ตอนที่ 7 งานใหม่

วันหยุดสุดสัปดาห์ที่ไม่มีเรียนและไม่มีคิวเล่นดนตรีที่ร้านอาหาร แต่จิวากรก็ต้องมาร่วมงานเลี้ยงฉลองวันเกิดเจ้าของร้าน ตั้งแต่เย็นเมื่อวานยันสว่างคาตา ขามานั่งแท็กซี่เพราะเอารถไปซ่อมเปลี่ยนยางรั่วทิ้งไว้ และโทรบอกน้องสาวให้ออกมารับหลังจากแขกคนสนิทที่มาร่วมงานทยอยกลับกันหมดแล้ว เหลือเพียงเจ้าของร้านที่ฟุบหลับอยู่โซฟาด้านในของโซนวีไอพีเท่านั้น

ร่องรอยของปาร์ตี้เมื่อคืนยังคงทิ้งภาพไว้ให้เห็น ขวดเครื่องดื่มเปล่าที่วางเกลื่อนกลาดอยู่ทุกมุมของห้อง อีกทั้งจานอาหารและของขบเคี้ยวที่วางซ้อนทับกันอยู่บนโต๊ะยังไม่ถูกเก็บกวาดทำความสะอาดเลย เสียงดนตรีจากเพลงคาราโอเกะในจอทีวีแอลอีดีขนาดใหญ่ที่เปิดทิ้งไว้ยังคงทำงานอย่างต่อเนื่อง

“รอแป็บนึงขอเข้าห้องน้ำก่อนปวดขี้”

จิวากรหันไปพูดกับน้องสาวหลังจากโทรให้เข้ามานั่งรอด้านใน วางกระเป๋าสะพายลงบนโซฟาข้างเธอ

“นั่งฟังเพลงรอไปก่อนเดี๋ยวมา” และเดินไปเข้าห้องน้ำ

จิวารีนั่งพิงพนักโซฟาดูมิวสิกวิดีโอคาราโอเกะที่เปิดทิ้งไว้ตรงหน้าพร้อมกับฮัมเพลงตามไปด้วย สายตาเหลือบไปเห็นไมค์ที่วางอยู่บนโต๊ะ ประจวบกับเพลงโปรดที่เปิดขึ้นพอดี ในใจก็นึกสนุกขึ้นมาทันทีลุกไปคว้าไมค์มาเปิดและเทสเสียงเล่นอย่างสบายใจ

ไหน ๆ พี่แจ็คก็บอกแล้วว่าไม่มีใครอยู่ งั้นขอจัดสักสองสามผลงานเพลงสักหน่อยเป็นไร กับเพลงซึ้ง ๆ เพราะ ๆ ตรงหน้า

หญิงสาวจับไมค์จ่อปากหลับตาส่งเสียงใสผ่านไมค์กับเพลงโปรดที่คุ้นหู  ปล่อยความรู้สึกล่องลอยเข้าไปในเนื้องเพลงประหนึ่งคนกำลังตกอยู่ในห้วงของความรักที่กำลังสุกงอม

ไม่พอแค่นั้นเธอสวมวิญญาณศิลปินลุกขึ้นยืนพร้อมกับโยกตัวช้า ๆ ตามจังหวะสบาย ๆ ทั้งที่เปลือกตายังปิดอยู่ มโนภาพว่าด้านหน้าคือคนที่มาให้กำลังใจและนั่งฟังเธอร้องเพลงและอินไปกับเธออยู่ในตอนนี้ จบไปแล้วหนึ่งเพลงแต่คนที่เข้าห้องน้ำก็ยังไม่โผล่ออกมา และคนที่ร้องเพลงอยู่ก็ดูเหมือนจะยิ่งอินเข้าไปใหญ่กับอีกเพลงที่กำลังขึ้นอินโทร ให้เธอได้เตรียมปลดปล่อยความรู้สึกผ่านไมค์อีกครั้ง

ก็เลยแค่รัก...อยู่ในใจไม่บอกใครเลย

รักไม่เปิดเผย แต่เต็มหัวใจไม่มีวันเอ่ย

แค่เธอหันมาฉันก็ยิ้มได้ทั้งวัน

ไม่ต้องรู้ก็ได้ แค่ได้รักเธอแบบนี้...ก็พอ

ไม่เป็นไรเลยถ้าเธอไม่รู้ ฉันก็รับได้

ขอแค่ในใจ...ก็พอ

“เฮ้ย จะกลับไม่กลับ?” เสียงสกัดดาวรุ่งจากคนที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำปิดปุ่มบันเทิงของนักร้องสาวให้สะดุดลง จิวากรคว้ากระเป๋าขึ้นมาสะพายและเดินออกไปทันที

“เดี๋ยวสิพี่แจ็ค รอด้วย” วางไมค์ลงที่เดิมและก้าวขาถี่ ๆ ตามไป

“ไม่ปิดเพลงก่อนเหรอ?” เธอถามขณะที่เดินกึ่งวิ่งตามหลังร่างสูงของพี่ชาย

“เดี๋ยวพี่คิมเขาก็ปิดของเขาเองไม่ต้องยุ่งเรื่องของชาวบ้าน” พร้อมกับมะเหงกที่เคาะลงเบา ๆ ตรงกลางศีรษะน้อง

“กำลังร้องเพลงสนุกเลย ขี้เสร็จเร็วจัง?”

“ง่วงจะตายอยู่แล้ว” จิวากรบ่นอุบอิบ

คิมหันต์ โงหัวขึ้นอย่างยากลำบากจากการดื่มที่ไม่บันยะบันยังตั้งแต่เมื่อคืน เพียงแค่อยากเห็นหน้าเจ้าของเสียงเมื่อครู่ ที่ปลุกเขาตื่นมาจากความมึนเมาได้ มองตามร่างของหญิงสาวที่กำลังเดินคุยกับพี่ชายออกจากร้านไป

“อะไรนะพี่แจ็ค?”

“จะให้ไปเทสร้องเพลงที่ร้านเหรอ?”

“อือ...พี่คิมเขากำลังหานักร้องหญิงเพิ่ม”

เขาหมายถึงคิมหันต์เจ้าของร้านอาหารและเป็นหัวหน้าวงดนตรีที่อยากฟังจิวารีร้องเพลงสด ๆ อีกครั้ง หลังจากเหตุการณ์ในวันนั้น

หลังเลิกเรียนคาบบ่ายจิวารีมานั่งรอตามนัดเพื่อเทสเสียงอย่างตื่นเต้น  ในห้องซ้อมดนตรีของร้านอาหารที่แบ่งเป็นโซนพักผ่อนไว้ในมุมวีไอพี ด้านข้างมีห้องกระจกที่ม่านถูกรวบไว้มองเห็นด้านในห้องได้อย่างชัดเจน ด้านในมีโซฟา และเตียงนอนขนาดเล็ก ป้ายหน้าประตูระบุข้อความ “ห้องพักนักดนตรี” คงเป็นห้องนี้กระมังที่พี่ชายเธอนอนพักในวันที่เล่นดนตรีจนดึกและไม่กลับบ้าน ที่นี่เขาดูแลพนักงานดีใช้ได้ทีเดียว หญิงสาวคิดในใจ

“สวัสดีค่ะ” จิวารียกมือไหว้เจ้าของร้านหลังจากที่เดินเข้ามาพร้อมกับจิวากร

“สวัสดีครับ”

คิมหันต์ทักทายอย่างอารมณ์ดี พร้อมกับมองหน้าหญิงสาวอย่างพิจารณา เบื้องต้นคือหน้าตาและบุคลิกโดดเด่นใช้ได้ เสียงโอเค ส่วนอื่นๆ ที่จะปรับตัวเข้ากับวงได้หรือไม่นั้นค่อยว่ากันอีกที

พูดคุยทักทายกันพอสมควร เพื่อให้คลายความตื่นเต้นและเป็นกันเอง การร้องเพลงเทสเสียงก็เริ่มขึ้น เพลงแล้วเพลงเล่าจนเป็นพี่พอใจของคิมหันต์

“เดี๋ยวรอวงมาครบก็ลองร้องกับดนตรีสดดูว่าเป็นไงบ้างนะ แจ็คเป็นธุระให้พี่ที พี่ต้องออกไปทำธุระแป็บนึงเดี๋ยวจะรีบกลับมา”

“ได้ครับพี่คิม”

ไม่นานสมาชิกวงก็มาครบทีม แต่กว่าจะพูดคุยแนะนำให้รู้จักทุกคนก็ใช้เวลาพอสมควร การร้องเพลงกับเล่นดนตรีสดจึงเริ่มขึ้น ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี เนื่องจากสมาชิกมีแต่ผู้ชายที่ค่อนข้างชิว

มอส นักร้องนำชายที่ร้องเพลงประกบคู่เข้ากับหญิงสาวได้อย่างลงตัว ตามหัวข้อที่คิมหันต์ส่งเข้ามาให้ดูไลน์กลุ่ม และที่สำคัญทุกคนรู้ว่าเธอคือน้องสาวของจิวากร และเธอเองก็ปรับตัวเข้ากับทุกคนได้อย่างง่ายดายด้วยนิสัยที่ออกจะแมน ๆ แต่ก็มีมุมอ่อนโยนของความเป็นผู้หญิงอยู่ในที อีกทั้งอ่อนน้อมกับรุ่นพี่ในวง ทุกอย่างจึงลงตัวได้อย่างง่ายดาย

“ยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่ของวงนะ”

คิมหันต์ยื่นมือไปข้างหน้าเพื่อขอสัมผัสมือกับจิวารี แสดงความยินดีกับผลการเทสที่ออกมาเป็นที่น่าพอใจ

“ขอบคุณมากนะคะพี่คิม”

ยกมือไหว้และยื่นมือทั้งสองข้างไปกุมมือคิมหันต์และเขย่าเบา ๆ อย่างลืมตัวพร้อมรอยยิ้ม ความดีใจที่ได้งานทำและมีรายได้เป็นของตัวเองแสดงออกผ่านทางแววตาที่ไหวระริกแพรวพราวระยิบระยับจนเก็บอาการไม่อยู่

“ไม่ได้” พ่อโจเอ่ยขึ้นอย่างเด็ดขาดไม่เห็นด้วยที่ลูกสาวจะไปเป็นนักร้องในร้านอาหารเพื่อให้มีรายได้

“โหพ่อ...พี่แจ็คก็อยู่ด้วยตลอดไม่เป็นไรหรอกน่า...นะ”

“เรียนหนังสือให้ดีก่อนไหม ค่อยมาคิดเรื่องทำงานกลางคืนเนี่ย ไอ้แจ็คมันผู้ชายเอ็งเป็นผู้หญิงมันไม่เหมือนกัน เดี๋ยวก็ติดเหล้าเมายามาวุ่นวายไปกันใหญ่อีก”

“แรงไปนะพ่อ จิ๋วไปทำงานร้องเพลงนะไม่ได้ไปเที่ยว อีกอย่างจะให้งอมืองอเท้า ขอพ่อ ขอพี่แจ็คทุกวันจิ๋วก็ไม่อยากขอแล้ว” ใบหน้างอง้ำแกล้งทำหน้าเศร้า

“แต่แกขอตลอดไม่ใช่เหรอ?” ผู้เป็นพี่สวนขึ้นทันที

“ก็จิ๋วไม่มีงานทำนี่นา ถ้าได้ทำงานจิ๋วก็ต้องขอพี่น้อยลงอยู่แล้วไหมล่ะ”

“นะพ่อ...นะ...จิ๋วสัญญาจะไม่ดื่มไม่เหลวไหล จะทำแต่งานและจะเป็นเด็กดี”

“….” ไม่มีเสียงตอบรับ

“น้า...ค้า...” กอดแขนพ่อและเขย่าไปมาออดอ้อนหวังให้ผู้เป็นพ่อใจอ่อน

“….” มีเพียงเสียงถอนหายใจเท่านั้น

“ให้มันทำเถอะพ่อแจ็ครำคาญ” จริง ๆ แล้วคือช่วยน้องพูดตามสไตล์ของเขา

“แกดูแลมันได้หรือยังไงถึงอยากให้มันทำนัก?”

“โฮ...พ่อ ไอ้จิ๋วมันโตเป็นควายแล้วนะมันดูแลตัวเองได้”

“โตเฉย ๆ ไม่ต้องเป็นควายก็ได้มั้ง”

หันมาตาเขียวใส่พี่ แต่ชายหนุ่มที่ไม่รู้สึกรู้สากับสายตานั้นเลยสักนิด ผู้เป็นพ่อที่นั่งถอนหายใจมองลูกสาวเกาะแขนทำตาปริบ ๆ ออดอ้อนอยู่ข้าง ๆ

“เออ ๆ” และสุดท้ายก็ใจอ่อนยอมให้เธอไปร้องเพลงตามคำขอจนได้

“แต่บอกไว้ก่อนนะการเรียนต้องไม่มีปัญหา และอย่าเหลวไหล”

“สัญญาจ้ะพ่อ” ชูสามนิ้วเหมือนลูกเสือก่อนจะหอมลงแก้มผู้เป็นพ่ออย่างอารมณ์ดี

ดูเหมือนคนที่ตื่นเต้นไม่แพ้เจ้าตัว จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากคุณหนูเอวา หลังจากฟังคำบอกเล่าของเพื่อนสาวว่าจะไปร้องพลงพี่ร้านอาหารที่จิวากรทำงานอยู่

“เริ่มทำงานวันไหนฉันจะไปเชียร์เธอ?”

“เชียร์เชออะไรกันไม่ใช่ลงแข่งบอลสักหน่อย” พูดอย่างอารมณ์ดี

“เออน่า ฉันหมายถึงไปให้กำลังใจน่ะ”

เอวาจองโต๊ะด้านหน้าเวทีเรียบร้อยในวันหยุดสุดสัปดาห์เพื่อมาให้กำลังใจเพื่อนในการร้องเพลง แน่นอนว่าเธอไม่ได้มาคนเดียว อิทธิพล ธีธัช และตะวัน ที่ถูกเธอหิ้วมาด้วยก็นั่งหน้าสลอนอยู่กันพร้อมหน้า

วงดนตรีที่ขึ้นร้องตั้งแต่หัวค่ำจบลงแล้ว คิวต่อไปคือวง แบลคสวีท ที่กำลังซาวด์เซ็คอยู่เพื่อเตรียมขึ้นเล่นต่อ

เสียงนุ่ม ๆ ของหนุ่มหล่อนักร้องนำเรียกเสียงกรี๊ดจากสาว ๆ ด้านล่างได้ไม่เบา อีกทั้งความหล่อระดับเทพในมาดศิลปินที่ทำให้แฟนคลับสาว ๆ มานั่งเฝ้าอยู่หน้าเวทีได้เกือบทุกวัน

จิวารีที่ผ่านการร้องเพลงเพียงแค่สัปดาห์แรกก็เริ่มชิวแล้ว หรือมันอาจจะเป็นเพราะพรสวรรค์ของเธอก็ว่าได้ ไม่ว่าจะเพลงช้าซึ้ง ๆ หรือเพลงจังหวะมันส์ ๆ ก็ปล่อยจอยกับลูกค้าในร้านได้อย่างสบาย แถมมีลูกเล่นกับเพื่อนร่วมวงและนักร้องนำเสมอเพื่อสร้างบรรยากาศ

อิทธิพลยกแก้วเครื่องดื่มในมือขึ้นมาจิบ ดูจากสายตาแล้วไอ้รูปหล่อนักร้องนำคนนี้ไม่ใช่ย่อย มองตาเดียวก็รู้ว่าคิดอะไรกับจิวารี ผู้ชายด้วยกันทำไมจะมองไม่ออก

หลังเสร็จงานก็ลงมานั่งที่โต๊ะกับเพื่อน ๆ ช่วงดึกที่ไม่มีวงเล่นแล้ว ทางร้านเปลี่ยนเป็นเปิดเพลงจังหวะเบา ๆ เพื่อสร้างบรรยากาศผ่อนคลายให้นักดื่มที่ยังติดลมและนั่งสนทนากันต่อ เสียงหัวเราะประสานกับเสียงแหกปากของลูกค้าที่เครื่องดื่มในร่างออกฤทธิ์เต็มกำลังแล้วและยังไม่มีทีท่าว่าจะกลับง่าย ๆ แต่บางโต๊ะก็เริ่มทยอยเดินออกแล้ว สักพักผู้คนในร้านเริ่มบางตา

“จิ๋วดื่มไหม?” เอวายื่นแก้วเครื่องดื่มคามิคาเซ่ของตัวเองส่งให้

“ไม่ดีกว่าเดี๋ยวพ่อได้กลิ่น”

“ป่านนี้พ่อหลับแล้วมั้ง” เชียร์ให้เพื่อนดื่ม

“เออว่ะ” ก่อนจะยกขึ้นจิบพร้อมถอนหายใจผ่อนคลาย

“ฉันชอบเวลาแกร้องเพลงโคตรเท่” ชมเพื่อนอย่างตื่นเต้นถึงแม้ไม่ใช่ครั้งแรกที่ได้ยินเธอร้องเพลง

“เหนื่อยจะตาย”

อีกมุมคือจิวากรที่ยังเดินมาไม่ถึงโต๊ะเพราะโดนสาว ๆ ดักไว้ยื่นแก้วเครื่องดื่มส่งให้ เอวามองทะลุไปถึงพ่อคาสโนว่าที่ยืนหน้าแป้นให้สาว ๆ แทะโลมอยู่อีกฝั่งด้วยรอยยิ้ม หากมีแฟนเป็นนักดนตรีคงปวดใจอยู่ไม่น้อยกับผู้ชายประเภทนี้

“เสน่ห์แรงไม่เบานะมึงไอ้แจ็ค” ธีธัชรินเครื่องดื่มให้เพื่อนหลังจากเดินมาถึงโต๊ะ

“กูมันรูปหล่อไม่ได้หน้าเหี้ยเหมือนมึงนี่”

“อ้าวไอ้สัส” ธีธัชโวย พร้อมกับรอยยิ้มของจิวากร

“ไอ้ดินสาวเหล่มึง”

ธีธัชสะกิดเพื่อนให้มองหญิงสาวที่ส่งสายตาทอดสะพานข้ามโต๊ะมาหา อิทธิพลหันมองตามคำบอกของเพื่อน หญิงสาวโต๊ะถัดไปไม่ไกลนักยกแก้วเครื่องดื่มชูขึ้นกลางอากาศเป็นสัญญาณว่าชวนเขาชนแก้ว ชายหนุ่มค้อมศีรษะเล็กน้อยอย่างสุภาพและชูแก้วขึ้นก่อนจะยกขึ้นจิบและวางลง ไม่ได้สานสัมพันธ์ต่อกับสายตาคู่นั้น