ก้าวแรกในรั้วโรงเรียน

"เห้ย อยู่ไหนแล้ววะ ไอ้ริว สายแล้วนะเมิง เดี๋ยวยื่นหนังสือไม่ทัน เออๆๆ กรูรออยู่หน้าประตู 2 นะ เออๆ ให้ไว"

ผม อัครพนธ์ ชูวิจิตร นักศึกษาชั้นปีที่ 4 ของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในจังหวัดเล็กๆ ทางภาคเหนือ ปีนี้เป็นปีสุดท้ายของการเรียนในรั้วมหาลัย ในปีนี้พวกผมและเพื่อนๆ ต้องออกพื้นที่ครับ  คือไม่ต้องเข้ามหาลัยละค้าบบบ แต่ต้องกลับมาเข้าโรงเรียนครับ เข้าไปทำไมน่ะ หรอ ก็พวกผมเป็นนักศึกษาที่เรียนวิชาครูไงครับ ปีนี้เราเลยต้องออกฝึกสอนครับ พวกผมเรียนครูสาขาไร ลองทายดูซิครับ เป็นสาขาที่เวลาเข้าไปสอน เด็กๆ จะชอบเรียนกันมากเลย เพราะเป็นวิชาที่ไม่เคร่งเครียดเท่าไร ไม่ต้องพกสมุด หนังสือเวลามาเรียน ใช่แล้วครับ พวกผมเรียนเอกพลศึกษาครับ และตอนนี้เป็นช่วงปิดเทอมของเด็กๆ ครับ แต่พวกผมต้องมามหาลัยเพื่อเลือกโรงเรียนที่จะไปฝึกสอน ซึ่งผมกับเพื่อนก็เลือกโรงเรียนที่พวกรุ่นพี่ๆ เคยให้ข้อมูลไว้ครับว่า ใกล้มหาลัย เดินทางสะดวก และที่สำคัญรุ่นพี่บอกว่า ครูที่นี่ใจดีครับบ เข้าทางพวกผมเลย แบบนี้มันต้องแย่งชิงกันหน่อยละครับบบ 

"ไอ้เฟลม โทษทีว่ะ กรูท้องเสีย ไปเหอะเมิง เดี๋ยวพวกไอ้ดลจะเชิดเป้าหมายเราไปซะก่อน" นี่ละครับไอ้ริว ซี้ผม เราสนิทกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม เราจบมาจากที่เดียวกัน เป็นนักกีฬาบาสเหมือนกัน แล้วก็ตัดสินใจมาเรียนที่มหาลัยนี้ เอกพละเหมือนกัน แหม่! สมกับเป็นเพื่อนซี้ เพื่อนที่รู้ใจกันจริงๆ ครับ

"แล้วไอ้ต้าร์ละวะ เมิม" ไอ้ริวถาม "มัน Dm มาบอกกรูละว่าเจอกันที่คณะหน้าห้องอาจารย์เลย มันกลัวเมิงจะมาช้า มันแล่นไปอยู่หน้าห้องอาจารย์แล้ว"

ผมกับไอ้ริว รีบซิ่งมอไซต์ ไปหน้าคณะ โดยมีไอ้ต้าร์รออยู่ พอไปถึงก็เห็นไอ้ต้าร์โบกมือไหวๆ เรียกพวกผม 2 คนอยู่หน้าห้องอาจารย์ 

"เร็วๆ เลยเมิง 2 คน ดีนะกรูเอะใจ มาดักรอหน้าห้องอาจารย์ก่อน โน่น เมิงดูพวกไอ้ดล ไอ้กรณ์มาแล้ว แต่เผอิญกรูลงชื่อเราเป็นกลุ่มแรก รอดไปนะพวกเมิง" ไอ้ต้าร์ สาธยายบอกพวกผมซะยืดยาว พอคุยกันยังไม่นานเท่าไร อาจารย์ที่ปรึกษาเอกก็เปิดห้องออกมาพอดี พวกผมเป็นกลุ่มแรกที่ลงทะเบียนไว้เลยได้เข้าไปเลือกโรงเรียนที่จะไปฝึกสอนก่อน และเป็นไปตามคาดครับ ได้โรงเรียนที่เราต้องการไว้ ส่วนเพื่อนๆ กลุ่มอื่นก็ต้องเลือกโรงเรียนอื่นๆ ไปตามลำดับแต่ส่วนใหญ่ก็จะเลือกในเมืองกันแหละ เพราะสะดวกในการเดินทาง แต่ก็มีบางพวกที่เลือกที่จะไปต่างจังหวัด บางคนเลือกไปฝึกสอนที่บ้านก็มี เพราะคิดว่าได้กลับไปอยู่บ้านเลย แล้วเทอมหน้าค่อยเข้ามาเรียนเก็บรายวิชาในเทอมสุดท้ายที่เหลือเก็บแค่ไม่กี่ตัวเอา แล้วค่อยมาขออาศัยนอนหอเพื่อน บ้านเพื่อน ไปตามที่ติดต่อหรือที่คุยตกลงกัน

"เรียบร้อยซักที ไปแดกข้าวเหอะเมิง หิวจะตายละ" ผมเอ่ยชวนเพื่อนไปหาข้าวกินใน แคนทีนของมหาลัย เมิงได้ไปโรงเรียนไหนวะไอ้กรณ์ ผมถามไอ้กรณ์ที่เดินตามมากินข้าวด้วย 

"กรูกับไอ้วี ได้ไปโรงเรียนตรงสี่แยกยางดาวว่ะ โรงเรียนไรวะ" "โรงเรียนเทพประสิทธิ์" ไอ้วีตอบ "เออๆ ใช่ๆ เทพประสิทธิ์"

ก็ไม่ห่างกันนี่หว่า นัดเจอกันได้ เครๆ แล้วเจอกันวันพิธีรับตัวนักศึกษานะเมิง" ไอ้กรณ์กับไอ้วี กินข้าวเสร็จก็ขอตัวกลับหอ

วันพิธีรับตัวนักศึกษา

วันนี้เป็นวันรับตัวนักศึกษาไปฝึกสอน ณ โรงเรียนเครือข่ายนะคะ อาจารย์จะประกาศชื่อโรงเรียนตามที่ตัวแทนโรงเรียนและผู้บริหารสถานศึกษาได้ทำการลงทะเบียนไว้เมื่อเช้า นักศึกษาที่ได้ยินชื่อโรงเรียนที่ตัวเองจะไปฝึกสอนก็เตรียมพวงมาลัยออกมาฝากตัวเป็นศิษย์กับตัวแทนของแต่ละสถานศึกษาได้เลยนะคะ 

อาจารย์ที่เป็นผู้ดำเนินการในพิธีรับตัวนักศึกษาได้ประกาศเข้าเครื่องขยายเสียง พวกผมเมื่อได้ยินว่าจะเข้าพิธีรับตัวก็ตั้งใจฟังชื่อโรงเรียนที่ได้ลงทะเบียนไว้

"เห้ย ไอ้เฟลม รุ่นพี่บอก ผอ. โรงเรียน ผู้ชายใช่เปล่าวะ" เออ เมิงไม่ต้องสนใจหรอกว่า ผู้หญิงหรือผู้ชาย รอฟังชื่อโรงเรียนเหอะไอ้สาดดด แม่ง คุยกันชิบหาย ฟังแทบไม่ได้ยิน" ผมบ่นกับไอ้ต้าร์

ต่อไปค่ะ โรงเรียนกัญยากาญจน์พิทยาค่ะ  เสียงอาจารย์ประกาศชื่อโรงเรียน ผม ไอ้ริว ไอ้ต้าร์ รีบลุกออกจากที่นั่งเพื่อไปหาตัวแทนของโรงเรียนที่มารับเรา 

"เห้ย นอกจากพวกเราแล้วมีเพื่อนๆ สาวๆ เอกไหนบ้างวะ" ไอ้ต้าร์ เอ่ยถาม

"เออว่ะ ไอ้วี เสริม แล้วชะเง้อคอยาว รอดูเอกอื่นที่จะไปฝึกสอนที่เดียวกัน ยืนได้สักแปบ ก็เห็นเพื่อนนักศึกษาเอกอื่นที่จะร่วมสถาบันการฝึกที่เดียวกันเดินมา  มีคณิตฯ ภาษาไทย ศิลปะ ภาษาอังกฤษ สังคม รวมพวกผมด้วย ก็ 14 ชีวิต พอรวมกันครบ เราก็มองหาตัวแทนโรงเรียนว่าเค้าส่งใครมารับเรา ผมก็กวาดสายตามอง แล้วก็ไปสะดุดที่ ผู้หญิงผมยาวประบ่าทำสีผมสีบลอนซ์ทอง ผมหยักศก ใส่ชุดสูทกางเกงขายาวหลวมๆสีออกน้ำตาล รองเท้าคัทชูไม่สูงมากสีขาว เสื้อสูทที่ใส่คลุมมาก็ถลกแขนเสื้อขึ้นมาถึงข้อศอก เดินเอามือล้วงกระเป๋าแล้วพอถึงที่นั่งแล้วก็หันมานั่งที่เก้าอี้ เหี้ยยยย ผม อุทานในใจ โคตรสุดๆเลย  หน้าตาของเธอคนนี้ไม่ใช่ว่าสวยสะดุดตา แต่พอมองแล้วละสายตาไม่ได้ ตาสีน้ำตาลเฉี่ยว ขนตางอนยาว จมูกโด่งเล็ก ปากเล็กๆ บางๆ ผิวไม่ถึงกับขาวแต่อมสีชมพู เพื่อนๆ เอกอื่นๆ เลยสะกิดกันว่า นั่นแน่เลย เก้าอี้ตรงกลางเลย ไปเดินไปกันเถอะ ผมพอหลุดจากภวังค์ ก็เดินตามเพื่อนๆ ไป พอไปถึงก็มีเพื่อนเอกภาษาไทยเป็นตัวแทนในการทักทาย สวัสดีครับครูปาล์ม พอเพื่อนทักเสร็จ พวกที่เหลือก็นั่งรอฟังคำตอบกลับจากครูคนดังกล่าว

"สวัสดีจ๊ะ ไม่ต้องแปลกใจนะ พอดีท็อปเป็นนักเรียนเก่าที่โรงเรียนเลยรู้จักทักทายกัน เครนะ" 

แม่ม พอเอ่ยปากพูด ยิ้มด้วย ดูน่ารักว่ะ กรูเป็นไรวะเนี่ย ผมคิดในใจ

"ครูปาล์มนะ เป็นหัวหน้าวิชาการโรงเรียนกัญยากาญจน์พิทยา วันนี้เป็นตัวแทนโรงเรียนมารับพวกเด็กๆ ไปฝึกสอนที่โรงเรียนนะ เราอยู่ด้วยกัน 1 เทอมเนอะ เริ่มรุ่นเรารุ่นแรกใช่ป่ะที่ปรับเป็นฝึกสอนแค่ 1 เทอม"

"ใช่ค่ะ ใช่ครับ" อะเครก็ไม่มีไรมาก ก็โรงเรียนเปิดเทอมวันที่ 17 พฤษภานะ แต่ครูต้องไปทำงานตั้งแต่วันที่ 1 พฤษภา ซึ่งพวกเด็กๆ ก็ต้องไปวันที่ 1 พฤษภาด้วยนะ เพราะเป็นวันมอบตัวนักเรียน ไปช่วยดูแลทั่วไปเผื่อครูเข้าจะให้ช่วย แล้วพอสายๆ ผอ. ก็น่าจะเรียกเข้าไปคุยรายละเอียดอีกที ออ แล้วก็จะได้พบกับครูพี่เลี้ยงด้วยนะ ไม่มีไรละเนอะ เจอกันวันที่ 1 พฤษภานะ บายนะ"

เหี้ยย มาเร็ว เคลมเร็ว พูดจบครูปาล์มก็เดินหอบพวงมาลัยที่พวกเราให้ไปด้วย เดินตัวเอียงเลย ผมมองตามหลังไป เห็นแกแวะคุยกับครูจากโรงเรียนอื่นอีก คุยไป หัวเราะไป ดูสบายๆ ดี ถึงว่ารุ่นพี่ถึงบอก โรงเรียนนี่ดีนะ เวลาทำงานก็คือจริงจัง เวลาพักก็จะสบายๆ สงสัยจะจริง 

แล้วเจอกันนะครับ ครู *****