LOGINShare
บทที่ 2
Last Updated:
2024-12-31 11:52:14คนที่เพิ่งผ่านเหตุการณ์ชนคนเจ็บปางตาย ขวัญแตกกระเจิงตั้งแต่เมื่อคืน เมื่อโดนอีกฝ่ายฉอดก็ฟังไม่เข้าหัวสักอย่าง โชคดีที่มีโรงพยาบาลรัฐอยู่ใกล้ ๆ ถ้าเป็นเอกชนไม่อยากจะคิดว่าค่ารักษาพยาบาลจะเท่าไหร่
เจียอีเกาหัวอย่างลวกๆปัดความคิดฟุ้งซ่านก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างแรงค่อยๆพูดค่อยๆจากับคนเจ็บที่นอนอยู่บนเตียงแต่ในใจเขาคิดว่าส่วนที่ควรจะบาดเจ็บที่สุดควรจะเป็นฝีปากที่คมกริบเหมือนกรรไกรของเจ้าตัวมากกว่าพูดแต่ละอย่างเรียกตีนได้ง่ายมาก
“นี่ติดต่อเลขาฉันหรือยัง ‘อินคา’ แล้วย้ายฉันไปห้องพิเศษ…แกไม่รู้จักฉันหรือไง?”
“…”
“อ้อ…อีกอย่างแกต้องเป็นคนรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทุกอย่างที่ทำฉันเจ็บตัวอยู่แบบนี้อีกอย่างแกต้องรับผิดชอบค่ารักษาใบหน้าแขนขาของฉันที่ต้องเกิดรอยขีดข่วนแกคงไม่รู้สินะว่าวงเงินประกันฉันสูงมากกกก”
“…”
“แกเป็นใบ้หรือไงหรือลืมเอาปากมาฮะ!!”
เห็นหน้าตาทึ่มทื่อของไอ้หมอนี่แล้วหัวเสียชะมัดถามอะไรก็ไม่ตอบบ้าบออันดารันสบถกับตัวเองอย่างหัวเสียแถมไอ้คนตรงหน้าดูเหมือนจะเมินเขาเสียด้วยเหมือนตะโกนคุยกับกำแพง
“นี่!!!”
“คุณเป็นใครคุณยังไม่รู้ผมจะไปรู้ได้ยังไงอีกเรื่องผมย้ายคุณไปห้องพิเศษไม่ได้หรอกมันแพงอีกอย่างผมก็ไม่ได้ร่ำรวยมากพอที่จะมารับผิดชอบความผิดที่ผมไม่ได้ก่อ”
“หาาาาานี่แกหาว่าฉันบ้าวิ่งทะเล่อทะล่าให้รถชนสินะ”
เจียอีเลิกคิ้วยียวนหรือว่าไม่จริงอีกฝ่ายอาจจะเป็นนกต่อก็ได้คนดีๆที่ไหนจะวิ่งออกมากลางถนนสุ่มสี่สุ่มห้าเคยได้ยินแก๊งที่วิ่งให้รถชนแล้วเรียกค่าทำขวัญไม่คิดว่าจะเจอกับตัว
เฮ้อ…พระศุกร์เข้าพระเสาร์แทรกจริงๆเจียอีถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายโชคดีที่ถึงเวลาเคอร์ฟิวพยาบาลเลยอนุญาตให้เขานอนเฝ้าคนเจ็บที่ข้างเตียงได้กว่าจะได้งีบก็เข้าช่วงเช้าของอีกวันสภาพของเจียอีตอนนี้ดูไม่จืดเลยสักนิดหน้าตาโหลเหลเสื้อผ้าหลุดลุ่ยผมเผ้ายุ่งเหยิง
“ผมขอบัตรประจำตัวประชาชนของคุณหน่อยต้องกรอกข้อมูลต่างๆรวมถึงเรื่องประกันรถ”
“บัตรอะไรนะ”
“บัตรประชาชนน่ะหรือบัตรอะไรก็ได้ที่มีรูปคุณติดอยู่หรือไม่ก็ใบขับขี่”
“นี่แกประสาทหรือไงเค้าเรียกว่าไอดีการ์ดบัตรประชาชงประชาชนไม่มีหรอก” หมอนี่พูดจาแปลกๆบัตรที่ว่าอันดารันไม่เคยได้ยินมาก่อนตั้งแต่เล็กจนโต
“ฮะ!! คุณมาจากต่างดาวหรือไงที่นี่ใครๆเขาก็มีทั้งนั้นหรือว่าคุณลักลอบเข้าเมืองมาผิดกฎหมาย”
“คนระดับฉันเนี่ยนะ…ลักลอบเข้าเมือง” อันดารันแหวใส่พร้อมชี้นิ้วเข้ามาที่หน้าอกตัวเองเสียงเริ่มดังขึ้นจนพยาบาลต้องรีบมาปราม
“รบกวนลดเสียงลงด้วยค่ะรบกวนคนไข้คนอื่น”
“ครับๆขอโทษด้วยครับ” เจียอีรีบลุกจากเก้าอี้ข้างเตียงพร้อมก้มหัวขอโทษขอโพยพยาบาลที่เข้ามาติเตียน
“เอาล่ะๆผมรู้ว่าคุณได้รับความกระทบกระเทือน” พลางชี้นิ้วใส่หัวตัวเองเจียอีพยายามพูดอย่างใจเย็นใส่คนเจ็บขนาดนอนเป็นผักยังฤทธิ์เยอะขนาดนี้ถ้าปกติจะขนาดไหน
“ค่อยๆคิดค่อยๆนึกดีกว่าไหมว่าคุณเป็นใครมาจากไหนอาจลืมบัตรไว้ที่ห้องหรือคุณมีครอบครัวหรือเพื่อนอะไรไหมผมจะได้ติดต่อให้”
“เดี๋ยว…ไม่สิที่นี่ที่ไหน” กลับกลายเป็นคนเจ็บที่ถามกลับมาเสียเอง
“โรงพยาบาล…”
“ฮะ!!”
“ไม่ไม่นี่เมืองอะไร”
“นนทบุรี”
“นนทบุรี” อันดารันทวนคำนั้นอย่างฉงนอ่านภูมิศาสตร์ศึกษาตำรามามากมายไม่เคยได้ยินชื่อเมืองนนทบุรีมาก่อนมีแต่เดอะแกรนด์ซิตี้เดอะฮิลล์เดอะยาร์น
“นนทรีออล?”
“ไม่ไม่นน-ทะ-บุ-รี” เจียอีสะกดให้คนเจ็บฟังช้าๆ
“…”
“แกเป็นเบต้าใช่ไหม” อันดารันถามด้วยความประหม่าและเมื่อมองบริเวณรอบๆก็เป็นสถานที่ที่เขาไม่คุ้นเคยนี่ไม่เหมือนโรงพยาบาลเหมือนโรงฆ่าสัตว์ชัดๆ
“เบต้า?”
“ถ้าผมเป็นเบต้าคุณก็แกรมม่าไหมล่ะเอาเถอะนอนพักเสียผมจะไปคุยกับหมอเรื่องอาการของคุณสักหน่อย”
อันดารันกำลังจะอ้าปากฉอดแต่ก็ต้องหุบลงฉับเมื่ออีกฝ่ายลุกไปทันทีที่พูดจบ
“ไอ้…” กล้าลุกไปทั้งๆที่เขายังไม่ทันอนุญาตได้ยังไงไม่มีมารยาทสุดๆอันดารันด่าทอเหยียดหยามอีกฝ่ายในใจก่อนจะก้มมองสำรวจเสื้อผ้าที่สวมใส่แขนข้างขวาสวมเฝือกแถมยังมีผ้าก๊อซสีขาวแปะประปรายตามตัวกำลังจะจัดท่านอนต้องชะงักเมื่อเจอกับสายตาของอีกคนที่นอนอยู่เตียงข้างๆ
“มองหาอะไร” แหวใส่อย่างหงุดหงิดก่อนจะเบือนหน้าหนีไปอีกทาง
ต้องบ้าแน่ๆที่ให้โอเมก้าอย่างเขามานอนเป็นผักอยู่ท่ามกลางคนแปลกหน้าพวกนี้ไม่รู้ว่ามีพวกอัลฟ่าบ้ากามบ้างหรือเปล่า
เอ๊ะ…จริงสิปลอกคอก่อนจะคลำคอตัวเองอย่างลนลานเมื่อไม่มีปลอกคอราคาแพงที่เคยสวมใส่อยู่ทุกวันตั้งแต่ฟื้นขึ้นมาก็มีเรื่องให้ฉอดได้ไม่หยุดแถมยังเพิ่มขึ้นเรื่อยๆด้วยสิเมื่อเจอกับไอ้คนเฮงซวยนั่นทดไว้ในใจก่อนแล้วกันกล้าดียังไงมาถอดปลอกคอของเขาออกก่อนที่จะได้รับอนุญาต!!
เจียอีให้เพื่อนที่เป็นตำรวจค้นดูประวัติและสืบทราบมาว่าคนป่วยมีชื่อว่าสรพงษ์ตามบัตรประชาชนเป็นคนต่างจังหวัดแถบภาคอีสานเขาถอนหายใจอย่างเหนื่อยล้าอย่างน้อยก็ไม่ใช่ต่างด้าวลักลอบเข้าเมืองมาไม่งั้นเรื่องราวคงจะยุ่งยากมากกว่านี้เป็นแน่
Latest chapter
รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 82
“อ๊าอ๊า” เอวสอบเร่งจังหวะทำเอาคุณเขาครางแทบไม่เป็นภาษาก่อนจะเปลี่ยนท่าให้หน้าอกราบไปกับโต๊ะท่านี้ทำเอาอันดารันแทบยืนไม่ไหวจุดกระสันถูกกระแทกซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนเขาเสียวไปหมดไม่พอขาขาวข้างนึงยังถูกยกพาดต้นแขน “อ๊า” ท่านี้แทงถูกจุดกระสันอย่างจังจนเขาเสร็จออกมาพื้นเปรอะเปื้อนไปด้วยน้ำสีขาวขุ่นเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเสร็จสมชายหนุ่มจึงแช่ค้างไว้อย่างนั้นเพราะกลัวว่าจะเสร็จตามอีกฝ่ายไปเอวสอบซอยถี่ยิบอีกครั้งก่อนจะอุ้มกระเตงเข้าไปยังห้องนอนร่างบางผวาก่อนจะตวัดขากอดรัดเอวสอบเอาไว้แน่นท่านี้ลึกกว่าเมื่อกี้เสียอีกแถมยังกระแทกกระทั้นเข้ามาคล้ายต้องการลงทัณฑ์ไอ้หมอนี่ไม่ใช่โจรธรรมดาแต่เป็นโจรปล้นสวาทที่คุณตำรวจสาวถูกหลอกล่อจนตกหลุมพรางต่างหากล่ะ!!! เจียอีหอบกระเส่ากอบกุมก้นขาวนั้นไว้แน่นควบคุมให้กระแทกลงมาเป็นจังหวะพร้อมกับเอวสอบที่สอดใส่ประสานงานกันอย่างดีเยี่ยมจนคุณเขาแหงนหน้าเชิดครวญครางแทบไม่เป็นภาษาคุณตำรวจสาวครวญครางอยู่นานจนแทบไม่มีเสียงนิ้วเท้าทั้งสิบจิกเกร็งเมื่อจุดกระสันถูกกระแทกย้ำๆอยู่อย่างนั้นเขาเริ่มดิ้นพล่านเพราะใกล้ถึงฝั่งฝันเจียอีกอดร่างบางเอาไว้แน่นก่อนจะสาวเท้าไปยังเตียงกว้างแบะขาให
รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 81
ตอนนี้เจียอีกำลังถูกเชือกสีแดงมัดไปทั้งตัวแถมข้อมือยังถูกมัดไพล่หลังอีกด้วยเขานั่งมองภรรยาที่แต่งชุดเป็นตำรวจหญิงสวมถุงน่องตาข่ายสีดำกระโปรงสั้นจนปิดแก้มข้นขาวที่สวมจีสตริงเอาไว้ไม่มิด “คุณแน่ใจนะว่าไม่ได้เล่นนอกบท”“แน่ใจสิ”“ไหนคุณบอกว่าจะซ้อมบทละครไงแต่ผมว่ามันแปลกๆนะ”“แปลกตรงไหนนายเป็นโจรฉันเป็นตำรวจ”“ถ้าไม่ให้คุณเล่นคุณจะโกรธผมหรือเปล่า”“ถ้าไม่ให้ฉันเล่นนายจะเสียใจ”“?”คุณตำรวจสาวไม่พูดเปล่าพร้อมเลื่อนเก้าอี้เลื่อนเข้ามาตรงหน้าโจรที่กำลังถูกมัดมืออยู่บนพื้นก่อนจะทำทีเป็นอ้าขากว้างเผยให้เห็นส่วนลับวับๆแวบจีสตริงที่ปกปิดเพียงส่วนหน้าอันดารันทำทีเป็นถือแฟ้มเพื่อสอบปากคำก่อนจะรู้สึกลมหายใจอุ่นร้อนที่เป่ารดอยู่ตรงต้นขาด้านใน“จะสอบปากคำอะไรผมล่ะ…คุณตำรวจ” เจียอีเลียริมฝีปากพร้อมส่งสายตาท้าทาย “ต่อให้คุณฆ่าผมให้ตายผมก็ไม่บอกหรอก”“แน่ใจเหรอ…หืม”ชายหนุ่มลากลิ้นร้อนนั้นไปตามถุงน่องตาข่ายสีดำก่อนจะขมเม้มอย่างมันเขี้ยวซุกหน้าลงตรงแกนกายก่อนจะลากลิ้นเลียผ่านชั้นในสีขาวจนเปียกชุ่มคุณตำรวจสาวดึงทึ้งเส้นผมนั้นอย่างแรงจนโจรหน้าหล่อแหงนหน้าไปด้านหลัง“คิดจะติดสินบนกับเจ้าพนักงานหรือไง”“
รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 80
ระหว่างนี้สามีอย่างเขาก็กลายเป็นสนามอารมณ์เทียนหอมที่คุณเขาชอบกลิ่นของมันหนักหนาบรรยายสรรพคุณไว้อย่างดีก่อนหน้าต้องเก็บไว้ในตู้อย่างมิดชิดกลิ่นน้ำหอมน้ำยาซักผ้าเหมือนว่าคุณเขาจะไวเรื่องกลิ่นเป็นพิเศษแถมตอนนอนยังต้องเอาหน้าซุกกับหน้าอกเขาด้วยงอตัวคล้ายกุ้งเหมือนว่ากำลังปกป้องอะไรสักอย่างแถมยังชอบเอาเสื้อผ้าของเขาไปกองสุมๆไว้ตามมุมของห้องนอนจะซักก็ไม่ยอมจนต้องสั่งมาใหม่ทุกสองสามวัน แม่บ้านแทบไม่กล้าเข้าใกล้ช่วงนี้จะหยิบจะจับอะไรคุณเขามองตาขวางเจียอีเห็นท่าว่าไม่ได้การพรุ่งนี้เลยจับคุณเขายัดใส่รถเดินทางไปโรงพยาบาลที่จองเอาไว้ก่อนหน้าจะได้รู้ดำรู้แดงกันไปเลยว่าคุณเขาเป็นอะไรกันแน่ผลการตรวจของอันดารันทำเอาเจียอีไม่เชื่อถึงกับถามย้ำๆคุณหมออยู่สองสามรอบ“ตั้งครรภ์ครับคุณอันดารันตั้งครรภ์ได้ 3 สัปดาห์แล้วครับส่วนนี่ภาพอัลตร้าซาวด์” คุณพ่อมือใหม่โห่ร้องไชโยทำเอาคุณแม่โอเมก้าหน้าตึงต้องดึงทึ้งเสื้อผ้าอีกฝ่ายที่กำลังกระโดดโลดเต้นต่อหน้าคุณหมอและพยาบาลให้นั่งลง “ผมจะได้เป็นพ่อคนแล้วผมจะได้เป็นพ่อคนแล้ว” แถมยังหอมแก้มภรรยาโดยไม่สนสายตาหมอพยาบาลในห้องตรวจอีกไม่พอยังกระซิบกระซาบถามอะไรกับคุณหมออ
รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 79
สองสามีภรรยาจูบแลกลิ้นกันอย่างดูดดื่ม เอวสอบค่อย ๆ เสือกไสเข้าออกด้วยจังหวะที่เนิบช้า ก่อนจะซอยถี่ทำเอาคุณเขาไถลไปกับเตียงกว้าง “อื้อ อะ อะ” เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังไปทั่วห้องนอนกว้าง ตับ ตับ “อ๊า” ก่อนจะจับร่างบางให้หันหลังเอาหมอนสอดไว้ที่ท้องน้อย ยกสะโพกขึ้นก่อนจะสอดใส่เข้าไปอีกครั้ง “อ๊า” แท่งร้อนเสือกไสเข้าไปจนมิด จนแก้มก้นขาวรู้สึกระคายเพราะขนหยาบ อันดารันจับหัวเตียงไว้แน่นเมื่อร่างกายโยกคลอนเพราะแรงกระแทกที่เร็วขึ้น แถมยังบี้กับจุดกระสันภายในทำเอาโอเมก้าหวีดเสียงร้องออกมาอย่างอดไม่ได้ แกนกลางกายกระตุกโดยไม่มีอะไรหลั่งออกมา เจียอีแช่ค้างเอาไว้เพราะช่องทางบีบรัดแน่นจนเขาแทบจะเสร็จสมตามคุณเขาไปชายหนุ่มมองไปยังต้นคอขาวผ่องหากเขาเป็นอัลฟ่าละก็คุณเขาก็ไม่ต้องทนกลิ่นอัลฟ่าคนอื่นแถมยังไม่ต้องมีปฏิกิริยาอะไรกับกลิ่นฟีโรโมนบ้าบอพวกนั้นเจียอีเอี้ยวตัวไปยังลิ้นชักข้างหัวเตียงเขาสวมที่ครอบฟันเป็นอุปกรณ์ที่สั่งทำพิเศษฟันปลอมนี้บรรจุไปด้วย DNA ของเขาที่ถูกตัดแต่งพันธุกรรมออกมาให้มีฤทธิ์เหมือนน้ำลายอัลฟ่าเขาค่อยๆพยุงร่างบางนั้นขึ้นมาจุมพิตที่ขมับก่อนจะเอ่ย “ให้ผมสลักพันธะที่หลังคอของคุณได้ไหม”
รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 78
“จะร้องทำไมเล่า” คุณเขายื่นทิชชูมาให้ ก่อนจะนอนหันหลังให้ไม่สนใจกันอีก ไอ้หมาได้ทีก็เข้าไปออดอ้อน โอบกอดคุณเขาให้แผ่นหลังบางนั้นได้ไออุ่นจากอกหนา “แต่ผมไม่เชื่อหรอกนะว่า 79 เปอร์เซ็นต์นั้นจะทำลูกไม่ติด ต่อให้เบต้า โอเมก้าเปอร์เซ็นต์ที่จะตั้งครรภ์จะต่ำก็จริง แต่ใช่ว่าจะไม่มีโอกาสเสียหน่อย”“นี่นายฝันอยู่เหรอไง”“คุณจะมีลูกให้ผมสักคนได้หรือเปล่า”“ทำให้โอเมก้าอย่างฉันตั้งครรภ์ให้ได้สิหน้าที่นายไม่ใช่เหรอ”“?”“เดือนหน้าซื้อที่ตรวจรอไว้เลย”“…”“เพราะผมจะหย่อนเมล็ดพันธุ์ไว้ในตัวคุณทุกๆวัน”“ไอ้บ้าอื้อ”เพราะว่าตอนเย็นอยู่ท่ามกลางอัลฟ่ามากหน้าหลายตาทำให้โอเมก้ารู้สึกตัวรุมๆคล้ายว่าจะเกิดการฮีทเทียมอีกทั้งเพราะสามีเป็นเบต้าเขาไม่สามารถทำพันธะได้แถมอัลฟ่าคนอื่นๆยังรับรู้ถึงกลิ่นฟีโรโมนอันหอมหวานของเขาได้อีก…มือร้อนลากไล้ปัดป่ายไปตามร่างกายที่เปลือยเปล่าชุดนอนผ้าซาตินถูกถอดออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้รู้เพียงแต่ว่าทุกการเคลื่อนไหวของสามีทำเอาร่างกายร้อนรุ่มไปหมดครั้งนี้เหมือนว่าเขาจะเข้าสู่สภาวะฮีทเทียมอย่างสมบูรณ์เลยรู้สึกมีอารมณ์ร่วมมากกว่าปกติ “อื้ออึก” ลิ้นร้อนที่ปัดป่ายอยู่ตรงบริเวณตุ่
รักวุ่น ๆ ของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง บทที่ 77
ไม่รู้ว่าเพราะอะไรทันทีที่พวกเขาทั้งสองลืมตาก็พบว่าตัวเองได้วาร์ปมาอยู่ที่เดอะแกรนด์ซิตี้ เมืองที่ขึ้นชื่อเป็นศูนย์กลางของโลกอนาคต เมืองที่เต็มด้วยสีสันและความทันสมัยของเทคโนโลยี ตั้งแต่ก้าวเท้าออกจากเพนเฮ้าส์หรูของคุณโอเมก้าอันดับหนึ่ง ที่กลับมาสวมปลอกคอมุกปกปิดลำคอระหงที่ถูกสามีฝากรอยจูบเอาไว้จนทั่ว จะว่าไปแฟชั่นปลอกคอนี้ก็ไม่เลว! มันเหมาะกับภรรยา ดูมีสง่า สมมงกับตำแหน่งโอเมก้าอันดับหนึ่งที่ว่า สามีขออวยยศให้ สิบ สิบ ไปเลย เจียอีไปเที่ยวต่างประเทศมาตั้งหลายที่แต่ไม่มีที่ไหนที่เขาเห็นว่าจะเจริญเทียบเท่ากับเมืองแห่งนี้เหมือนจะมีจานบินลอยฟ้าเลยแฮะ ตั้งแต่ออกจากที่พักมาปากของชายหนุ่มก็ร้อง “โอ้โหไม่หยุด” จนโดนคุณเขาทั้งดุทั้งใช้สายตาทิ่มแทงคล้ายอยากจะพูดว่า “หุบปากสักที” เสียเต็มแก่จะว่าไปเหมือนคุณเขาที่ไปเดินเที่ยวตลาดนัดครั้งแรกเลยเถอะสภาพบ้านเมืองมันไฮเทคทันสมัยจนมีรถไฟฟ้าเมกเลฟรถเมล์ไฮโดรเจนที่วิ่งด้วยพลังงานน้ำมิน่าอากาศถึงดีสุดๆไม่แปลกที่คุณเขาลืมตาขึ้นมาแล้วจะแว้ดๆใส่เขาตอนที่อยู่โรงพยาบาล “โอ้โห…นั่นโอเมก้าใช่หรือเปล่าแต่ละคนสวมปลอกคอหมดเลยอ่ะแล้วผมต้องใส่หรือเปล่าคุณ”“ใส่ทำ
You may also like
ผมจะทำให้เต็มที่ (omegaverse)
summer T.185 viewsลิขิตรักคืนใจ
เซนโด้272 viewsกับดักรักเพื่อนสนิท
26JULY.282 viewsThird Eye (สืบด้วยตา สัมผัสด้วยใจ)
Mkutkomen310 viewsชะตาชีวิตพลิกผันทะลุมิติมาปลูกแตงกวา
วริษา1.4K viewsเกิดใหม่เป็นเพื่อนสมัยเด็กของตัวร้าย(คลั่งรัก)
แกะส้ม550 viewsUnsur - เสพอรรถรส
ภูผาสีน้ำเงิน31 viewsเด็กดีของพี่หมอ
จินต์พิชา1.1K views
