หลานสาวสุดที่รัก

เหมยกับเจสซี่อยู่ที่ไร่ชาของอาชาเป็นวันที่ สอง วันนี้เหมยได้ไปเยือนคาเฟ่ชาสุดชิกพร้อมกับดูการทำงานของบาริสต้าชงชาฝีมือฉมัง

ลูกค้าเข้ามาที่คาเฟ่ของอาชาไม่ขาดสายตั้งแต่ผู้ใหญ่ เด็ก ไปจนถึงวัยรุ่น ที่นี่ตกแต่งออกมาเป็นบรรยากาศวิวภูเขาที่สบายตามากๆ

เหมยถือโน้ตบุ๊กคู่ใจมานั่งบริเวณด้านนอกเพื่อรับชมพระอาทิตย์ขึ้นในตอนเช้าพลางจิบกาแฟเบาๆ ค่อยๆ บรรจงพิมพ์งานลงไปทีละตัวอักษร ถ่ายทอดความรู้สึกต่างๆ ลงไปบนตัวหนังสือ

สายตาคู่หนึ่งจับจ้องมาที่เหมยแทบไม่วางตาพร้อมกับยืนจิบกาแฟหอมกรุ่นในยามเช้าเช่นกัน อาชาที่เปิดกระจกในห้องทำงานพลันสายตาก็เห็นร่างเล็กของผู้หญิงที่หมายปองอย่างเหมย เขาจึงยืนจิบกาแฟแล้วจ้องมองเหมยด้วยความเสน่หาอย่างเต็มหัวใจ

ส่วนเจสซี่ เพื่อนสาวสุดที่รักก็สนุกสุดเหวี่ยงตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ เล่นทุกกิจกรรมที่มี จนตอนนี้ยังนอนสลบอยู่บนเตียงไม่ฟื้น

“นายชอบคุณเหมยไหมครับ นายรู้ไหมว่านายชอบเผลอยิ้มทุกครั้งที่พูดถึงคุณเหมยเลยนะ” เสือหันไปพูดกับอาชา

“ฉันว่าเหมยเป็นผู้หญิงที่น่ารักดีนะ แต่ฉันคงไม่ถึงขั้นชอบเหมยหรอก” อาชายืนจิบกาแฟล้วงกระเป๋าอย่างสง่างาม

“นายแน่ใจเหรอครับว่านายไม่ได้ชอบคุณเหมย ปกตินายไม่เคยอนุญาตให้ใครเข้ามาพักในรีสอร์ตส่วนตัวของนายเลยนะครับ” เสือก็แกล้งถามอาชาอีก

“ฉันแค่สนใจว่าเธอไม่เหมือนใครดีก็เลยอยากทำความรู้จักก็เท่านั้นแหละไอ้เสือ มึงก็พูดเกินไป” อาชาปลายตามองเสือที่รู้ทันเขาไปซะทุกเรื่อง

“เดี๋ยววันนี้น้องลิลลี่จะมาหาคุณอาชาที่ไร่ชานะครับ”

“วันนี้วันเสาร์ใช่ไหม”

“ใช่ครับ เดี๋ยวคุณหนูลิลลี่จะมาหาคุณอาชาที่นี่ครับ” ลิลลี่ หรือหลานสาวเพียงคนเดียวของอาชา ที่อาชารักเปรียบเสมือนแก้วตาดวงใจของคนในบ้าน

เพราะพี่สาวและพี่เขยของอาชาได้ประสบอุบัติเหตุรถคว่ำและจากไป มีเพียงลิลลี่ที่รอดชีวิตจากเหตุการณ์ในวันนั้น ส่วนลิลลี่ก็อยู่กับพ่อแม่ของอาชาในตัวเมืองเชียงใหม่ ห่างจากไร่ชาไปประมาณหนึ่งร้อยกิโลเมตร

“ก็ดีสิ ฉันจะได้ให้ลิลลี่ทำความรู้จักกับคุณเหมยสักหน่อย” อาชาคิดจะเริ่มแผนการผูกรั้งเหมยให้มาเป็นคุณครูสอนวิชาภาษาไทยให้กับลิลลี่

“แต่คุณหนูลิลลี่จะยอมจริงๆ เหรอครับ” เสือที่รู้ว่าลิลลี่ไม่ค่อยยอมรับใครที่เข้าใกล้อาชาเลยสักคน

“ฉันคิดว่าคุณเหมยเอาอยู่”

ผ่านไปไม่นาน มีเสียงเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ วิ่งเจื้อยแจ้ว ฟันหลอ ยิ้มจนเห็นเหงือก ตะโกนเรียกอาชามาแต่ไกล

“คุณลุงอาชาคะ ลิลลี่มาหาแล้วค่ะ” ลิลลี่ที่หิ้วกระเป๋าสะพายสีชมพูน่ารัก ถักเปียสองข้างพร้อมกับยิ้มจนเห็นเหงือก

อาชาที่ได้ยินเสียงหลานสาวก็หันกลับไปทันทีแล้วอ้าแขนใหญ่ๆ ไว้รอรับให้หลานวิ่งเข้ามาหา

“คุณลุงงงงงงงงงงงงง..ขาาาา” ลิลลี่ที่มาถึงก็กระโดดกอดคอของอาชาเอาไว้แน่น

อาชากดจมูกโด่งๆ ก้มลงไปหอมแก้มซ้ายขวาของลิลลี่ด้วยความคิดถึงและเอ็นดู

“วันนี้ทำไมหลานสาวของลุงสวยขนาดนี้คะ” อาชากอดลิลลี่แล้วอุ้มขึ้นมานั่งที่โซฟาข้างโต๊ะทำงาน

“วันนี้ลิลลี่อยากกินขนมเค้กในร้านได้ไหมคะ ลิลลี่หิวมากเลย” เสียงเด็กน้อยที่ออดอ้อนคุณลุงอย่างสุดฤทธิ์เพราะอยากกินขนมเค้กสุดอร่อยในคาเฟ่

“ได้สิคะ แล้วนี่จะอยู่กับคุณลุงกี่วัน” อาชาถามหลานสาวที่เสือไปรับมาจากคุณพ่อและคุณแม่ของเขา

“ลิลลี่อยากอยู่กับคุณลุงทุกวันเลยค่ะ แต่คุณตากับคุณยายบอกว่าถ้ามารบกวนคุณลุงทุกวันคุณลุงจะไม่มีเวลาทำงาน” ลิลลี่ทำหน้าเศร้า

“ไม่ใช่แบบนั้นหรอกครับ ลิลลี่อยากอยู่กับคุณลุงกี่วันก็ตามใจได้เลย”

อาชาที่รักหลานสาวลิลลี่เป็นที่สุด เพราะหลานสาวไม่มีทั้งพ่อและแม่คอยให้ความรัก ทำให้อาชาเลี้ยงดูลินลี่ตั้งแต่อายุเพียง 1 ขวบเท่านั้น

“ลิลลี่จะปิดเทอมแล้วนะคะ ขอลิลลี่มาอยู่กับคุณลุงที่นี่ได้ไหมคะ” ลิลลี่ที่ใช้มือเล็กๆ อวบอูมกอดไปที่คอของอาชาแล้วก็ก้มลงไปซุกอยู่ที่อกแกร่งด้วยท่าทางน่ารัก

อาชาจึงนั่งลงที่โซฟาโดยมีลิลลี่นั่งอยู่บนตักพร้อมกับตั้งใจฟังสิ่งที่หลานสาวตั้งใจจะพูดกับเขา

“ได้สิคะ ถ้าลิลลี่อยากจะอยู่ เดี๋ยวคุณลุงจะขอคุณตากับคุณยายให้นะคะ แต่มีข้อแม้ว่าถ้าลิลลี่ปิดเทอมมาอยู่ที่ไร่ จะต้องเรียนพิเศษกับคุณครูที่คุณลุงเตรียมให้นะคะ ลิลลี่ตกลงไหม” อาชาเริ่มแผนใช้หลานสาวเป็นสะพานในการตามจีบเหมย

“ได้ค่ะ แต่คุณครูใจดีไหมคะ” ลิลลี่หญิงสาววัยเพียงสี่ขวบที่ออดอ้อนอาชา

“คุณครูใจดีและน่ารักมากค่ะ อยากไปรู้จักคุณครูไหมคะ” อาชาแกล้งถามหลานสาวสุดที่รัก

“ได้เหรอคะ คุณครูอยู่ที่นี่ด้วยเหรอคะ” เด็กอนุบาบ วัยสี่ขวบที่กำลังเรียนรู้จึงเกิดความอยากรู้อยากเห็น

“อยู่สิคะ เดี๋ยวอีกสักพักคุณครูก็น่าจะมาทานข้าวแล้วค่ะ งั้นเราไปหาขนมที่คาเฟ่ทานกันเลยดีไหมคะ”

“เย้! คุณลุงอาชาใจดีที่สุดเลย ลิลลี่รักคุณลุงค่ะ” ลิลลี่ที่พูดจาประจบประแจงอาชา

ทางด้านเหมยและเจสซี่นั่งรถกอล์ฟคันหรูที่ไปรับจากบ้านพักตากอากาศมาที่คาเฟ่ชาเขียวของไร่อาชา

เหมยกำลังนั่งเขียนนิยายอย่างทะมัดทะแมงืพร้อมกับจิบชาเบาๆ บรรยากาศรอบตัวเย็นสบายทำให้เหมยมีไอเดียในการเขียนนิยายมากมาย โดยที่ไม่ทันสังเกตว่าอาชากำลังอุ้มเด็กผู้หญิงตัวเล็กน่ารักคนหนึ่งมาด้วย

“นั่นไงคะคุณครูคนใหม่ของลิลลี่ สวยไหมคะ” อาชาใช้มือชี้ไปที่เหมยที่กำลังก้มหน้าก้มตาเขียนนิยายอยู่กับโน้ตบุ๊ก เหมยที่สวมแว่นหนาเตอะ ขมวดผมเป็นปม สวมเสื้อครอปกับกางเกงยีนส์

“คุณครูน่ารักมากเลยค่ะ คุณลุงอาชาขา ขอลิลลี่ไปหาคุณครูได้ไหมคะ” เด็กหญิงตัวน้อยที่พูดจายังไม่ค่อยชัดก็ส่งยิ้มหวานตาหยีมาให้

“ได้สิคะ ลองเข้าไปหาคุณครูดูสิ” อาชาค่อยๆ นั่งยองๆ แล้ววางลิลลี่ลงที่พื้น

เจ้าหนูลิลลี่ก็ทำเหมือนรู้งาน รีบวิ่งดุ๊กดิ๊ก ออกจากอ้อมอกแกร่งของอาชาแล้วตรงไปหาเหมยที่กำลังตั้งใจพิมพ์งานอย่างขะมักเขม้น

เหมยที่รู้สึกว่าเหมือนมีร่างเล็กๆ ยืนอยู่ประกบด้านข้าง เหมยหันมองเพียงปลายหางตาเลยมองได้เป็นเพียงเงาดำๆ เหมือนไม่ได้ใส่ใจว่าเป็นเด็กผู้หญิงน่ารักคนหนึ่ง

ลิลลี่ค่อยๆ เอื้อมมือเล็กสะกิดที่แขนของเหมยเบาๆ เหมือนอยากจะแกล้งเหมยพร้อมกับวิ่งแอบหลบด้านหลังเหมยเพื่อไม่ให้เหมยเห็น

อาชาที่ยืนมองหลานสาวตัวแสบอย่างลิลลี่ที่แสนจะน่ารักสำหรับเขาวิ่งเข้าไปแกล้งว่าที่คุณครูคนใหม่ในช่วงปิดเทอม 2 เดือนของเธอ

“เอ๋ เมื่อกี้ใครสะกิดนะ” เหมยคิดอยู่ในใจแต่ก็ยังไม่ได้สนใจหันกลับไปมอง เพราะกำลังจดจ่ออยู่กับการเขียนงานตัวละครที่กำลังเข้าได้เข้าเข็ม

ลิลลี่ที่เห็นเหมยไม่สนใจก็จัดการสะกิดแขนเหมยอีกครั้งแต่แรงขึ้นกว่าเดิมแล้วแอบหลบด้านหลังเก้าอี้ เหมยจึงถอดแว่นตาออกแล้วหันตามหามือปริศนาคู่นั้น

“เอ๋...หนูสะกิดพี่เหรอคะ” เหมยที่หันมาเห็นเด็กตัวเล็กฟันหลอ หน้าขาวนวลเนียน ยิ้มจิ้มลิ้มอย่างน่ารักก็อดที่จะเอื้อมมือไปหยิกที่แก้มเล็กๆ ที่กลมเหมือนซาลาเปาไม่ได้

“อุ๊ย พี่เป็นคุณครูคนใหม่ของลิลลี่เหรอคะ” หญิงสาวที่เอามือจับแก้มป้อยๆ เพราะโดนเหมยหยิกไปที่แก้มอย่างมันเขี้ยว

“คุณครูคนใหม่เหรอคะ เอ๊ะ ไม่นะคะ” เหมยที่ไม่รู้ว่าลิลลี่เป็นหลานสาวของอาชาก็ตอบปฏิเสธทันควัน

“แต่คุณลุงของลิลลี่บอกว่าพี่เป็นคุณครูคนใหม่ของลิลลี่ค่ะ” ลิลลี่พูดจบก็เดินเข้าไปหาเหมยแล้วทำท่าทางออดอ้อน

“นี่ลูกใครคะเนี่ย น่ารักจังเลย” เหมยที่อดหมั่นเขี้ยวเด็กผู้หญิงจ้ำม่ำคนนี้ไม่ได้ก็อุ้มขึ้นมาแล้ หอมแก้มไปฟอดใหญ่...