ตกค่ำในวันเดียวกัน หลังจากที่เล่นน้ำทะเลกันอยู่พักใหญ่ พวกเธอก็เริ่มเหนื่อยล้าเลยตกลงกันว่าจะต่างคนต่างแยกย้ายกันไปอาบน้ำแต่งตัวใหม่ แล้วจึงค่อยลงมาเจอกันอีกหนึ่งชั่วโมงข้างหน้าเพื่อรับประทานข้าวเย็นร่วมกัน
หากแต่ญาณินกับแตงกวาแยกกันกลับมาที่ห้อง เพราะเพื่อนสนิทของเธอขอไปเอาของใช้ส่วนตัวที่ฝากแฟนหนุ่มเอาไว้ซึ่งอยู่อีกห้องหนึ่ง ญาณินเองก็เอ่ยปากบอกไว้แล้วว่าเธอเดินมาคนเดียวได้ ไม่มีปัญหาอะไร...
แต่ในระหว่างที่เธอกำลังเดินดุ่ม ๆ เพื่อกลับมาอาบน้ำ อยู่ ๆ ก็พบเข้ากับชายหนุ่มที่คุ้นหน้าคุ้นตากันเป็นอย่างดี นอร์ทปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าของเธอโดยไม่ให้ซุ่มให้เสียงกันเสียก่อน
นั่นจึงส่งผลให้เธอสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ ที่เห็นเขามาดักรออยู่แบบนี้
“พี่นอร์ท...พี่มาทำอะไรตรงนี้เหรอคะ? ไม่ใช่ห้องพวกพี่อยู่อีกชั้นหนึ่งหรอกเหรอ?”
คำถามมากมายพรูขึ้นมาในหัวของหญิงสาวร่างบาง เธอเพียงแค่หาเหตุผลด้วยตัวเองไม่ได้ว่าทำไมอีกฝ่ายถึงได้มาอยู่ตรงนี้
แต่ทว่าดันไร้การตอบกลับจากนอร์ทไปโดยสิ้นเชิง เขาไม่พูดอะไร หากแต่แสดงสีหน้าเคร่งขรึม แล้วอยู่ดี ๆ ก็ฉวยโอกาสในตอนที่ญาณินกำลังเผลอ ดึงแว่นที่ปกปิดใบหน้างามอยู่ออกจนสามารถเห็นถึงอีกตัวตนหนึ่งของเธอได้อย่างชัดเจนเพียงแค่เสี้ยววินาทีเดียวที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว
“ว่าไง...ดีเจญาญ่า”
ถ้อยคำทักทายที่เล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากหนาทำเอาผู้ฟังถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกใจ หลังจากที่ได้เจอกันในรอบหนึ่งเดือนกว่า ญาณินนึกว่าเขาจะลืมเรื่องนี้ไปแล้วเสียอีก แต่ที่ไหนได้เขายังจำได้ดี แถมยังคิดจะมาหาเรื่องเธอที่นี่อีกต่างหาก
หญิงสาวรุ่นน้องหายเงียบไปสักพัก เธอกำลังใช้ความคิดอย่างหนักหน่วงว่าจะเอาตัวรอดจากสถานการณ์นี้อย่างไร ที่จะไม่ทำให้ตัวเองเดือดร้อนและไม่ทำให้อีกฝ่ายหัวเสียกับความจริงที่เธอพยายามเก็บซ่อนเอาไว้มาโดยตลอด
“พี่ต้องการอะไรจากฉันกันแน่ ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย”
ญาณินตัดสินใจกล่าวถามออกไปอย่างไม่คิดลังเล นี่คงเป็นอีกหนึ่งความสงสัยที่เธออยากรู้มาตลอด แต่ไม่มีโอกาสได้ถามไถ่นอร์ทเสียที คราวนี้ได้โอกาสเธอจึงไม่พลาดที่จะไขข้อข้องใจกับตนเองก่อนเป็นอันดับแรก
“อืม...ตอนนี้ยังคิดไม่ออกน่ะ”
นอร์ทส่งเสียงในลำคอออกมาราวกับว่ากำลังครุ่นคิดอย่างหนัก แต่ทว่ากลับคิดยังไงก็คิดไม่ออกว่าแท้จริงแล้วตนต้องการอะไรจากผู้หญิงคนนี้กันแน่ เขายังไม่สามารถให้คำตอบกับใครในตอนนี้ได้ แม้กระทั่งตัวของเขาเองก็ด้วยเช่นเดียวกัน
“ฉันแค่ไม่เข้าใจว่าพี่จะทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร เรื่องนี้ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับพี่เลยด้วยซ้ำ มองผ่านไปไม่ได้เลยเหรอคะ?”
“ทำไมเธอต้องปลอมตัว ทำไมต้องแสดงละครตบตาคนอื่นเขาไปเรื่อย เธอคิดว่าถ้าคนเขามารู้ทีหลัง เขาจะเสียความรู้สึกบ้างไหม หรือว่าเห็นแก่ตัวเองอย่างเดียว จนลืมสนใจคนรอบข้างแบบนี้”
นี่ก็เป็นอีกหนึ่งคำถามที่นอร์ทอยากถามญาณินมาตลอด ตั้งแต่ที่เขามั่นใจว่าเธอกับดีเจญาญ่าคือคนคนเดียวกัน เพียงแต่แค่คนละตัวตนกันก็เท่านั้น
วันนี้ที่เขามาไม่ใช่ว่าต้องการมาหาเรื่องอย่างที่อีกฝ่ายกำลังเข้าใจผิด เพราะจริง ๆ แล้วนอร์ทเพียงแค่อยากรู้ความเห็นของเธอว่าทำไม เธอต้องทำแบบนั้น มีเหตุผลอะไรที่พอจะฟังขึ้นบ้างกับ
การที่หลอกคนอื่นให้หลงไปเชื่อแบบนี้กันแน่“…”
คราวนี้เป็นญาณินเสียเองที่ปิดปากนิ่งเงียบ เธอไม่ได้ตั้งใจจะมาบอกเรื่องนี้กับใคร ไม่ว่าจะมีอำนาจบังคับขู่เข็ญเธอได้ เธอก็จะไม่มีทางพูดมันออกไป วันนี้ดูเหมือนว่านอร์ทจะมาเสียเที่ยวแล้วจริง ๆ
“ตอบสิ จะเงียบทำไม แค่บอกมาว่าเพราะอะไรถึงต้องทำแบบนั้น มันยากขนาดนั้นเลยหรือไง”
“ใช่ค่ะ มันยากมาก ขอตัวกลับห้องก่อนนะคะ”
เธอเงยหน้าขึ้นมองสบสายตาคู่คมปลาบเบื้องหน้า ก่อนจะตอบคำถามท้ายประโยคเมื่อครู่ของนอร์ท แล้วจากนั้นก็ปลีกตัวหนีออกมาในทันที
ตอนที่ 41ญาณินเดินจ้ำอ้าวกลับมาที่ห้องพักของตัวเองกับเพื่อนสาวอย่างไม่คิดชีวิต เพราะกลัวว่านอร์ทจะตามเธอมายันห้องแล้วความจะแตกเอาแต่โชคดีที่เขาล้มเลิกความคิดนั้นแล้วต่างฝ่ายต่างแยกย้ายกันที่บริเวณจุดปะทะคารม ไม่ได้ตามมาถามเหตุผลจากปากของเธอแต่อย่างใด“อ้าว ญา ทำไมเพิ่งมาถึงอะ เดินกลับมาก่อนฉันแท้ ๆ”ทันทีที่แตงกวาออกมาเปิดประตูให้กับเพื่อนสนิท เธอก็อดที่จะสงสัยไม่ได้ว่าเพราะอะไรญาณินถึงได้กลับมาช้า ทั้งยังมีสีหน้าที่ดูผิดแปลกไปอย่างเห็นได้ชัด“เปล่า...พอดีเจอคนรู้จักน่ะ เลยหยุดคุยกันนิดหน่อย”“ใครอะ ชวนเขามาจอยด้วยกันไหม”“เป็นญาติห่าง ๆ น่ะ เขามากับแฟน ไม่สะดวกหรอก”ญาณินแต่งเรื่อง หลอกให้เพื่อนสนิทของเธอตายใจว่าไม่มีอะไรมากไปกว่านี้ เธอเพียงแค่ไม่อยากบอกว่าระหว่างที่กำลังจะเดินกลับมาที่ห้อง ได้เจอเข้ากับนอร์ท คนที่เธอไม่อยากเจอมากที่สุดของการมาเที่ยวในครั้งนี้ ไม่อย่างนั้นแตงกวาก็คงจะซักถามเธออีกยาว ไม่จบไม่สิ้นเป็นแน่“อ๋อ...โอเค อย่างนั้นแกรีบเข้าไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวได้ไม่สบายกันพอดี” พูดจบหญิงสาวเจ้าของร่างบางก็รีบสาวเท้าเดินเข้าไปในห้องแล้วแยกไปอาบน้ำตามคำบอกของแตงกวาในทันทีระ
ตอนที่ 42ทางด้านของญาณินเองก็กระวนกระวายไม่น้อยไปกว่าใครเลย เธอนอนขลุกตัวอยู่ในห้องพักแคบ ๆ ของโรงแรม แน่นอนว่ามันสร้างความอึดอัดให้เธอเป็นอย่างมากแต่ในขณะที่กำลังนอนคิดอะไรต่อมิอะไรไปเรื่อยเปื่อย อยู่ ๆ เสียงแจ้งเตือนข้อความจากโทรศัพท์มือถือก็ดังสวนขึ้นมาท่ามกลางความเงียบสงบ ส่งผลให้ผู้เป็นเจ้าของรีบหยิบมันมาเปิดดูในทันทีทันใด‘อย่ามีพิรุธนักสิ ใช้ชีวิตให้ปกติที่สุด ทำแบบนี้มันไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นหรอกนะญาณิน...’ข้อความของนอร์ทปรากฏอยู่บนหน้าจอมือถือ เมื่อกวาดสายตาอ่านจนจบประโยคเธอก็รีบปิดมันลงอย่างไว แต่มันก็จริงอย่างที่เขาว่า การที่ทำแบบนี้มันก็ดูมีพิรุธไม่น้อย เธอควรจะใช้ชีวิตให้ปกติมากที่สุดจริง ๆ“สรุปคืนนี้เอาไง ลงไปไหวไหม?”“ฉันไปด้วย”“ไหวแน่ใช่ไหม เอาที่แกโอเคนะ ไม่มีใครว่าอะไรแกทั้งนั้น ทุกคนเข้าใจ”“ไหวสิ ฉันรู้สึกดีขึ้นมากแล้ว ไม่ได้ปวดหัวหรือรู้สึกไม่สบายตรงไหนแล้วจริง ๆ”“อย่างนั้นก็ดีเลย ลงไปพร้อมกันนะ เพราะว่าคืนนี้มีปาร์ตี้สุดพิเศษ สนุกแน่”สองสาวสนทนากันถึงปาร์ตี้ในค่ำคืนนี้อย่างเป็นจริงเป็นจัง ก่อนที่จะได้ข้อสรุปว่า ญาณินจะเข้าร่วมด้วย ไม่ปลีกตัวออกมาเพื่อหนีห
ตอนที่ 43“อื้อ...ฉันจะกินอีก พวกพี่จะรีบกลับทำไมเนี่ย~~”ระหว่างทาง ญาณินก็เอาแต่บ่นชายหนุ่มรุ่นพี่ ที่บังคับให้เธอวางแก้วแล้วกลับห้อง อาจเป็นเพราะความเครียดที่สะสมอยู่ภายในยังไม่ทันจะปลดปล่อยออกไปจนหมด แต่ก็ดันถูกขัดขวางเอาไว้เสียก่อน คิดแล้วก็อารมณ์เสียชะมัด...“ญาณิน เลิกพูดได้แล้ว มันรบกวนคนอื่นเขา”“ไม่ พี่ยังกล้ามาห้ามฉันอีกเหรอ ก็เพราะพี่นั่นแหละที่ทำให้...”ถ้อยคำเหล่านั้นถูกกลืนหายเข้าไปในอากาศ เมื่อนอร์ทตัดสินใจจัดการปิดปากเธอเอาไว้อย่างแน่นสนิท เพราะหากปล่อยให้พูดไปมากกว่านี้ วีที่เดินตามมาติด ๆ จะได้รู้ความลับของเธอก็วันนี้“จะหยุดพูดได้ยัง เมาแล้วพูดไปเรื่อยจริง ๆ เลยนะ”“น้องมันหมายถึงอะไรวะ มึงไปทำอะไรน้องเขาอีก”“เปล่า คนเมาแม่งก็พูดไปเรื่อย มึงก็ยังจะเชื่ออีกเนอะ อย่าไปใส่ใจเลย รีบพาไปให้ถึงห้องเร็ว ๆ เถอะ ก่อนที่จะแหกปากดังกว่านี้”“เออ ๆ รู้แล้วน่า” วีเลือกที่จะไม่สงสัยในตัวเพื่อนสนิทต่อ ก่อนจะพาแฟนสาวของตนไปยังห้องพักอย่างรวดเร็วจากคืนนั้นเป็นต้นมา นอร์ทก็รู้ตัวเองแล้วว่า ญาณินอยู่ในสายตาของเขามาโดยตลอดอย่างที่ปฏิเสธไม่ได้ เขาพยายามที่จะไม่ให้ความสนใจแก่เธอแล้วแต
ตอนที่ 44หลังจากที่ทริปไปเที่ยวทะเลในครั้งนั้นจบลง พวกเขาก็ต่างคนต่างแยกย้ายกันใช้ชีวิตในช่วงปิดเทอม แต่นอร์ทก็ยังแอบไปดูดีเจญาญ่าอยู่บ่อย ๆ ทว่าทั้งคู่ก็ไม่ได้พบเจอกันเป็นการส่วนตัว เพราะฝ่ายของญาณินเอาแต่หลบหน้า ไม่ยอมกล้าที่จะออกมาพูดคุยกันแบบจริง ๆ จัง ๆ สักทีวันเปิดเทอมของปีการศึกษาใหม่ก็มาถึง นอร์ทมาเรียนตามปกติ และยังคงวางมาดพี่ว้ากเอาไว้แทบทุกกระเบียดนิ้ว แต่ก็ยังคงเจอหน้าญาณินได้ยากลำบากเหลือเกิน ถึงขนาดที่เขาพยายามไปเสนอหน้าให้เธอเห็นที่คณะสถาปัตย์อยู่หลายต่อหลายครั้งแต่ก็ยังคงเปล่าประโยชน์เหมือนกับทุก ๆ ครั้งที่ผ่านมา“เอาอีกละ มองหาใครนักหนาวะไอ้นอร์ท นี่มึงแอบเพื่อนมาจีบเด็กสถาปัตย์ปะเนี่ย”“เออ นั่นดิ มิน่าล่ะ เดี๋ยวนี้ชวนมาแดกข้าวคณะนี้บ่อยจัดเลย”“อะไรของพวกมึง พูดไปเรื่อย กูก็แค่อยากเปลี่ยนบรรยากาศบ้าง กินอยู่แค่ตึกวิศวะฯ ก็เจอแต่พวกหน้าเดิม ๆ หรือพวกมึงไม่เบื่อ?”นอร์ทตอบสวนกลับไปอย่างทันควัน ก่อนจะหันหน้ากลับมาชะเง้อมองหาหญิงสาวรุ่นน้องคนนั้นต่อจากเดิม โดยที่ไม่สนใจเลยว่าเพื่อน ๆ ในกลุ่มจะรู้สึกอย่างไร“ก็ไม่ได้เบื่อนะ มีแต่มึงนั่นแหละ...”“เลิกพูดเหอะพวกมึง แดก
ตอนที่ 45ขณะที่กลุ่มเพื่อนกำลังพูดแซว แทนที่เธอจะให้ความสนใจ แต่กลับลอบมองไปยังชายหนุ่มรุ่นพี่ที่นั่งอยู่กับหญิงสาวคนนั้น โลกของเธอคล้ายกับมืดดับลง ไร้เสียงสนทนาจากผู้คน ไร้เสียงเพลงจากเครื่องเสียงขนาดใหญ่วินาทีนั้น ญาณินไม่ได้ยินเสียงทุกสรรพสิ่งรอบตัว สิ่งที่เธอให้ความสนใจมีเพียงผู้ชายที่ชื่อ นอร์ท คนเดียวเท่านั้นญาณินเองก็ไม่แน่ใจว่าสาเหตุของความรู้สึกเหล่านี้มีที่มาจากอะไร ไม่กล้าการันตี ว่ามันคืออาการหึงหวง และที่สำคัญเธอไม่เชื่อเลยว่าจะรู้สึกแบบนั้นกับเขาได้ ยังไงก็ไม่มีทางเป็นไปได้หรอกความคิดต่าง ๆ นานาพรูขึ้นมาอย่างไม่หยุดหย่อน จึงส่งผลให้ภายในใจของหญิงสาวตัวเล็ก ๆ คนนี้สับสนวุ่นวายยกใหญ่ ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเธอไม่เคยรู้สึกกับใครหน้าไหนมากเท่ากับนอร์ทมาก่อน ไม่มีเลยจริง ๆ“ที่แท้ ก็แค่มาหาสาวนี่เอง เข้าใจแล้ว...”ญาณินพูดเสียงแผ่ว พยายามกดกลั้นความรู้สึกอันแสนแปลกประหลาดเหล่านั้นทิ้งไป แล้วเลือกที่จะเบือนหน้านี้ ทำทีเหมือนว่าไม่ใส่ใจกับภาพตรงหน้าเลยแม้แต่นิดเดียว“วันนี้เหนื่อยหรือว่ายังไง เห็นแกบ่นพึมพำอยู่คนเดียวมาสักพักแล้วนะ”“อ๋อ นิดหน่อยน่ะ แต่ชิลมาก ไม่ต้องเป็นห่วง คุย
ตอนที่ 46วันต่อมา ดีเจญาญ่าก็ยังเดินทางมาทำงานที่ผับชื่อดังเหมือน ๆ กับทุกคืนวันที่ผ่านมา แต่วันนี้เธอกลับรู้สึกอ่อนเพลียเป็นพิเศษ อยากรีบเลิกงาน แล้วรีบกลับห้องไปพักผ่อนโดยเร็วแต่ถึงแม้ว่าวันนี้เธอจะรู้สึกไม่เต็มที่เท่าที่ควร ทว่าก็ไม่ได้คิดที่จะออมแรงแต่อย่างใด ยังคงใส่สุดเพื่อหวังให้ผู้คนที่กำลังหลั่งไหลกันเข้ามาติดใจในโชว์ของเธอระยะเวลาในการทำงานดีเจของวันนี้ตกอยู่ที่ประมาณ สี่ถึงห้าชั่วโมง นั่นจึงส่งผลให้ดีเจญาญ่ายิ่งอ่อนแรง และอยากรีบกลับบ้านทันทีที่ลงจากเวที หากแต่วันนี้กลับเป็นข้อยกเว้น...“สวัสดีครับ คุณญาญ่า...”หลังจากที่โชว์บนเวทีจบลงได้ไม่นาน อยู่ ๆ ชายนิรนามคนหนึ่งก็เดินเข้ามาทักทายเธอด้วยท่าทีที่ดูสุภาพเป็นอย่างมาก เธออยากปฏิเสธเขา แต่กฎของร้านคือห้ามปฏิเสธลูกค้าเป็นแขกวีไอพี ดังนั้นดีเจญาญ่าเลยจำต้องทักทายเขากลับไปตามมารยาท“ค่ะ สวัสดีค่ะ มีอะไรหรือเปล่าคะ?”“ดื่มด้วยกันได้ไหมครับ?” ชายหนุ่มคนนั้นเอ่ยเจตนาในการเข้ามาทักทายเธอออกไปตามตรง ก่อนจะแสดงสีหน้าที่ดูเหมือนไร้เดียงสา อนึ่งว่าแค่อยากชนแก้วกับดีเจสุดสวยในค่ำคืนนี้ก็เท่านั้น“คืนนี้ จริง ๆ ฉันว่าจะไม่ดื่มน่ะค่ะ
ตอนที่ 47เมื่อความรู้สึกบอกกับญาณินเช่นนั้น เธอก็ไม่รีรอ รีบใช้โอกาสในตอนที่อีกฝ่ายกำลังเผลอไปให้ความสนใจกับสิ่งอื่นรอบข้าง ผลักชายร่างหนาใหญ่ให้ห่างออกจากตัวแล้วสับเท้าวิ่งหนีออกมาอย่างไม่คิดชีวิตทว่าด้วยประสิทธิภาพของฤทธิ์ยา นั่นจึงทำให้หญิงสาวเจ้าของเรือนผมดำยาวถึงกลางหลังอ่อนแรงลง ยาปลุกเร้าอารมณ์ชนิดดังกล่าวเริ่มแทรกซึมเข้าไปยังทุกพื้นที่ของร่างกาย และไม่สามารถที่จะหลีกเลี่ยงความรู้สึกต้องการได้อย่างสิ้นเชิง...แน่นอนว่าความเร็วในการใช้หนีไม่เพียงพอ ญาณินวิ่งออกมาได้ไม่ทันไร ผู้ชายคนนั้นก็วิ่งตามออกมาติด ๆ แถมยังตามเธอมาได้อย่างทันท่วงที ชายแปลกหน้าประเมินดูแล้วเห็นว่าเธอเริ่มอ่อนแรง ซ้ำแล้วความต้องการยังพรั่งพรูออกมาอย่างไม่หยุดหย่อน ต่อให้อยากหนีก็หนีไม่พ้นอยู่ดี...ไม่รู้ว่าเป็นการตัดสินใจที่ถูกหรือผิด เพราะญาณินดันวิ่งหนีออกมาในที่ที่เงียบสงบ ไร้ความชุลมุนวุ่นวาย นั่นเลยทำให้ผู้ไม่ประสงค์ดีสามารถลักพาตัวไปทำมิดีมิร้ายได้อย่างง่ายดาย เขารีบอุ้มเรือนร่างบางขึ้นเพื่อพาไปยังโรงแรมที่อยู่ไม่ไกลจากที่นี่มากนัก“เห็นเล่นตัวตลอด ก็ไม่คิดว่าจะหลอกง่ายขนาดนี้ เดี๋ยวจะจัดให้งาม ๆ เลย”
ตอนที่ 48 NCใช้เวลาในการเดินทางประมาณสิบห้านาทีเศษ อันที่จริงอาจใช้เวลามากกว่านั้น แต่นอร์ทจำเป็นเป็นต้องเร่งความเร็วให้ได้มากที่สุด เพราะหญิงสาวข้างกายของเขาในตอนนี้ เอาแต่คิดจะทำเรื่องอย่างว่า อันมีผลมาจากยาปลุกเซ็กซ์ที่กำลังแล่นพล่านไปทั่วทั้งร่างกายของเธอเมื่อมาถึงคอนโดฯ ชายหนุ่มก็รีบพาญาณินขึ้นไปพักบนห้องของเขาทันที แต่เมื่อขึ้นมาบนห้องแล้ว อาการของหญิงสาวรุ่นน้องกลับเริ่มหนักขึ้นเรื่อย ๆ จนนอร์ทเองก็เริ่มที่จะรับมือกับเธอไม่ไหวแล้วเช่นเดียวกัน“ญา อยู่นิ่ง ๆ สักทีได้ไหม อย่าจับไปทั่ว เดี๋ยวก็ได้โดนดีจริง ๆ หรอก”ในตอนนั้นนอร์ทถึงกับหายใจไม่ทั่วท้อง เป็นเพราะมือไม้ของญาณินที่อยู่ไม่เป็นสุข เดี๋ยวจับนู่นเดี๋ยวคลำนี่ ทำเอาจิตใจของเขาเริ่มไม่มั่นคงขึ้นมาเสียแล้ว...“ญาณิน...”เขาเรียกเธอเสียงแผ่วเบา เมื่ออยู่ ๆ อีกฝ่ายก็จู่โจมเขาด้วยการผลักให้นอนลงบนเตียง แล้วจัดการกระโดดขึ้นมาคร่อมร่างของเขาเอาไว้ไม่ให้เป็นอิสระเพียงชั่วคราว เจตนาในการพาเธอมาที่นี่ไม่ใช่การทำเรื่องแบบนั้นแทนผู้ไม่หวังดีบอกตามตรงว่านอร์ทไม่ได้มีความคิดเหล่านั้นปรากฏอยู่ในหัวเลยแม้แต่น้อย เขาแค่อยากช่วยให้เธอรอดพ้
ตอนพิเศษ 5เขาว่ากันว่าเวลาของความสุขมักผ่านไปไวเสมอ ญาณินเองก็เพิ่งมาเจอกับตัวเองเอาก็วันนี้ จากวันที่คลอดลูกชายออกมาจนถึงตอนนี้เป็นเวลาเกือบๆ สี่ปีแล้ว หลังจากที่ลูกชายรู้เรื่องและเข้าโรงเรียนแล้ว ความวุ่นวายก็ทวีคูณขึ้นเป็นเท่าตัว“แม่ครับ พ่อไม่ยอมแวะร้านค้าให้เหนือ ทั้งที่สัญญาเอาไว้แล้วว่าถ้าเหนือสอบได้คะแนนดีจะให้ซื้อของเล่นได้” เด็กชายวิ่งดุ่มๆ เข้ามาหาผู้เป็นแม่ทันทีที่กลับมาถึงบ้านและมีเรื่องผิดใจกับนอร์ทมาตลอดทาง“แล้วพ่อบอกว่าอะไรครับ ทำไมถึงไม่แวะ”“ก็เพราะว่าเหนือสอบได้คะแนนดี แต่ครูประจำชั้นแจ้งว่าเล่นแรงๆ กับเพื่อนจนเขาเป็นแผล ไม่รู้ว่าเป็นแบบนั้นแล้วแม่ญาจะปลอบหรือว่าดุกว่าพ่อกันแน่” นอร์ทที่เดินตามเข้ามาติดๆ ได้ยินลูกชายตัวแสบฟ้องภรรยาก็อดไม่ได้ที่จะพูดบอกความจริงให้แก่ญาณินได้รับรู้ ก่อนจะหย่อนตัวลงนั่งข้างๆ กันกับเธอ“แต่เพื่อนทำเหนือก่อน เหนือแค่ป้องกันตัว แต่พ่อไม่เข้าใจเหนือเลย”“เหนือ...แล้วลูกทำเพื่อนกลับจนเป็นแผลเลยเหรอครับ?” ญาณินซักถามความจริงจากปากของเหนือด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ดูเข้มงวดกับเรื่องแบบนี้ไม่น้อยเลยทีเดียว“จริงครับ”“ถ้าอย่างนั้นก็แปลว่าเหนือผ
ตอนพิเศษ 4เมื่อเข้าเดือนที่แปดของการตั้งครรภ์ ญาณินก็เริ่มเดินเหินได้ยากมากขึ้น แน่นอนว่าการช่วยเหลือตัวเองในแต่วันยากกว่าที่เธอคิดเอาไว้มาก แล้วก็รู้สึกได้ทันทีเลยว่าการที่มีสามีคอยดูแลอยู่ตลอดเวลาช่วยให้เธอเหนื่อยได้น้อยลงมากเลยทีเดียวอีกอย่างช่วงห้าเดือนก่อนหน้านี้ นอร์ทได้พาญาณินได้ตรวจดูเพศของลูกในท้องก่อนได้รับข่าวว่าลูกน้อยของทั้งสองคนนั้นเป็นเพศชาย ซึ่งก็เป็นไปตามที่พวกเขาคาดเดากันเอาไว้อยู่แล้ว จึงดีใจกันมากที่ได้ลูกชายตามที่หวังเอาไว้...เนื่องจากอีกไม่ถึงหนึ่งเดือนก็จะถึงกำหนดคลอดแล้ว เหล่าเพื่อนๆ ทั้งนอร์ทและญาณินจึงพากันมาเยี่ยมหา และพูดคุยถึงสารทุกข์สุกดิบกันตามประสาเพื่อนในวัยเรียนที่ปัจจุบันยังคงสนิทสนมและติดต่อกันอยู่“เป็นไงบ้างแก เห็นว่าช่วงแรกๆ แพ้ท้องหนักมาเลยใช่ไหม? ขอโทษทีนะที่เพิ่งมา ฉันเองก็เพิ่งจะกลับมาจากต่างประเทศ แต่พอมาถึงก็รีบมาหาแกเป็นคนแรกเลยนะ”คราวนี้แตงกวาเองก็ไม่พลาด หลังจากวันที่เรียนจบ เธอเองก็มีทางของตัวเอง ย้ายไปเรียนต่อเฉพาะทางที่ต่างประเทศ กลับมาอีกทีก็ได้ทราบข่าวว่าญาณินกำลังจะคลอดลูกน้อยออกมาแล้วในอีกไม่ช้า เมื่อเป็นเช่นนั้นเธอก็เลยชวนวีแ
ตอนพิเศษ 3สองปีต่อมา...ขณะที่นอร์ทกำลังขนของที่ไปซื้อมาจากห้างเข้าบ้าน จู่ๆ ญาณินก็มีอาการแปลกประหลาด อ่อนเพลียคล้ายจะเป็นลม เธอเดินลงจากรถแล้วมาจับรถไว้หวังไม่ให้ตัวลงล้มลง“ญา หนูเป็นอะไร พี่เห็นหน้าซีดๆ ตั้งแต่ที่ห้างแล้วนะ” ชายหนุ่มรีบวางของในมือลงบนพื้นแล้วรีบวิ่งเข้าไปประคองร่างบางให้เดินเข้าไปพักในบ้าน และไม่ลืมที่จะถามอาการจากปากของเจ้าตัว“ญาเองก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ แต่มันรู้สึกเพลียๆ แล้วก็เวียนหัวตลอดเวลาเลย”“โอเคๆ งั้นเข้าไปพักข้างในก่อนดีกว่า แล้วถ้ายังไม่ดีขึ้นเดี๋ยวพี่จะพาไปโรงพยาบาล”จากนั้นนอร์ทก็รีบพาภรรยาของเขาเข้ามานั่งพักที่โซฟาทันที แต่ทว่าระหว่างที่นั่งพักเอาแรง อาการของญาณินกลับไม่ทุเลาลงเลยแม้แต่น้อย มีแต่จะหนักขึ้นตลอดเวลาเลยก็ว่าได้“ญา พี่ว่าเราไปหาหมอกันเถอะ”“ไม่เป็นไรค่ะ พักอีกนิดก็น่าจะดีขึ้น”“ญา...อย่าดื้อสิ เดี๋ยวไปจะเตรียมรถ แล้วเดี๋ยวพี่มาช่วยพยุง ห้ามเดินไปไหนเองนะ รอพี่ เข้าใจไหม”ญาณินได้แต่พยักหน้ารับรู้ อาการของเธอเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ อย่างไม่อาจต้านทาน เกรงว่าหากยังดื้อดึงไม่ยอมทำตามคำแนะนำของสามี อาจจะเกิดข่าวร้ายขึ้นก็ได้...ทว่าในตอนที่น
ตอนพิเศษ 2หลังจากที่เลือกชุดสำหรับวันแต่งงานกันเสร็จสรรพ ทั้งคู่ก็มีแพลนที่ต้องไปหาร้านทำของชำร่วยเพื่อเป็นของตอบแทนเล็กๆ น้อยๆ ให้แก่แขกผู้มาร่วมยินดีในงานสำคัญของทั้งสอง ซึ่งกว่าที่ทุกอย่างจะเรียบร้อย ก็ทำเอาพวกเขาหมดเรี่ยวแรงไปตามๆ กันขณะนี้เป็นเวลาประมาณหนึ่งทุ่มตรง ด้วยความที่ออกไปทำธุระเรื่องงานแต่งงานมาทั้งวัน ญาณินรู้สึกอ่อเพลียเอามากๆ จึงตัดสินใจหนีว่าที่สามีลงแช่น้ำในอ่างอยู่คนเดียว ทว่าไม่นานก็มีคนถอดเสื้อผ้าตามเข้ามา...“พี่นอร์ท...ญาแช่อยู่นะคะ”“แล้วพี่แช่ด้วยไม่ได้เหรอ?”“ก็พี่ตัวใหญ่ กินที่ญาหมดแล้วเนี่ย” เธอเอ่ยปากบ่นก็จริง แต่ก็ยอมขยับให้นอร์ทลงมาแช่น้ำด้วยกันแต่โดยดี“งั้นหนูก็มานั่งกับพี่สิ” พูดจบได้ยังไม่ทันไร คนอายุมากกว่าก็พลันอุ้มร่างของหญิงสาวเบื้องหน้าให้มานั่งยู่บนตักของตัวเอง ก่อนจะเกยค้างวางไว้บนไหล่ กระทั่งลมหายใจแผ่วเบาของเขาส่งผลให้ญาณินถึงกับต้องเบนหน้าหนีออกไปอีกทาง“วันนี้ไม่ได้นะคะ พรุ่งนี้ญาต้องไปหาพ่อกับแม่”“พี่ก็ไม่ได้จะทำอะไรสักหน่อย แค่ขอแช่น้ำด้วยเอง หรือว่าญา...คิดอะไรกับพี่ อย่างนั้นเหรอ?” นอร์ทถามด้วยน้ำเสียงกระซิบกระซาบ ทั้งสองใกล้ชิดกั
ตอนพิเศษ 1หลังจากที่ญาณินถูกนอร์ททำเซอร์ไพรส์ให้ เมื่อกลับมาถึงห้องเธอก็เอาแต่ร้องไห้จนนอร์ทใจไม่ดี คิดว่าตนทำเรื่องผิดมหันต์เอาไว้ แต่ที่ไหน...“ญา หนูเป็นอะไร พี่ทำอะไรผิดจนหนูไม่พอใจหรือเปล่า?” นอร์ทตัดสินใจเอ่ยถามเธอออกไปตามตรง แม้จะแอบหวั่นใจ กลัวคำตอบที่จะได้รับกลับมาอยู่ไม่น้อยเลยก็ตาม“เปล่าค่ะ...หนูแค่ดีใจ ไม่คิดว่าพี่จะมีมุมนี้เหมือนคนอื่นเขาด้วย...” ญาณินเอ่ยขณะเดียวกันก็ยังร้องไห้ไม่ยอมหยุด เธอเพียงตื้นตันใจ ไม่คิดว่าแฟนหนุ่มที่ในอดีตเคยเป็นคู่กัดกันมาก่อนจะมีมุมโรแมนติกเหมือนกับคนอื่นๆ“อ๋อ เรื่องนี้เองเหรอ ที่ทำให้แฟนพี่ร้องไห้หนักขนาดนี้ พี่ก็นึกว่าซุกกิ๊กไว้ไม่เนียนซะอีก”“ห๊า...กิ๊กไหน ใครคะ?” หญิงสาวร่างบางถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ซ้ำยังปาดน้ำตาบนแก้มจนแห้งสนิททันทีที่ได้ยินอีกฝ่ายตอบสวนกลับมาเช่นนั้น“ล้อเล่นครับ จริงจังอะไรขนาดนั้น”“พี่นอร์ท! ใครให้เล่นแบบนี้ ญาใจหายหมดเลย” ญาณินถึงกับถอนหายใจแรง ตอบกลับแฟนหนุ่มด้วยน้ำเสียงเจือแววตำหนิอยู่ไกลๆ ทั้งที่เธอกำลังตื้นตันใจอยู่กับเซอร์ไพรส์ก่อนหน้านี้ แต่ทว่านอร์ทกลับเอาเรื่องมือที่สามมาเป็นเรื่องล้อเล่น ญาณินคิดแ
ตอนที่ 99ในที่สุดช่วงเวลาที่คู่รักหนุ่มสาวรอคอยก็มาถึง จริง ๆ แล้วยังไม่ถึงเวลาที่พระอาทิตย์จะตก แต่ด้วยความเบื่อหน่าย นอร์ทจึงไปถามรายละเอียดพนักงานโรงแรมเกี่ยวกับกิจกรรมที่ทางโรงแรมจัดเตรียมไว้ให้ ก่อนจะได้รู้ว่าช่วงหกโมงเย็นจะมีม้าออกมาเดินเล่นที่ริมหาดซึ่งพวกเขาสามารถขึ้นขี่แล้วเดินเล่นได้หนึ่งรอบถ้วน แต่ก่อนที่จะลงไป นอร์ทกลับรู้สึกไม่สบายใจกับการแต่งตัวของญาณินเท่าไรนัก“ไหนว่าพี่รอดูไง พอญาแต่งออกมาแล้ว จะมาทำหน้างอทำไมคะเนี่ย”“มันโป๊ไป ตอนแรกพี่นึกว่ามันจะปิดเยอะกว่านี้ แต่นี่คือ...”ขณะที่เอ่ยสายตาก็พลางลอบมองร่างบางตั้งแต่หัวจดเท้า ชุดว่ายน้ำที่อยู่บนตัวของญาณินงดงามเกินคำบรรยายแต่ทว่าสิ่งเดียวที่เขาไม่พึงพอใจก็คงจะหนีไม่พ้นชุดที่โป๊จนเผยให้เห็นเนื้อหนังมังสาเกือบทุกส่วนของร่างกาย ทั้งส่วนเว้าส่วนโค้งและรวมไปถึงก้นเนียน ๆ ของเธอนั่นก็ด้วย“นาน ๆ ทีจะได้มาเที่ยวทะเล เว้นไว้สักครั้งนะคะ”“โอเค พี่ไม่เถียงด้วยแล้ว หนูอยากใส่อะไรก็ใส่ แต่ไม่มีครั้งหน้าแล้วนะ เสร็จแล้วก็รีบลงไป เดี๋ยวจะไม่ทันพระอาทิตย์ตกดินเอานะ”“รับทราบค่ะ”เมื่อได้รับคำอนุญาตจากว่าที่สามีเป็นที่เรียบร้อย ญ
ตอนที่ 98หลายสัปดาห์ต่อมา...“ญา วันนี้ไปเที่ยวกันไหม?” นอร์ทเดินเข้ามานั่งข้าง ๆ แฟนสาว ก่อนที่จะเอ่ยถามความเห็นของเธอ หลังจากที่ได้ไอเดียดี ๆ มาจากเพื่อนรัก“ไปเที่ยวที่ไหนคะ เดี๋ยวอีกสองวัน ก็จะได้ไปเที่ยวทะเลด้วยกันแล้วนี่คะ”“ก็ช่วงนี้มันน่าเบื่อ เราไปเที่ยวในกรุงเทพฯ กันก่อนก็ได้ อีกอย่างวันนี้หนูก็ไม่มีเรียน พี่อยากพาไปที่ที่หนึ่ง”“ไปได้ค่ะ ว่าแต่ที่ไหนเหรอคะ”“สวนสนุก”เมื่อความต้องการของนอร์ทเป็นเช่นนั้น มีหรือที่ญาณินจะขัด ตอนแรกเธอก็ไม่ได้คิดอะไร เพียงแค่อยากมาเที่ยวเป็นเพื่อนตามประสาคู่รักทั่วไป แต่ก็ไม่คิดเลยว่าสถานที่ที่นอร์ทพาเธอมา จะสวยแล้วก็ดูมีอะไรให้น่าทำเยอะแยะเต็มไปหมด“เป็นไงบ้าง? ชอบไหม?”“พี่พาญามาทั้งทีก็ต้องชอบสิคะ ว่าแต่พี่ไปรู้ที่ดี ๆ แบบนี้มาจากไหน ทำไมญาไม่คุ้นตามาก่อนเลย”“ที่นี่เป็นสวนสนุกเปิดใหม่ ยังไม่ค่อยเป็นที่รู้จัก คนก็เลยยังน้อย แต่เพื่อนพี่บอกกันมาปากต่อปากว่าที่นี่เหมาะแก่การสารภาพสุด ๆ”วันนี้เป็นอีกวันที่นอร์ทชาร์ตพลังมาเต็มร้อย เขาพยายามทำให้แฟนสาวประทับใจในการมาเที่ยวผ่อนคลายครั้งนี้ให้ได้มากที่สุด ญาณินจึงเห็นเขายิ้มแย้มและดูสดใสร่าเริงต
ตอนที่ 97นับจากวันที่เข้าไปปรึกษากับพ่อและแม่จนถึงปัจจุบัน เวลาผ่านมาเกือบ ๆ หนึ่งเดือนเต็ม ทุกคนต่างก็ยุ่งวุ่นวายเกี่ยวกับเรื่องงานหมั้นหมาย เนื่องจากว่าครอบครอวของทั้งคู่มีชื่อเสียงดังนั้นหมั้นกันทั้งทีก็ต้องป่าวประกาศให้ทุกคนรู้ ในส่วนของสถานที่พิธีการก็ต้องยิ่งใหญ่เหมาะสมกับฐานะทางบ้านของทางฝ่ายชายและฝ่ายหญิง เรื่องนี้คุณหญิงอรเป็นคนจัดการดูแลให้ทั้งหมด ไม่มีปัญหาใด ๆ ระหว่างการเตรียมการเลยก็ว่าได้จนกระทั่งระยะเวลาเดินทางมาถึงวันงาน ทุกอย่างผ่านไปอย่างราบรื่น แขกที่มาร่วมแสดงความยินดีต่างก็ปลื้มปริ่มกับบรรยากาศภายในงาน คุณหญิงอรสะดวกจัดงานเช้า จึงจำเป็นจะต้องมีพิธีสงฆ์ แห่ขันหมากและกั้นประตู หลังจากนั้นจึงจะเป็นพิธีสวมแหวนต่อหน้าญาติผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่าย เมื่อฝ่ายชายและหญิงสวมแหวนให้กันเรียบร้อย ก็ต่อด้วยพิธีรับไหว้ทันทีบรรยากาศภายในงานเต็มไปด้วยแขกคนสนิทของทั้งสองฝ่าย เพื่อนสนิทของนอร์ทและญาณินก็ไม่พลาดที่จะมาเก็บภาพบรรยากาศให้กับเพื่อนรัก พวกเขาทุกคนต่างก็เห็นจุดเริ่มต้นของสองคนมาตลอด มีทั้งสุขและทุกข์ โดยเฉพาะในช่วงแรกที่ทะเลาะกันทุกวี่ทุกวัน เรื่องนั้นเพื่อน ๆ ในกลุ่มจำได้
ตอนที่ 96หลังจากวันนั้น นอร์ทก็คิดมาเสมอว่าควรจะทำทุกอย่างให้ถูกต้อง และให้เกียรติทางฝั่งของญาณิน เนื่องจากวันนี้เป็นวันที่ทางบ้านของนอร์ทนัดทานข้าวกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา นอร์ทตัดสินใจแล้วว่าจะไปบอกเรื่องสำคัญกับพวกท่านตอนนี้เป็นเวลาหกโมงเย็น นอร์ทเดินมานั่งรอพ่อและแม่ที่บริเวณโต๊ะอาหารก่อนเป็นคนแรก ระหว่างที่พวกท่านกำลังเดินเข้ามาร่วมโต๊ะ มือไม้ของชายหนุ่มกลับอยู่ไม่เป็นสุข เขาประหม่าจนทำตัวไม่ถูกทั้ง ๆ ที่อยู่ต่อหน้าคนกันเองทั้งนั้นแต่เขากลับรู้สึกผิดแปลกไปจากเดิม คงเป็นเพราะความในใจที่เขาอยากจะบอกกับทุกคน เป็นเรื่องที่ใหญ่อยู่พอสมควร“เป็นยังไงบ้างลูก เห็นว่าช่วงนี้เรียนหนักแถมยังติดหนูญาอีกต่างหาก ลืมที่บ้านไปแล้วหรือยัง” ผู้เป็นแม่เอ่ยทักทายลูกชายหัวแก้วหัวแหวน แต่ก็อดไม่ได้ที่จะพูดแซวเขาที่พักหลังมานี้ติดแฟนเสียยิ่งกว่าอะไร“ก็เรื่อย ๆ นะครับ ทุกอย่างเรียบร้อยดี แต่ก็คงจะไปหนักช่วงใกล้จบมากกว่า ตอนนี้ยังไหวอยู่ครับแม่”“งั้นก็ดีแล้ว ว่าแต่หนูญาล่ะเป็นยังไงบ้าง เธอสบายดีใช่ไหม”“สบายดีครับ ช่วงนี้น้องเรียนหนัก เพราะว่าจะได้ขึ้นมาเป็นรุ่นพี่ มีเรื่องให้ต้องเต็มไปหมด วันนี้ก็เ