ตอนที่7. สะดุ้งเฮือก

“อ๊าซ์ !”

เฟิ่งอี๋สะดุ้งเฮือกเผยอปากร้องลั่น แอ่นสะโพกหยัด รู้สึกเหมือนร่างแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ  เมื่อถูกสองนิ้วแกร่งทะลวงเข้าจนสุดลำ กล้ามเนื้อส่วนในของนางขมิบตอดลำนิ้วเขาตุบ ๆ น้ำหวานแตกทะลักออกมาไม่ขาดสาย รู้สึกตัวเบาหวิวลอยละลิ่วขึ้นสู่สรวงสวรรค์ในคราแรก

ลี่จ้งรีบถอนลำนิ้วออก แล้วโน้มใบหน้าหล่อคมลงไปที่หว่างขานาง จากนั้นก็โฉบปากลงที่กลีบเนื้อฉ่ำวาววับเต็มไปด้วยน้ำหวาน เขาใช้ปลายลิ้นตวัดเลียน้ำหวานอย่างเอร็ดอร่อย

ส่วนลี่จู่นั้นก็ตวัดปลายลิ้นร้อนปัดป่ายยอดปทุมทองนางอย่างไม่ยอมแพ้ เขาออกแรงดูดดึงแรง ๆ จนแก้มตอบ  ส่วนมืออีกข้างก็เฟ้นฟอนหนั่นเนื้อนิ่มอวบอัดอีกข้างเพื่อปรนเปรอความสุขซ่านอย่างทัดเทียม

“อะ... อื้อ... ดีจัง... อ่า”

เฟิ่งอี๋เผยอปากครางผะแผ่ว ทั้งมือและปากของบุรุษทั้งสองทำให้นางรู้สึกเสียวซ่าน สุขสบายจนไม่นึกถึงสิ่งใดอีกแล้ว

เมื่อบุรุษทั้งสองดื่มด่ำกับน้ำหวานจนพอใจแล้ว พวกเขาก็หยัดตัวขึ้น แล้วรีบถอดอาภรณ์ออกอย่างว่องไว

เฟิ่งอี๋แลเห็นแท่งหยกของเขาแล้วรู้สึกว่าท้องน้อยของนางวูบโหว่ง ร้อนรุ่มไปหมดทั่วทั้งร่างอย่างกระสันซ่าน เพราะแท่งหยกของพวกเขานั้นทั้งลำใหญ่ ทั้งตั้งแข็ง ปลายหัวของมันมีสีแดงระเรื่อมีน้ำหวานสีขาวขุ่นไหลออกมานิด ๆ นางอดมิได้ที่จะเผลอแลบลิ้นเลียที่ริมฝีปากตน

ลี่จ้งเห็นใบหน้าหยาดเยิ้มยั่วยวนเช่นนั้นก็รีบคุกเข่าลงที่เดิม สองมือจับเรียวขาขาวของพระนางแยกออกจากกัน จากนั้นใช้มือหนึ่งจับแท่งหยกร้อนฉ่าของตนจ่อหัวของมันมุดเข้ากายนาง พร้อม ๆ กันนั้นเขาใช้อีกมือกดต้นขาอ่อนด้านในของนางให้แยกออกมากขึ้นเพื่อให้สามารถชำแรกแท่งหยกลงไปได้สุดลึก

“อืมมมม....”

บุรุษหนุ่มคำรามในอก ขบกรามแน่นจนขึ้นเป็นสัน รับรู้ได้ถึงความคับแน่นของพระนางที่บีบรัดแท่งหยกเขาจนเจ็บร้าว เขาจึงค่อย ๆ บดกดเข้าไปในช่องอุ่นคับแคบนั้นอย่างช้า ๆ จนสุดลำ

“อ่า....”

เฟิ่งอี๋ครางออกมาผะแผ่วอย่างเสียวซ่าน และรู้สึกทรมานกระสันซ่านมากขึ้นเมื่อเขากดนิ้วโป้งลงที่เม็ดทับทิมด้านบนซึ่งเป็นจุดที่อ่อนไหวที่สุดของนาง

“ละ... ลี่จ้ง... อื้ออ อ่า.....”

นางเริ่มครางชื่อเขาอีกครา เมื่อเขาเริ่มขยับเอวดันแท่งหยกเข้าออกกายนางอย่างเนิบนาบ บดเบียดแทงหยกร้อนฉ่าเพื่อให้นางคุ้นเคยกับความใหญ่โตของเขา ความเสียวซ่านแปลบปลาบวิ่งพล่านไปทั่วทั้งเรือนร่าง นางจึงแอ่นสะโพกหยัดรับแท่งหยกเขาอย่างซ่านกระสัน

เมื่อนางเริ่มส่ายสะโพกแอ่นรับกับจังหวะจ้วงแทงเข้าออก ลี่จ้งก็จับที่เอวของนางแล้วเพิ่มความหนักหน่วงในการจ้วงแทงมากขึ้น ถี่ขึ้นจนร่างสวยสั่นคลอน

“อะ ๆ อ่า ๆ”

นางครางสะอื้น เมื่อถูกเขากระทั้นกระแทกอย่างเกรี้ยวกราดมากขึ้น ร่างสวยบิดเร่าด้วยความเสียวซ่าน จนไม่อาจทนทานจึงแอ่นหลังโค้งขึ้น ฝ่ายชายจึงตวัดมือดึงนางขึ้นมากอดรัดไว้ในท่านั่ง แล้วขยับสะโพกดันแท่งหยกเข้าออกภายในกายนางถี่ ๆ

ลี่จู่เห็นดังนั้นก็มิอาจห้ามใจได้ไหวโถมกายลงเพื่อร่วมวงบรรเลงเพลงสวาทด้วยทันที เขาจับแท่งหยกแข็งแกร่งของตนแล้วให้ปลายของมันจ่อเข้าที่รูสวาทด้านหลังของนาง ซึ่งแฝดผู้พี่ที่อยู่ด้านหน้าคล้ายจะรู้ใจเขา ใช้ฝ่ามือช้อนสะโพกกลมกลึงของพระนางขึ้นให้อยู่ในท่าคุกเข่าซ้อนกันเพื่อเปิดทางให้เขาแท่งหยกเข้า

ซ๊วบ......

“อ๊าซ์ !”

เฟิ่งอี๋สะดุ้งเฮือก เมื่อลี่จู่เสือกแท่งหยกแข็งร้อนฉ่าแทงเข้ามาในกายนางด้านหลังจนมิดลำ และยังไม่ทันที่นางจะได้ตั้งตัวบุรุษหนุ่มทั้งสองต่างพร้อมใจกันอัดกระแทกแท่งหยกของตนเข้ามาเต็มแรงจนสุดลึกทั้งคู่

เมื่อนางถูกแทงทั้งข้างหน้า และข้างหลัง ฉับพลันรู้สึกเหมือนถูกอสนีบาตฟาดเปรี้ยงลงที่หนังศีรษะแล้วระเบิดความเสียวซ่านออกมา นางจึงกรีดร้องลั่นห้อง

“อ๊ายยย..... อึก.. อือ... อ่า ๆ”

 จากนั้นนางก็ครางครวญกระเส่าราวคนจับไข้ เพราะลี่จู่กระแทกแท่งหยกเข้าใส่รูสวาทด้านหลังของนางรัว ๆ พร้อมกับโอบมือจากด้านหลังมานวดคลึงทรวงอกอวบ ๆ ของนาง

“อ๊ะ ๆ พวกเจ้า... รังแกข้าเกินไปแล้ว.... อ๊า ๆ”

เฟิ่งอี๋เอ่ยวาจาปนเสียงหอบกระเส่า นางถูกอัดอยู่ตรงกลางระหว่างบุรุษหนุ่มทั้งสอง ร่างกายร้อนผ่าว เสียวซ่านเจียนจะขาดใจตาย

“พระนางทรงตรัสเองว่า.... หากกระหม่อมปรนเปรอจนพระนางลืมสิ้นถึงเรื่องกังวลใจ จักได้รับรางวัลอย่างงาม... เช่นนี้ กระหม่อมจึงทุ่มชีวิตบำเรอให้พระนางอย่างสุดความสามารถ !”

สิ้นคำ ลี่จ้งก็กระแทกแท่งหยกเข้าเต็มแรงจนสุดลำให้สมกับคำที่เขาได้ลั่นวาจา ร่างของเฟิ่งอี๋แทบจะปริแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ เขาบดควงแท่งหยกใหญ่ในกายนางวนเป็นวง  จากนั้นก็โน้มใบหน้าหล่อคมจุมพิตลงที่กลีบปากสวยเพื่อกลืนกินเสียงครวญครางแว่วหวานเอาไว้จนหมดสิ้น

“อึก... อือ....”

เฟิ่งอี๋ครางเล็ดลอดออกมา ในจังหวะที่ลี่จ้งแทรกปลายลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากนาง ปลายลิ้นของเขาตวัดเกี่ยวรัดลิ้นของนางจนซ่านสยิว จากนั้นก็ถอนออกมาไล้ละเลียดชิมริมฝีปากด้านนอกของนางอย่างหยอกเย้า สุดท้ายก็วกกลับชำแรกปลายลิ้นเข้าปากนางเข้าไปใหม่ ทำเช่นนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า จนสติของนางไม่อาจคิดถึงเรื่องใดได้อีก นอกจากความทรมานสุขซ่านที่ถาโถมเข้ามาไม่ขาดสาย

ปากของนางถูกบุรุษผู้หนึ่งประกบแน่น ส่วนทรวงอกอวบก็ถูกฝ่ามือรวกร้อนของบุรุษอีกคนเคล้นคลึง

ร่างกายส่วนล่างถูกรุกล้ำทั้งหน้าและหลัง เร่งเร้าเพลิงสวาทให้ลุกแผดเผาเรือนกายนางจนลุกเป็นไฟ

ลี่จู่เมื่อเห็นพี่ชายของตนบำเรอพระนางเช่นนั้น จึงรีบเร่งกระทั้นกระแทกแก่นกายเต็มกําลังถาโถมเข้าใส่ด้านหลังนางจนเกิดเสียงดังตับ ๆ  โต๊ะทรงงานที่เต็มไปด้วยฎีกาสั่นสะเทือน จนฎีกาทั้งหลายร่วงลงพื้นกระจายเกลื่อนกลาด

“อ๊ะ ๆ  อื้อออ... ลี่จู่... ลี่จ้ง.... อะ  อ๊า ๆ อ่า ๆ”

 เฟิ่งอี๋ผละปากออกจากลี่จ้ง ร้องครวญครางกระเส่าอย่างไม่กลัวว่าใครจะได้ยิน เพราะทุกคนต่างรู้ว่าห้องทรงงานนี้ หากไม่มีคำสั่งใครก็อย่าคิดเข้ามารบกวน

 ดวงตาของพระนางปรือลง ภาพเบื้องหน้าเริ่มพร่าเลือน ด้านหน้าถูกแท่งหยกใหญ่กระหน่ำลงอย่างไม่บันยะบันยัง ด้านหลังก็ถูกถาโถมสวนแทงกระแทกเข้ามาอย่างหนักหน่วงรับกันเป็นจังหวะ จนกลีบเนื้อนางเต้นตุบ น้ำหวานพรั่งพรูหยาดเยิ้ม