LOGINShare
บทที่ 453
Latest chapter
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 638
หากบอกเสียตั้งแต่เนิ่น ๆ เฝิงอวี้จางย่อมต้องห้ามเรื่องนี้แน่นอน!เช่นนั้น เฝิงจวิ้นก็คงไม่ต้องตาย!ฮูหยินเฝิงนั่งตัวแข็งอยู่บนเตียง ชั่วขณะหนึ่งก็ยังไม่อาจกลืนรับเรื่องราวทั้งหมดที่เฝิงอวี้จางกล่าวได้ลง ดวงตาเบิกกว้างเต็มไปด้วยความตกตะลึงเฝิงอวี้จางตบโต๊ะเสียงดัง “ข้าไม่ได้โกรธที่ไฉ่เวยมีเล่ห์เหลี่ยม สำหรับนางและตระกูลเฝิงแล้ว การมีเล่ห์เหลี่ยมไม่ใช่เรื่องเลวร้าย แต่ข้าโกรธก็แต่ ที่นางเอาเล่ห์เหลี่ยมทั้งหมดไปใช้ในเรื่องไร้สาระเช่นนั้น!”เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ เฝิงอวี้จางก็ยิ่งเดือดดาลให้ค่อยเป็นค่อยไปอะไรกัน หากเชื่อฟังพวกเขาแต่แรก ป่านนี้ยังจะมีเรื่องของชีหยวนอยู่หรือ?เพราะที่ผ่านมา พวกเขาต่างปล่อยตามใจนางมากเกินไป จนเลี้ยงให้นางกลายเป็นคนหยิ่งทะนงในใจฮูหยินเฝิงปวดศีรษะจนแทบแตก ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เฝิงไฉ่เวยเป็นเด็กที่ได้รับความรักและทะนุถนอมที่สุดในบ้าน ฟังจากคำพูดของเฝิงอวี้จางกล่าวนี้ จากนี้ไปจะไม่สนใจนางอีกแล้ว?นางอ้าปาก กล่าวว่า “แล้ว ทางฝั่งพระนัดดารัชทายาท…...”“ยังจะหวังอะไรกับพระนัดดารัชทายาทอีก?” เฝิงอวี้จางหัวเราะอย่างขื่นขม มิอาจอดกลั้นความเจ็บปวดในใจ “เขาไม่มี
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 637
ตอนที่ตระกูลเฝิงเพิ่งกลับเข้าเมืองหลวง ก็ยังคงเป็นที่จับตามองและได้รับความนิยมไม่น้อย แต่ไม่นานหลังจากกลับมา ก็เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นติด ๆ กันหลายเรื่อง หลังจากนั้นก็ถูกสั่งห้ามมิให้ออกจากจวน ชาวเมืองหลวงเริ่มรู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติตระกูลเฝิงกลับเมืองหลวงมาได้สักพักแล้ว ตลอดช่วงเวลานี้ นอกจากในงานเลี้ยงชมดอกโบตั๋นที่เฝิงไฉ่เวยสามารถจำแนกดอกโบตั๋นได้กว่าร้อยสายพันธุ์ และมีฝีมือเขียนพู่กันที่งดงามไร้ที่ติ ก็แทบจำไม่ได้ว่าตระกูลเฝิงมีเรื่องอะไรให้ผู้คนจำได้อีกเลยอย่างน้อยเมื่อทุกคนเริ่มคิดทบทวน ก็ค่อย ๆ ตระหนักได้ว่า หากเบื้องบนมีใจจะให้ตระกูลเฝิงกลับมาเป็นที่ใช้งานอย่างจริงจัง คนที่โด่งดังไม่ควรจะมีแค่เด็กสาวคนหนึ่งที่ยังไม่ได้ออกเรือนเท่านั้นประตูเรือนของตระกูลเฝิงที่ก่อนหน้านี้ถูกเหยียบย่ำแทบพังกลับพลันเงียบเหงาลงในทันทีฮูหยินเฝิงร้อนใจจนปากพองไปหมดนับตั้งแต่เฝิงจวิ้นเสียชีวิต นางก็ล้มป่วยในช่วงที่เฝิงไฉ่เวยนั่งเฝ้าอยู่ข้าง ๆ นาง ในที่สุดฮูหยินเฝิงก็หาโอกาสได้ จับมือเฝิงไฉ่เวยไว้แน่นเสียจนเล็บแทบจะจิกเข้าไปในเนื้อ จ้องนางเขม็งพลันถามว่า “ท่านปู่เจ้าบอกว่าก่อนที่พี่เจ้าจะลงมือ เ
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 636
ซ่งเหลียงตี้เหลือบตามองเขาอย่างตื่นตระหนก “อย่าพูดส่งเดช!”จวิ้นอ๋องหนานอานไม่พอใจยิ่งนักที่มารดาระมัดระวังจนเกินเหตุ เขาแค่นหัวเราะเบา ๆ พลางพูดว่า “ทว่าเขายึดหลักคุณธรรมก็ดีนัก หากเขาไม่ทำตัวสูงส่งเสแสร้งเช่นนั้น ข้าจะมีโอกาสได้ออกหน้าได้อย่างไร?”ซ่งเหลียงตี้กดเสียงลงต่ำ ถามว่า “เจ้าคิดจะทำอะไร? อย่าทำอะไรบุ่มบ่าม!”นางอดไม่ได้ที่จะเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนลง “ข้ารู้ว่าเจ้ารู้สึกอัดอั้น แต่ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลา เซียวอวิ๋นถิงได้รับความโปรดปรานจากฝ่าบาทไปแล้ว......”นางหยุดไปชั่วครู่ ก่อนกัดฟันกล่าวว่า “อดทนอีกนิดเถอะ รอจนถึงวันที่เสด็จพ่อของเจ้าขึ้นกุมอำนาจแล้ว เจ้าก็จะได้ผงาดขึ้นได้เต็มที่ แล้วเหตุใดจึงต้องเสี่ยงในตอนนี้เล่า?”เวลานี้ ฮ่องเต้หย่งชางยังทรงพระพลานามัยแข็งแรงและมีอำนาจเต็มมือ อีกทั้งตลอดหลายปีที่ผ่านมา ก็ทรงกดข่มองค์รัชทายาทไว้แน่นหนาในยามเช่นนี้ มีเหตุอันใดจำเป็นต้องก้าวออกไปเผชิญหน้ากับเซียวอวิ๋นถิงให้เปลืองตัวเล่า?แค่รอให้นานพอ ย่อมได้ทุกอย่างแน่นอนแต่ทว่าเซียวจิ่งเจากลับมิได้คิดเช่นนั้นต่างก็เป็นพระราชนัดดาของฮ่องเต้เหมือนกัน เหตุใดเมื่อเอ่ยถึงวังบูรพา ผู้คนจ
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 635
สุดท้ายเรื่องนี้ก็ถูกกำหนดให้เป็นอุบัติเหตุบรรดาฮูหยินเหล่าขุนนางต่างก็ลอบถอนหายใจโล่งอกกันไม่มากก็น้อย เพียงแต่ว่าก็มีคนตาย งานเลี้ยงนี้ย่อมไม่อาจดำเนินต่อไปได้อีกองค์หญิงใหญ่ออกมากล่าวขอโทษด้วยพระองค์เอง ค่อยได้ส่งแขกเหรื่อทั้งหมดกลับไปเสียทีรถม้าของเฝิงไฉ่เวยกุกกักเคลื่อนตัวออกจากจวนองค์หญิงใหญ่ นางอดไม่ไหวจึงยกม่านรถม้าขึ้น บังเอิญเห็นเซียวอวิ๋นถิงกำลังยืนอยู่ข้างหน้าสิงโตหินของจวนองค์หญิงใหญ่ ในยามนั้นเขายิ้มอยู่ และไม่รู้ว่ากำลังเอ่ยสิ่งใดกับคนในรถม้าคนในรถม้านั้นไม่แม้แต่จะยกม่านขึ้น ไม่รู้ว่าเอื้อนเอ่ยอะไร รอยยิ้มบนใบหน้าเซียวอวิ๋นถิงยิ่งลึกซึ้งยิ่งขึ้นสีหน้าของนางพลันมืดหม่นชีวิตช่างน่าแปลกนัก ในอดีตสิ่งตนเคยรู้สึกงดงามเจิดจ้า ไม่มีใครเทียบได้ ถึงขั้นทำให้ตนยอมสละทุกอย่างเพื่อให้ได้มา เมื่อเวลาผ่านไป หรือแค่เปลี่ยนมุมมองเสียหน่อย กลับพบว่าของพวกมันนั้นไร้ซึ่งแสงสว่างอย่างสิ้นเชิงสำหรับนางแล้ว เซียวอวิ๋นถิงในตอนนี้ ก็คือสิ่งของเช่นนั้นเมื่อก่อน นางเคยคิดว่าเขาเป็นสมบัติล้ำค่า เป็นประกายพราวพรายตลอดเวลาทว่ายามนี้ เมื่อนางมองเขาอีกครั้ง กลับรู้สึกเพียงว่าใบหน้าข
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 634
แต่เฝิงอวี้จางกลับไม่คิดจะปิดบังแม้แต่น้อย เขาเอ่ยขึ้นอย่างตรงไปตรงมาว่า “จะให้อะไรเป็นคำอธิบายอะไร? เขากับเว่ยช่างอิ้งร่วมกันติดสินบนบ่าวในจวนองค์หญิงใหญ่ ลักลอบเข้าไปในเรือนในของผู้อื่นเอง ตายไปก็สมควรอยู่แล้ว!”ฮูหยินเฝิงเบิกตาโพลงด้วยความไม่อยากเชื่อ นางถึงกับคิดว่าตนเองหูฝาดไปแล้ว รีบกระชากแขนเสื้อเขาถามด้วยความไม่อยากเชื่อ “เจ้าว่าอะไรนะ?!”เฝิงอวี้จางไม่อยากเสียเวลาพูดจาไร้ประโยชน์อีกเขารู้สึกหงุดหงิดเต็มทีดังนั้น เขาจึงสะบัดมือฮูหยินเฝิงออกอย่างแรง เอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ท่านยังมองไม่เห็นความจริงอีกหรือ? ความจริงก็คือ เราเพิ่งกลับจากยูนนาน แม้แต่รากยังไม่ทันปักมั่น อย่าได้คิดว่าพึ่งพาฮองเฮาแล้วจะสามารถทำอะไรได้! เจ้าคิดว่าฮองเฮาจะยอมแตกหักกับองค์หญิงใหญ่เพียงเพราะเฝิงจวิ้นหรือ?!”ริมฝีปากฮูหยินเฝิงสั่นระริก ในใจมีถ้อยคำมากมายอยากจะพรั่งพรูออกมา ทว่าเมื่อล่วงมาถึงยามนี้ กลับไม่สามารถเอื้อนเอ่ยได้แม้แต่คำเดียวเฝิงอวี้จางพลันหันศีรษะไปมองเฝิงไฉ่เวย “ท่านอ๋องกล่าวว่าพี่ชายของเจ้า บอกกับเจ้าล่วงหน้าแล้วว่าเขาจะทำสิ่งใด จริงหรือไม่?”ไม่คิดเลยว่าอยู่ดี ๆ เขาจะวกมาถามตนเอง
ยอดหญิงในเงามาร บทที่ 633
พอชีหยวนได้ยินเสียงผิดปกติ ก็รีบเปิดประตูออกไปดู สิ่งที่เห็นคือภาพลิ่วจินที่เลือดกำเดาไหลพรากเต็มหน้าปาเป่าที่ยืนอยู่ข้าง ๆ หัวเราะแห้ง ๆ มือหนึ่งก็ลูบก้อนปูดบนหัวที่ลิ่วจินเป็นคนฝากไว้ให้ พลางรีบเอ่ยปากอธิบายว่า “ข้าเผลอชนคางเขาเข้า พอจะลุกขึ้นมาเพื่อขอโทษ ก็เผลอไปโขกเข้าที่จมูกเขาอีกที…...”บาปกรรมแท้!เขาตบหน้าตนเองแรง ๆ ในใจไปสองที ช่างอดกลั้นไม่เป็นเสียจริง หากทนได้นิดเดียวล่ะก็ อาจได้ฟังคำพูดหวานหยดย้อยกว่านี้ก็ได้!เฮ้อ ละครดี ๆ ต้องมาสิ้นสุดลงเพียงเท่านี้เขาร้อนใจจนเกาหูเกาหัวอยู่ไม่สุขชีหยวนปรายตามองเขาอย่างเย็นชา แล้วเหลือบมองลิ่วจินที่สีหน้าเรียบเฉย กำลังใช้ผ้าเช็ดเลือดกำเดาอยู่ ยิ้มออกมาเบา ๆ อย่างมีความหมายบางอย่างไม่รู้เพราะเหตุใด ปาเป่ากลับถูกรอยยิ้มนี้ของคุณหนูใหญ่ตระกูลรู้สึกหนาวสะท้านไปทั้งตัวเขารีบตามชีหยวนอธิบายพัลวันอย่างอดไม่ได้ “คุณหนูใหญ่ขอรับ ข้าน้อยไม่ได้แอบฟังจริง ๆ นะขอรับคุณหนูใหญ่……”ลิ่วจินที่ตามอยู่ข้างหลัง พลันกลอกตาอย่างสุดกลั้นทำไมเขาถึงได้มีเพื่อนคู่หูที่โง่เง่าได้ถึงเพียงนี้!แต่ไม่นานนัก ปาเป่าก็เหมือนไม่รู้จักกลัว ยังไล่ตามชีหยวนถ
You may also like
พระชายาสุดหวงของท่านอ๋องคลั่งรัก
ชาไทยเย็น37.1K viewsท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป
ป่าดอกท้อ26.3K viewsหวนคืนอีกครา ไม่ขอเป็นพระชายาที่โง่เขลา Ver.02
ชาไทยเย็น12.9K viewsย้อนชะตากลับมาทวงแค้น
เสี่ยวชิงเทียน11.0K viewsบัลลังก์รัก บัลลังก์แค้น
malinee221 viewsข้ามภพมามีครอบครัวที่อบอุ่น
ปลายฝนต้นหนาว3.9K viewsพระรองตัวร้ายย่อมคู่กับตัวประกอบอย่างข้า
วอลจู1.8K viewsข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า
ป่าดอกท้อ1.4K views
