เป็นของฉัน | 8 (จบ)

แปดเดือนต่อมา

"ปีย์!!!ไอ้ปีย์!!!" เสียงหวานตะโกนลั่นอย่างคนโดนขัดใจและรู้สึกหัวเสียอย่างมาก

"คร๊าบบบมาแล้วครับ..." ปีย์วราวิ่งหน้าเจี๋ยมเจี้ยมเข้ามาหาแม่เมียขี้วีนด้วยความเร็วสี่คูณร้อย

"...กูหิว" กสิราครางเสียงอ่อยทำตาปริบๆอ้อนใส่คนตัวโตที่ยืนหอบอยู่ตรงหน้า

"ที่รักเค้าบอกแล้วไงว่าอย่าพูดคำหยาบเดี๋ยวลูกจำขึ้นมาจะทำยังไง" ปีย์วราดุเสียงเข้มก่อนจะแผ่วลงเมื่อเห็นสีหน้าเบ้ทำท่าจะร้องไห้ของอีเมีย

"อื้อรู้แล้วก็ตัวเองมาช้าอ่ะเค้าหิว" คนตัวเล็กในชุดคลุมท้องสีชมพูหวานอายุครรภ์แปดเดือนกว่าแล้วบอกเสียงออดอ้อน

"ตัวเองอยากกินอะไรล่ะเค้าจะไปซื้อมาให้" กสิรายิ้มหน้าบานเป็นกระด้งใส่พลางทำหน้าครุ่นคิดอยู่พักใหญ่

"อืมมม...เอาอะไรก็ได้ ตัวเองซื้ออะไรมาเค้าก็กินได้หมดแหละ"

"งั้นก๋วยเตี๋ยวต้มยำไหมของโปรดตัวเองเลยนี่" ปีย์วราเสนอเมนูโปรดที่เมียชอบกิน

"ไม่เอาอ่ะเค้ายังไม่อยากกินเส้น"

แต่ก็ถูกปฏิเสธ!

"งั้นเอาเป็นข้าวดีไหมข้าวมันไก่น้ำซุปร้อนๆ"

...เสนอความคิดต่อ

"หึไม่เอาอ่ะมันจืดไป"

"อืมมมงั้นเอาผัดกระเพราะหมูกรอบดีไหมเจ้านี้หมูเค้ากรอบมากเลยนะ"

"ไม่เอาอ่ะขี้เกียจเคี้ยวมันแข็ง"

"ถ้างั้นตัวเองอยากกินอะไรบ้างล่ะ"

"ก็บอกอยู่ว่าอะไรก็ได้ไงทำไมตัวเองพูดไม่รู้เรื่องวะ!" มันขึ้นเสียงใส่

สรุปกูผิดว่างั้น!!!

"เอ่อ...ตัวเองเค้าเสนอหลายอย่างตัวเองก็ไม่เอาไม่อยากแล้วเค้าจะรู้ไหมตัวเองอยากกินอะไรอ่ะ" ปีย์วราถามสีหน้าปลงๆเตรียมตั้งรับอารมณ์เหวี่ยงๆของอีเมียได้เลย

"ปีย์!นี่เบื่อเค้าแล้วใช่ไหม?ฮะ..ฮึกเออใช่สิเค้ามันน่าเบื่อนี่ทั้งอ้วนทั้งดำเค้าไม่สวยเหมือนเมื่อก่อนแล้วนี่แค่นี้ก็ทนกับเค้าไม่ได้ฮื่อๆๆ"

สรุปแหกปากร้องไห้ซะงั้น!

ตกลงเขามีเมียหรือมีลูกกันแน่วะ!

แต่ก็ว่ามันไม่ได้หรอกยิ่งตอนนี้กำลังอุ้มท้องลูกของเขาอยู่ด้วย หมอบอกว่าอารมณ์คนท้องก็จะเหวี่ยงๆแบบนี้เป็นเรื่องธรรมชาติให้คุณพ่อทนเอาหน่อย นี่ก็เหลืออีกแค่เดือนกว่าๆเท่านั้นที่เราใกล้จะได้เห็นหน้าลูกกันแล้ว

"กี้หยุดร้อง...ไม่งั้นผัวจะร้องตามแล้วนะ ใครจะเบื่อได้ลงน่ารักอวบอิ่มเต็มไม้เต็มมือแบบนี้น่ะฮึอยากกินอะไรวันนี้บอกมาเลยผัวจะตามใจพาไปกินทุกอย่างจะไม่ขัดเลยสักนิดโอ๋ๆคนดีของผัว" ปีย์วรารวบร่างอวบอิ่มพุงโย้เข้ามากอดแล้วใช้มือหนาเช็ดน้ำตาให้จนแห้งพลางจูบรับขวัญเบาๆ

"อื้อออพอแล้วปีย์ กี้อยากไปกินอันนี้อ่ะ"

"ป่ะไปจ้ะเดี๋ยวผัวจ๋าพาไป"

"จุ๊บขอบคุณนะคะคุณพ่อ" กสิรามอบจูบหวานๆให้เป็นการตอบแทน

.

.

อันนี้ที่ว่าของกสิราก็คือ...

"เอาส้มตำปูปลาร้าไม่ต้องเผ็ดมากนะคะแล้วก็เอาลาบหมู น้ำตกหมู ตับหวาน ต้มแซบกระดูกอ่อน อ่อมไก่ เอาไก่ย่างครึ่งตัวก็พอแล้วก็เอาข้าวเหนียวสองกระติ๊บค่ะ" กสิราร่ายเมนูอาหารโดยเน้นว่าไม่ต้องให้เผ็ดมากเพราะกลัวลูกจะเจ็บท้องไปด้วย

เธอสั่งไปก็กลืนน้ำลายลงคอไปด้วยช่วงนี้ไม่รู้เป็นไงอยากกินแต่อะไรแบบนี้ นั่งรออย่างใจจดใจจ่อไม่นานอาหารที่สั่งก็มาเสริฟ ปีย์วรานั่งมองเมียสุดที่รักหรือแม่ของลูกนั่นแหละกินอย่างเอร็ดอร่อยแค่นี้เขาก็มีความสุขแล้ว

"ปีย์ไม่กินหรอ..." เธอถามพลางหยิบน่องไก่ย่างมาวางในจานให้

"กินก่อนเลยแค่ได้นั่งมองกี้กินเค้าก็อิ่มแล้วล่ะ"

"ขอบคุณนะที่รักแล้วก็ดูแลเค้าดีขนาดนี้อ่ะ"

"เค้าต่างหากที่ต้องขอบคุณที่ตัวเองยอมเสียสละอุ้มท้องลูกของเราให้ กินเยอะๆเลยนะแม่อ้วนของเค้า" ปีย์วราตักตับหวานใส่จานให้ช่วงนี้กสิราเองก็ต้องบำรุงเลือดเยอะๆเหมือนกัน

"รักนะพ่อของลูก" ไม่วายมาหยอดคำหวานให้เขาอีก

หลังจากเหตุการณ์วันนั้นหญิงสาวก็พบว่าตัวเองกำลังตั้งท้องดูท่าแล้วก็น่าจะติดตั้งแต่ที่มีอะไรกันครั้งแรกกับปีย์วรานั่นแหละ คนอะไรเชื้อดีเป็นบ้า!

โชคดีตรงที่ทั้งคู่ก็เรียนปีสุดท้ายแล้วกสิราเองก็สอบเก็บคะแนนจนหมดเหลือก็แค่ฟังผล ดังนั้นการอุ้มท้องตอนนี้ก็ไม่ใช่ปัญหาอะไร ไม่กี่อาทิตย์ถัดมาทั้งคู่ก็เข้าสู่พิธีวิวาห์กันอย่างสมเกียรติจดทะเบียนสมรสและย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกันเรียบร้อย ทุกวันเธอแทบจะกลายเป็นแม่หมูในอีกไม่ช้าก็เพราะปีย์วรานั่นแหละเอาแต่ขุนให้เธอกินบำรุงลูกด้วยบำรุงแม่ด้วย แต่ตอนนี้รู้สึกว่าจะลงที่แม่อย่างเดียวน่ะสิเพราะนี่แค่แปดเดือนน้ำหนักเธอปาเข้าไปเกือบเจ็ดสิบกิโลแล้ว น้ำหนักเธอขึ้นมาเกือบยี่สิบห้ากิโลในเวลาไม่กี่เดือน เวลาเดินนี่อุ้ยอ้ายเหลือเกิน

แต่ก็แปลกนะยิ่งเธออ้วนขึ้นแต่ความต้องการของปีย์วราไม่เคยน้อยลงเลย มีแต่มากขึ้นๆทั้งๆที่เธออ้วนเป็นหมูแถมไม่กี่เดือนก็จะคลอดแล้ว แต่เขาก็ยังขยันทำการบ้านแทบทุกวันเอะอะก็บอกว่าเข้าไปต่อแขนต่อขาให้ลูก!

ปีย์วรานั่งมองหน้าแม่ของลูกอย่างแสนรักนึกขอบคุณที่วันนั้นไอ้พี่ครามมันนอกใจเธอจนทำให้เธอเลิกกับมันแล้วหันมาหาเขาแทนทำให้วันนี้เค้ามีความสุขจนแทบล้นปี่ ขอบคุณอะไรก็ช่างที่ดลใจให้เมียเขามันหน้ามืดตามัวมาปลุกปล้ำเขาตอนนั้นจนมีเจ้าตัวเล็กมาอยู่ในท้องตอนนี้

เอาจริงๆวันนั้นถ้าไม่ใช่กสิราแต่เป็นผู้หญิงคนอื่นมีหวังคงได้จับโยนออกไปนอกห้องกันบ้างแล้ว แต่นี่มันดันเป็นเพื่อนสนิทที่เขาดันแอบคิดไม่ซื่อมาหลายปี เฝ้าแอบมองมันมาเห็นมันมีแฟนทีไรก็เจ็บใจทุกที แต่ไม่กล้าเสนอตัวเพราะกลัวจะมองหน้ากันไม่ติดแล้วความเป็นพื่อนของเรามันจะหายไป ได้แต่แอบแช่งให้มันเลิกกับแฟนทุกคนจนกระทั่งเขาได้กลายมาเป็นแฟนเองถึงได้เลิกแช่ง

พอได้โอกาสเค้าก็ต้องรีบคว้าเอาไว้ในมือต่อให้เธอจะผลักไสให้ตายเขาก็ไม่ไปหรอก เสียตัวไปแล้วเธอก็ต้องรับผิดชอบเขาสิ

ส่วนเรื่องลูกเราตกลงกันว่าจะไม่ให้หมอบอกว่าเพศอะไรเก็บเอาไว้ลุ้นตอนคลอดดีกว่า แต่ที่แน่ๆงานนี้ต้องมีคนแพ้พนันเป็นแน่เพราะว่ามีคนทายไม่เหมือนกันนั่นก็คือธีสิตที่นั่งยันนอนยันว่าหลานในท้องจะต้องเป็นผู้หญิงที่ออกมาหน้าตาน่ารักเหมือนแม่ แต่ไทเกอร์ทายว่าต้องเป็นเด็กผู้ชายจะได้เอามาเล่นเป็นเพื่อนกันกับลูกมันที่เป็นผู้ชายเหมือนกันเพิ่งคลอดไปก่อนเมื่อไม่กี่วันนี้เอง

มันก็น่าอัศจรรย์เหมือนกันนะที่ว่าทั้งเมียเขาและเมียไทเกอร์ดันตั้งท้องไล่เลี่ยกันมาเลยอายุครรภ์ห่างกันเดือนกว่าๆเอง ตอนนี้ไทเกอร์ได้ลูกชาย ส่วนเขาก็มารอลุ้นกันว่าจะได้ลูกสาวหรือลูกชายดีแต่จะเป็นเพศไหนสำหรับเขาก็ยินดีทั้งนั้นแหละเพราะยังไงมันก็ต้องมีคนที่สองที่สามที่สี่ตามมาอยู่แล้ว...

ระหว่างที่ทั้งคู่กำลังนั่งกินข้าวกันมีผู้หญิงกลุ่มนึงมานั่งกินข้าวอยู่โต๊ะข้างๆหัวเราะกันคิกคักแล้วทิ้งสายตามองมาทางปีย์วราบ่อยๆเล่นเอากสิราถึงกับของจะขึ้น

"มองอะไรกันนักหนาไม่เคยเห็นผู้ชายหรือไงวะ" กสิราขบเขี้ยวเคี้ยวฟันชักกินข้าวไม่อร่อยเสียแล้ว

"ใจเย็นๆนะคะที่รักใครอยากมองก็ให้มองไปยังไงในสายตาเค้าก็มีแค่ที่รักคนเดียวเท่านั้นแหละ" ปีย์วรายื่นมือมากุมมือบางไว้พลางปลอบประโลมคนท้องอารมณ์ร้อน

"ได้ยินชัดแล้วนะ!คนเค้ามีเจ้าของแล้วก็ได้แค่มองแหละ" กสิราหันไปแลบลิ้นใส่โต๊ะข้างๆก่อนจะเลิกสนใจพวกนั้นแล้วหันมาป้อนข้าวให้กันสวีทโชว์มันซะเลย!

"อิ่มแล้วอ่ะเรากลับกันเถอะเค้าเริ่มง่วงอีกแล้วอ่าา" หลังจากกินข้าวเสร็จแม่เมียขี้วีนก็หนังท้องตึงหนังตาเริ่มหย่อน เราเช็คบิลขับรถกลับบ้านโดยที่คุณเธอนั่งหลับมาตลอดทาง ขับมาถึงบ้านปีย์วราก็อุ้มเอาคนหลับเข้าบ้านเพราะไม่อยากรบกวนการนอนของคุณแม่ใกล้คลอด

สองชั่วโมงต่อมา

"ปีย์!!!ปีย์จ๋า"

"จ๋าาา"

"ไปไหนมาอ่าาเค้าตื่นมาไม่เจอเลย"

"ก็ไปซักผ้าให้ตัวเองไงเนี่ยเค้าซักให้หมดเลยทั้งชุดชั้นนอกและชุดชั้นใน"

"อื้ออตัวเองซักทำไมอ่าาเดี๋ยวเค้าซักเอง"

"ตัวเองท้องใหญ่แล้วทำไม่ถนัดหรอกอีกอย่างเค้าเต็มใจซักให้ตัวเองไม่ต้องคิดมากนะ"

"ขอบคุณนะ"

"ตื่นแล้วก็ไปอาบน้ำสระผมกันเดี๋ยววันนี้เค้าสระผมให้"

"เค้าโชคดีที่สุดเลยที่ได้ตัวเองเป็นสามีแล้วก็เป็นพ่อของลูกเค้า"

"เค้าก็เหมือนกันขอบคุณนะที่ตัวเองเลือกให้เค้าเป็นคนดูแลตัวเองกับลูก"

"รักนะคะพ่อมึง"

"รักเหมือนกันนะแม่มึง"

สองสามีภรรยาก็พากันไปช่วยกันอาบน้ำสระผมให้กัน ปีย์วราก้มลงแนบหน้าลงฟังเสียงลูกดิ้นที่หน้าท้องกลมโต เจ้าตัวเล็กในท้องทั้งดิ้นทั้งถีบราวกับอยากจะหยอกล้อผู้เป็นพ่อ ปีย์วราขัดตัวขัดผิวให้ภรรยาจนสะอาดเอี่ยม ช่วยตัดเล็บมือเล็บเท้าให้อย่างดีเพราะรู้ว่าภรรยาท้องโตมากแล้วก้มยาก หลังจากนั้นจึงพาออกมาประแป้งแต่งตัวให้เหมือนเด็กๆ

หนึ่งเดือนต่อมา

อุแว๊อุแว๊อุแว๊!

เสียงเด็กร้องจ้าดังมาจากในห้องคลอดท่ามกลางความโล่งใจของใครอีกหลายคนที่มายืนออให้กำลังใจกันอยู่ด้านหน้าห้องคลอด

"ยินดีด้วยนะครับคุณได้ลูกชายน้ำหนักแรกคลอด3,300กรัมครับ" เสียงคุณหมอแจ้งข่าวดีกับคุณพ่อคนใหม่ที่ยิ้มปลื้มปิติน้ำตาคลออยู่ในห้องคลอดกับภรรยาคนสวยที่นอนยิ้มอ่อนระทวยอยู่

"ได้ยินไหมกี้เราได้ลูกชายขอบคุณมากนะที่รักที่มอบของขวัญที่ดีที่สุดมาให้เค้า...เจ็บมากไหมครับ"

"ไม่เจ็บเลยแค่ได้เห็นหน้าปีย์กับลูกกี้ก็หายเจ็บไปเลย" กสิราสะอื้นเบาๆพร้อมทั้งรับลูกน้อยมาจากคุณพยาบาลที่นำทารกน้อยหน้าตาหน้ารักผิวขาวจั๊วมาส่งให้ในอ้อมอก น้ำตาหยดนึงหล่นโผล้ลงแก้มแดงใส

"น่ารักเหลือเกินลูกแม่" กสิราพึมพัมเสียงสั่นเครือหลงรักเด็กน้อยจับใจ

หลังจากย้ายเข้าไปห้องพักพิเศษเรียบร้อยแล้วทุกคนทั้งปูย่าตายายคุณน้าคุณอาทั้งหลายต่างมารอรับขวัญหลานพร้อมทั้งคนเสียพนันหนึ่งอัตรานั่นก็คือธีสิต ห้าแสนบาทถูกมอบให้เป็นกองกลางเวลาที่นัดรวมกันไปเที่ยวก็ใช้เงินก้อนนี้ส่วนของรับขวัญหลานแต่ละคนก็ไม่อยากจะคุยสักเท่าไหร่ เอาเป็นว่าถ้าตาหนูลืมตามาก็มีเงินเก็บใช้ได้ไปถึงตอนโตเลยล่ะ...