ตอนที่ 6 จูบไม่ตั้งใจ

 

หลินหันมามองหน้าด้วยความแปลกใจ เกี่ยวอะไรกับโอปอ เธอก็ทำหน้าที่ของตัวเองปกติ แต่เวลานี้เธอไม่ได้อยากเถียงกับเขาเพราะเธอได้รับบทเรียนมาแล้วครั้งหนึ่งที่มีเรื่องกับศิลปินเจ้าอารมณ์พวกนี้

“นั่นคุณจะไปไหน”

“ก็คุณจะเปลี่ยนชุด…จะให้หลินอยู่ทำไมคะ”

“คุณไม่ได้บอกว่าดูแลเรื่องชุดเหรอ เห็นบอกว่าเป็นหน้าที่คุณนี่”

“ใช่ค่ะ แต่..”

“ถือชุดนั่นไว้ ผมจะถอดตัวนี้”

“แต่ว่า!!”

“คุณก็เห็นว่าผู้จัดการผมไม่อยู่ ช่วยหน่อยละกัน”

หลินยืนถือชุดใหม่ให้เขาระหว่างที่เขาเริ่มถอดเสื้อตัวเดิม ตัวเขาขาวกว่าผู้หญิงบางคนเสียอีก และไม่น่าเชื่อว่าภายใต้รูปร่างที่ดูดีของซุปตาร์คนนี้จะมีกล้ามท้องที่แน่นและแผงอกที่พอดีตัวจนน่าหลงใหลอย่างนี้ซ่อนอยู่

คนที่แอบมองถึงกับใจสั่นเมื่อเห็น ราวกับว่าคนที่แอบมองก็รู้ว่าเธอกำลังมองอะไรอยู่ เขาเดินเข้ามาใกล้เธออย่างจงใจ

“ส่งเสื้อมาสิ”

เสียงกระซิบนั้นทำเอาหลินทำตัวไม่ถูก วายุเองก็สังเกตว่าเธอรักษาอาการไม่ค่อยอยู่ อย่างน้อยตอนนี้หูเธอก็แดงจัดจนน่าเอ็นดู อยากจะเอื้อมไปกัดเล่นเสียจริงแต่เขาและเธอพึ่งรู้จักกัน ไม่คิดว่าเธอจะทำให้เขาอยากเข้าใกล้ได้แบบนี้ซึ่งปกติเขาไม่ค่อยสนใจผู้หญิง

“หลินว่าอีกเดี๋ยวค่อยเข้ามาจัดเสื้อผ้าให้ เชิญคุณตามสบายนะคะ ขอตัวก่อน”

หลินรีบวิ่งไปที่ประตูเพื่อออกไปสูดอากาศให้เร็วที่สุด เธอแทบจะหายใจไม่ออก ตื่นเต้นจนแทบจะเป็นลมเมื่อเห็นภาพตรงหน้าที่น่ายั่วยวนนั่น

“เกือบไปแล้วหลินเอ๊ย….”

หัวใจเธอยังเต้นแรงอยู่เมื่อเดินออกมาเพื่อปรับอารมณ์ ตอนนี้อลิซออกมาถ่ายรูปแล้ว โอปอกำลังถ่ายคู่กับเธออยู่เช่นกัน พี่ต้อม ผู้จัดการของวายุก็มาถึงแล้วและเข้าไปในห้องเปลี่ยนชุดของวายุ หลินคิดว่าคงไม่ต้องเข้าไปอีกเลยจะเดินไปดูชุดให้โอปอ แต่ไม่ทันไปถึงเมื่อสาธิตวิ่งมาเพื่อเรียกเธออีกครั้ง

“คุณหลินครับ ช่วยไปดูชุดให้วายุทีนะครับผมจะรีบไปซื้อกาแฟ”

“หา เอ่อ…พี่ต้อมคะ”

“ฝากด้วยนะครับ”

หลินจำใจเดินเข้าไปในห้องนั้นอีกรอบเพื่อดูชุดที่เขาสวม ตอนนี้เขาเปลี่ยนเป็นชุดสีขาวทั้งชุดและแจ็คเก็ตสีฟ้าอ่อนด้านนอกนั้นยิ่งทำให้เขาดูดีกว่าชุดเดิมที่เป็นสูทดำเสียอีก

“คุณมาช่วยพับแขนเสื้อนี่ให้ผมทีสิ มัน…”

“รอเดี๋ยวนะคะ อย่าพึ่งจับค่ะ มันจะยับ”

หลินเมื่อเห็นว่าเขาพยายามจะดึงขึ้นมา ด้วยความเป็นดีไซเนอร์ เธอรีบวิ่งเข้าไปจัดการทันที วายุลอบยิ้มที่หญิงสาวติดกับเขาง่ายๆ หากเป็นเรื่องงานหลินก็พร้อมจะรีบวิ่งเข้ามาจัดการ เธอค่อยๆพับแขนเสื้อด้านอกขึ้นและเริ่มติดกระดุมให้เขา

“ทำไมจู่ๆติดยากนักละ ก็แก้แล้วนี่”

วายุก้มหน้าลงมองหญิงสาวผมดำที่คงไม่เคยแตะต้องเคมีใดๆเลยกำลังจัดการกับกระดุมเสื้อของเขาอยู่พร้อมกันกับที่เธอเงยหน้าขึ้นเพื่อบอกเขา

"เสร็จแล้ว…อึก..”

ปากของทั้งคู่ชนกันพอดีจังหวะที่เธอเงยหน้าขึ้นมาและเขาก็ก้มลง หญิงสาวเบิกตากว้างด้วยความตกใจเพราะเธอไม่ได้ตั้งใจ เกรงว่าซุปตาร์หนุ่มจะโมโหหากคิดว่าเธอฉวยโอกาส เธอจึงรีบดันตัวเองออก แต่เขากลับดึงเธอขึ้นและขยับปากอีกรอบเพื่อกระชับตัวเธอเข้ามา

“อ๊ะ”

มือหนารวบร่างเธอเข้ามาอย่างง่ายดายพร้อมกดจูบลงไปเต็มที่ที่ริมฝีปากที่เขาพึ่งติดพลาสเตอร์ให้เมื่อวันก่อน มันหวานกว่าที่เขาคิดเอาไว้เสียอีก หวานจนไม่อยากปล่อยเธอไป แต่หลินก็เริ่มดันตัวออกไป

“ขอโทษค่ะ หลิน..ไม่ทันระวัง …ได้เวลา..ตะ..แต่งหน้าเพิ่มแล้ว …ขอตัว”

“หลิน!! เดี๋ยว…”

หลินวิ่งออกมาจากห้องนั้นอีกรอบ เธอรู้สึกว่ายิ่งอยู่ใกล้เขามากเท่าไหร่ ยิ่งอันตรายต่อหัวใจตัวเองเท่านั้น จนถึงตอนนี้ ดูเหมือนว่าเธอถูกซุปตาร์อดีตสามีทิพย์คนแรกในสมัยมัธยมต้น ขโมยหัวใจไปอีกครั้งแล้ว….

“หันข้างอีกนิดครับ ใช่แล้วแบบนั้นแหละครับ ดีครับ”

“หลิน เป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมหน้าซีดๆล่ะ”

“เปล่าค่ะพี่ทิพย์ อีกหลายฉากไหมคะ”

“เหลือถ่ายคู่อลิซกับวายุแล้วก็รวมสามคนน่ะ”

“อ่อ ค่ะ”

“อลิซ เข้าเลยครับ”

“หยกไปจัดแขนเสื้ออลิซกับพี่วายุหน่อยสิ”

หลินไล่หยกให้ไปจัดการชุดของพวกเขาแทน วายุหันมามองหน้าเธอที่ไม่มาจัดให้เองแต่หลินจงใจหลบตาเขาพร้อมกับหันไปคุยเรื่องคิวกับทิพย์แทน

“เล่นแบบนี้งั้นเหรอ ได้เลย”

วายุดึงตัวอลิซมาและเริ่มถ่าย บรรยากาศของพวกเขาทำเอาทั้งกองถ่ายคิดว่าเป็นการถ่ายพรีเวดดิ้งเสียอีก ทั้งสีหน้าและแววตาแบบมืออาชีพ จนโอปอที่มายืนรอข้างๆหลินถึงกับเอ่ยชม

“วายุนี่มืออาชีพแท้ๆ ถ่ายกับคู่จิ้นเก่ายังไงให้ดูคูล ฮ่าๆ”

หลินมองตามโอปอพร้อมกับหันไปยิ้มให้เขา

“แล้วตอนนี้ไม่จิ้นกันแล้วเหรอคะ”

“โอย เรื่องนี้ต้องถามเขาสองคนครับ จะว่าไปวายุเองก็ทำให้พวกเราตกใจที่จู่ๆเขารับงานนี้เหมือนกัน เขาไม่สนใจงานเพลงไปเกือบยี่สิบปี กลับมาครั้งนี้คงมีคุยอะไรกันมาแล้วล่ะ”

“แต่พี่โอปอก็ยังดูไม่ต่างจากเมื่อสิบปีที่แล้วเลยนะคะ ยังหล่อเข้มเหมือนเดิม”

“นั่นเพราะพี่ มีของดี ฮ่าๆ ”

บรรยากาศเริ่มตึงเครียดอีกครั้งเมื่อวายุเห็นว่าหลินนอกจากจะไม่ได้สนใจเขาเท่าไหร่ ยังหันไปพูดคุยกับโอปออีกจนเขาต้องขอพักเข้าห้องส่วนตัวไป

“พักสิบนาทีครับเหลือเซตสุดท้ายโอปอเตรียมตัวนะ”

“คร๊าบบบผม”

หนุ่มหล่อมาดเข้มอารมณ์ดีตอบรับพร้อมกับขอตัวเข้าห้องส่วนตัวไป หลินมาดูรูปที่ทิพย์เก็บงานก่อนจะพึมพำขึ้น

“หล่อ….หล่อแบบตะโกน”

“พี่ทิพย์!!”

“ลืมตัว ก็ดูสิ นี่เรียกว่าแวมไพร์ไหม ยี่สิบปีก่อนหล่อยังไง ตอนนี้ก็ยังหล่ออยู่ หน้าไม่มีเปลี่ยนเลยทั้งๆที่ไม่ได้ศัลยกรรม มีสักกี่คนที่เป็นแบบนี้”

“งั้นพี่ทิพย์ก็ดูคนถ่ายคู่กับเขาด้วยสิคะ เหมาะสมกันจะตาย”

“นี่ อย่าไปพูดแบบนี้ต่อหน้าวายุนะ เรื่องนี้มันมีประเด็นอยู่”

“ประเด็น??”

“อืม ก็สมัยนั้น พวกเขาแอบคบกันและถูกบริษัทจับได้ ก็เลยเนียนว่าเป็นการจิ้นเพื่อโปรโมท แต่ใครจะไปคิดว่าหลังจากนั้นอลิซจะหักหลังวายุไปคว้าเอาไฮโซแฟนคนก่อนของดาราดังมาควง วายุเลยตัดสินใจเลิก และไม่นานก็ออกจากวงการอย่างที่พวกเรารู้แหละ”

“ข่าวนี้…ตอนนั้นหลินก็คิดว่าไม่ใช่เรื่องจริง ตอนนั้นหลินยังอยู่ ม.ปลายอยู่เลยค่ะตอนที่พี่เขาออกจากวงการคิดว่าจะไปเรียนต่อตามที่พูด”

“ไม่ผิด พ่อของวายุส่งไปเรียนต่อเมืองนอกจริงๆ ไม่นึกว่ากลับมาครั้งนี้พอรับปากเล่นคอนเสิร์ตตอนแรกอลิซปฏิเสธไปแล้ว แต่พอรู้ว่าวายุมา เธอก็กลับลำให้คนติดต่อพี่ทัพว่าจะมาร่วมด้วยคิดว่าคงอยากกลับมาสานสัมพันธ์ครั้งเก่าละมั้ง”

“พี่หลินคะ พี่ทัพเรียกประชุมด่วนค่ะ”

“เอ่อ พี่ทิพย์คะ”

“ไปเถอะ เหลือเซตสุดท้ายแล้วไม่มีปัญหาหรอก”

“ฝากด้วยนะคะ หยกอยู่ช่วยพี่ทิพย์ก่อนนะ หลินไปก่อนนะคะพี่ทิพย์ ขอบคุณมากๆเลยค่ะสำหรับวันนี้”

“ไม่มีปัญหารีบไปเถอะเดี๋ยวพี่ทัพจะรอ”

หลินรีบเดินออกไปจากสตูถ่ายภาพ พร้อมกับที่วายุเดินออกมาพอดีเพราะเห็นว่าธอไม่ไ่ด้เดินเข้าไปอีก เขาเห็นหลังเธอเดินออกจากสตูเลยถามทีมงาน

“นั่นคุณหลินจะรีบไปไหนครับ”

“อ๋อ ถูกหัวหน้าเรียกประชุมด่วนน่ะค่ะ มาค่ะ โอปอกับ อลิซ มาพร้อมกันแล้วถ่ายเซตสุดท้ายกันเลยค่ะ จะได้กลับไปพักผ่อนกัน”

“อ่อ ครับๆ”