หลังจากดื่มอยู่หลายรอบมญชุ์ชัญญาก็ตัดสินใจซื้อน้ำผึ้งเป็นของฝากสำหรับคุณปู่ จากนั้นทินภัทรก็พาหญิงสาวไปดูคอนโดมิเนียมของเขา
“ห้องกว้างมากเลยนะคะ มีกี่ห้องนอนคะพี่ทิน” เธอเดินไปรอบห้องก่อนจะถามขึ้น
“มีสองห้องนอนกับหนึ่งห้องทำงานเล็กๆ ถ้าเราแต่งงานกันแล้วชัญญ่าย้ายมาอยู่ที่นี่ก็ได้ไม่ต้องซื้อคอนโดหรอก”
“พี่ทินหมายถึงเราสองคนจะอยู่คอนโดห้องเดียวกันเหรอคะ”
“คอนโดห้องเดียวกันก็จริงแต่เรานอนกันคนละห้อง ชัญญ่าไม่ต้องซื้อคอนโดหรอกนะ เพราะหลังแต่งงานครบหนึ่งปีพี่ไม่แน่ใจเลยนะว่าชัญญ่าจะต้องกลับไปอยู่ที่บ้านหรือเปล่า เอาไว้ถึงตอนนั้นถ้าสนใจอยากจะได้คอนโดจริงๆ พี่จะช่วยหาห้องที่เหมาะสมกว่านี้ให้เองโอเคไหมครับ”
“ทำไมเราจะต้องอยู่คอนโดเดียวกันด้วยล่ะพี่ทิน เราอยู่แยกกันก็ได้ไม่มีใครรู้หรอกค่ะ”
“ผู้ใหญ่ของเราทั้งสองฝ่ายมีคนรู้จักเยอะแยะ ชัญญ่าคิดว่าถ้าหากเราอยู่กันคนละห้องหรือคนละคอนโดคอนโดจะไม่มีใครเอาเรื่องนี้ไปบอกท่านเหรอพี่ว่ามันเสี่ยงเกินไปถ้าหากเราจะต่างคนต่างอยู่แบบนั้นจริงๆ”
“แต่...”
“ถ้าเราอยู่ในห้องนี้เราจะนอนห้องเดียวกันหรือนอนคนละห้องก็ไม่มีใครรู้หรอกนะชัญญ่า” ทินภัทรอธิบายเพราะเขาไม่อยากให้เธอต้องเสียเงินซื้อคอนโดมิเนียมห้องใหม่อีกอย่างเขาก็คิดเอา ยังไงก็จะต้องกล่อมให้เธออยู่ที่บ้านของเขาให้ได้
“ที่พี่ทินพูดมันก็ถูกนะคะ ครอบครัวเรามีคนรู้จักเยอะจริงๆ ด้วยค่ะ”
“ชัญญ่าชอบห้องนี้ไหม ถ้าไม่ชอบพี่จะพาไปดูคอนโดของพี่อีกที่หนึ่ง”
“ชอบค่ะ”
“แล้วอยากตกแต่งอะไรเพิ่มหรือเปล่าบอกพี่ได้เลยนะพี่จะจัดการให้”
“ไม่เป็นไรค่ะ ชัญญ่าว่าแบบนี้ก็ดีแล้ว ที่นี่อยู่ใกล้สถานีรถไฟฟ้าและใกล้ร้านทองของคุณแม่ด้วยค่ะ การเดินทางสะดวกมากๆ เลย”
“พี่ว่าถ้าแต่งงานแล้วพี่จะขับรถรับส่งชัญญ่าเอง ไม่ต้องนั่งรถไฟฟ้าหลอก”
“ได้ยังไงกันคะรถในกรุงเทพติดมากๆ ถ้าพี่เอาแต่รับส่งชัญญ่าแล้วจะมีเวลาไปทำงานเหรอ”
“พี่เป็นผู้บริหารให้ชัญญ่าไม่ต้องเข้างานตรงเวลาก็ได้เรื่องการเดินทางเราค่อยคุยกันทีหลังหรือว่าชัญญ่าอยากได้รถไว้ใช้สักคันไหมเดี๋ยวพี่ซื้อให้”
“ไม่เป็นไรค่ะ ชัญญ่าก็มีรถของบ้านแล้ว แต่ขับไม่ค่อยถนัดเท่าไหร่เพราะไม่ได้ขับรถที่เมืองไทยนาน”
“อยากขับรถเก่งๆ ไหมล่ะ”
“อยากสิคะ”
“เอาไว้วันหยุดเวลาออกไปข้างนอกพี่จะให้ชัญญ่าเป็นคนขับดีไหม ขับบ่อยๆ จะได้คุ้นกับถนนของกรุงเทพ”
“ก็น่าสนใจนะคะ”
“ถ้าอย่างนั้นชัญญ่าจะลองขับเย็นนี้เลยไหม ขับไปบ้านพี่”
“เอาไว้วันหลังเถอะค่ะวันนี้ชัญญ่ายังไม่ได้ทำใจและยังไม่ได้เอาใบขับขี่มา”
“ก็ได้งั้นเราไปหาคุณย่ากันเลยไหม อยากจะกินอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่าพี่จะได้โทรสั่งแม่บ้านให้ทำให้”
“ไม่เป็นไรค่ะชัญญ่ากินอะไรก็ได้ไปกันเถอะค่ะ”
ออกจากคอนโดมิเนียมทินภัทรก็ขับรถพามญชุ์ชัญญามายังบ้านของเขาซึ่งใช้ระยะเวลาไม่ถึงสิบนาทีเท่านั้น
“บ้านพี่ทินกับคอนโดอยู่ไม่ไกลกันเลยนะ ชัญญ่าสงสัยจังว่าพี่ซื้อคอนโดไว้ทำไม”
“ก็คอนโดนั้นมันเป็นโครงการของบริษัทพี่เลยซื้อไว้”
“แล้วพี่ทินได้ไปพักที่คอนโดบ้างหรือเปล่า”
“นานๆ ครั้งน่ะถ้าวันไหนออกไปดื่มจนดึกก็แวะค้างที่นั่นเพราะกลัวว่าขับรถเข้ามาในบ้านดึกๆ แล้วคุณย่าจะตื่นน่ะ”
หญิงสาวพยักหน้าเข้าใจเพราะถ้าหากบ้านกับคอนโดมิเนียมไม่ได้ห่างกันแบบนี้การที่เธอกับเขาจะอยู่คอนโดมิเนียมและมาหาคุณย่าอรุณีที่บ้านก็ไม่ใช่เรื่องลำบากอะไร
เมื่อชายหนุ่มจอดรถที่หน้าบ้านหญิงสาวก็เปิดประตูและเดินเข้าไปในบ้านซึ่งตอนนี้คุณย่าอรุณีกับเด็กรับใช้กำลังนั่งทำอะไรกันอยู่ในห้องรับแขก
“สวัสดีค่ะคุณย่า”
“หนูชัญญ่าสวัสดีจ้ะ”
“คุณย่าทำอะไรคะ”
“ย่ากำลังเลือกแหวนน่ะ หนูมาก็ดีเลยมาช่วยลาเลือกแหวนหน่อย”
“เลือกแหวนอะไรคะคุณย่า”
“ก็แหวนแต่งงานไงหนูชอบวงไหนหนูเลือกได้เลย”
“คุณย่าคะเราแต่งงานตามพินัยกรรมนะคะ หนูรับของมีค่าแบบนี้ของคุณย่าหรอกค่ะ”
“ที่ไม่รับเพราะที่บ้านของหนูมีของพวกนี้เยอะแล้วใช่ไหมลูก ย่าลืมคิดเรื่องนี้เลย”
“ไม่ใช่แบบนั้นหรอกค่ะคุณย่า หนูแค่เกรงใจเราก็รู้กันอยู่ว่าเพราะอะไรหนูกับพี่ทินถึงแต่งงานกัน”
“ถึงแม้การแต่งงานจะเป็นเพราะตามพินัยกรรมแต่เราก็ต้องทำทุกอย่างให้ถูกต้องตามประเพณีนะ ชุดเครื่องเพชรพวกนี้ย่าเก็บไว้ก็ไม่ได้ใช้งาน”
“คุณย่าก็เก็บไว้ให้ลูกหลานคนอื่นได้นี่คะ”
“ลูกหลานคนอื่นแต่งงานมีครอบครัวกันไปหมดแล้วและย่าก็ให้ของเหล่านี้กับทุกคน ที่เหลือตรงนี้ย่าก็เก็บไว้ให้ทินเขาน่ะ หนูชัญญ่าชอบชุดไหนก็เลือกไปได้เลยหรือถ้าไม่ชอบจะสั่งแบบใหม่ก็ได้บอกย่ามาได้เลยนะ”
“คุณย่าหนูขอบคุณคุณย่ามากๆ นะคะที่เมตตาแต่มันมากเกินไปจริงๆ”
“พี่ว่าชัญญ่าลองเลือกดูนะเผื่อมีวงไหนที่ถูกใจหรือถ้าไม่ถูกใจเอาไปให้ที่ร้านขึ้นตัวเรือนใหม่ก็ได้”
หญิงสาวมองเครื่องเพชรตรงหน้าอย่างใช้ความคิดเธอที่บ้านของเธอค้าขายอัญมณีทั้งทองเพชรแล้วทับทิมก็เลยพอจะรู้ราคาว่าแต่ละชิ้นนั้นราคามันไม่น้อยเลย
“คุณย่าคะหนูว่าให้คุณย่าเป็นคนเลือกให้ดีกว่านะคะ”
“ทำไมล่ะลูก ไม่กลัวว่าย่าเลือกไม่ถูกใจเหรอ”
“ถูกใจสิคะ หนูเชื่อว่าคุณย่าจะต้องเลือกได้ถูกใจหนูนอนค่ะคุณย่า”
“เอาเป็นแหวนวงนี้ดีไหม” คุณอรุณีหยิบแหวนเพชรที่เธอเคยได้รับจากสามีให้ในวันแต่งงานส่งให้กับมญชุ์ชัญญา แหวนวงนี้เธอห่วงมากแม้กระทั่งลูกสะใภ้หรือหลานสะใภ้คนอื่นเธอก็ไม่ให้ใครเลยแต่วันนี้กลับรู้สึกถูกชะตากับมญชุ์ชัญญาและอยากจะให้แหวนของตนเองเป็นแหวนแต่งงานของหลานสะใภ้
“สวยจังเลยค่ะคุณย่า” มญชุ์ชัญญามองแหวนที่คุณย่าอรุณีส่งให้แล้วยิ้มอย่างถูกใจ
“ย่าว่าแบบมันดูโบราณไปหรือเปล่า”
“ไม่นะคะเพชรน้ำงามมากค่ะคุณย่าแบบอาจจะไม่ทันสมัยเท่าไหร่แต่โดยรวมแล้วหนูว่ามันสวยมากค่ะ”
“หนูชัญญ่าอยากได้แค่เพชรแล้วเอาไปขึ้นตัวเรือนใหม่ก็ได้นะลูก”
“ไม่ค่ะคุณย่าหนูว่ามันลงตัวแล้วถ้าอย่างงั้นตกลงหนูเลือกแหวนวงนี้ค่ะ”
“ส่วนเครื่องเพชรชุดอื่นเดี๋ยวย่าจะเป็นคนจัดการให้เอง”
“คุณย่าขาหนูขอแค่แหวนวงเดียวได้ไหม เครื่องเพชรชุดอื่นให้คุณย่าเก็บไว้เถอะค่ะ”
“แต่ย่าอยากยกให้หนูนะ”
“เอาอย่างนี้ดีมั๊ยคะ หนูให้คุณย่าเก็บไว้ทั้งหมดนี่แหละหนูเอาแค่แหวนแต่ถ้าวันไหนหนูจำเป็นต้องใส่เครื่องเพชรเพื่อออกงานหนูจะมายืมคุณย่าตกลงไหมคะ”
“หนูจะเอาแบบนั้นแน่นะ”
“แน่ค่ะคุณย่า นะคะเพราะหนูไม่อยากจะเอาไปเก็บไว้ที่บ้านหรอกค่ะ ที่บ้านหนูคนเยอะแยะหนูกลัวมันไม่ปลอดภัย” มญชุ์ชัญญาให้เหตุผลแต่อันที่จริงแล้วเธอไม่อยากได้เครื่องเพชรพวกนี้เลย
“ถ้าหนูอยากให้ย่าทำแบบนั้นก็ได้แต่อย่าลืมนะว่าหนูมีสิทธิ์ในสมบัติทุกอย่างของย่า”
“ทำไมคุณย่าใจดีกับหนูจังคะ”
“ก็หนูเป็นหลานของเพื่อนรักคุณปู่นี่แล้วตอนนี้หนูก็กำลังจะมาเป็นหลานสะใภ้ของย่า”
คุณอรุณีรู้สึกเอ็นดูว่าที่หลานสะใภ้คนนี้มากๆ ถึงแม้จะเจอกันไม่กี่ครั้งแต่ก็รู้สึกผูกพันและอยากให้เธอแต่งงานกับหลานชายของตนเองและได้แต่หวังว่าความใกล้ชิดของหลานทั้งสองจะทำให้พวกเขารักกันและ และใช้ชีวิตร่วมกันไปตลอด
“ขอบคุณค่ะคุณย่า คุณย่าค่ะหนูลืมไปเลยหนูซื้อผ้าพันคอมาให้คุณย่าด้วยนะคะ” หญิงสาวหยิบผ้าพันคอสีชมพูกลีบบัวทำจากผ้าไหมมาให้กับคุณย่าอรุณี
“สวยถูกใจย่ามากเลยลูก หนูรู้ได้ยังไงว่ายายชอบสีนี้พี่ทินบอกเหรอ”
“เปล่าหรอกค่ะ แต่หนูคิดว่ามันเหมาะกับคุณย่ามากๆ คุณเยอะจะได้เอาไปไว้ห่มเวลาไปวัดหรือไปทำบุญตอนอากาศเย็นๆ ค่ะ”
“หนูชัญญ่ารู้ใจย่ามากที่สุดเลย ขอบใจมากนะลูก” ย่าอรุณีรู้สึกเอ็นดูมญชุ์ชัญญามาดขึ้นอีกหลายเท่าเพราะหญิงสาวช่างพูดและเอาใจจนคนที่ไม่เคยมีหลานสาวหลงรักอย่างถอนตัวไม่ขึ้น
มญชุ์ชัญญามองหน้าทินภัทรเธอลังเลเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้าตอบตกลง“ชัญญ่าของพี่น่ารักที่สุด”ทินภัทรกระซิบเบาๆ ก่อนจะกดริมฝีปากร้อนลงบนเรียวปากอิ่มอย่างแผ่วเบา ปลายลิ้นร้อนไล้ไปบนกลีบปากนุ่มที่เม้มเข้าหากันแน่นแต่ไม่นานก็เผยอออกเพราะมือร้อนเลื่อนมากอบกุมหน้าอกอวบอิ่มเคล้นคลึงจนหญิงสาวรู้สึกเสียวซ่านและเผยอปากเปิดโอกาสให้เขาส่งปลายลิ้นเข้าไปในโพรงปากเล็กปลายลิ้นร้อนตวัดไล่ต้อนปลายลิ้นเล็ก เมื่อเธอพยายามหลบหลีกก็กลายเป็นหยอกเย้ากระตุ้นให้เขาเปลี่ยนจากจูบหวานเป็นจูบที่เร่าร้อนและหนักหน่วงมากขึ้น ร่างกายของมญชุ์ชัญญาอ่อนระทวยไปกับจูบรสที่ชายหนุ่มมอบให้ หญิงสาวปล่อยกายปล่อยใจไปกับอารมณ์พิศวาสที่เขาปลุกเร้าขึ้นอย่างเต็มที่มญชุ์ชัญญาคล้องแขนไปบนลำคอแกร่งจูบตอบเขาไปตามอารมณ์ความรู้สึกแม้จะเคยจูบกับเขาแค่ไม่กี่ครั้งแต่ก็เรียนรู้จากการกระทำของเขาได้เป็นอย่างดี“จูบเก่งขึ้นแล้วนะ”ชายหนุ่มผละจูบออกแล้วกระซิบจากนั้นก็กดจูบลงไปอีกครั้งอย่างหิวกระหายเพราะตั้งแต่กลับมาจากเสม็ดก็ยังไม่ได้ใกล้ชิดกับมญชุ์ชัญญาเลยสักครั้งหญิงสาวกำลังเคลิบเคลิ้มไปกับรสจูบที่ทินภัทรมอบให้ ลิ้นเล็กเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นใหญ่หย
มญชุ์ชัญญาเปิดประตูเข้ามาในห้องนอนก็เห็นว่าตอนนี้สามีของเธอนั้นทำงานเสร็จแล้วเขานั่งอยู่ที่เคาน์เตอร์บาร์เล็กๆ ในห้องนอนในมือถือแก้วเครื่องดื่ม เมื่อเห็นแบบนั้นมญชุ์ชัญญาก็ไม่อยากจะเข้ากันเลยเพราะยังรู้สึกเข็ดกับเรื่องคืนนั้นตั้งแต่กลับมาจากสมุยเธอกับทินภัทรก็ยังไม่เคยนอนด้วยกันอีกเลย แม้ว่าจะนอนเตียงเดียวกันแต่มญชุ์ชัญญาก็บอกเขาว่าตนเองยังไม่พร้อมเพราะร่างกายยังไม่หายดีร้อยเปอร์เซ็นต์ทินภัทรก็ไม่ได้บังคับหรือทำให้เธอรู้สึกอึดอัดอะไรแต่หญิงสาวก็คิดว่าเธอจะบอกเขาแบบนี้ไม่ได้ตลอด“ชัญญ่ามาดื่มด้วยกันไหม”“ไม่เป็นไรค่ะ พี่ทินอยากออกไปดื่มข้างนอกกับเพื่อนไหมคะ”“ทำไมถึงอยากให้พี่ไปดื่มข้างนอกล่ะ”“ก็ตั้งแต่แต่งานพี่ไม่เคยออกไปสังสรรค์กับเพื่อนเลย อยู่แต่บ้านไม่เบื่อเหรอคะ ถ้าพี่จะออกไปดื่มชัญญ่าไม่ว่าหรอกนะคะ”“ตอนนี้พี่ยังไม่อยากออกไป เอาไว้คืนไหนพี่อยากจะออกไปดื่มพี่จะบอกชัญญ่าและจะพาชัญญ่าไปด้วย”“ไปดื่มกับเพื่อนจะพาชัญญ่าไปทำไมคะ”“ทำไมจะพาไปไม่ได้ล่ะ”“ก็ถ้าพาไปด้วยพี่กับเพื่อนก็คงจะเกรงใจและคุยกันไม่สนุก ชัญญ่าไม่อยากให้พี่อึดอัด”“พี่ไม่เคยอึดอัดเลยนะ แล้วชัญญ่าล่ะอึดอัดไหมที่มาอย
กลับมาจากสมุยความสัมพันธ์ของมญชุ์ชัญญาและทินภัทรก็พัฒนาไปในทางที่ดีขึ้นทั้งสองพูดคุยกันเหมือนคู่แต่งงานปกติซึ่งคุณย่าอรุณีก็สังเกตได้เธอ จึงอยากจะให้ทั้งสองคนได้ใช้ชีวิตด้วยกันตามลำพังมากขึ้นและหวังว่าเร็วๆ นี้จะมีเหลนให้อุ้มก่อนที่เธอจะอายุมากจนไม่มีแรงจะช่วยเลี้ยง“ช่วงนี้งานที่บริษัทเป็นยังไงบ้างทิน” คุณย่าอรุณีถามในค่ำวันหนึ่งขณะที่ทุกคนนั่งคุยกันอยู่ในห้องรับแขก“ช่วงนี้งานไม่ค่อยยุ่งเท่าไหร่ครับคุณย่ามีอะไรหรือเปล่า”“ถ้างานไม่ยุ่งย่าก็คิดว่าทินน่าจะหาเวลาว่างพาหนูชัญญ่าไปฮันนีมูนได้แล้วนะ นี่ก็แต่งงานกันมาเกือบจะหนึ่งเดือนแล้ว”“เราไปสมุยมาแล้วนะคะคุณย่า”“นั้นเขาเรียกไปฮันนีมูนที่ไหนล่ะ”“ผมก็คิดเรื่องนี้อยู่เหมือนกันครับ แต่ยังไม่รู้ว่าจะพาไปที่ไหนชัญญ่าล่ะอยากไปเที่ยวที่ไหน”“เราไม่ต้องไปฮันนีมูนก็ได้นะคะ ชัญญ่าไม่อยากให้พี่เสียงาน”“ไม่เสียงานหรอก พี่ว่าแต่งงานกันแล้วก็ต้องมีเวลาอยู่ด้วยกัน”“ไปเที่ยวกันให้เต็มที่เลยนะเรื่องค่าใช้จ่ายย่าจะเป็นคนจัดการเอง”“ผมไม่รบกวนคุณย่าหรอกครับเรื่องนี้ให้ผมจัดการเองดีกว่า ว่าแต่ชัญญ่าเถอะมีที่ไหนอยากไปเป็นพิเศษหรือเปล่า ไปทั่วยุโรปไหมไป
“พี่คิดว่าชัญญ่ากำลังเข้าใจเรื่องทั้งหมดผิดนะ”“เข้าใจผิดยังไงคะ” มญชุ์ชัญญามองหน้าเขาแล้วรู้สึกถึงความผิดปกติเมื่อเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของเขา“ชัญญ่าคิดว่าเมื่อคืนพี่เมาและจำอะไรไม่ได้ใช่ไหม”“ค่ะ”“คนเมาที่ไหนเขาจะทำเรื่องแบบนั้นได้และพี่ก็ดื่มไปแค่แก้วสองแก้วเองไม่ได้เมาเลยสักนิด”“แล้วทำไมพนักงานถึงหิ้วปีกพี่กลับมาแบบนั้นล่ะ” เธอมองหน้าด้วยความสงสัย“พี่ขอโทษทีทำให้ชัญญ่าเข้าใจผิดว่าพี่เมา แต่ถ้าพี่ไม่ทำอย่างนั้นชัญญาจะยอมให้พี่ใกล้ชิดและจะยอมนอนกับพี่เหรอ”“พี่ทินใจร้ายมาก พี่ทำร้ายความรู้สึกของชัญญ่าทำไมพี่ต้องทำแบบนั้นด้วย”“พี่ขอโทษพี่รู้ว่าพี่ผิดแล้วพี่ก็ยินดีรับผิดชอบเรื่องทั้งหมดที่มันเกิดขึ้น เรายกเลิกสัญญาการแต่งงานตามพินัยกรรมนะแล้วคบกันอย่างจริงจัง”“พี่ทำแบบนี้กับชัญญ่าแล้วยังจะมาพูดแบบนี้อีกเหรอ พี่กำลังล้อเล่นความรู้สึกของชัญญ่า พี่คงสนุกมากใช่ไหม” เสียงที่พูดปนสะอื้นที่ถามออกมาทำให้ทินภัทรรู้สึกผิดมาก“ชัญญ่ากำลังเข้าใจพี่ผิดนะ พี่ไม่ได้ล้อเล่นกับความรู้สึกของชัญญ่าเลยนะ พี่รู้สึกดีกับชัญญ่าจริงๆ”“พี่พูดออกมาเพราะอยากจะรับผิดชอบกับเรื่องที่เกิดขึ้นใช่ไหมคะ สำหรับชัญ
ทินภัทรรู้ดีว่ามญชุ์ชัญญานั้นเพิ่งนอนพักได้ไม่กี่ชั่วโมงและคิดว่าเธอน่าจะต้องการเวลาพักผ่อนเพิ่มขึ้นอีกสักนิดชายหนุ่มพามญชุ์ชัญญามารับประทานอาหารเช้าที่ร้านของรีสอร์ท ขณะที่นั่งทานทินภัทรแอบสังเกตว่าวันนี้หญิงสาวดูเงียบผิดปกติและพยายามหลบสายตาของเขาตลอด ทินภัทรอยากจะพูดเรื่องเมื่อคืนแต่ก็ยังไม่รู้จะเริ่มต้นพูดยังไง เขาคงต้องเรียบเรียงคำพูดอีกนิดก่อนจะบอกกับเธอว่าเมื่อคืนเขาไม่ได้เมาและจำเรื่องทุกอย่างได้ดี“ชัญญ่าทำไมวันนี้กินนิดเดียวล่ะ อาหารไม่อร่อยเหรอ ให้พี่พาไปกินร้านข้างนอกไหม”“อาหารอร่อยค่ะ ชัญญ่าไม่ค่อยจะหิวเท่าไหร่”“ถ้าอย่างนั้นเรากลับไปพักที่รีสอร์ทกันดีไหม”“ค่ะ” หญิงสาวพูดแล้วลุกขึ้นเดินตามทินภัทรออกมาจากห้องอาหารของทางรีสอร์ท“กลางวันนี้ชัญญ่าอยากจะกินอาหารร้านไหน หรือไปกินอะไรคิดไว้หรือยัง”“พี่ทินคะเราเพิ่งกินมื้อเช้ายังไม่ถึงสิบนาทีพี่ถามถึงมื้อกลางวันแล้วชัญญ่าคิดไม่ออกหรอกค่ะ”“คิดไม่ออกก็ไม่เป็นไร พี่ว่าเราขับรถไปหาอะไรร้านอาหารบรรยากาศดีๆ กันดีกว่าเจอร้านไหนถูกใจเราก็แวะแล้วช่วงเย็นก็กลับเล่นน้ำที่หน้าชายหาดกันนะ อยากเล่นน้ำทะเลไหม”“อยากค่ะ” มญชุ์ชัญญามองชายหาด
มญชุ์ชัญญาเผลอครางกระเส่าเมื่อความเสียวแผ่ซ่านไปทั่วร่างสองมือจับไหล่หนาไว้แน่น อกอิ่มแอ่นเข้าหากร้อนด้วยความซ่านรัญจวนอย่างห้ามไม่อยู่ เขาดูดกินโดยไม่รู้สึกเบื่อ ท่อนเอ็นขยับเข้าออกจากเบาเป็นหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ หัวแม่มือเขี่ยยอดเกสรสวาทเป็นจังหวะ“พี่ทินขา ชัญญ่าเสียวเร็วกว่านี้ได้ไหม”ในที่สุดหญิงสาวก็ทนไม่ไหว เสียงกระซิบที่ข้างหูเต็มไปด้วยแรงปรารถนาอยากให้เขาช่วยปลดปล่อยเสียงนั้นกระตุ้นให้ทินภัทรกระหน่ำแรงใส่เธออย่างบ้าคลั่ง สะโพกกลมกลึงส่ายร่อนรับความกับท่อนเอ็นร้อนที่กระแทกเข้าหาไปตามอารมณ์ที่ไม่อาจควบคุมตัวเองได้“อ่า....ดีมากชัญญ่า ตอดแรงแบบนี้พี่เสียวมากชัญญ่าของพี่เก่งที่สุด”เขาครางแหบต่ำเมื่อร่องสวาทของหญิงสาวตอดรัดอย่างแรง ทินภัทรก็รู้สึกทรมานและต้องการปลดปล่อยเป็นอย่างมาก หญิงสาวเองก็ไม่ต่างกันเลยมญชุ์ชัญญาหอบหายใจถี่ หน้าอกอวบอิ่มแอ่นโค้งปรนเปรอความหิวกระหายของชายหนุ่มด้วยความเต็มใจ เมื่อเขาทั้งกัดทั้งดูดเธอก็เกร็งสะท้านทินภัทรผละจากเต้างามแล้วจับขาข้างหนึ่งของเธอขึ้นพาดไว้บนไหล่กว้างก่อนจะกระแทกเข้าหาร่องรักอย่างดุเดือด“อื้อพี่ทิน.....”“อ่าส์ ตอดแรงแบบนี้ถึงใจพี่ที