ตอนที่ 8 แม่สามี 1

เมื่อปรับตัวทำใจได้แล้วไป๋เล่อชิงก็ล่ำลาสหาย เดินทางกลับเข้าเรือนสกุลอู๋ 

ครั้นมาถึงจึงได้เห็นว่ามีรถม้าจอดอยู่หน้าประตู นั่นคือแขกมาเยือนโดยมิได้นัดหมาย จะเป็นใครไปมิได้นอกจากคนจากสกุลไป๋ บ้านเดิมของไป๋เล่อชิง

ตั้งแต่อู๋หมิงถูกทาบทามไปเป็นกุนซือจอมทัพและข่าวนี้ถูกแพร่ไปถึงจวนไป๋ ทั้งบิดาและนายหญิงใหญ่ต่างก็กลืนน้ำลายตัวเองอึกใหญ่ เรื่องตัดบุตรสาวอย่างไป๋เล่อชิงพวกเขาทำเหมือนไม่เคยพูด ทำตัวเป็นบ้านเดิมที่เมตตารักใคร่บุตรสาวที่ออกเรือนอย่างลึกซึ้งประหนึ่งผูกพันมาก ตอนนี้ยังไปมาหาสู่ทำตัวสนิทสนมกับสกุลอู๋ยิ่งนัก

ไป๋เล่อชิงเร่งฝีเท้าเข้าเรือนทันที เมื่อมาถึงทางเข้าโถงรับรอง นางหรี่ตาเพ่งพิศมองเข้าไป เห็นซืออวิ๋นผู้เป็นเจ้าบ้านนั่งตำแหน่งประธานโถง นายหญิงไป๋นั่งอยู่ไม่ไกล และอีกคนนั่งด้านข้างของนายหญิงไป๋ก็คือ...

หญิงสาวชะงักกึกไม่กล้าเดินต่อเมื่อเห็นคนผู้นั้น

ก่อนนี้มีนายหญิงใหญ่หรือมีเพียงตัวแทนสกุลไป๋ที่มาเยือน ทว่าวันนี้กลับมีบิดาผู้หยิ่งทะนงมาด้วย คาดว่าคงได้ข่าวเรื่องที่อู๋หมิงมีสตรีอื่นข้างกายนั่นแล       

ไป๋เล่อชิงรีบเปลี่ยนทิศ ไม่คิดเดินเข้าโถงรับรอง   ไม่อยากทักทายผู้อาวุโสคนใดทั้งนั้น แต่เลือกเดินอ้อมไปอีกฝั่ง แล้วแอบฟังอยู่ริมประตูเรือน จังหวะนั้นพลันได้ยินวาจายาวเหยียดของบิดาพอดีบพอดี

“บุตรีของข้าคนนี้เดิมทีก็เกิดจากสตรีในดวงใจ ข้ารักทะนุถนอมนางไม่ต่างจากหยกล้ำค่ามาแต่ไหนแต่ไร พี่ชายสองคนของข้าก็รักหลานสาวคนนี้เช่นกัน แต่ผู้หนึ่งมีกิจการยิ่งใหญ่อยู่ทางแดนใต้ อีกคนกำลังสร้างผลงานเพื่อที่จะได้เลื่อนขั้นต้องเร่งเดินทางไปเมืองหลวงบ่อยครั้ง ทุกคนการงานรัดตัวยิ่งนักแต่ก็มักปลีกตัวเขียนจดหมายมากำชับตลอดว่าให้ดูแลชิงเอ๋อร์ ยามนี้แต่งงานออกเรือนก็ยิ่งห่วงใยแต่เพราะได้แม่สามีเช่นนายหญิงอู๋ข้าจึงวางใจ”

วาจาที่ฟังดูดีนี้มีน้ำเสียงทรงอำนาจแฝงอยู่ไม่น้อย

ไป๋เล่อชิงมุ่นคิ้วนิ่วหน้า เครียดจนตัวเกร็งไปหมด  รู้ได้ทันทีโดยไม่ต้องเห็นว่าสีหน้าบิดายามพูดประโยคนั้นคงกำลังเผยความดุดันชวนยำเกรงเป็นแน่แท้ ต่อให้มีรอยยิ้มก็คงเป็นการแสยะยิ้มมากกว่า 

เนื่องจากความหมายจากวาจาหาใช่รักนางจริงไม่

ไป๋เล่อชิงหมุนตัวหลบฉากออกมาอย่างรวดเร็ว พลันเจอไป๋หลินยืนขวางเอาไว้

“ยามนี้คงลำพองใจยิ่งกระมัง ทำเป็นชูคอไปเถอะ ท่านพ่อเริ่มเห็นความสำคัญของเจ้าเพราะสามีแซ่อู๋เท่านั้น หาใช่ที่ตัวเจ้าไม่”

คำพูดส่อเสียดเหยียดหยันนั้นของพี่สาว ไป๋เล่อชิงเพียงกลอกตารับฟังไม่คิดโต้ตอบเพราะไม่ให้ค่าสักนิด 

ท่านพ่อเริ่มเห็นความสำคัญของนางเมื่อใดกัน เพียงต้องการยกตนข่มขวัญอวดอ้างบารมีต่อแม่สามีหมายขู่บังคับทางอ้อมเสียมากกว่า

หญิงสาวเลือกเบี่ยงตัวหลบไปอีกทางไม่คิดตอแย ทว่าไป๋หลินกลับไม่ยอมปล่อยไป

“ข้าเองเพิ่งตาสว่าง ที่แท้เจ้าต้องการแต่งกับอู๋หมิง จึงสลัดฉางเฟิงทิ้งให้ข้ากระมัง ช่างน่ารังเกียจนัก! ชั่วร้ายไม่ต่างจากมารดาจริงๆ”

ดวงตาของไป๋เล่อชิงพลันทอประกายกร้าวทันใด นางหันมาประจันหน้า “พี่หญิง ท่านจะพูดจาใส่ไคล้ข้าอย่างไรก็ย่อมได้ ข้าไม่ถือสาหาความทั้งสิ้น แต่ท่านไม่มีสิทธิ์พูดลามปามท่านแม่ของข้าเด็ดขาด”

“เหตุใดข้าจะพูดไม่ได้ ในเมื่อแม่เจ้าเป็นแค่อนุ”