บทที่ 13 มู่ตานทิศตะวันออก (2/2)

ฉงเสว่ปิงสะบัดกายเดินดุ่ม ๆ เข้าไปด้านใน มู่หลินเร่งร้อนสาวเท้าตามทันควัน ไต้ฮ่าวเฉินมองตามร่างอรชรซึ่งเร่งฝีเท้าเป็นระวิงโดยไม่รั้งรอก็พลันหรี่นัยน์ตาด้วยความคลางแคลง นางเปิดประตูเข้าไปยังห้องหนึ่งทางทิศตะวันออกอย่างคุ้นชิน เดิมทีเขายังไม่บอกด้วยซ้ำว่านางควรพักห้องใด เหตุใดนางจึงเลือกเข้าถูกห้องกัน

คิ้วเข้มขมวดมุ่น "จื่อจ้ง"

"พ่ะย่ะค่ะ"

"เจ้าบอกองค์หญิงหรือ ว่าข้าให้นางพักห้องนั้น"

จื่อจ้งมองตามด้วยความงงงวย "กระหม่อมยังไม่ได้บอกผู้ใดเลยพ่ะย่ะค่ะ"

ความสงสัยก่อเกิดขึ้นเป็นริ้ว

ฉงเสว่ปิง เจ้าคล้ายรู้จักข้าดีไปเสียทุกเรื่อง แท้จริงแล้วเจ้าอยากถอนหมั้นกับข้าเพราะเรื่องใดกันแน

ขาเรียวเดินย่างกรายเข้ามาด้านในเนิบนาบ ภายในห้องช่างคุ้นเคยไม่แปรเปลี่ยน กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของมวลบุปผาซึ่งลอยลมเข้ามาส่งผลให้ความเคร่งเครียดมลายหายไปสิ้น ฉงเสว่ปิงยอบกายลงนั่งบนเตียงหนานุ่ม จากนั้นจึงผินหน้ามองหัวเตียงด้วยสีหน้าแย้มยิ้ม

ดอกมู่ตาน

คิ้วสวยเลิกขึ้น พลางเอื้อมหยิบบุปผาแสนโปรดปรานขึ้นมาดอมดม สักพักสติของนางจึงถูกเรียกลับ นางโ