MasukShare
บทที่ 9
Terakhir Diperbarui:
2025-10-28 16:27:10“นั่งรอก่อนนะ เดี๋ยวผมไปติดต่อเจ้าหน้าที่ก่อน” เธอมองแผ่นหลังของเขา เมฆาเดินไปติดต่อเจ้าหน้าที่อย่างคล่องแคล่ว เพียงไม่นานเจ้าหน้าที่ก็เข็นรถของเธอไปยังห้องตรวจ
“คุณอริยาเชิญค่ะ” เสียงพยาบาลเรียกเธอเข้าพบคุณหมอ
“ญาติเข้าไปได้นะคะ” พยาบาลคนเดิมหันไปบอกคนที่นั่งข้างอริยาเหมือนจะสิงเธออยู่แล้ว เธอกำลังจะอ้าปากบอกพยาบาลว่าเขาไม่ใช่ญาติ
แต่คนที่เธอจะบอกว่าไม่ใช่ญาติ ก็ลุกขึ้นพยุงเธอเดินเข้าห้องตรวจอย่างไม่ถามความคิดเห็นจากเธอเลย
“เชิญนั่งก่อนค่ะ” คุณหมอสาวมองมาทางทั้งสองคน หลังจากทั้งคู่นั่งลง
“คุณอริยา นะคะ”
“ค่ะ”
“วันนี้อาการเป็นอย่างไรคะ”
“คือ..มีเลือดกำเดาไหลค่ะ”
“อ๋อ งั้นขอหมอดูหน่อยนะคะ” อริยาเงยหน้าให้หมอส่องไฟฉายดูในโพรงจมูก
“เส้นเลือดในโพรงจมูกแตกน่ะค่ะ มีหลายสาเหตุด้วยกัน”
“ผมอยากตรวจสุขภาพเธอโดยละเอียดนะครับ เราไม่รู้หรอกว่า อาการนี้มาจากอะไร ผมว่าตรวจละเอียดทั้งหมดก็ดี”
“เออ ..เดี๋ยวคุณเมฆ” อริยาต้องรีบจับแขนเขาห้ามไว้ ถ้าเป็นเขาตรวจทุกอย่างก็คงโอเค แต่สำหรับเธอมันไม่ฟุ่มเฟือยไปเหรอตรวจทุกอย่างคงไม่ต่ำกว่าหมื่นแน่
เขาหันมามองหน้าเธออย่างไม่เข้าใจ
“เดี๋ยวฉันขอคุยกับคุณหมอ ตามลำพังได้ไหม”
เมฆาหันไปมองหน้าเธอสักครู่ ก่อนจะเดินออกไปจากห้องตรวจ อริยาคุยกับคุณหมอสักพัก หมอวิเคราะห์ว่าเธอน่าจะพักผ่อนน้อย ทำให้ร่างกายไม่แข็งแรง
เมื่อออกจากห้องตรวจ เธอมองหาผู้ชายที่พาเธอมาโรงพยาบาล แต่ก็มองไม่เห็นหรือเขาจะหนีกลับบ้านไป แล้วคิดแบบนั้นแล้วก็อดน้อยใจไม่ได้
“มาด้วยกันก็ควรกลับด้วยกันสิ” เธอก้มดูบัตรคิวจ่ายเงินในมือแล้วก็บ่นไปอย่างน้อยใจ
แก้วชาร้อนยื่นมาตรงหน้าเธอ อริยาเงยหน้า มองเจ้าของมือที่ถือแก้วชาแล้วก็ยิ้มอย่างลืมตัว
“ชาร้อน ๆ จะได้หลับสบาย”
“เออ ขอบคุณค่ะ”
พนักงานเรียกคิวของเธอให้ไปจ่ายเงินและรับยา เขาดึงบัตรคิวในมือแล้วเดินไปทางช่องจ่ายเงินทันที
เพียงไม่นานเขาก็กลับมา พร้อมยากับบัตรนัดดูอาการอาทิตย์หน้า
“เท่าไหร่คะ” อริยาเอ่ยถาม กำลังจะหาเงินในกระเป๋าจ่ายให้เขา
เขายื่นใบเสร็จให้เธอดู
“เออ ขอหมายเลขบัญชีได้ไหมคะ ฉันไม่มีเงินสด” พูดแล้วก็หน้าแดง เงินแค่พันกว่าบาทเธอไม่ได้พกเลย เพราะอยู่บ้านก็แทบไม่ได้ใช้เงิน
“ค่อยให้ก็ได้ ผมไม่อยากให้หมายเลขบัญชีกับใคร”
“อ๋อค่ะ”
อริยาบ่นกับตัวเองในใจ คงเพราะเขาถือตัวน่าดู แค่ขอหมายเลขบัญชีทำไมต้องเล่นตัวด้วย
บทที่ 5 ไม่ใช่สเปกไง
อริยาโทรหาประดับเดือน จึงรู้ว่าทั้งสามคนกลับไปที่ไร่แล้ว อริยามองเขาอย่างช่างใจแต่ก็ไม่กล้าพูด
“มีอะไร” เมฆาเห็นอริยามองเขาอยู่หลายครั้งเหมือนจะพูดอะไรสักอย่างแต่ก็ไม่พูด
“แวะซื้อของแป๊บได้ไหมคะ คือฉันไม่ได้เตรียมชุดมานอนที่ไร่เลยน่ะค่ะ”
“บ้านคุณอยู่ใกล้ ๆ ให้ผมพาไปเอาเสื้อผ้าที่บ้านไหม”
“ไม่ ๆ..ไม่ค่ะ” ใครจะกล้าพาเขาไป ถ้าพ่อแม่รู้ว่าหอบเสื้อหอบผ้า ไปนอนบ้านผู้ชายก็ผิดผีพอดี
“โอเคตามนั้น” เขาเลี้ยวรถเข้าห้างใหญ่อีกครั้ง
“คุณรออยู่ในรถก็ได้ เดี๋ยวฉันไปซื้อของแป๊บเดียว” อริยาหันไปบอกเขาเพราะเธอตั้งใจจะไปซื้อของใช้และกดเงินด้วย
“ผมขี้เกียจรอในรถ” สุดท้ายเธอก็ต้องเดินมาซื้อของกับเขาจนได้ อริยาซื้อของใช้ไม่กี่อย่างส่วนเสื้อผ้าเธอก็เลือกซื้อเสื้อยืดตัวไม่กี่ร้อยพร้อมทั้งกางเกงขาสั้น
“คุณ..” อริยาเงยหน้ามองเขา ตอนที่เขาหยิบเสื้อผ้าเขามาวางบนเสื้อผ้าเธอ ตอนที่เธอกำลังจะจ่ายเงิน
“จ่ายให้หน่อย แทนค่ายา” เสียงพ่อเลี้ยงคนหล่อบอกเธอ
“ค่ะ” เดี๋ยวนะทำไมเสื้อเขาสีแบบเดียวกับเธอเลย บังเอิญมั้งเสื้อสีขาวใคร ๆ เขาก็ชอบใส่กัน พอพนักงานคิดเงินอริยาก็ล้วงถุงผ้าในกระเป๋าเธอยื่นให้พนักงานเพื่อใส่ของ
พอพนักงานยื่นถุงผ้าให้ เขาเอาไปถือเสียเอง อริยามองการกระทำเขาแล้ว อดหน้าแดงไม่ได้...คนอะไรน่ารัก
“หิวข้าว กินข้าวก่อนไหมค่อยกลับ” เมฆาหันมาถามอริยา เขาวุ่นวายกับเรื่องพาเธอไปหาหมอ ทั้งสองเลยยังไม่ได้กินข้าวเที่ยงกันด้วยซ้ำ
“คุณอยากกินอะไร เดี๋ยวฉันเลี้ยงเอง” อริยาแหงนหน้ามองเขาเวลาคุยกัน คอเธอแทบตั้งตรง ทำไมสูงขนาดนี้
“ที่นี่ โอมากาเสะมีไหมนะ” อริยาตาโตทันที โอมากาเสะเนี่ยนะ ราคาโคตรแรง ตกคนละสามสี่พันถึงหมื่นก็มีนะ นักเขียนจน ๆ อย่างเธอขนหน้าแข้งคงร่วงหมด ไม่น่าบอกว่าจะเลี้ยงเลย
Bab terbaru
รักเราลูกสาวเป็นใจ บทที่ 73 (จบ)
เมฆาเดินกลับไปที่รถอีกครั้ง หยิบตะกร้าจากหลังรถกระบะสี่ประตู วางตะกร้าไว้ตรงหน้าคนท้องที่ตอนนี้กำลังพิงหลังกับเสาของกระท่อม มองออกไปยังต้นมะหลอดตรงหน้ากระท่อมไม่มีผนังทำให้ลมเย็นสบายพัดผ่านตลอดเวลา เสียงน้ำไหลเย็นยิ่งทำให้เธอชอบกระท่อมนี้เป็นอย่างมาก“อยู่นี่นะครับ เดี๋ยวพี่ไปเด็ดมาให้” เมฆาถือตะกร้าใบเล็กพร้อมทั้งกรรไกรสำหรับตัดกิ่งตรงไปยังต้นมะหลอด หลายปีก่อนไม่รู้อะไรดลใจให้เขาปลูกผลไม้ต้นนี้ ออกลูกปีแรก พร้อมกับลูกของเขาเลย ถ้ารู้ว่าเมียชอบกินจะปลูกสักไร่เก็บมะหลอดเพียงไม่นานก็ได้กลับมาเยอะเต็มตะกร้าหวายใบเล็ก คนหิวน้ำลายเกือบฟูมปากแล้ว“ล้างก่อนนะ ทำไมต้องเช็ดกับเสื้อแบบนั้น” เมฆาตกใจเมื่อเธอ เอาผลมะหลอดถูกับเสื้อตัวเองเพื่อให้ผิวด่างสีขาวของมะหลอดหลุดออกไป“ก็ง่ายดี ไม่ต้องล้างก็ได้ค่ะ ปลอดสารพิษไม่ใช่เหรอคะ” อริยายิ้มตาแป๋วให้ แต่เมฆาก็ไม่ยอม ดึงผลมะหลอดในมือเธอใส่ลงในตะกร้าตรงไปยังก๊อกน้ำเปิดล้างผลมะหลอดอย่างเบามือเพื่อไม่ให้ช้ำ จากนั้นก็ใช้ผ้าขนหนูที่เตรียมมาเช็ดเปลือก ผิวสาก ๆ ก็หลุดออกเกลี้ยงเกลาอริยาฝานมะหลอดออกอย่างชำนาญ ปอกรอบเมล็ด เพื่อเอาเมล็ดออกมา ได้เนื้อมะหลอดจนเ
รักเราลูกสาวเป็นใจ บทที่ 72
“เดี๋ยวพี่ทำให้น้องก่อน” คำว่าทำให้น้องก่อน อริยาถึงกับร้อนไปทั้งใบหน้า เขาจะทำอะไรให้เธอก่อน ใบหน้าหล่อเหลา หนวดเป็นตอกำลังขึ้นมาบ้างนิดหน่อยเธอนอนหอบหายใจเมื่อเขา จูบไล่ลงจากปลายคาง ซุกไซ้ซอกคอขาวเนียน ดูด ดุนดัน ยอดถันสีสด และขนาดใหญ่ขึ้นฟูอิ่มสีชมพู มืออีกข้างปรนเปรอดอกไม้เบื้องล่างไม่หยุด ถูกรุกเร้าทั้งสองเต้าและดอกไม้งามกลางกาย เธอสั่นไหว อ่อนระทวยไปทั้งร่าง ทุกอย่างบนร่างเธอกำลังจะแหลกสลาย ไม่ไหวแล้ว“อ๊า” เสียงหวานร้องครางพร้อมปลดปล่อยน้ำหวานเปื้อนเปรอะมือหนา ใบหน้าคมยิ้มหวานอย่างพอใจ“ร้อนเร็ว” คำชมแสนสยิว ก่อนที่เขาจะก้มหน้าเข้าหาดอกไม้งาม บั้นท้ายกลมกลึงถูกช้อนขึ้น สายตาของเธอจ้องมองภาพตรงหน้า เขากำลังดูดกลืนและไล้ลิ้มชิมเธอไม่หยุด ความสุขสมเพิ่งผ่านไปไม่นาน ถูกกระตุ้นอีกครั้ง และอีกครั้ง“เสียว” เธอบอกเขาเสียงเบา มือขยี้ผมเขา กดเขาให้จมกับดอกไม้ของเธอ ปรนเปรอเธอ เธอแอ่นกายส่วนล่างเข้าหาปากเขา อยากให้เขาใช้ปากกับเธอมากกว่านี้ ทำมากกว่านี้ รักเธอให้มากกว่านี้เพียงไม่นานเสียงกรีดร้องของเธอก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง เป็นอีกครั้งที่เธอสุขสม เธออ่อนแรงกับการเสร็จสมรุนแรงสองครั้งติด
รักเราลูกสาวเป็นใจ บทที่ 71
“น้องเป็นยังไงบ้าง” เมฆาอุ้มเธอขึ้นมาแนบอกพร้อมทั้งถามอย่างเป็นห่วง เขาอุ้มเธอมายังชั้นสองของบ้านและตรงไปยังห้องนอนของทั้งสอง“พี่เมฆ หายาดมให้น้องหน่อย”“พ่อจ๋า แม่เป็นอะไร” น้องดาวที่เห็นเมฆาอุ้มอริยาขึ้นมาบนบ้านก็วิ่งมาถามอย่างเป็นห่วง“ไม่ได้เป็นอะไรคุณลูก ไหนมาให้คุณแม่หอมหน่อย” อริยาเรียกหาน้องดาวให้เข้ามาหา“ไม่เป็นอะไรแล้วทำไมพ่อต้องอุ้ม”“แม่น่าจะมีน้องให้น้องดาวมั้งคะ” อริยายิ้มหวานบอกเด็กหญิงตรงหน้า น้องดาวถึงกับตาโต เธอรอคอยน้องมาปีหนึ่งแล้ว ตั้งแต่ที่กลับจากภูเก็ต พ่อบอกว่าจะมีน้อง น้องดาวก็เฝ้ารอแล้วรออีก ก็ไม่มีสักที ในที่สุดวันนี้ วันนี้ก็มาถึง วันที่แม่บอกว่าเธอกำลังจะมีน้อง“จริงหรือเปล่าคะ” น้องดาวหันไปถามผู้เป็นพ่ออย่างตื่นเต้น“เดี๋ยวให้แม่เข้าไปตรวจก่อนนะครับ น้องไปตรวจเร็ว” เมฆาเร่งให้อริยาไปตรวจผลการตั้งครรภ์ อย่างว่านั่นแหละทุกคนรอคอยกันเหลือเกินว่าเมื่อไหร่เธอจะท้อง“อุ้มหน่อย” คนสำคัญของครอบครัวรีบอ้อนสามี ให้อุ้มเธอไปห้องน้ำ เมฆารีบตรงเข้าอุ้มเธอไปยังห้องน้ำทันที น้องดาวนั่งอยู่บนเตียงให้กำลังใจผู้เป็นพ่อและแม่ผ่านไปไม่ถึง 10นาที เสียงกรี๊ดลั่นของพ่อเลี้ยง
รักเราลูกสาวเป็นใจ บทที่ 70
“อี่นิ พวกมึงมีผัวหมด กูก็ต้องไข้ได้นิ แต้ก่ออี่หล้าม่วนกว่าปอยหลวง[1]” เจ้พุธเอ่ยถามอริยา “อะหยัง ม่วนกว่าปอยหลวง” อริยานิ่วหน้า อะไรที่เจ้พุธบอกว่าม่วนกว่าปอยหลวง “ก็อันนั้นนะกะ ตี่ผัวเมียเขาทำกั๋น” คนถามอย่างเจ้พุธ ทำท่าม้วนอายเพราะความยังไม่เคยมีผัว “...” อริยากะพริบตาปริบ ๆ มันม่วนก่อ ก็ ม่วนขนาด[2] แต่จะพูดออกไปให้เจ้พุธกับเจ้อ้อมฟังจะดีไหม “อี่หอยหลอด บ่าต้องอาย ถ้าม่วนก็พยักหน้าสามที บ่าม่วนก็ส่ายหน้า” เจ้พุธเสนอทางเลือกเพราะดูแล้วเพื่อนเหมือนกำลังเขินอาย อริยารีบพยักหน้าทันที เพราะ มันม่วนขนาดนัก แต่ไม่กล้าพูดออกมา เดี๋ยวเสียภาพพจน์ พ่อเลี้ยงเมฆาผู้แสนดี อบอุ่น หึ ใครจะรู้เวลาเขาอยู่กับเธอสองคน เขาจะกลายร่างเป็นเสือหิว กินได้บ่อยทุกครั้งที่มีโอกาส อี่พ่อเลี้ยงหื่น ...อี่พ่อเลี้ยงกินจุ...อี่พ่อเลี้ยงอึด บทที่ 33 สิ้นสุดการรอคอยจะครบหนึ่งปีของการแต่งงาน ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า อะไรต่ออะไรผ่านไปเร็วมาก นิยายของอริยากำลังติดท็อปชาร์ต ในเวบออนไลน์ชื่อดัง จากนักเขียนนิยายวัยรุ่นชื่อดัง ตอนนี้นิยายของอริยา โด่ง
รักเราลูกสาวเป็นใจ บทที่ 69
“พี่เมฆ!” อริยาตีแขนคนหื่นที่ไม่ยอมรับ ยังจะมาโทษเธออีก “ก็จริง คนอะไร ยิ่งกินยิ่งอร่อย ติดใจไปไหนไม่รอดแล้วครับ ถามจริงเถอะ” เมฆานิ่วหน้ามองอริยา พิจารณาจากข้างบนลงข้างล่าง “ถามอะไรคะ” “น้องเล่นของใส่พี่เปล่าเนี่ย ทำไมพี่หลงขนาดนี้ ต้องใช่แน่ พี่ไม่เคยหลงใครขนาดนี้มาก่อนเลย คนสวย ๆ เข้ามาจีบพี่ตั้งเยอะทำไมพี่ไม่หลงขนาดนี้” “อีพี่เมฆ มานี่เลยเดี๋ยวจะโดนดี” อริยาทำหน้ายักษ์วิ่งไล่คนนิสัยไม่ดีอยู่ในห้อง “โอ้ย ๆ พี่ยอมแล้ว พี่ยอมแล้ว พี่แค่พูดเล่นจริง ๆ นะครับ” คนโดนดึงหู พยายามกอดคนตัวเล็กแน่น เมื่อเห็นหูเขาแดง ๆ เพราะแรงบิด “สองครั้งพอแล้วนะคะ น้องเหนื่อยมาก ๆ ไม่งั้นน้องจะหนีกลับบ้านแล้วด้วย” “โอ๋ ๆ เมียจ๋า ไม่งอนสิครับ สองก็สองครับ เช้ากับก่อนนอนเท่านั้นนะครับ” เมฆารีบบอกสองก็สองดีกว่าเมียหนีไปอยู่บ้านพ่อตาแม่ยาย แต่เขาไม่ได้บอกนี่นาว่าสองรอบ เช้าก่อนนอนเนี่ยกี่ยก เขาไม่ได้ขี้โกงนะ แค่เอาตัวรอด@บ้านเจ้อ้อม หลายเดือนต่อมา ทั้งสามสาวกำลังนั่งกินข้าวกันจิ้น[1]ฝีมือเจ้อ้อม “ตกลง
รักเราลูกสาวเป็นใจ บทที่ 68
ใบหน้าหวานแนบกับที่นอนนุ่ม แอ่นสะโพกขาว ร่องรักยังคงมีตัวตนเขาอยู่ในนั้น คับแน่น อุ่นชื้น แฉะไปด้วยน้ำรักมากมาย มือหนากดหลังเธอให้แนบลงกับที่นอน มืออีกข้างจับเอวบางไว้แน่นเอวสอบขยับเร็วรัว จนพวงสวรรค์ของเขากระทบกับเนินเนื้อและปลายติ่ง เสียงครางต่ำของเขาดังหนักกว่าทุกท่า เขาชอบท่านี้ใช่ไหม เธอก็ชอบเพราะตอนนี้เธอเองก็แตกพ่าย น้ำหวานกลางกายไหลหลั่งลงสองขาด้านใน“อย่า!” เธอร้องห้ามเมื่อมือหนา เอื้อมมาบดขยี้ติ่งเสียวกลางกาย เขาจะเอาให้ตายเลยใช่ไหม ความเสียวเข้าเล่นงานหนักกว่าเดิม สิ่งที่อัดแน่นกำลังจะแตก ไม่ไหวแล้วจริง ๆ“อ๊า / อ๊า” เสียงร้องครางของคนทั้งสอง น้ำรักอุ่นร้อนของเขาฉีดเข้าไปในตัวเธอทุกหยาดหยด เธอปลดปล่อยพร้อมเขา น้ำรักของเธอทำที่นอนชุ่มฉ่ำเป็นวงกว้างทั้งสองล้มตัวลงนอนหายใจหอบ เพราะบทรักร้อนแรงยาวนานเกือบสองชั่วโมง เธอเสียไปไม่รู้กี่น้ำ เขาแตกแค่ครั้งเดียว ฟ้าเหลืองคงอยู่ไม่ไกลแล้วพรุ่งนี้เช้า ถ้าจะอึดขนาดนี้บอกได้คำเดียวว่าเธอ...โคตรโชคดี ลูกจะถวายตามที่ลูกขอนะคะหลวงพ่ออริยาหลับไปด้วยรอยยิ้ม เมฆาเองก็เหนื่อยมาทั้งวัน วันนี้น้ำเดียวก่อนก็แล้วกันพรุ่งนี้ค่อยว่ากันบทที่ 32 รอ
Anda juga akan menyukai
เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์
สาวน้อยสุดจี๊ด123.7K Dibacaยั่วรักท่านประธาน
ชะนีติดมันส์55.1K Dibacaพ่ายรักคุณสามี
ราชินีหิมะ122.3K Dibacaพ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว
เฉียนเสี่ยวซี120.7K Dibacaเพื่อน(รัก)กัน
Sun Su488 Dibacaแม่ลูกอ่อนซ่อนชู้
กาสะลอง943 Dibacaหนี้พิษสวาท
มณีภัทรสร566 Dibacaนางฟ้าในกรงพยัคฆ์
rasita_suin82 Dibaca
