส้นเลือดตรงขมับเต้นตุบๆ ความอดทนที่มีอยู่น้อยนิดเหมือนกำลังจะขาดผึงในไม่กี่วินาทีโรงแรม...กับภาคิน...สองคำนี้วนเวียนอยู่ในหัวเขาไม่หยุด สุมเชื้อเพลิงลงในไฟแห่งความระแวงที่กำลังคุโชนอย่างบ้าคลั่ง"ไอรีน..." เขาคำรามออกมาเสียงต่ำในลำคอ ราวสัตว์ป่าที่ถูกกระตุ้นจนขาดสติธันวาที่ยืนอยู่ไม่ห่าง หน้าซีดลงทันที รีบโค้งตัวขอตัวออกไปอย่างรู้ว่าไม่ควรอยู่ในที่นั้นต่อแม้แต่วินาทีเดียวแววตาคมปลาบของคิรันวาบขึ้นด้วยโทสะ ราวกับมีระเบิดลูกใหญ่ระเบิดกลางอกประตูห้องเพิ่งปิดลงไม่นาน ไอรีนก็เดินเข้ามาด้วยสีหน้ากังวล"คุณเรียกฉันเหรอคะ..." น้ำเสียงเธอเบาราวกับกลัว"เอ่อ...ฉันแค่บอกสิ่งที่เห็นนะคะ" มายด์ทำท่าทางเหมือนหวังดี ก่อนจะชำเลืองไปทางไอรีนด้วยสายตาเยาะเย้ย แล้วรีบขอตัวออกจากห้อง ทิ้งรอยยิ้มเหยียดไว้อย่างไม่ปิดบังคิรันลุกขึ้นจากเก้าอี้ช้า ๆ ดวงตาสีดำคมกริบตวัดมองมาอย่างเย็นชาเยือกแข็ง"เมื่อคืนเธอไปไหนมา" เสียงเขานิ่งแต่แฝงแรงกดดันมหาศาล"ฉัน...ไปนอนที่ห้

  • พันธะรัก วิศวะโหด   บทที่ 31 "อย่ามาเสแสร้ง"

    คิรันยังคงไม่ปล่อยไอรีนไป หลังจากคืนโหดร้ายคืนนั้นเขาบังคับให้เธอย้ายกลับมาอยู่ที่คอนโดฯ โดยไม่มีทางเลือกคำพูดมีน้อย แต่สายตาเย็นชาและการกระทำที่กดดันนั้นชัดเจนเกินพอแม้ไม่มีโซ่ตรวนพันธนาการ แต่ไอรีนก็รู้ดี... เธอกำลังถูกกักขังในห้องกว้างใหญ่ที่ควรจะรู้สึกปลอดโปร่ง บัดนี้กลับเหมือนกรงเหล็กหนาวเย็น ที่มีเพียงลมหายใจแผ่วเบาของเขาไล่ต้อนเธอจนแทบขยับหนีไม่ได้สภาพความสัมพันธ์ในตอนนี้ คือการอยู่ด้วยกันอย่างเย็นชาและระวังภัยเขาไม่เคยเอ่ยคำว่ารักอีกเลย แต่ก็ไม่ยอมปล่อยเธอไปไอรีนสัมผัสได้ถึงความลึกซึ้งในใจเขา ทว่ากำแพงหวาดระแวงที่เขาสร้างขึ้นก็หนาแน่นจนเธอเอื้อมไม่ถึงทุกครั้งที่สบตาเธอ คิรันเหมือนกำลังต่อสู้กับตัวเอง... แต่ก็เลือกที่จะกักขังเธอเอาไว้แทนที่จะเชื่อใจไอรีนกัดฟันอดทนในความทุกข์ที่ไม่มีทางหนีไปได้ได้แต่เว้นระยะห่างจากเขา เงียบ... และนิ่งให้มากที่สุดไม่เรียกร้อง ไม่อ้อนวอน และไม่แสดงความอ่อนแอแต่คิรันเองก็ไม่ได้โง่เขารู้... ว่ากำลังทำร้ายคนที่เขาหวงแหนที่สุดด้วยมือของตัวเอง

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status