เริ่มทำความรู้จัก

พระอาทิตย์อัสดงยามเย็น แสงแดดสีแดงสดใสบวกกับพระอาทิตย์ดวงกลมโตที่กำลังจะลับไปหลังภูเขาเขียวขจีลูกใหญ่ ณ ไร่ชาพรหมเทพ เหมยและอาชากำลังนั่งจิบชายามเย็นตรงระเบียงห้องพักตากอากาศ

อาชากำลังเฝ้ามองเหมยระหว่างที่เหมย กำลังนั่งทำงานอยู่หน้าโน้ตบุ๊ก รู้สึกราวกับว่าโลกทั้งใบอยากให้มีเพียงเหมยและเขา

“คุณเหมยดูท่าจะชอบเขียนนิยายเอามากๆ เลยนะครับ” อาชาเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นเหมยกำลังนั่งขะมักเขม้นกับหน้าจอตั้งแต่มาถึงที่นี่

เหมยจึงหยุดมือแล้วเงยหน้าขึ้นไปมอง พร้อมยิ้มตอบกลับไปให้อาชาด้วยรอยยิ้มพิมพ์ใจในแบบฉบับของสาวแว่น

“เหมยว่าเวลาที่เหมยเขียนนิยาย เหมือนเหมยหลุดไปอยู่ในอีกโลกหนึ่งที่เหมยอยากจินตนาการตัวละครตัวใดตัวหนึ่งให้อยู่บน โชคชะตาและเส้นด้ายที่เหมยได้เขียนเอาไว้”

เหมยอธิบายเรื่องราวมากมายให้อาชาฟัง อาชาโดยปกติเป็นคนไม่ค่อยเอาเวลาที่เป็นเงินเป็นทองมานั่งเฝ้าผู้หญิงแบบนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่เสือเห็นกิริยาของเจ้านาย

“นี่..! คุณบอดี้การ์ด ช่วยเปิดขวดเนยถั่วให้หน่อยได้ป่ะ” เจสซี่ที่เดินมาหาเสือขณะที่ยืนคุมเชิงอยู่บริเวณด้านนอก

เสือทำคิ้วขมวดเมื่อจ้องมองหน้าสาวสวยลูกครึ่งฝรั่ง

“คุณช่วยทำหน้าให้มันดูเป็นมิตรหน่อยได้ป่ะ นี่ฉันมาขอความช่วยเหลือคุณนะ ฉันเปิดไม่ออกอ่ะ เล็บมันยาว” เจสซี่บ่นพึมพำขณะที่มองหน้าเสือแล้วยื่นขวดโหลเนยถั่วให้เสือช่วยเปิด

“คุณก็ช่วยทำตัวให้มันสมกับที่มีเพื่อนน่ารักอย่างคุณเหมยหน่อยได้ไหม คนอะไรเมาจนขาดสติ” เสือที่รู้สึกรำคาญเจสซี่ก็เลยพูดแรงๆ ใส่

“นี่นายเป็นใครห๊า! นายบอดี้การ์ด คอยดูเถอะ ระวังให้ดี สรุปจะช่วยฉันป่ะเนี่ย!” เจสซี่ถึงแม้จะทำท่าเหมือนจะกินหัวของเสือเข้าไป ก็จำใจหันไปถามความช่วยเหลือจากเสืออยู่ดี

“โอ๊ย นี่ทำให้มันเบาๆ หน่อยได้ไหม บอกฉันดีๆ ก็ได้ เดี๋ยวจะยื่นให้!”

เจสซี่หันไปเหวี่ยงใส่เสือที่ยื่นมือเข้ามากระชากขวดโหลเนยถั่วออกไปจากมือเรียวสวยของเธออย่างแรง

“เอา! เอาไป! วุ่นวายจริงๆ เลย รีบๆ ไปเลยไป!” เสือที่ออกปากไล่เจสซี่ยังไม่ใยดี

“นี่คุณเป็นผู้ชายประเภทไหนกันเนี่ย ไม่เห็นจะดูอบอุ่นเหมือนเจ้านายคุณเลย” เจสซี่เปรียบเทียบเสือกับอาชา

เสือถึงกับแทบหลุดขำเมื่อมีคนบอกว่าอาชาเป็นคนอบอุ่นใจดี คงไม่รู้สินะว่าเขาเนี่ยซาตานในคราบคนหล่อ ทั้งโหด ทั้งดุ เพิ่งจะเคยเห็นมุมนี้ตอนที่เจอแม่สาวน้อยวันคืนสู่เหย้านี่แหละที่ทำให้อาชามีอาการแปลกๆ

ทางด้านอาชาที่เดินถือชาเขียวเอามาเสิร์ฟให้กับเหมยแล้วพากันพูดคุยเรื่องต่างๆ เหมยหยุดมือจากการพิมพ์นิยายเพราะเกรงใจที่เห็นอาชาต้องมานั่งเป็นเพื่อน ก็เลยชวนอาชาดูพระอาทิตย์ตกด้วยกัน

“ชาของที่ไร่เหรอคะคุณอาชา” เหมยหันไปถามเมื่อก้มไปดื่มชาเขียวที่ไม่ใส่น้ำตาลแต่กลับไม่ขม มีรสชาติหอมกรุ่น

“ใช่ครับ ชาที่ไร่ผมเอง คุณเหมยชอบไหม” อาชาจ้องมองใบหน้าเล็กเพื่อหวังคำตอบในใจลึกๆ

“ชอบค่ะ อร่อยดี” เหมยหันกลับไปแล้วส่งยิ้มตอบ

“คุณเหมยเคยเป็นครูภาษาไทยใช่ไหมครับ ผมจำได้ว่าคุณเหมยบอกว่าเคยสอนกวดวิชา” อาชาเริ่มแผนการที่ 1

“ใช่ค่ะ เหมยเคยรับกวดวิชา มีอะไรหรือเปล่าคะ”

“พอดีหลานสาวผมอยู่อนุบาลนะครับ กำลังอยากหาคุณครูช่วยกวดวิชาช่วงปิดเทอม พอดีคุณเหมยพอจะมีเวลาสักนิดไหมครับ”

“เหมยไม่แน่ใจเลยค่ะ น่าจะช่วงอีกสอง อาทิตย์เหมยส่งต้นฉบับจบ ก็น่าจะพักร้อนยาวๆ ประมาณเกือบ 3 เดือนถึงจะกลับไปเขียนนิยายใหม่อีกรอบ”

“งั้นระหว่าง 3 เดือนนี้ ผมขอให้คุณ เหมยมาสอนหลานสาวของผมที่นี่ได้ไหมครับ” อาชายังหวังในใจลึกๆ ว่าเหมยจะตอบตกลง

“เหมยไม่แน่ใจค่ะว่าความรู้ของเหมยเนี่ยยังตามทันเทคโนโลยีอยู่หรือเปล่า” เหมยหันกลับไปส่งยิ้มแห้งๆ

“คุณเหมยไม่ต้องตามทางเทคโนโลยีหรอกครับ ผมเชื่อว่าแค่คุณเหมยเขียนนิยายได้ในทุกๆ วัน ความรู้ภาษาไทยต้องแน่นมากแน่เลย หลานสาวผมเป็นคนน่ารักนะครับ คุณเหมยไม่ต้องห่วง”

“เหมยยังไม่รับปากได้ไหมคะว่าเหมยจะมาสอนดีไหม”

“ตอนนี้ยังไม่ต้องรับปากก็ได้ครับ เอาไว้ให้เรารู้จักกันมากกว่านี้แล้วคุณเหมยค่อยรับปากผม ผมให้เงินเดือนตามที่คุณเหมยเรียกได้เลย ผมไม่เกี่ยง” อาชาเสนอเงินเดือนให้กับเหมยด้วย

เหมยก็แอบคิดในใจว่าหากเธอตกลงปลงใจมาสอนวิชาภาษาไทยให้กับหลานสาวของอาชา ก็จะมีเงินเพิ่มระหว่างที่พักร้อนไปในตัว

“เอาไว้ให้เหมยปิดต้นฉบับให้เสร็จก่อน เหมยจะคิดดูอีกทีนะคะ” เหมยส่งยิ้มหวาน

“คุณเหมยไม่ต้องรีบคิดก็ได้ครับ ยังเหลือเวลาอีกตั้งนานที่เราจะได้ทำความรู้จักกัน”

“โห คุณอาชานี่พูดเหมือนพระเอกในนวนิยายเลยนะคะ”

“แล้วพระเอกในนิยายของคุณเหมยเป็นเหมือนผมหรือเปล่าล่ะครับ” อาชาโน้มตัวลงไปหน้าแทบจะแนบชิดกับเหมยอยู่แล้ว

เหมยถึงกับหน้าแดงขึ้นหูเมื่อเห็นการ กระทำของอาชา

แต่เหมือนสวรรค์ของทั้งสองคนจะล่มลงเมื่อมีเสียงแหลมเล็กของเจสซี่ที่ถือเนยถั่วเอามาเสิร์ฟพร้อมกับขนมปัง

“ทานชาก็ต้องมีขนมปังด้วยสิคะ” เจสซี่ที่เดินกรีดกรายเยื้องย่างเหมือนกับรันเวย์นางแบบ

“ขออนุญาตเสิร์ฟขนมปังเนยถั่ว ทานกับชาร้อนๆ เข้ากันดีนะคะคุณอาชา” เจสซี่ส่งขนมปังให้กับเจ้าบ้านแล้วก็เสิร์ฟให้กับเพื่อนรัก

“แกหยุดมือเดี๋ยวนี้ วันนี้ฉันขอให้แกพักผ่อน 1 คืนนะจ๊ะ เอาไว้ค่อยปั่นตอนกลางคืน” เจสซี่พูดจบก็พับหน้าจอโน้ตบุ๊กของเหมยลงพร้อมกับเธอเข้าไปเก็บในห้อง

“งั้นเดี๋ยวเอาไว้อาหารมื้อเย็น เชิญทั้งสองคนไปทานที่คาเฟ่ไร่ชาของผมนะครับ เดี๋ยวผมจะส่งเสือขับรถกอล์ฟมารับ” อาชาพูดจบก็ลุกขึ้นแล้วเดินจากไปโดยที่ไม่ได้ฟังคำตอบจากเหมยหรือเจสซี่เลย

“โอ้โหยายเหมย ฉันว่านะ งานนี้มีลุ้นว่าจะมีเจ้าพระยานาหมื่นมาชอบแกแน่ๆ”

เจสซี่ถึงแม้จะเป็นสาวลูกครึ่งออสเตรเลียแต่ก็อยู่ประเทศไทยมานานหลายปี จึงทำให้รู้คำศัพท์ภาษาไทยค่อนข้างแตกฉาน

“แกก็พูดไปเรื่อย คุณอาชาเขาดูเป็นคนอบอุ่นใจดีนะ” เหมยหันไปพูดกับเจสซี่

“อย่าบอกนะว่าแกชอบเขาแล้วอ่ะ” เจสซี่หันไปชี้นิ้วแล้วเอ่ยแซวเพื่อนสาว

“บ้าเหรอ ฉันยังไม่ได้คิดอะไรขนาดนั้น ที่ฉันตอบรับคำเชิญเนี่ยเพราะฉันเห็นว่าเขาช่วยเราในวันนั้น เราก็ถือว่าได้บรรยากาศเปลี่ยนแต่งนิยายด้วย”

“ให้มันจริงเถอะยัยบ๊อง”

อาชาที่เดินลับตาออกมาเพื่อที่จะเข้าไปเคลียร์งานในออฟฟิศ ขณะที่เสือขับรถกอล์ฟจากบ้านพักตากอากาศกลับเข้าไปในไร่ชา

อาชาแค่คิดถึงใบหน้าหวานก็เผลอหลุดยิ้มมุมปากโดยที่ไม่รู้ตัว เหมือนเขาถูกใจเหมยเข้าอย่างเต็มเปา

สาวแว่นที่เปลี่ยนลุคเป็นสาวสวยเปรี้ยวจี๊ดในคืนนั้น และเป็นสาวแว่นที่ดูคิกคุน่ารักในวันนี้ กำลังกระชากใจทั้งดวงของเจ้าของไร่ชาและว่าที่เจ้าของมหาวิทยาลัยอันดับหนึ่งของเชียงใหม่...