LOGINShare
หมากบนกระดาน
Last Updated:
2025-07-20 22:29:44ลิลลี่ยื่นหน้ามาทางอาชาที่กำลังเปิดอ่านอีเมล
“คุณลุงขา คุณลุงคุยกับใครคะ ลิลลี่อยากคุยด้วย” ลิลลี่ทำเสียงอ้อนพร้อมกับเอียงคอไปมาอย่างน่ารัก อาชายิ้มบางๆ ลูบผมของลิลลี่เบาๆ “คุณลุงคุยเรื่องงานจ้ะ หนูลิลลี่คุยกับคุณครูเหมยไปก่อนนะ เดี๋ยวพอถึงบ้านคุณครูเหมย คุณลุงจะให้หนูลิลลี่วิ่งเล่นได้เต็มที่เลย” ลิลลี่ตาโต “จริงเหรอคะ! ลิลลี่อยากไปบ้านคุณครูเหมยแล้ว” "จริงสิคะคุณลุงไม่โกหกลิลลี่หรอกค่ะงั้นลิลลี่ก็ดูนะคะว่าไปถึงบ้านคุณครูเหมยแล้วจะไปช่วยคุณครูทำอะไรได้บ้าง"อาชาก็ปลอบประโลมหลานสาว บทสนทนาของเสือและอาชา ดำเนินต่อไปอย่างไม่หยุดหย่อน เสือรายงานเรื่องราวของ “เมฆินทร์” คู่ปรับทางธุรกิจที่ชอบใช้กลโกง อาชาฟังอย่างตั้งใจ ใบหน้าของเขาเรียบเฉยแต่แววตาฉายความเฉียบคม “มันเป็นคนยังไงวะไอ้เมฆินทร์เนี่ย ถึงได้กล้าลอบกัดนายตลอด ต่อให้มันจะมีความคับแค้นผมว่าคนอย่างนี้ถ้ามันไม่ตายมันคงไม่เลิกแน่เลยครับนาย” เสือที่ขับรถไปด้วยก็พูดคุยเรื่องของไอ้เมฆินทร์ไปด้วย ลิลลี่ที่นั่งอยู่ข้างๆ ได้ยินบทสนทนาจึงถามขึ้นมาอย่างอยากรู้อยากเห็นอาชาจึงค่อยๆบอกสอนหลานสาวอย่างใจเย็น อาชาหันมามองลิลลี่ช้าๆ “เป็นคนที่ไม่น่าคบหาเท่าไหร่จ้ะ หนูลิลลี่อย่าไปยุ่งกับคนแบบนี้นะ” “ทำไมล่ะคะ คุณลุง” ลิลลี่สงสัย “คนพวกนี้จะชอบเอาเปรียบคนอื่น ไม่ซื่อสัตย์ และคิดแต่เรื่องผลประโยชน์ของตัวเองเท่านั้น” อาชาอธิบายให้ลิลลี่เข้าใจง่ายๆ “แล้วคุณลุงจะทำยังไงกับคนแบบนั้นคะ” ลิลลี่ถามต่อด้วยความไร้เดียงสา อาชายิ้มมุมปากเล็กน้อย แววตาคมกริบกว่าเดิม “คุณลุงจะทำให้เขารู้ว่าการลอบกัดมันเจ็บปวดยิ่งกว่าการโจมตีตรง ๆ เสียอีก” เสือที่นั่งอยู่ข้างคนขับได้ยินบทสนทนาก็ลอบยิ้มในใจ เขารู้ดีว่าเจ้านายของเขาไม่ใช่คนที่จะยอมให้ใครมาหยามเกียรติง่ายๆ “เราจะต้องวางหมากให้ดีกว่ามัน” อาชาเอ่ยขึ้นมาลอยๆ คล้ายพูดกับตัวเอง แต่เสือรู้ว่านั่นคือคำสั่งที่ต้องนำไปปฏิบัติ “นายครับ เรื่องสัญญาโรงเรียนที่สิงคโปร์ ผมว่าเราน่าจะเร่งให้คุณจางตัดสินใจได้เร็วขึ้นนะครับ” เสือเสนอ “ถูกต้อง” อาชาพยักหน้า “ส่งเรื่องไปให้ไมเคิลเร่งตามหาลูกสาวคุณจางให้เร็วที่สุด ฉันอยากให้ทุกอย่างเรียบร้อยก่อนที่เราจะไปเซ็นสัญญา” เสือรีบโทรหาไมเคิลทันที อธิบายรายละเอียดและสถานการณ์ให้เพื่อนของอาชาฟังอย่างกระชับ “เฮ้อ! บอกไอ้อาชาด้วยนะว่านี่มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ นะเว้ย” ไมเคิลโวยวายผ่านโทรศัพท์ “ตามหาคนหายไม่ใช่เรื่องที่จะเสกได้ภายในสองวันนะเพื่อน” “ผมทราบครับคุณไมเคิล แต่เจ้านายผมต้องการความรวดเร็ว” เสือตอบอย่างใจเย็น “เออๆๆ รู้แล้วน่า! แกล้งทำเป็นเห็นแก่เพื่อนไปก่อนก็ได้วะ” ไมเคิลบ่นอุบอิบแต่ก็ยอมรับปาก “บอกมันว่าฉันจะพยายามให้ถึงที่สุด” เสือยิ้มมุมปาก “ขอบคุณมากครับคุณไมเคิล” ไม่นานนัก ไมเคิลก็ส่งข้อมูลล่าสุดมาให้อาชาทางอีเมล "คุณไมเคิลจะรีบประสานงานแล้วก็เรื่องที่เธอจะมาพบคุณจางเราจะนัดวันกันอีกทีอาจจะใช้เวลาล่วงหน้าหลังจากรอผลตรวจเลือดทางความสัมพันธ์ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดอีก 6 เดือนข้างหน้าการเซ็นสัญญาที่สิงคโปร์จะเริ่มขึ้นครับนาย" "ถ้าเราสามารถเร่งให้คุณจางเซ็นสัญญาได้เร็วขึ้นเราจะได้ตัดหน้าไอ้เมฆินทร์อย่างราบคาบให้มันเจ็บใจเราเล่นๆงั้นบอกไอ้บิ๊กให้รีบจัดการประสานงานในส่วนนี้มาด้วย" "ครับนาย"หลังจากพูดคุยกันจบเสือก็ตั้งใจขับรถไปที่บ้านของเหมยเพราะแม่หนูน้อยลิลลี่ตั้งหน้าตั้งตาคอยที่จะได้พบคุณครูอีกครั้ง อาชาพยักหน้าเล็กน้อย แววตาของเขาฉายประกายแห่งชัยชนะ การเดินหมากครั้งนี้ดูเหมือนจะเป็นไปตามแผนที่วางไว้ทุกอย่าง รถหรูแล่นมาจอดหน้าบ้านหลังเล็กที่ดูอบอุ่น รายล้อมด้วยสวนดอกไม้หลากสีสัน ลิลลี่ร้องออกมาด้วยความดีใจ “ถึงแล้ว! ถึงบ้านคุณครูเหมยแล้ว!” อาชายกยิ้มเล็กน้อย พยักหน้าให้เสือเปิดประตูรถ เขาก้าวลงจากรถพร้อมจูงมือลิลลี่ เสือและคนงานคนอื่นๆ รีบลงจากรถตามมาพร้อมสัมภาระ แม่น้ำฟ้าและพ่อบุญทองยืนรอต้อนรับอยู่ที่หน้าบ้าน พร้อมกับเหมยที่ส่งยิ้มกว้างให้ลิลลี่ “มาแล้วเหรอลูกลิลลี่ คุณครูเหมยรออยู่เลยนะจ๊ะ” แม่น้ำฟ้าเอ่ยต้อนรับอย่างอบอุ่น ลิลลี่รีบวิ่งเข้าไปกอดขาเหมยทันที “คุณครูเหมย! ลิลลี่มาแล้วค่ะ!” อาชาเดินตามมาติดๆ เขาโค้งศีรษะให้แม่น้ำฟ้าและพ่อบุญทองอย่างนอบน้อม “สวัสดีครับ ผมอาชาครับ ขอโทษด้วยนะครับที่รบกวนเวลาพักผ่อนของทุกคน” “ไม่รบกวนเลยจ้ะคุณอาชา ยินดีต้อนรับนะจ๊ะ” พ่อบุญทองยิ้มรับอย่างใจดี เขามองอาชาด้วยความประทับใจในกิริยาท่าทางที่ดูสุขุมและสง่างาม ต่างจากธงลิบลับ ธงที่ยืนมองเหตุการณ์อยู่ไม่ไกลนัก ใบหน้าของเขาดูไม่สบอารมณ์ เขาเห็นว่าอาชาได้ก้าวล้ำนำเขาไปอีกก้าวแล้ว การได้มาบ้านของเหมยและทำความรู้จักกับพ่อแม่ของเธอเป็นสิ่งที่ธงยังไม่ได้ทำ “อ้าว! คุณธงยังไม่ไปอีกเหรอครับ” เหมยที่เพิ่งสังเกตเห็นธงที่ยืนอยู่หน้าบ้าน เธอถามด้วยความสงสัย ธงฝืนยิ้ม “พอดีติดธุระนิดหน่อยครับน้องเหมย เลยยังไม่ได้กลับแถมรถก็ยังไม่มีด้วย” อาชามองธงเล็กน้อย แต่ไม่ได้เอ่ยอะไร เขามองเหมยที่กำลังยิ้มให้กับลิลลี่ และความรู้สึกบางอย่างก็ก่อตัวขึ้นในใจ ในระหว่างที่อาชากำลังยกกระเป๋าเข้าไปในบ้าน ธงก็เดินเข้ามาหาเสือที่กำลังเก็บของอยู่ในรถ “นี่คุณเสือ! คุณกล้าดียังไงถึงได้แกล้งผมแบบนี้ เครื่องไม่ได้เสียใช่ไหมครับคุณตั้งใจใช่ไหม” ธงกระซิบถามเสียงลอดไรฟัน เสือหันมามองธงด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ผมทำตามคำสั่งเจ้านายครับคุณธง” “คำสั่งบ้าบออะไรของคุณ! แล้วทำไมคุณไม่รับสายผมวะ!” ธงเริ่มเสียงดังขึ้นเล็กน้อยความรู้สึกโมโห “ผมคิดว่าคุณธงน่าจะเข้าใจดีนะครับว่าทำไมผมถึงไม่รับสาย” เสือตอบกลับอย่างนิ่งเฉย ธงกำหมัดแน่นด้วยความโมโห แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ เพราะนี่คือบ้านของเหมย เขาไม่อยากสร้างปัญหารวมถึงเสือและอาชาคือคนที่จะต้องกำหนดชะตาชีวิตในการผ่านการฝึกอบรมงานผู้ช่วยผู้จัดการในครั้งนี้ “ฝากไว้ก่อนเถอะ!” ธงพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินหงุดหงิดออกไปจากบ้านของเหมยเพื่อหาทางกลับไปที่ไร่ชาพรหมเทพ เสือมองตามหลังธงด้วยรอยยิ้มเล็กน้อยในมุมปาก เขารู้ดีว่าธงคงจะโกรธมาก แต่เขาก็ต้องทำตามคำสั่งของเจ้านายอย่างเคร่งครัด ภายในบ้าน แม่น้ำฟ้าเตรียมอาหารเย็นไว้รอทุกคน กลิ่นหอมของอาหารลอยฟุ้งไปทั่วบ้าน ลิลลี่วิ่งเล่นไปมาอย่างมีความสุข ส่วนเหมยก็ช่วยแม่จัดโต๊ะอาหาร อาชานั่งคุยกับพ่อบุญทองที่โซฟาอย่างเป็นกันเอง พ่อบุญทองรู้สึกประทับใจในตัวอาชามากยิ่งขึ้นเมื่อได้พูดคุยกัน เขาเห็นว่าอาชาเป็นคนที่มีความคิดอ่านเป็นผู้ใหญ่ สุภาพ และให้เกียรติผู้อื่นเสมอ “คุณอาชาทำธุรกิจอะไรหรือจ๊ะ” พ่อบุญทองถาม “ผมทำธุรกิจไร่ชาครับคุณลุง และก็มีธุรกิจอื่นๆ อีกนิดหน่อยครับ” อาชาตอบด้วยรอยยิ้ม “อ้อ...มิน่าล่ะเหมยถึงได้เล่าว่าคุณอาชาใจดี ให้ชามาเยอะแยะเลย” พ่อบุญทองหัวเราะ อาชายิ้ม “ผมดีใจที่ทุกคนชอบครับ” “แล้วคุณอาชาจะพักอยู่ที่นี่กี่วันล่ะจ๊ะ” แม่น้ำฟ้าเดินออกมาจากห้องครัว ถามด้วยความเป็นห่วง “ผมตั้งใจว่าจะอยู่ที่นี่สองวันครับคุณป้า พอดีพรุ่งนี้เป็นวันเสาร์-อาทิตย์ ผมเลยอยากถือโอกาสมาพักผ่อนและทำความรู้จักกับทุกคนให้มากขึ้นครับ” อาชาตอบอย่างสุภาพ เหมยที่เดินออกมาจากครัวได้ยินบทสนทนาก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เธอคิดว่าอาชาจะมาส่งลิลลี่แล้วกลับไป แต่เขากลับตั้งใจจะค้างที่นี่ “คุณอาชาจะค้างที่นี่จริงๆ เหรอคะ” เหมยถามด้วยความแปลกใจและก็แอบยินดีมากๆที่จะได้ดูแลอาชาเหมือนที่อาชาดูแลเธอและเจสซี่ในอาทิตย์ที่ผ่านมา อาชายิ้มให้เหมย “ครับ ผมอยากใช้เวลาอยู่ที่นี่ให้มากขึ้น” ใบหน้าของเหมยขึ้นสีระเรื่อเล็กน้อย เธอก้มหน้าเล็กน้อยเพื่อซ่อนรอยยิ้มที่มุมปากเธอก็แอบคิดอะไรบางอย่าง...
Latest chapter
รักสุดท้ายของอาชา ความใกล้ชิดของอาชา
หลังจากเกิดอุบัติเหตุ เหมย ก็รู้สึกเขินอายจนแทบจะมุดแผ่นดินหนี แต่สุดท้ายกลายเป็นว่าอาชาต้องอุ้ม เหมย เข้ามาในบ้าน ทำให้พ่อกับแม่ของ เหมย รู้สึกตกใจเช่นกัน“เกิดอะไรขึ้นคะ ทำไมถึงกับต้องอุ้มกันเข้ามาเลย” แม่น้ำฟ้า ที่เป็นห่วงลูกสาวจึงรีบลุกจากโซฟา“พอดี เหมย ซุ่มซ่ามนะแม่ เหมือนข้อเท้าพลิก แต่คุณอาชาอาสาจะอุ้ม เหมย เข้ามา เหมย ห้ามแล้วนะแม่” เหมย พยายามอธิบาย“ไม่เป็นไรหรอก แม่ไม่ได้ว่าอะไรเลย” ผู้เป็นแม่มองอาการอยากจะจับคู่อาชาให้กับลูกสาวเสียมากกว่าด้วยซ้ำ เพราะตัวเองก็อยากจะอุ้มหลานจะแย่“ผมต้องขอโทษด้วยครับ ผมเห็นคุณ เหมย เดินไม่ไหวก็เลยอุ้มเธอเข้ามาโดยถือวิสาสะ”“ไม่เป็นไรหรอกครับคุณอาชา ขอบคุณแทนลูกสาวผมด้วย” พ่อบุญทอง ที่ถูกชะตาอาชาเป็นพิเศษเรื่องวุ่นวายยังไม่จบแค่นั้น เมื่อจู่ๆ มีรถหรูสองคันพร้อมชายชุดดำกว่าสิบคนมาจอดหน้าบ้านเหมย อาชาจึงอธิบายว่าเขาเป็นนักธุรกิจที่ต้องระวังศัตรู ทำให้ต้องมีคนคุ้มกันไปทุกที่ ยิ่งพาลิลลี่มาด้วยและมาเยี่ยมบ้านเหมยก็ยิ่งต้องปลอดภัยเป็นเท่าตัว“ทำไมคนต้องมาเฝ้าหน้าบ้านเราเยอะแยะขนาดนี้ล่ะ” พ่อบุญทองรีบถามอาชา“เอาตรงๆ นะครับ ผมก็เป็นนักธุรกิจคนหน
รักสุดท้ายของอาชา จูบแรก
หลังจากรถหรูของอาชาก็แล่นมาถึงหน้าบ้านสวนของพ่อแม่เหมยหลังจากจัดแจงทุกอย่างเรียบร้อยเชิญอาชาเข้าบ้านพร้อมกับแม่หนูน้อยลิลลี่ ก่อนที่อาชาจะเข้าไปได้สั่งการบางอย่างให้กับเสือจัดการ"เสือคืนนี้แกให้บอดี้การ์ดมาดูแลรอบ ๆ นี้แล้วกันนะ ส่วนแกไปพักเถอะเหนื่อยกับฉันมามากละ""แต่ว่าผมไม่ไว้ใจ.."เสือเอ่ยขึ้น"ไม่เป็นไรหรอก ส่งบอดี้การ์ดคนอื่นมา ตอนนี้ไอ้เมฆินทร์มันคงไม่กล้าเคลื่อนไหวอะไรแกไปพักเถอะ""ครับนายผมได้โทรเรียกบอดี้การ์ดตามมาที่นี่จำนวนสิบคนเพื่อดูแลนายกับคุณหนูลิลลี่""ขอบใจมาก" อาชาเดินลงมาที่รถพร้อมกับถือกระเป๋าสีชมพูในมือและกระเป๋าเสื้อของตัวเองทุกคนในครอบครัวของเหมยออกมาต้อนรับอาชาอย่างเป็นกันเองฟิวส์ครอบครัวและอบอุ่น ในเวลานั้นก็ได้เข้ามาพูดคุยกันในบ้านอย่างสนุกออกรถออกชาติลิลลี่ที่เห็นเหมยก็รีบวิ่งตรงมาหาเหมยด้วยความคิดถึงลิลลี่ที่เห็นหมอยถือดอกกุหลาบในมือก็ทำหูตาเป็นประกายเหมือนอยากจะได้บ้าง"คุณครูเหมยขา....".ลิลลี่โผล่เข้ากอดไหมอย่างออดอ้อนเหมือนย่อตัวลงแล้วโอบกอดรัดตัวลิลลี่เอาไว้แน่นเช่นกันราวกับแม่ลูกที่ไม่ได้เจอกันมานานทั้งที่เพิ่งจะวางสายจากกันไม่ถึงครึ่งชั่วโมงฟอด
รักสุดท้ายของอาชา หมากบนกระดาน
ลิลลี่ยื่นหน้ามาทางอาชาที่กำลังเปิดอ่านอีเมล“คุณลุงขา คุณลุงคุยกับใครคะ ลิลลี่อยากคุยด้วย” ลิลลี่ทำเสียงอ้อนพร้อมกับเอียงคอไปมาอย่างน่ารักอาชายิ้มบางๆ ลูบผมของลิลลี่เบาๆ “คุณลุงคุยเรื่องงานจ้ะ หนูลิลลี่คุยกับคุณครูเหมยไปก่อนนะ เดี๋ยวพอถึงบ้านคุณครูเหมย คุณลุงจะให้หนูลิลลี่วิ่งเล่นได้เต็มที่เลย”ลิลลี่ตาโต “จริงเหรอคะ! ลิลลี่อยากไปบ้านคุณครูเหมยแล้ว”"จริงสิคะคุณลุงไม่โกหกลิลลี่หรอกค่ะงั้นลิลลี่ก็ดูนะคะว่าไปถึงบ้านคุณครูเหมยแล้วจะไปช่วยคุณครูทำอะไรได้บ้าง"อาชาก็ปลอบประโลมหลานสาวบทสนทนาของเสือและอาชา ดำเนินต่อไปอย่างไม่หยุดหย่อน เสือรายงานเรื่องราวของ “เมฆินทร์” คู่ปรับทางธุรกิจที่ชอบใช้กลโกง อาชาฟังอย่างตั้งใจ ใบหน้าของเขาเรียบเฉยแต่แววตาฉายความเฉียบคม“มันเป็นคนยังไงวะไอ้เมฆินทร์เนี่ย ถึงได้กล้าลอบกัดนายตลอด ต่อให้มันจะมีความคับแค้นผมว่าคนอย่างนี้ถ้ามันไม่ตายมันคงไม่เลิกแน่เลยครับนาย” เสือที่ขับรถไปด้วยก็พูดคุยเรื่องของไอ้เมฆินทร์ไปด้วยลิลลี่ที่นั่งอยู่ข้างๆ ได้ยินบทสนทนาจึงถามขึ้นมาอย่างอยากรู้อยากเห็นอาชาจึงค่อยๆบอกสอนหลานสาวอย่างใจเย็นอาชาหันมามองลิลลี่ช้าๆ “เป็นคนที่ไม่น่าคบห
รักสุดท้ายของอาชา ช่วงชิง
ขณะที่ลิลลี่กำลังพูดคุยอยู่กับเหมย อาชาได้วางหลานสาวไว้บนโซฟา แล้วเดินออกไปที่ระเบียงด้วยท่าทีหงุดหงิดและยกหูโทรหาใครคนหนึ่งผ่านไปไม่นานเสียงโทรศัพท์ของธงได้ดังขึ้นหลังจากที่อาชาวางสาย"สวัสดีครับคุณเสือ มีอะไรหรือเปล่าครับเห็นโทรหาผมหลายสาย" ธงที่รับสายของเสืออย่างไวเพราะอยู่ดี ๆ เสื่อก็โทรหาเขาโดยที่เป็นเวลาเลิกงานแล้ว"คุณธงครับตอนนี้คุณธงอยู่ไหน"เสือแกล้งถาม"พอดีผมออกมาข้างนอกหาอะไรกินนะครับคุณเสือมีอะไรหรือเปล่า"ธงถามย้อนกลับไป"พอดีเครื่องจักรที่คุณธงดูแลวันนี้มันเกิด เครื่องกระตุก แล้วหยุดทำงานรบกวนคุณเสือกลับมาดูด่วนให้หน่อยได้ไหมครับ""เออ....คือ.."ธงตั้งท่าจะปฏิเสธแต่ก็โดนเสื่อพูดแทรกขึ้นมา"เราจำเป็นจะต้องแพ็คกล่องชาเพื่อนำไปส่งลูกค้าในวันพรุ่งนี้ครับ ยังไงต้องรีบซ่อมเครื่องแพ็คครับ" เสือรีบยกข้ออ้างว่าเครื่องที่ธงได้ดูแลเกิดเสียขึ้นมาทั้งที่ข้อเท็จจริงเสือเห็นแล้วว่าสายพานมันสึกกร่อนกำลังจะขาดจริงๆใช้ใครมาเปลี่ยนก็ได้แต่เขาก็ต้องช่วยเจ้านาย"ตอนนี้เลยหรอครับคุณเสือ ผมไม่แน่ใจว่าจะกลับไปทันหรือ"เปล่าธงรีบอ้างขึ้นมาพร้อมไม่อยากเสียช่วงโอกาสทองที่ได้อยู่กับเหมย"ยังไงคงต้
รักสุดท้ายของอาชา ครอบครัวเหมย
เสียงรถแล่นเข้ามาในบ้านสวนของแม่น้ำฟ้าและพ่อบุญทอง ทั้งสองคนจึงรีบออกมาดูหน้าบ้านก็เห็นลูกสาวมา ทั้งสองก็ดีใจยกใหญ่ รีบออกมาต้อนรับลูกสาวพร้อมกับหมาชิสุ 1 ตัวที่เห่าเสียงดัง "โฮ่ง ๆ" "อ้าวพ่อ! ลูกสาวเรามา" แม่น้ำฟ้าที่มาก่อนก็เรียกพ่อบุญทองให้ออกมารับลูกสาว"จ้าแม่ พ่อกำลังออกไป" พ่อบุญทองที่กำลังดูทีวีก็รีบลุกออกจากโซฟาเพื่อมารอรับลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนอย่างเหมยเมื่อเหมยถือหิ้วของพะรุงพะรังลงจากรถ พอเจอพ่อกับแม่ก็วางของทุกอย่างลงแล้วโผเข้ากอดแม่น้ำฟ้าด้วยความคิดถึง"เป็นไงบ้างแม่ สบายดีไหม? ลูกไม่มาหาไม่กี่อาทิตย์เนี่ย ไม่โทรตามเลยนะคะ!" เหมยทำเป็นน้อยใจแม่น้ำฟ้าที่อาทิตย์ที่ผ่านมาไม่โทรตามหรือโทรหาเธอเลย"อ้าว แม่ก็คิดว่าแม่ไม่มีลูกแล้วเนี่ย เลยไม่รู้จะหาเบอร์ที่ไหนมาโทรตาม!" สองสาวคุยกันอย่างออกรสออกชาติพ่อบุญทองเมื่อมาถึงก็โผเข้ากอดลูกสาวเช่นกัน ด้วยความที่เหมยไม่มาหลายวัน พ่อบุญทองก็คิดถึงมากเหมือนกัน"เป็นไงบ้างลูกสาวพ่อ ได้พักผ่อนสองสามเดือนเต็มที่เลยสิ เราจะไปเที่ยวไหนล่ะ?" พ่อบุญทองที่เอามือลูบไปที่หั
รักสุดท้ายของอาชา ธงจอมตื้อ
วันที่อาชาแยกกับเหมย วันนี้เป็นวันที่ 5 แล้ว ที่เหมยไม่ได้ติดต่อหรือพูดคุยกับอาชา มีเพียงหนูลิลลี่ที่โทรหาเหมยผ่านวิดีโอคอล กลายเป็นว่าตลอดทั้งอาทิตย์เหมยจะมีมือถือหนึ่งเครื่องที่แยกออกมาสำหรับหนูน้อยลิลลี่ ที่เอาแต่คุยกับเหมยผ่านแท็บเล็ต วันนี้ก็เช่นกัน "คุณครูขา เมื่อไหร่คุณครูจะมาหาลิลลี่คะ" ลิลลี่หันมาพูดคุยกับคุณครูเหมยของเธอผ่านหน้าจอแท็บเล็ตอย่างไม่จริงจังนัก ขณะที่เธอกำลังนอนเล่นอยู่บนเตียงกว้างพร้อมกับระบายสีเพื่ออวดให้คุณครูของเธอดู "เอาไว้อาทิตย์หน้าเจอกันนะคะ ครูจะเตรียมแผนการสอนให้กับลิลลี่ไงคะ" เหมยที่กำลังยืนทำอาหารอยู่ในครัว ก็กลายเป็นว่ามีเพื่อนตัวน้อยอย่างลิลลี่ตามติดชีวิตยิ่งกว่าเงาตามตัว แต่กลับไม่รู้สึกหงุดหงิดหรือรำคาญ แต่กลับรู้สึกดีใจด้วยซ้ำ เหมือนมีเพื่อนต่างวัย "คุณครูทำอะไรทานคะมื้อเย็นวันนี้" ลิลลี่ที่นอนอยู่บนเตียงก็ยังคงถามอย่างสม่ำเสมอ "วันนี้คุณครูจะทำข้าวต้มกุ้งมื้อเย็นค่ะ แล้วลิลลี่ล่ะคะ ป้าแจ่มทำอะไรให้กินเย็นนี้" เหมยก็ถามไปด้วย มือก็ทำกับข้าวไปด้วย "ลิลลี่ยังไม่ทราบเลยค่ะ ป้าแจ่มไม่ได้มา บอกค่ะ คุณครูขา" วันทั้งวันลิลลี่ก็เอาแต่หมกตัว
You may also like
![สมิงดำ [มาเฟียร้ายรัก]](https://acfs1.goodnovel.com/dist/src/assets/images/book/43949cad-default_cover.png)
สมิงดำ [มาเฟียร้ายรัก]
ชะนีติดมันส์2.1K viewsแค้นรัก เมียสมรส NC20+
Naya Solene1.9K viewsสาวใช้มาเฟียตาบอด
ceres12.1K viewsคู่หมั้นมาเฟีย NC20+
Naya Solene1.7K viewsอ้อนรักมาเฟียแสนร้าย
ขลุกขลิก344 viewsดั่งร้ายรักมาเฟียร้าย
นามปากกาลูกแก้ว692 viewsใต้อาณัติมาเฟีย
RICHES.52 viewsถึงร้ายก็รัก นายมาเฟียจอมโหด25+++(ภาคต่อของป้าน่ะเมียผม25++)
ศานิชล872 views
