บทที่15 อยากเปิดหูเปิด

“ข้าไปด้วยนะเจ้าคะ ข้ารู้ว่าท่านพี่คงมิชอบใจ แต่ข้าอยากที่จะไปเปิดหูเปิดตาบ้างก็เท่านั้น”

ฉีอิง เอ่ยด้วยน้ำเสียงออดอ้อน ซึ่งเรื่องการเดินทางของสามีนั้น นางได้รู้ก่อนที่เขาจะมาถึง โดยน้องชายสามีเป็นผู้เล่าเรื่องราวให้ฟัง และอีกหลายต่อหลายเรื่อง ที่นางไม่คิดจะนำมาใส่ใจ เพราะมันไร้สาระสำหรับนาง

“หึ ๆ พี่ก็ตั้งใจเอาไว้เช่นนั้น ว่าจะพาเจ้าไปด้วย”

แม่ทัพหนุ่มหัวเราะในลำคอ ก่อนจะเอ่ยตอบคนในอ้อมแขนเบา ๆ พร้อมใช้มือหนาเชยคางเล็กน่ารักนั้น ให้เงยหน้าสบตากับเขา

“ดียิ่งนักเจ้าค่ะ”

ฉีอิง หยิบขนมป้อนให้แก่สามีอย่างเอาใจ นางยังไม่เคยไปไกลจากตลาดเมืองหลวงเลยสักครั้ง นางเคยอ่านในนิยาย ว่าแม่ทัพต้องอยู่ชายแดน ทว่าสามีของนางกลับต้องประจำการที่เมืองหลวง

ครั้งนี้จึงเป็นโอกาส ที่จะได้ชื่นชมบ้านเมืองในยุคอดีตเสียที ใช่ว่าจะมิรู้ว่าการเดินทางนั้น มันอันตรายยิ่งนัก ด้วยมาจากต่างยุค ฉีอิงเองใช่จะไม่แปลกใจที่สามีของนาง คิดจะพานางไปด้วยตั้งแต่แรก ย่อมต้องมีเหตุผลที่อะไรสักอย่างแน่นอน

ทว่าหญิงสาวยังคงเงียบ ไร้ซึ่งคำถาม ในเมื่อเขามิเอ่ย สิ่งที่นางต้องทำคือระวังตัวให้มากขึ้น

“เช่นนั้นข้าจะนำสาวใช้จากจวน เพื่อไปช่วย