LOGINShare
บทที่ 2074
Related chapters
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2075
เซียวหลินเทียนเฝ้าดูอยู่บนหลังคา แต่ในห้องมิได้มีเสียงใดทั้งนั้น เมื่อมิได้ยินเสียงในห้องจึงทำให้เขารู้สึกกังวลใจขึ้นมาหลิงอวี๋คงมิถูกเย่ซงเฉิงทำร้ายใช่หรือไม่?เขายกกระเบื้องขึ้น เพราะอยากจะมองลงไป แต่ด้านล่างนั้นเป็นสีขาวทั้งหมด มองมิเห็นสิ่งใดทั้งนั้นในขณะที่เซียวหลินเทียนกำลังคิดว่าจะพุ่งลงไปโดยมิสนใจอะไรทั้งนั้น เขาก็ได้ยินเสียงเย่ซงเฉิงเปิดประตูออกมาเซียวหลินเทียนมองไปทันที แล้วก็เห็นว่าแสงสีขาวนั้นสลายไปแล้ว และหลิงอวี๋ก็ยืนอยู่ภายในห้องนางมิได้เป็นอะไร!เซียวหลินเทียนถอนหายใจโล่งอก เพียงแต่ยังมิทันที่เขาจะดันตัวออก ก็ได้ยินเสียงเย็นชาของหลิงอวี๋เสียก่อน “ลงมา!”เอ่อ ถูกจับได้เสียแล้ว!เซียวหลินเทียนครุ่นคิดแล้วก็กระโดดลงมาจากหลังคาเมื่อหลิงอวี๋เห็นคนที่ซ่อนตัวอยู่บนหลังคาอย่างชัดเจนว่าเป็นเซียวหลินเทียน นางก็ตะลึงไปเล็กน้อยเซียวหลินเทียนมิรอให้หลิงอวี๋เอ่ยปาก เขาก็เอ่ยออกมาก่อนด้วยเสียงทุ้ม “ข้ามิได้มีเจตนาร้ายต่อเจ้านะ! แม้ว่าที่ตัวเจ้าจะมีหยกหล้าสุขาวดี ข้าก็จะไม่มีทางทำอะไรเจ้าแน่!”“อาอวี๋ ข้ายอมตายเสียดีกว่าที่จะทำร้ายเจ้า!”“ข้ารู้ว่าเจ้าสูญเสียความทรงจำ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2076
“น้องหญิง!”หลิงอวี๋แทบจะหลุดปากเรียกออกมาแต่จากนั้นนางก็รู้สึกระแวงขึ้นมา ตัวตนของนางมิได้เปิดเผยกับภายนอก แล้วน้องสาวตามหานางเจอได้อย่างไรกัน?ยิ่งไปกว่านั้นนางก็ทำการแปลงโฉมแล้วด้วย มิได้เป็นแบบก่อนหน้านี้ แล้วเหตุใดเสี่ยวอวี้มาถึงได้ก็เรียกตนว่าพี่หญิงเลยเล่า?หรือว่าจ้าวหรุ่ยหรุ่ยยังคงมิยอมแพ้ และเมื่อแผนแรกล้มเหลวก็มีแผนใหม่ขึ้นมาอีก และคิดจะใช้เสี่ยวอวี้มาพิสูจน์ตัวตนของตน?มิแน่ว่าเวลานี้พวกของจ้าวหรุ่ยหรุ่ยอาจจะซ่อนตัวอยู่ในความมืดและสังเกตปฏิกิริยาของนางอยู่ก็เป็นได้ขอเพียงตนยอมรับ มิเพียงแต่ตนจะตกอยู่ในอันตราย แต่เสี่ยวอวี้ก็จะตกอยู่ในอันตรายด้วยเช่นกัน!“เสี่ยวอวี้ พี่หญิงอะไร? แม่นาง เจ้าจำคนผิดหรือไม่? ข้ามิรู้จักเจ้า!”หลิงอวี๋เอ่ยออกมาอย่างแน่วแน่หานเหมยตะลึงไป นางคิดว่าหากตนเปิดเผยใบหน้าที่แท้จริงแล้ว หลิงอวี๋จะจำตนได้ ไหนเลยจะคิดว่าหลิงอวี๋จะปฏิเสธเสียแล้ว“ข้าเข้าไปคุยได้หรือไม่?”หานเหมยกังวลว่าข้างนอกจะมีสายของจ้าวหรุ่ยหรุ่ยและตระกูลเฉียวอยู่ หากอยู่ข้างนอกนาน ๆ จะทำให้คนสงสัย นางจึงกระซิบ “พวกเราเข้าไปคุยกันให้ละเอียดเถิด!”หลิงอวี๋มีหรือจะหลงกล วัน
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2077
นายน้อย? ท่านอดีตเสนาบดี? แม่นมลี่?หลิงอวี๋มองหานเหมยอย่างงุนงง ชื่อเหล่านี้ฟังดูคุ้นหู ราวกับว่าอยู่อีกโลกหนึ่ง...“นายน้อยคือผู้ใด?”หลิงอวี๋อดมิได้ที่จะเอ่ยถามออกไป“เยวี่ยเยวี่ย พระโอรสของท่านเพคะ!”หานเหมยเอ่ยออกไปอย่างกระตือรือร้นว่า หลิงเยวี่ยฉลาดและรู้ความอย่างไรบ้าง...แต่นางเพิ่งจะพูดไปได้มิกี่ประโยค ก็ถูกหลิงอวี๋ขัดขึ้นมาก่อน “ลูกชายของข้ายังมีชีวิตอยู่หรือ?”เป็นไปได้อย่างไร!จ้าวหรุ่ยหรุ่ยบอกว่าลูกชายของนางถูกเซียวหลินเทียนเตะจนซี่โครงสองซี่ และตายไปแล้ว“ยังมีชีวิตอยู่เพคะ!”หานเหมยนึกถึงคำพูดของเซียวหลินเทียนขึ้นมา จ้าวหรุ่ยหรุ่ยจะต้องพูดสิ่งมิดีกับหลิงอวี๋ไปมิน้อยเพื่อสร้างความขัดแย้งอย่างแน่นอน หรือจ้าวหรุ่ยหรุ่ยจะบอกฮองเฮาว่านายน้อยตายไปแล้ว?“ฮองเฮา เช่นนั้นท่านบอกบ่าวดีหรือไม่เพคะว่าจ้าวหรุ่ยหรุ่ยพูดอะไรกับท่านบ้าง บ่าวจะอธิบายให้ท่านฟังทีละเรื่องเพคะ!”หานเหมยมิรู้ว่าจะเริ่มต้นจากตรงไหน จึงจะอธิบายให้หลิงอวี๋ฟังได้ชัดเจน ดังนั้นนางจึงเอ่ยออกไปเช่นนี้“เริ่มจากลูกชายของข้าก่อน เซียวหลินเทียนได้เตะจนซี่โครงของเขาหักหรือไม่?”หลิงอวี๋กัดฟันและเอ่ยถามออก
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2078
หลิงอวี๋คิดไปเรื่อยเปื่อยจนผล็อยหลับไปเช้าวันรุ่งขึ้น ยังมิทันที่นางจะตื่น ก็ได้ยินเย่หรงเรียกอยู่ข้างนอกแล้ว “เสี่ยวชี! เสี่ยวชี!”“คุณชายเย่ คุณหนูของข้ายังมิตื่น ขอท่านอย่ารบกวนนางเลยเจ้าค่ะ ให้นางนอนต่ออีกสักหน่อยเถิด!”หานเหมยเปิดประตู แล้วให้เย่หรงเข้ามาหลิงอวี๋ตื่นขึ้นมาแล้วจึงรีบลุกขึ้น เมื่อหานเหมยได้ยินเสียงจึงนำน้ำมาให้นางหลิงอวี๋มองหานเหมยอย่างเงียบ ๆ มิว่าสตรีผู้นี้จะเป็นคนที่เซียวหลินเทียนส่งมาคอยจับตามองนางหรือไม่ ขอเพียงนางมิทำร้ายตน ตนก็จะมิทำให้นางลำบากหากนางอยากจะอยู่ก็ให้นางอยู่ไปเถิด!“บ่าวเปลี่ยนยาให้พี่สิงแล้ว เขาดูดีขึ้นมากทีเดียวเจ้าค่ะ!” หานเหมยเอ่ยขึ้นมาอย่างรู้กาลเทศะ“อืม ขอบคุณ!”หลิงอวี๋รีบล้างหน้าล้างตาแล้วเดินออกไป“เสี่ยวชี เจ้า… เจ้าคือหลิงอวี๋จริง ๆ หรือ?”เย่หรงเห็นหานเหมยเดินออกไปแล้ว เขาจึงจ้องหลิงอวี๋แล้วเอ่ยถามออกมา“หากใช่แล้วอย่างไร หากมิใช่แล้วอย่างไร?”หลิงอวี๋ยิ้มบาง ๆ แล้วเอ่ยออกมาเย่หรงตะลึงไปครู่หนึ่ง ก่อนที่จะเอ่ยออกมาด้วยเสียงแหบ “เจ้าคิดว่าข้าเหมือนกับจ้าวหรุ่ยหรุ่ยและคนอื่น ๆ ที่อยากจะพบเจ้าเพื่อหยกหล้าสุขาวดีของเจ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2079
หลิงอวี๋ได้ฟังแล้วก็ถอนหายใจโล่งอก แต่ก็ยังมิกล้าชะล่าใจ แม้เย่ซงเฉิงจะดูไม่มีความเป็นศัตรูกับตนแต่ก็ใช่ว่าคนอื่น ๆ ในตระกูลเย่จะไม่มีความคิดอะไรเกี่ยวกับตนเอง“เย่หรง พวกเราต้องรีบกันแล้ว เรื่องที่จ้าวหรุ่ยหรุ่ยและฮูหยินเฉียวสร้างปัญหาไว้เมื่อวานนี้ แม้ว่าจะมิสามารถพิสูจน์ตัวตนของข้าได้ แต่จะต้องทำให้คนอีกมากสงสัยในตัวตนของข้าอย่างแน่นอน!”“พวกเราต้องช่วยเจ้าช่วยเหลือท่านแม่ของเจ้าออกมาให้ได้โดยเร็วที่สุด แล้วไปจากเมืองหลวงแดนเทพเสีย!”เมื่อเย่หรงเห็นว่าในตอนนี้หลิงอวี๋ก็ยังคงคิดที่จะช่วยเหลือท่านแม่ของตน ความรู้สึกเคียดแค้นที่นางปกปิดตัวตนกับเขาก็หายไปแล้วรอบตัวหลิงอวี๋เต็มไปด้วยศัตรู ดังนั้นการที่นางระมัดระวังจึงมิได้ผิดเขาเอ่ยออกมาด้วยเสียงขรึม “หากคิดจะช่วยท่านแม่ของข้าก็จำเป็นต้องขอความช่วยเหลือจากแม่ทัพเฉิง เจ้ามีวิธีรักษาฮูหยินของเขาหรือไม่?”หลิงอวี๋ยิ้มแล้วเอ่ยออกมา “ปรมาจารย์เย่ช่วยปลดเข็มเงินออกให้ข้าแล้ว ข้าสามารถใช้หยกหล้าสุขาวดีได้แล้ว! เจ้าให้เวลาข้าหนึ่งวัน ข้าจะต้องตรวจได้แน่นอนว่าฮูหยินเฉิงถูกพิษชนิดใด!”“เย่หรง ข้าจะให้โสมเก้าคดแก่เจ้า เจ้านำไปขายเสีย พวก
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2080
สุดท้ายแล้วพวกของเถ้าแก่เหมียวก็ถูกไป่หลี่ไห่ไล่ออกไปเถ้าแก่เหมียวมีหรือจะทนได้ เขากลับบ้านไปคิดแล้วคิดอีก แล้วก็รู้สึกว่าไป่หลี่ไห่คิดว่าตระกูลของตนไม่มีคุณค่าที่จะใช้ประโยชน์แล้ว จึงคิดจะกำจัดตระกูลเหมียวให้สิ้นซากครั้งนี้ตระกูลของตนช่วยไป่หลี่ไห่จัดการกับสิงอวี๋ จนกระทั่งทำให้หลงเพ่ยเพ่ยขุ่นเคืองไปแล้วไป่หลี่ไห่คิดว่าใช้งานเสร็จแล้วจะถีบหัวส่ง เช่นนั้นครอบครัวของตนจะยังมีหนทางรอดชีวิตหรือ?เถ้าแก่เหมียวตัดสินใจแล้วให้ฮูหยินเหมียวเก็บของมีค่าตลอดทั้งคืน และถือโอกาสก่อนรุ่งสางเช่าเรือลำหนึ่งส่งภรรยากับลูกและครอบครัวทั้งหมดขึ้นเรือไปสุดท้ายเถ้าแก่เหมียวก็พาพ่อบ้านและเหล่าคนรับใช้ที่ไว้ใจได้ให้ทำการคัดลอกสำเนาเรื่องที่มิอาจให้ใครรับรู้ทั้งหมดที่ไป่หลี่ไห่ให้ตนและเหมียวหยางทำมาตลอดหลายปี รวมถึงเรื่องที่ว่าไป่หลี่ไห่ขอทรัพย์สินครึ่งหนึ่งของตระกูลตนไว้หลายชุด จากนั้นก็นำไปติดประกาศตามถนนใหญ่และตรอกซอกซอยก่อนรุ่งสางเถ้าแก่เหมียวถือโอกาสในยามกลางคืนออกจากบ้านแล้วหนีไป แต่การกระทำเช่นนี้ของเขา กลับทำให้เกิดความวุ่นวายขึ้นในเมืองหลวงแดนเทพมิน้อยเลยทีเดียวในยามรุ่งสาง ตามท้องถนนและ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2081
ตอนแรกชายาเจ้าแห่งทะเลและเจ้าแห่งทะเลออกตามล่าหลานฮุ่ยจวนโดยมิเสียดายสิ่งใดทั้งนั้น เพราะต้องการจะกดเรื่องนี้เอาไว้เพื่อทำให้แผ่นดินของตระกูลหลงมั่นคงเวลานี้ก็มิยกเว้นเช่นกัน!ชายาเจ้าแห่งทะเลกำลังครุ่นคิดอยู่ และรีบคิดหามาตรการรับมืออย่างรวดเร็วจนกระทั่งถึงตอนนี้ มหาเทพหลงยังมิรู้ว่ามหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์สามชิ้นของหลงอี้กระจัดกระจายอยู่ข้างนอก หากเขารู้เข้า นางและเจ้าแห่งทะเลจะเป็นคนแรกที่ถูกมหาเทพหลงลงโทษเรื่องนี้จำเป็นต้องแก้ไขโดยด่วน!“เจ้าบอกว่าตอนนี้สิงอวี๋เป็นศิษย์ของเย่ซื่อฝานหรือ?”ก่อนหน้านี้ชายาเจ้าแห่งทะเลมิสนใจเรื่องพวกนี้ แล้วนางก็มิเข้าใจสิ่งเหล่านี้ด้วย“ขอรับ!”ไป่หลี่ไห่เอ่ยออกมาเก้อเขิน “ก่อนหน้านี้ข้าคิดว่านางเป็นเพียงเด็กสาวชนบทธรรมดา และมิได้ใส่ใจ ดังนั้นข้าน้อยจึงละเลยไปขอรับ!”ชายาเจ้าแห่งทะเลจ้องมองไป่หลี่ไห่อย่างดุร้ายเรื่องที่เย่ซงเฉิงกลับมาแล้วชายาเจ้าแห่งทะเลก็รู้แล้วเช่นกัน หากคิดที่จะพาหลิงอวี๋ไปจากมือของเย่ซงเฉิงก็แทบจะเป็นเรื่องที่เป็นไปมิได้เลย!ท่านผู้เฒ่าตระกูลเย่ผู้นั้นก็เป็นคนดื้อรั้นคนหนึ่งเช่นกัน เมื่อก่อนเจ้าแห่งทะเลพยายามที่จะดึงเข
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2082
“ท่านพ่อ เหตุใดท่านมิบอกเสด็จปู่เรื่องที่มหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์ของเสด็จทวดอี้หลุดออกไปภายนอกเล่าเพคะ?”หลงเพ่ยเพ่ยเอ่ยออกมาด้วยเสียงเรียบนิ่ง “เมื่อก่อนเป็นเพียงตำนานมิได้ถือว่าเป็นจริง ทว่ายามนี้เนื่องด้วยมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์ทั้งสามชิ้นนี้หลุดออกไปทำให้ข่าวลือกระจายทั่วยุทธภพแล้ว ถึงอยากจะปกปิดก็ปิดมิอยู่หรอกเพคะ!”“แม้ว่าท่านลุงเจ้าแห่งทะเลจะต้องการปกปิดทุกอย่างไว้ เขาก็ปิดมิได้เช่นกัน มิช้าก็เร็วเสด็จปู่ก็จะรู้เรื่อง!”เจ้าแห่งทิศใต้ยิ้มเยาะ “ข่าวลือคืออะไรเล่า? คือเรื่องที่มิได้รับการยืนยันมิใช่หรือ!”“เจ้าบอกว่ามหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์สามชิ้นหลุดออกไป เช่นนั้นเจ้าเคยเห็นมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์สามชิ้นนี้หรือไม่?”“เมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว มีข่าวลือว่าหยกหล้าสุขาวดีหลุดออกไป แต่ผ่านมาสิบกว่าปีแล้ว เจ้าเคยเห็นหยกหล้าสุขาวดีหรือไม่?”“เพ่ยเพ่ย ข่าวลือเหล่านี้เจ้าคิดว่าเสด็จปู่ของเจ้าจะมิรู้หรือ? แต่เนื่องจากไม่มีหลักฐาน ดังนั้นท่านลุงเจ้าแห่งทะเลของเจ้าจึงสามารถปกปิดความจริงหลอกลวงเสด็จปู่ของเจ้าได้!”“หากพวกเราใช้เรื่องที่มิได้รับการยืนยันไปกล่าวหาท่านลุงเจ้าแห่งทะเลของเจ้า เสด็จปู่ของเจ้
Latest chapter
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2218
“หึหึ!”ชายาเจ้าแห่งทะเลหัวเราะออกมา “หลิงอวี๋ เจ้าคิดว่าข้าโง่รึ? หยกหล้าสุขาวดีหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับเจ้าแล้ว ค้นตัวเจ้าจะหาเจอได้อย่างไร?”“หลิงอวี๋ หยกหล้าสุขาวดีมิใช่ของของเจ้าตั้งแต่แรก มารดาเจ้าเป็นนางโจร ขโมยมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์ของจวนเจ้าแห่งทะเลไป การให้เจ้าคืนมาก็แค่เป็นการคืนของสู่เจ้าของเดิม!”“ข้าสืบรู้มาหมดแล้ว เจ้าและเซียวหลินเทียนสามีของเจ้าต่างก็อยู่ในเมืองหลวงแดนเทพ เจ้ายังมีบุตรชายอีกคนที่ฉินตะวันตก!”“หลิงอวี๋ ที่เจ้าปฏิเสธมิยอมรับฐานะของตนเองมาตลอด คงเป็นเพราะล่วงรู้ถึงวิธีที่จะนำหยกหล้าสุขาวดีออกมาแล้วสินะ”“เจ้าคิดว่าอย่างไรก็ต้องตายอยู่ดี ดังนั้นเจ้าจึงคิดว่า ขอเพียงมิยอมรับก็เป็นไปมิได้ที่พวกเราจะมัดตัวเจ้าไปสลายเลือดละลายกระดูกที่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์เพื่อนำหยกหล้าสุขาวดีออกมา!”ชายาเจ้าแห่งทะเลพูดถึงตรงนี้ก็แค่นเสียงหัวเราะ “เจ้าเชื่อหรือไม่ ข้ามิจำเป็นต้องพิสูจน์ยืนยัน ก็สามารถมัดตัวเจ้าไปภูเขาศักดิ์สิทธิ์ได้แล้ว!”“ที่ข้าให้คนนำตัวเจ้ามาที่จวนเจ้าแห่งทะเล ก็เพื่อจะให้โอกาสเจ้า!”หลิงอวี๋หรือจะยอมรับฐานะของตนเพียงเพราะชายาเจ้าแห่งทะเลพูดเช่นนี้ได้อย่าง
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2217
“เข้าไป อย่าให้พ่อบ้านผู้นี้ต้องพูดเป็นครั้งที่สอง!”รอยยิ้มบนใบหน้าของพ่อบ้านเว่ยหายไปสิ้น กล่าวอย่างมิอดทน “เมื่อให้โอกาสดี ๆ มิชอบ ก็ต้องเจอดีเสียบ้าง!”เถาจื่อกำแขนหลิงอวี๋ไว้แน่น และถามผ่านสายตา“ตอนนี้ควรทำอย่างไรดีเจ้าคะ?”หลิงอวี๋ก็คาดมิถึงว่าจวนเจ้าแห่งทะเลจะเปลี่ยนท่าทีเร็วถึงเพียงนี้ ก่อนหน้านี้นางยังคิดว่า เมื่อเข้ามาในจวนเจ้าแห่งทะเลแล้วจะสามารถยื้อเวลาสักพักได้ชายาเจ้าแห่งทะเลมิปรากฏตัว แต่กลับให้พ่อบ้านเว่ยพาตนมาที่นี่เช่นนี้เลย?นี่หมายความว่าอย่างไรกัน?คิดจะขังนางไว้ หรือว่ามีแผนอื่นกระไร?หลิงอวี๋มองไปยังท่าทีมีเจตนาร้ายของพวกพลธนูและชายร่างใหญ่หลายคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เหล่านั้น นางและเถาจื่อไม่มีทางหนีรอดจากเงื้อมมือของพวกเขาไปได้เลย“เข้าไปก่อนเถอะ!”หลิงอวี๋นำหน้าเดินเข้าไป เถาจื่อตามติดอยู่ข้างหลังหลิงอวี๋เพิ่งจะก้าวเท้าเข้าประตูเรือน เมื่อเห็นสภาพข้างในก็รู้สึกว่ามิดีแน่ เพิ่งจะคิดถอยหลังเถาจื่อกลับถูกคนผลักจากด้านหลังอย่างแรง ชนเข้ากับร่างหลิงอวี๋จนดันหลิงอวี๋เข้าไปข้างในทั้งสองคนล้มลงไปกองรวมกัน ยังมิทันได้ลุกขึ้นยืนก็ได้ยินเสียงดังโครมสนั่นกล
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2216
หลงเพ่ยเพ่ยห้อยอยู่บนชะง่อนผานั้น นางเองก็ทนต่อไปมิไหวแล้ว ภายใต้การเกลี้ยกล่อมของทุกคน นางจึงปีนป่ายเชือกขึ้นไปนางนึกถึงจุดประสงค์ที่ตนมาที่นี่ หากเย่หรงตายไปแล้วจริง ๆ เขาย่อมหวังให้นางช่วยหลิงอวี๋ออกมาได้อย่างแน่นอนนางมิอาจทำให้เย่หรงตายตามิหลับได้!เมื่อหลงเพ่ยเพ่ยปีนขึ้นมาได้ก็มิสนใจตรวจสอบบาดแผลของตน นางคุกเข่าลงต่อหน้าฮองเฮาทันทีนางกล่าวเสียงเครือ “เสด็จย่า เรื่องที่ทรงรับปากหม่อมฉันเมื่อครู่ สามารถประทานพระราชโองการให้หม่อมฉันตอนนี้ได้หรือไม่เพคะ?”“เมื่อครู่เย่หรงช่วยชีวิตหม่อมฉันและหยวนซานไว้ เพียงเห็นแก่บุญคุณทั้งสองครั้งนี้ เสด็จย่าทรงควรจะช่วยให้เขาสมหวังนะเพคะ!”ฮองเฮานึกถึงเรื่องที่เย่หรงและหลงเพ่ยเพ่ยอ้อนวอนตนเมื่อครู่ เย่หรงเป็นถึงเพียงนี้แล้ว นางจะยังทำให้คนที่เขาชอบพอลำบากใจได้อีกหรือ?ฮองเฮาถอดปิ่นปักผมอันหนึ่งของตนออกมาโดยมิทันคิด แล้วยื่นให้กับหลงเพ่ยเพ่ย“ถือปิ่นปักผมนี้ไปพาตัวสิงอวี๋ออกมาเถอะ!”หลงเพ่ยเพ่ยรับปิ่นปักผมหงส์คู่ปักทองคำของฮองเฮามาทั้งน้ำตา นี่คือปิ่นปักผมที่ฮองเฮาเท่านั้นจึงจะสวมใส่ได้ เห็นปิ่นดังเห็นองค์ เทียบเท่ากับพระราชโองการของฮองเฮ
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2215
“ท่านหญิง...”“เพ่ยเพ่ย...”ฮองเฮาเห็นหลงเพ่ยเพ่ยตกลงไปก็ตกใจจนหัวใจแทบหยุดเต้นไปชั่วขณะ ผานกกระเรียนแห่งนี้เป็นปรปักษ์กับราชวงศ์หรืออย่างไร?เหตุใดถึงได้ตกลงไปทีละคนเช่นนี้?“เร็วเข้า ช่วยคน!”ฮองเฮาตะโกนลั่น นางกำนัลที่มีไหวพริบรีบไปตามองครักษ์มาช่วยทางด้านเย่หรงทรงตัวได้มั่นคงบนชะง่อนผาแล้ว เขาเพิ่งจะถอนหายใจโล่งอกก็ได้ยินเสียงกรีดร้องจากด้านบนเมื่อเงยหน้าขึ้น เขาก็เห็นหลงเพ่ยเพ่ยกำลังร่วงหล่นลงมาหัวใจของเย่หรงหดเกร็งวูบ มิทันได้คิด คว้าเถาวัลย์ข้าง ๆ แล้วโหนตัวไปหาหลงเพ่ยเพ่ยหลงเพ่ยเพ่ยตกใจจนหลับตาลงแล้ว เตรียมพร้อมยอมรับความตายแต่ทันใดนั้นก็รู้สึกเหมือนตนชนเข้ากับคนผู้หนึ่ง จากนั้นร่างก็ถูกกอดไว้“ไปทางนั้น เร็วเข้า คว้าชะง่อนผานั่นไว้!”เย่หรงพลิกตัวกลางอากาศ เหวี่ยงหลงเพ่ยเพ่ยไปทางนั้น หลงเพ่ยเพ่ยพุ่งเข้าใส่ผนังผา แต่ใช้แรงมากเกินไปจนใบหน้าชนกับผนังผาจนถลอก นางเจ็บเสียจนหน้ามืดตาลายแต่นางมิสนใจความเจ็บปวดแทบขาดใจ เช่นเดียวกันกับเย่หรง เขาพยายามสุดชีวิตที่จะคว้าเถาวัลย์เหล่านั้นไว้โชคดีที่เถาวัลย์ฝั่งนี้ยังพันเกี่ยวกับกิ่งไม้มากมาย เถาวัลย์ที่พันกิ่งไม้ไว้นั้
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2214
“ซานเอ๋อร์!”หลงอวิ๋นก็เห็นภาพนี้เช่นกัน ทันใดนั้นในสมองก็ว่างเปล่า…ในฐานะมารดา นางจะมิรู้ได้อย่างไรว่าตนลำเอียงต่อบุตรชายทั้งสองคนหยวนซือและหยวนซานป่วยไข้พร้อมกัน นางกลับเฝ้าหยวนซือทั้งวันทั้งคืนส่วนหยวนซานกลับเป็นหยวนซิ่งสามีของนางที่คอยดูแลด้วยตนเองของประทานที่ได้รับจากมหาเทพและเจ้าแห่งทะเลผู้เป็นบิดาในช่วงเทศกาลปีใหม่และวันสำคัญต่าง ๆ นางก็จะให้หยวนซือเลือกก่อน ที่เหลือถึงจะให้หยวนซานเรื่องเช่นนี้นับมิถ้วน แต่หยวนซานกลับถูกหยวนซิ่งบิดาของเขาสั่งสอนมาอย่างดี มิเคยบ่นว่าเรื่องความลำเอียงของนางเลย!บัดนี้มองดูหยวนซานกำลังจะตกหน้าผา หลงอวิ๋นในฐานะมารดาจะสามารถมองดูเฉย ๆ ให้บุตรชายตายตกไปเช่นนี้ได้หรือ?ฝ่ามือหลังมือก็เนื้อเดียวกัน นางทำให้หยวนซานมาสู่ใต้หล้าผืนนี้ หยวนซานมีความผิดอะไร นางมีสิทธิ์อะไรจะทำกับหยวนซานเช่นนี้“ซานเอ๋อร์!”เรื่องนี้เกี่ยวพันถึงชีวิต เมื่อคิดว่าจะต้องสูญเสียบุตรชายคนนี้ไปตลอดกาล หลงอวิ๋นก็พลันเสียใจแต่ก็สายเกินไปนางมิสนใจอีกต่อไปว่าจะทำให้หยวนซือบาดเจ็บหรือไม่ นางใช้แรงดึงหยวนซือออกอย่างแรงแล้วพุ่งเข้าไปที่หน้าผา“ซานเอ๋อร์ แม่มาช่วยเจ้าแล้ว
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2213
หลงเพ่ยเพ่ยเห็นท่านหญิงชิงเฉิงและท่านหญิงอวิ๋น ในสมองพลันเกิดความคิดแวบขึ้นมา ถึงได้คิดข้ออ้างนี้ออกเมื่อเห็นเย่หรงตามแนวคิดของตนทัน หลงเพ่ยเพ่ยก็แอบชื่นชมในไหวพริบของเย่หรงในใจ แล้วกล่าวต่อไป“เสด็จย่า ท่านคงมิประสงค์ให้ท่านอาเจ้าแห่งทะเลต้องเสียหน้าใช่หรือไม่เพคะ!”“หากเย่หรงไปหาท่านปู่ของเขาให้ออกหน้า การกระทำอันเผด็จการเช่นนี้ของท่านอาเจ้าแห่งทะเลจะถูกผู้คนรังเกียจ ถึงเวลานั้นก็จะส่งผลกระทบต่อเกียรติของราชวงศ์พวกเรา!”“ในใต้หล้านี้มีสตรีมากมาย ท่านอาเจ้าแห่งทะเลก็มิได้ขาดสตรีที่มาเสนอตัวให้ เหตุใดต้องทำเรื่องทำลายวาสนาคู่ครองของผู้อื่นเช่นนี้ด้วย!”ครั้นฮองเฮานึกถึงความเหลวไหลของเจ้าแห่งทะเลก็รู้สึกเสียหน้ายิ่งนัก กล่าวเสียงเข้ม “เอาเถอะ ย่ารู้แล้ว จะออกพระราชโองการให้พวกเจ้าไปรับคนที่จวนเจ้าแห่งทะเล...”หลงเพ่ยเพ่ยและเย่หรงถอนหายใจโล่งอก เพียงแต่ทั้งสองยังมิทันลุกขึ้นยืน ก็มีเสียงกรีดร้องดังแว่วมาจากที่ไกล ๆได้ยินเสียงคนกำลังตะโกนแว่วมา “ช่วยด้วย เร็วเข้า ใครก็ได้ คุณชายน้อยตกลงไปใต้หน้าผาแล้ว...”ฮองเฮาพลันลุกขึ้นยืน ร้องเรียกอย่างร้อนรน “เร็ว ไปดูซิ ใครตกลงไป?”วันนี้
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2212
หลงอวิ๋นได้สติกลับคืนมา ตามปกติแล้วคนทั่วไปหากมิได้ยินคำพูดของท่านหญิงชิงเฉิงก็จะถามว่า “เมื่อครู่เจ้าว่ากระไรนะ?”แต่หลงอวิ๋นกลับมิทำตามปกติ ลุกขึ้นยืนแล้วกล่าวว่า “เสด็จย่า เด็ก ๆ เดินไปไกลแล้ว หม่อมฉันไปตามพวกเขากลับมาดีกว่า ควรลงจากเขาได้แล้วเพคะ!”พูดจบ หลงอวิ๋นก็เดินออกจากศาลาพักร้อนไป ร้องเรียกสาวใช้ของตนว่า “พวกคุณชายใหญ่ไปทางไหนกันหรือ?”เนี่ยนจูนางรับใช้ของหลงอวิ๋นกล่าวพลางยิ้มประจบ “แม่นมจี้และเนี่ยนชิงพาพวกเขาไปทางนั้นเจ้าค่ะ มิน่าจะเดินไปไกล!”“ไป ไปดูกัน!”หลงอวิ๋นเดินตามทิศทางที่เนี่ยนจูชี้ไปโดยมิหันกลับมามองท่านหญิงชิงเฉิงมองแผ่นหลังของนางที่เดินจากไปเช่นนั้นก็โกรธจนแทบจะด่าทอเสียงดังลั่นออกมา“พี่หญิงชิงเฉิง พี่หญิงอวิ๋นไปตามหาเด็ก ๆ แล้ว ท่านมิไปตามหาแก้วตาดวงใจทั้งสองของท่านบ้างหรือ?”หลงเพ่ยเพ่ยเห็นดังนั้นก็จงใจกล่าว “ผานกกระเรียนแห่งนี้แม้จะไม่มีสัตว์ร้าย แต่เด็ก ๆ ยังเล็กนัก เล่นอยู่ริมผา หากพลาดตกลงไป เช่นนั้นก็…”“เจ้าแช่งลูกข้ารึ?”ท่านหญิงชิงเฉิงมองหลงเพ่ยเพ่ยอย่างโกรธเคือง ด่าว่า “หลงเพ่ยเพ่ย เจ้าอายุยังน้อย เหตุใดจึงทำตัวเหลวไหลเช่นนี้ คบหากับเย่ห
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2211
“เรื่องคู่ครองของข้ารึ?”หลงเพ่ยเพ่ยชะงักไปครู่หนึ่ง นางยังมิได้พูดคุยเรื่องแต่งงานเลย เหตุใดจึงเกี่ยวข้องกับเรื่องคู่ครองของตนได้เล่า“นี่เป็นเพียงข้ออ้าง หลอกพวกนางไปก่อน แล้วค่อยพูดเรื่องสำคัญกับเสด็จย่าของท่าน!”เย่หรงยิ้มกล่าว “อย่างไรเสีย เรื่องนี้ค่อยอธิบายให้เสด็จย่าของท่านเข้าใจทีหลังก็ได้!”ขณะพูดคุยกัน ทั้งสองก็มาถึงศาลาพักร้อนแล้วท่านหญิงชิงเฉิงที่อยู่ในศาลาเห็นหลงเพ่ยเพ่ยกับเย่หรงตามมาถึงที่นี่ ก็พลันนึกถึงคำกำชับของชายาเจ้าแห่งทะเลนางรีบชิงพูดก่อน “ท่านหญิงฉางเล่อก็มาด้วยรึ อ้าว นี่พาคุณชายมาด้วย!”“คุณชายผู้นี้หน้ามิคุ้นเลย เมื่อก่อนมิเคยเห็น เป็นคุณชายจากตระกูลใดกัน?”เย่หรงเห็นใบหน้างดงามของท่านหญิงชิงเฉิงแสดงท่าทีดูแคลนก็รู้ว่าอันที่จริงนางรู้ว่าตนเป็นใครเพียงแต่เหมือนกับพวกคนหัวสูงในเมืองหลวงแดนเทพ นางก็ดูถูกตนที่เป็นบุตรชายที่มิได้เรื่องของตระกูลเย่เช่นกันเสด็จย่าของหลงเพ่ยเพ่ยยังคงดูสดใสร่าเริง อายุหกสิบกว่าปีแล้วแต่ใบหน้ายังคงเปล่งปลั่งมีน้ำมีนวล แทบจะไม่มีริ้วรอยเลยฮองเฮาได้ยินคำพูดของท่านหญิงชิงเฉิงก็มองมาอย่างสงสัย พินิจพิจารณาเย่หรง แล้วกล่าวพล
ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา บทที่ 2210
สิ่งที่เย่หรงคิด หลงเพ่ยเพ่ยก็คิดถึงเช่นกัน นางกล่าวกับเย่หรงอย่างขัดแย้งในใจ“เจ้าคิดจะบอกเรื่องที่เฉาฮุยยังมีชีวิตอยู่ให้พี่หญิงอวิ๋นฟังรึ?”“แต่เช่นนี้ก็มิยุติธรรมกับพี่เขยหยวน เขาและพี่หญิงอวิ๋นก็มีลูกชายด้วยกันอีกคนแล้ว หากบอกพี่หญิงอวิ๋นว่าเฉาฮุยยังมีชีวิตอยู่ จะเป็นการทำลายครอบครัวของพวกเขาเสียเปล่า!”“ข้ามิชอบที่ชายาเจ้าแห่งทะเลทำกับเฉาฮุยเช่นนี้ แต่พี่เขยหยวนและหลานชายตัวน้อยของข้าเป็นผู้บริสุทธิ์!”“อีกอย่าง พี่เขยหยวนก็ดีต่อพี่หญิงอวิ๋นมาก ก่อนหน้านี้ข้ายังอิจฉาพี่หญิงอวิ๋นที่ได้ลงเอยกับคนที่ดี!”เย่หรงยิ้มเย็นชา “เช่นนั้นยุติธรรมกับเฉาฮุยแล้วหรือ? เขายังมีบิดามารดาที่ต้องกตัญญูเลี้ยงดู ท่านหญิงอวิ๋นมิช่วยเขาออกมา แล้วจะมีใครช่วยเขาได้อีก?”“ชั่วชีวิตของเขาจะต้องอยู่ในคุกน้ำไปตลอดหรือ? นี่มันโหดร้ายยิ่งกว่าการฆ่าเขาทิ้งเสียอีก!”หลงเพ่ยเพ่ยพูดมิออกเดิมทีเฉาฮุยมีอนาคตที่สดใส เพียงเพราะรักใคร่กับท่านหญิงอวิ๋น ถึงต้องตกอยู่ในชะตากรรมอันน่าเศร้าเช่นนี้มิอาจกตัญญูเลี้ยงดูบิดามารดาได้ บุตรชายก็มากลายเป็นของผู้อื่น การที่เขาสามารถทนอยู่ต่อไปในคุกน้ำได้ คาดว่าคงเพราะยังมี
