บทที่สาม

ด้านแม่ทัพหลินซูเฉินนั้นได้ออกเดินทางจากจวนมาที่จวนของแม่ทัพจางอี้เทียนคู่หมั้นของน้องสาวของตัวเองแต่คลาดกันกับแม่ทัพจางอี้เทียนที่ต้องรีบออกไปทำภาระกิจที่ฮ้องเต้สั่งการด่วนเป็นความลับได้ออกเดินทางไปแล้วมีเพียงพ่อบ้านที่ดูแลจวน

แม่ทัพหลินจึงฝากจดหมายหมั้นหมายคืนท่านแม่ทัพจางอี้เทียนถ้าเขากลับมาถึงเมืองหลวงอีกครั้ง จากนั้นจึงเดินทางไปที่หอส่งข่าวที่ให้ช่วยสืบหาคนวางยาน้องสาวและคนที่ออกมาใส่ร้ายน้องสาวจนดังไปทั้งเมืองหลวงในตอนนี้ และแม่ทัพหลินซูเฉินส่งจดหมายไปหาคนของตัวเองที่เมืองชายแดนใต้ให้ไปซ่อมแซ่มบ้านของมารดาและขุดบ่อน้ำตามที่น้องสาวบอกให้ทำอะไรบ้างแม่ทัพก็จัดการเสร็จจึงเดินทางกลับไปที่จวนก็ยามเว่ยแล้ว

 

ส่วนหลินซูซานวันนี้นางนอนพักทั้งวันเพราะพรุ่งนี้นางจะไปตรวจบัญชีในร้านค้าของครอบครัวและหางานให้กับคนในจวนที่ไม่ได้เดินทางลงใต้ไปกับนาง

 

โรสรินฝันถึงบ้านที่อยู่ภพเดิมของตัวเองที่ริมชายหาดที่พ่อแม่ทิ้งเอาไว้ให้บนเกาะ ต้องนั่งเรือออกไปครึ่งชั่วโมงกิจการของครอบครัวคือรีสอทร์เกือบห้าสิบหลังที่ต้อนรับนักท่องเที่ยวทุกวัน ทำเงินให้กับตัวของโรสรินไม่น้อยและมีเพื่อนรักที่คอยช่วยบริหาร ตั้งแต่ที่เรียนจบออกมาจากมหาลัยส่วนตัวเธอกับเลือกทำอาชีพตำรวจจึงกลายเป็นสายลับสาวที่เก่งกาจแต่ก็ตายเพราะหน้าที่อีกนั้นแหละ

บ้านอีกหลังที่แยกออกมาจากรีสอทร์ทรงไทยน่ารักตะมุตะมิที่บิดามารดาสร้างเอาไว้ให้ลูกสาวสุดที่รักและสมบัติก็คือเกาะและรีสอทร์แห่งนี้ของนางนั้นเอง ตอนนี้เหมือนว่านางเดินเข้าออกในบ้านของตัวเอง ของทุกอย่างยังมีครบข้าวสารอาหารแห้งของสดมีหมดเพราะเพื่อนรักจะสั่งมาจากชายฝั่งมาเดือนละสองครั้งสำหรับใช้ในบ้านพักตากอากาศ เรือนางก็มีหลายลำทั้งออกหาปลาเองทั้งเอาไว้สำหรับพานักท่องเที่ยวล่องเรือชมประการังและตกปลากลางทะเล โรสรินกับเพื่อนดูแลกิจการมาได้เป็นสิบๆปีตั้งแต่ที่พ่อแม่เสียชีวิตเครื่องบินตกที่ทั้งสองไปเที่ยวเมืองนอกกัน

สายไหมคือเพื่อนรักที่กำพร้าเติบโตมาจากสถานสงเคราะห์ มีแค่โรสรินที่รักและคอยช่วยเหลือเธอมาโดยตลอดทั้งสองคนรักกันมากและโรสรินก็ให้เพื่อนรักดูแลกิจการร่วมกันกับเธอมาตั้งแต่เรียนจบมาด้วยกัน เพื่อนรักไม่เคยทำให้เธอผิดหวังเลยนางเก่งมากทำกำไรให้กับโรสรินในแต่ละปีมากมาย จนโรสรินยกหุ้นให้เพื่อนรักด้วยเพราะเธอไม่มีสมบัติติดตัวมาเลยและยังทำพินัยกรรมเอาไว้ให้เพื่อนอีก ถ้าหากเธอเป็นอะไรไปเพราะงานที่ทำของเธอเสี่ยงกับชีวิตทุกย่างก้าวเดินจึงยกให้สายไหมดูแลกิจการต่อจากตัวเองและแบ่งเงินออกเป็นสามส่วน กองกลางดูแลกิจการ ทำบุญกับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าช่วยเหลือสังคมและฝากเข้าบัญชีส่วนของตัวโรสรินเอง

และเธอก็เห็นเพื่อนรักร้องให้จัดงานศพให้เธออย่างสมเกียรติ์ ทำตามที่เปิดพินัยกรรมตามที่โรสรินสั่งเอาไว้ทุกอย่าง

ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเราตายจนมาสวมร่างของสาวน้อยในโลกคู่ขนานแห่งนี้โรสรินในร่างของหลินซูซานเดินเข้าบ้านสำรวจดูของทุกอย่างในบ้าน แล้วเธอก็บังเอิญเจอจดหมายที่ติดไว้กับตู้เย็นในจดหมายเขียนไว้ว่า

"เพราะตอนยังมีชีวิตในภพเดิมเจ้าทำความดีมามากมายข้าจึงขอมอบเกาะแห่งนี้ให้เจ้าและพาคนอื่นเขามาได้ด้วยแต่ต้องได้รับอนุญาตจากเจ้าเท่านั้น ทุกสิ่งทุกอย่างจะอยู่คงเดิมเจ้าใช้ได้ทุกอย่างอาหารจะไม่มีวันหมดเจ้าใช้ได้เรื่อยๆ ขอให้โชคดี" 

 โอ๊ะ!!!!แม่เจ้าอเมซิ่งมากแม่จ๋าขอบคุณนะคะที่ให้ของที่หนูมีในภพนี้ตามหนูมาด้วย ขอบคุณมากจริงๆค่ะรอดตายแล้ว

หลังเข้าไปอาบน้ำอุ่นกินอาหารในครัวของตัวเองจนอิ่มแปล้ นางก็ออกจากในห้องข้างนอกก็มืดค่ำแล้วนางจึงเดินไปที่เรือนใหญ่หาพี่ชายใหญ่ของตัวเองเพื่อถามไถ่เรื่องที่ให้พี่ชายไปทำแทนนาง

"ซานเอ๋อร์วันนี้พี่ใหญ่ไปที่จวนของแม่ทัพจางอี้เทียนแต่คลาดกันจึงฝากใบถอนหมั้นจากบิดาให้พ่อบ้านเอาไว้ให้ท่านแม่ทัพจางอี้เทียนแล้ว ทั้งสั่งความความไว้ว่าไม่ต้องให้ท่านแม่ทัพมาคุยเผาใบถอนหมั้นทิ้งไปได้เลยและพี่ก็ส่งจดหมายไปหาคนของเราที่หมู่บ้านเก่าของท่านแม่ให้ซ่อมแซมบ้านของท่านแม่และส่งกระดาษที่น้องเขียนให้ส่งไปเรียบร้อยแล้ว พี่ไปที่หอขายข่าวจ้างคนสืบเรื่องวางยาปล่อยข่าวให้น้องสาวของพี่เสื่อมเสียรอให้พวกเขาสืบอีกไม่นานคงจะได้คำตอบแล้วละ"  สองพี่น้องนั่งคุยกันจนดึกหลังจากจบมื้อค่ำนางก็บอกพี่ชายว่านางจะเข้าไปที่ร้านค้าของมารดาในวันพรุ่งนี้ ส่วนพี่ชายต้องเข้าวังเพราะต้องเข้าประชุมทุกวันในตอนเช้าจนกว่าจะกลับเมืองชายแดนใต้ในอีกสามเดือน แต่ท่านแม่ทัพจะออกเดินทางก่อนสองเดือนเพื่ออยู่เป็นเพื่อนน้องสาวที่บ้านของมารดาหนึ่งเดือน และช่วยน้องสาวทำในสิ่งที่นางบอกว่าจะให้คนของตัวเองออกหาปลามาแปรรูปส่งไปขายทุกเมืองเลย สองพี่น้องคุยกันด้วยความสนุกนาน นานแค่ไหนแล้วที่ร่างเดิมมัวแต่วิ่งตามหาความรักจากคนอื่นทั้งที่พี่ชายและคนของนางที่รักอยู่เคียงข้างนางไม่ว่านางจะร้ายกาจแค่ไหนก็ตาม ช่างเสียดายชีวิตที่สดใสของเจ้ายิ่งนักถ้าเจ้าอยู่ที่ภพเก่าของข้าก็ยังเป็นเด็กมอปลายและเตรียมเข้าสอบมหาลัยคนที่นี้พอปักปิ่นก็วิ่งหาสามีมีลูกกันตั้งแต่เด็กแล้วยังไม่เห็นโลกภายนอกที่สวยงามให้ออกค้นหาเลย

โรสรินนอนคิดหลังจากกลับมาจากเรือนใหญ่ อาบน้ำเข้านอนนางก็เข้ามิตินอนในบ้านของตัวเองเลยมีแอร์ด้วยสบายมากแถมตื่นมาก็มีเสียงคลื่นลมฟัง ที่เกาะอากาศดีสุดๆไปเลยนางคิดก่อนที่จะหลับไป

 

หลังจากจบมื้อเช้าที่จวนกับพี่ชายหลินซูซานก็ขึ้นรถม้าออกจากจวนไปที่ตลาดใหญ่ของเมืองหลวงที่มีร้านค้าของครอบครัวของนางที่บิดามารดาทิ้งเอาไว้ให้นางกับพี่ชาย ร้านค้าร้ายใหญ่ขายข้าวสารอาหารแห้งเครื่องปรุงรสทุกอย่างที่หลงจู๊คนเก่าแก่ดูแลให้มาตั้งแต่รุ่นพ่อรุ่นแม่

เพราะบิดามารดาของนางช่วยครอบครัวของหลงจู๊เอาไว้ จึงให้มาช่วยดูแลร้านค้าแทนที่ไว้ให้กับบุตรทั้งสองคน และดูแลเวลาที่พวกท่านไม่อยู่ออกไปค้าขายต่างเมืองจนร่ำรวยมีร้านค้าอยู่หลายเมืองลงไปทางใต้ก็มีคนของบิดามารดาคอยดูแล บิดามารดาซูซานเสียเพราะพวกท่านหนีโจรป่าจนรถม้าตกเขาไปได้หลายปีแล้ว 

หลินซูซานเดินสำรวจหน้าร้านก็มีคนเข้าซื้อหาเรื่อยๆหลงจู๊ถือว่ามีฝีมือดีหาของมาขายมากเหมือนกันและสั่งจากที่บิดากับมารดารับสินค้ามายาวนานค้าขายด้วยความซื่อสัตย์

"คุณหนูหลินเชิญเข้ามาข้างในเลยขอรับ" หลงจู๊ออกมาต้อนรับด้วยตัวเองและพานางไปที่ห้องทำงาน ภรรยาของหลงจู๊นำน้ำชากับขนมมาต้อนรับ นำเอาบัญชีมาเอาไว้ให้นางตรวจ นางขอบคุณหลงจู๊กับภรรยาและนั่งตรวจบัญชีจนถึงเวลาจะกินมื้อเที่ยง วันนี้ไปกินที่เหลาอาหารดีกว่านางคิดก่อนจะเดินออกจากร้านค้าไปกับสาวใช้ข้างกาย