ตอนที่ 8 แฟนพี่

“ไอ้เหี้ยนี่ก็เสน่ห์แรงจริ๊ง” ธีธัชค่อนขอดเพื่อน ไม่นานเพื่อนของสาวสวยหนึ่งในกลุ่มนั้นก็เดินตรงมาหาอิทธิพลที่โต๊ะและหยุดยืนอยู่ข้างชายหนุ่มพร้อมด้วยรอยยิ้ม ทุกสายตาของทุกคนในโต๊ะจับจ้องอยู่ที่เธอ

“พี่ชื่ออะไรคะ?” เธอย่อตัวลงต่ำก้มหน้าเข้ามาใกล้ ผู้ถูกถามแค่ส่งยิ้มให้ยังไม่ได้ตอบคำถามใด ๆ

“ชื่อพี่ดินค่ะ” จิวารีตอบพร้อมกับส่งยิ้มให้น้องคนสวย

“เพื่อนหนูให้มาขอแลกไลน์กับพี่ดินค่ะ” พลางหันกลับไปมองที่โต๊ะสาวสวยคนเดิมที่ถูกเอ่ยถึงส่งยิ้มหยาดเยิ้มมาให้

“คนนั้นค่ะ” บุ้ยปากไปที่เพื่อนสาวของหล่อนที่ส่งสายตาทะลุมาหาชายหนุ่มเหมือนนายพรานที่เห็นลูกกวางตัวน้อยและมโนอยู่ในใจว่าหากได้ชิมเนื้อคงหวานน่าดู นี่พวกหล่อนไม่คิดบ้างเลยเหรอว่า เอวาหรือจิวารีที่นั่งร่วมโต๊ะกับเขา ใครคนใดคนหนึ่งอาจจะเป็นแฟนของชายหนุ่มก็เป็นได้ ใจกล้าไม่เบาจริง ๆ

“คงไม่ได้หรอกค่ะคนนี้แฟนพี่” จิวารีปฏิเสธพร้อมกับคล้องแขนที่คอชายหนุ่มแตะไหล่แข็งแรงเคาะเล่นเบา ๆ แกล้งสาวน้อยที่ยืนอยู่ข้าง ๆ บวกกับนึกสนุกแกล้งพ่อหนุ่มเนื้อหอมเสียหน่อย

“อ้าว ขอโทษนะคะพี่ หนูไม่ทราบค่ะ” หน้าตาตื่นพร้อมกับยกมือไหว้ขอโทษ

“ไม่เป็นไรค่ะแฟนพี่รูปหล่อ ใคร ๆ ก็ชอบเป็นธรรมดาพี่ไม่โกรธหรอกค่ะ”

“นี่ไงคนนี้โสด” ผายมือไปที่ธีธัช ทันทีที่เพื่อนสาวส่งไม้ให้เจ้าตัวก็ขยิบตาข้างเดียวใส่พร้อมส่งจุ๊บให้กลางอากาส

“คนนี้ก็โสดค่ะ” เอวาตบไหล่ตะวันเบา ๆ

น้องคนสวยมองหน้าสองหนุ่มสลับกันไปมาก่อนจะส่ายหน้า

“ไม่ดีกว่าค่ะดูแล้วไม่น่าจะใช่สเป็กเพื่อนหนู”

ก่อนจะเดินกลับโต๊ะไปด้วยใบหน้าผิดหวัง อิทธิพลหันข้างมามองเจ้าของมือที่เล่นบทแฟนของเขาแบบกะทันหันด้วยใบหน้าเรียบเฉย จิวารียักคิ้วให้พร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่แกล้งเขาได้

“จิ๋วสกัดดาวรุ่งไม่ดีนะครับ” ตะวันตำหนิเพื่อนสาวแต่สีหน้าชอบใจกับการกระทำของเธอ เขาเองที่มานั่งพร้อมกันแต่ไม่เห็นจะมีใครมาขอแลกไลน์เลยสักคน

“ไม่ได้แดกหรอกมึงไอ้ดินวันนี้...กูด้วย” คำเห็นใจจากธีธัชที่ฟังดูเหมือนตอกย้ำตัวเองเสียมากกว่า จิวารีโน้มคออิทธิพลลงมาใกล้ มองหน้าหล่อของเพื่อนที่ห่างกันไม่ถึงศอก

“ไม่เอา...ไม่โกรธ” หยอกเย้าพร้อมกับตบไหล่เบา ๆ เป็นการปลอบใจพร้อมกับยกแก้วเครื่องดื่มให้

“เป็นผู้หญิงชอบถึงเนื้อถึงตัวผู้ชาย” จิวากรดุน้องด้วยสายตา

“อะไรพี่แจ็คไอ้ดินก็เพื่อนจิ๋ว” คนถูกดุที่ไม่ได้ใส่ใจเลยสักนิด

“อ้าว เมื่อกี้ยังบอกเป็นแฟนอยู่เลยนะครับ” ตะวันท้วงขึ้น

“เมื่อกี๊เขาเรียกการแสดง”

“มารคอหอยชัด ๆ” ธีธัชเสริมให้

จิวารียักไหล่

ภาพหญิงสาวที่กอดคอเพื่อนชายและหัวเราะกันอยู่ตรงหน้า ทำให้มอสเดินเข้ามาร่วมวงสนทนาที่โต๊ะทันที  สายตาที่มองอิทธิพลแบบตั้งคำถามในใจ ไอ้นี่เป็นใคร จิวารีปล่อยมือออกโดยอัตโนมัติ

“แจ็ค...จิ๋ว หลังปิดร้านพวกเราจะไปกินข้าวต้มปากทางไปด้วยกันไหม?” สายตาจับอยู่ใบหน้าสวยและลุ้นคำตอบ

“ไม่ดีกว่าค่ะพี่มอสจิ๋วจะกลับไปพักผ่อน ขอบคุณนะคะ”

ปฏิเสธอย่างสุภาพ

ร้องเพลงร่วมกันมาทั้งสัปดาห์เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวกระมังที่ไม่สนใจเขาเลยสักนิดถ้ายกเรื่องงานออก เขาทั้งหล่อ ทั้งรวย แถมเป็นศิลปินที่สาว ๆ ต่างหมายปองอยากเป็นคู่ควงเขาทั้งนั้น ยกเว้นเธอคนนี้ ทำให้ต่อมอยากเอาชนะมันเปิดตัวขึ้นโดยอัตโนมัติ

“พี่แจ็คหิวก็ไปเถอะจิ๋วกลับกับเพื่อน ๆ ก็ได้” หันไปพูดกับพี่ชาย

อิทธิพลปรายตามองผู้มาใหม่ ที่มองจิวารีและมองเลยมาที่เขา สายตาของสองหนุ่มที่สบกันเข้าพอดีต่างฝ่ายต่างไม่ยอมหลบตากัน

“กูไม่ไปดีกว่าง่วงแล้วอีกเดี๋ยวก็คงกลับละ พวกมึงไปกันเถอะ”

คำปฏิเสธจากจิวากรเรียกมอสให้ละสายตาไป

อิทธิพลมองหน้าเพื่อนสาวที่พูดคุยกับเอวาและหัวเราะอย่างอารมณ์ดีแบบไม่ใส่ใจสิ่งอื่น เนื้อหอมไม่เบานะยัยตัวแสบ เทวฤทธิ์เอย รุ่นพี่ที่ชมรมเอย ไหนจะเพื่อนในห้องที่เคยคุยกันว่าชอบเธอผ่านหูให้ได้ยินอยู่บ่อยครั้ง และยังจะมีพี่มอสจอมแอ็กเพิ่มเข้ามาอีก นี่เธอลงนะหน้าทองไว้หรือยังไง

แสงแดดแก่ ๆ ในตอนบ่ายแต่มีลมเย็น ๆ พัดกระทบมาเป็นระยะ ไม่ได้ส่งผ่านความร้อนลงมาให้คนที่นั่งใต้ต้นไม้ใหญ่ได้เลย นอกจากจิวารีที่หน้ามุ่ยออกอาการหงุดหงิดอยู่คนเดียว

“อะไรวะ...”

เธอกระแทกก้นลงนั่งที่ม้าหินอ่อนอย่างเหนื่อยใจพร้อมเสียงโอดครวญอย่างผิดหวัง เมื่อเห็นผลสอบเก็บคะแนนปลายเทอม

นักศึกษาที่คะแนนฉิวเฉียดคาบเส้นแดง จะต้องเลือกทำกิจกรรมตามหัวข้อที่อาจารย์กำหนดเพื่อเพิ่มคะแนนสอบให้เลยเส้น ซึ่งเธอเองก็พอจะรู้และไม่ค่อยมั่นใจตัวเองสักเท่าไรในผลสอบวิชานี้เพราะไม่ค่อยสันทัดอยู่แล้ว บวกกับที่ต้องไปร้องเพลงหลังเลิกเรียนกว่าจะกลับถึงบ้านก็ดึกดื่น ให้ทบทวนบทเรียนก็ไม่ไหว บางวันไปเรียนก็ง่วงนอนแทบไม่รู้เรื่อง และสุดท้ายผลสอบก็ออกมารูปแบบนี้จนได้

“แล้วแกเลือกทำกิจกรรมอะไร?” คำถามจากเอวา

“บำเพ็ญประโยชน์กับสังคม” ตอบแบบเซ็ง ๆ และมีแผนในหัวไว้แล้ว

จิวารียื่นแก้วกาแฟให้อิทธิพลพร้อมกับนั่งลงข้าง ๆ รอยยิ้มสดใสกระจายอยู่เต็มใบหน้า

“ซื้อมาฝาก”

“ขอบคุณ” รับแก้วกาแฟจากมือเธอ ขมวดคิ้วเอียงหน้ามองเพื่อนสาวพร้อมกับคำถามที่เกิดขึ้นในหัว

“ชิมดูร้านนี้อร่อยมาก” ดึงหลอดมาแกะพลาสติกออกและเสียบลงไปในแก้วกาแฟให้เขา ชายหนุ่มดูดกาแฟจากแก้วตามที่เธอคะยั้นคะยอ

“อร่อยไหมล่ะ?”

“อือ” พยักหน้า แต่หัวคิ้วยังผูกปมเล็ก ๆ อยู่ แปลกใจกับท่าทีของเธอ

“มีอะไรหรือเปล่า?”

“เปล่า” เสียงสูง

“ไม่มีงั้นเราไปนะ นัดกับเพื่อนไว้จะไปเตะบอล” ลุกจากม้านั่งขึ้นยืนเต็มความสูง

“เดี๋ยวก่อนสิ” คว้าแขนแข็งแรงไว้ทันควันเงยหน้ามองคนตัวสูงและดึงให้เขานั่งลง แกล้งทำหน้าม่อย อิทธิพลอมยิ้มก่อนจะปั้นหน้าเข้ม ๆ และนั่งลงข้าง ๆ เธอ

“เก็บขยะในสวนสาธารณะ?” ทวนคำพูดของหญิงสาว

“ใช่ ต้องถ่ายรูปเขียนรายงานส่งอาจารย์ด้วย”

“แต่ว่า...ไม่มีคนถ่ายให้ตอนทำอ่ะ เอวาไม่ว่าง พี่แจ็คก็ไม่ว่าง ไอ้ธีไม่ต้องพูดถึง ส่วนตะวันจะไปเที่ยวต่างจังหวัด” ทำตาปริบ ๆ เรียกความสงสาร

“วันไหน?”