แชร์

#รักแลกร้ายเลว_EP.9

ผู้เขียน: แสงเทียน
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-11-02 13:36:10

#รักแลกร้ายเลว_EP.9

การ์ฟีลด์

ผมนั่งพ่นควันบุหรี่อยู่ในไนท์คลับมองนาฬิกาจะครบสองชั่วโมงแล้ว...และถ้าวันนี้ไม่ได้เรื่องต้องมีคนเจ็บตัวแน่ ผมรู้สึกโมโหและหงุดหงิด ผมไม่รู้ว่าทำไมถึงรู้สึกแบบนั้นผมรู้สึกหวงรอยยิ้มของเธอ

"นายครับ" มันวางซองสีน้ำตาลไว้ตรงหน้า ผมหยิบมาและเปิดออกดู 'พิมพ์อักษร มีไพศาล อายุ 28 ปี อาชีพทำร้านอาหารอิตาเลี่ยน ตอนนี้ปิดปรับปรุง พ่อแม่ยังอยู่มีพี่ชาย 1 คน เปิดโรงงานทำผลไม้ส่งออก การเงิน : ดี สถานะ : โสด

ผมเปิดเอกสารหน้าต่อไป...วุฒิการเรียนๆ จบโท บริหารธุรกิจในประเทศ อีกใบเป็นหลักสูตรอาหารอิตาเลียนจากประเทศอิตาลี ผมเปิดไปเรื่อยๆ จนถึงหน้าสุดท้ายเป็นภาพถ่ายเธอกับแฟนไอ่ทิ! ใช่! ผมจำได้สวยๆ แบบนี้ ถึงเห็นครั้งเดียวที่คลับตอนไอ่ทิจะยิงกะบาลพี่ชายเทียน ผมก็จำได้ดีเลย!

"เธอเป็นเพื่อนสนิทคุณแสงเทียน แฟนคุณทิครับ" โลกมันกลมขนาดนั้น

"อื้ม" ผมเปิดไปอีกหน้าที่อยู่ปัจจุบัน ใกล้ๆ ผมเลยนิ

"ผมให้คนตามเธอและรายงานตลอดครับ" ผมพยักหน้า ตั้งแต่ผมกลับมาไทย ผมไม่เคยตอบข้อความเธออีกเลยเพราะผมยุ่งมาก บางทีอ่านแล้วก็ไม่ได้ตอบ เธอก็ส่งมาทุกวันๆ นี้ก็เช่นกัน สงสัยพึ่งแยกจากไอ่เหี้ยหน้าตี๋นั่น!

'พิมพ์กลับมาไทยแล้วนะคะ'

'อื้ม' ผมกดตอบเธอไป

'ฟิว!! คุณตอบพิมพ์ด้วยดีใจจัง' ผมหยักยิ้ม

'จะดีใจทำไม!'

'พิมพ์โทรไปนะคะ' และเธอก็กดโทรไลน์มา

'คิดถึงคุณจังค่ะ...วันนี้เจอกันไหมคะ'

'อื้ม...สามทุ่ม ร้านXXXแถวอโศก' ผมบอกเธอ

'อื้ม...พิมพ์เคยไปกับเพื่อนนะร้านนั้น'

'ถ้าจะมาเจอผม...มาคนเดียว!'

'พิมพ์ไปคนเดียวค่ะ จะไปคนเดียว'

'และอย่าบอกใครว่ามาหาผม'

'พิมพ์ไม่บอกใครค่ะ'

'ดีแล้ว...อย่าดื้อ'

'งั้นเจอกันนะคะ' ผมกดวางสายโทรศัพท์ก่อนจะทำงานต่อ ช่วงนี้กิจการดีมากขาขึ้น กำไรบวกทุกเดือน

พิมพ์ใจ

#ร้าน XXX

ฉันมาก่อนเวลาแต่งรออยู่บนรถวันนี้เอารถมาเพราะกะว่าจะไม่ดื่ม ใจฉันเต้นแทบทะลุกออกจากอกหมุนมองนาฬิกาไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ ฉันไม่ได้เจอเค้าหลายเดือนมากแล้ว เค้าจะเป็นยังไงบ้างสบายดีไหม แค่คิดว่าจะได้เจอเค้าแล้วฉันก็มีความสุขมากๆ จริงๆ

วันนี้ฉันเลือกแต่งตัวธรรมดาเดรสสีครีมแขนยาวพอดีตัว เปิดไหล่ข้างนึงยาวเท่าเข่า ฉันไม่ชอบแต่งตัวเปรี้ยวแบบเพื่อนเพราะมันไม่ใช่ทางของฉัน แต่งหน้าอ่อนๆ แต่ทาปากสีชมพู รองเท้ากระเป๋าสีเดียวกับชุด ถึงเวลาฉันเช็คความเรียบร้อยของใบหน้าอีกครั้ง

"ดูดีแล้วนะพิมพ์ป่ะไปหาเค้ากัน!" ฉันบอกกับตัวเองและก้าวลงจากรถ BMW X1 ลงมาจัดระเบียบตัวเองและก้าวเดินเข้าไปในคลับ

"ครืดดด ครืดดดด" เบอร์ไม่รู้จัก

"รอหน้ารถ...เดี๋ยวจะให้คนไปรับ" ฉันกดรับสายเป็นเสียงฟิว ฉันหันซ้ายหันขวา

"เลิกหันซ้ายหันขวาได้แล้ว! และเดินกลับไปรอที่รถ!!" ฉันสะดุ้งก่อนจะรีบเดินกลับไปตามเค้าบอก!

"ค่ะๆ" ฉันมองโทรศัพที่วางไปแล้ว และรีบเมมเบอร์เค้าๆ รู้เบอร์ฉันได้ยังไง ก่อนจะทันคิดอะไรผู้ชายผมสีทองสว่างก็วิ่งมาทางฉันก่อนจะโค้งให้อย่างสุภาพ

"สวัสดีครับคุณพิมพ์ใจ...ผมบอล นายให้มารับ ขอกุญแจรถด้วยครับผมจะเอาไปเก็บที่เดียวกับนาย เชิญครับ " เค้าผายมือให้ฉันเดินตามเค้าไป ฉันเดินตามเค้าเราไม่ได้เข้าทางหน้าผับแต่เข้าด้านข้างแทน เป็นบันไดวนหลายชั้น ทางขึ้นค่อนข้างชัน ฉันเดินตามไปไม่ได้เอ่ยถามแต่ด้วยกระโปรงมันค่อนข้างแคบทำให้ฉันเดินไม่สะดวกจึงหยุดเดิน

".........." ฉันเงยหน้ามองลูกน้องเค้าที่เดินนำตอนนี้ไปถึงชั้นสองแล้ว คือฉันเดินได้นะแต่ส้นสูงบวกกับชุดที่แคบมาก

"คุณพิมพ์เดินได้นะครับ"

"ได้ค่ะ...สักครู่นะคะ" ฉันดึงกระโปรง มองพื้นและจับราวบันไดก่อนจะค่อยๆ ก้าวขาบันไดทำไมไม่ทำให้มันใหญ่กว่านี้หน่อย

"เห่ยยย" ฉันเหยียบพลาด! ก่อนจะหงายหลังแต่มีมือขาวๆ มาดึงฉันไว้! ฉันเงยหน้าสบตาคนที่ฉันเฝ้าคะนึงหามาตลอดเวลา สายตาเราสบกัน

"ใส่ชุดบ้าอะไรรัดขนาดนี้!" เค้าดึงฉันให้ตามไป ฉันจับมือเค้าแน่นก่อนจะค่อยๆ ก้าวขึ้นบันไดตามเค้าไป เค้าดึงฉันขึ้นบันไดทีละขั้น

"..........." ฉันมองมือที่จับแขนประคองฉันอยู่และเผลอมองไปด้านหลังเค้าเปลี่ยนสีผมเป็นสีทองแล้ว เค้าเหมือนเดิมเลย เค้าพาฉันเข้ามาที่ชั้นสามเป็นห้องทำงาน เค้าปล่อยมือฉันและไปนั่งที่เก้าอี้ตัวใหญ่ ฉันหันซ้ายหันขวาไม่รู้จะนั่งตรงไหน

"นั่งสิจะยืนทำซากอะไร?" ฉันหันมองเล็งหาเก้าอี้ก่อนจะเดินก้าวเข้าไปนั่งเก้าอี้หน้าเค้า ผมมองเฉยๆ ก่อนจะกดปุ่มเรียกคนเข้ามา

"จะดื่มอะไรสั่งสิ"

"น้ำเปล่าค่ะ"

"มาคลับมาดื่มน้ำเปล่า? คิดว่าเป็นนางเอกรึไง?" ฉันเมมปาก

"MARGARITA ค่ะ"

"สั่งแต่ละอย่าง! เอา Negroni coocktail" ฉันอ้าปากค้างฉันสั่งค็อกเทลบางสุด เค้ากลับสั่งค็อกเทลแรงสุดให้ฉัน

"เอ่อคือ... / ทำไมคุณดื่มเป็นเพื่อนผมไม่หรอ ปกติคุณก็ดื่มเก่งนิ" ฉันมองหน้าเค้า ใช่!ฉันดื่มได้ ดื่มเบียร์อ่ะได้ แต่ค็อกเทลไม่ได้ไง! ฉันไม่ตอบแต่มองหน้าเค้าแทน เค้าเหมือนเดิมทุกอย่างยิ่งผมสีนี้ยิ่งดูขาวและดูดี

"มองผมแบบนี้...หมายความว่าไง" ผมหลุบตาต่ำ เค้าเดินอ้อมมาก่อนจะมายืนข้างหลังทิ้งตัวท้าวแขนมาที่วางแขนเก้าอี้ เหมือนเค้ากอดฉันจากด้านหลังเลย

"ผมชอบน้ำหอมกลิ่นนี้นะเซ๊กซี่ดี" เค้าสูดลมหายใจที่ซอกคอฉันอย่างแรง ฉันหดคอหนี

"หึ! ผมบอกคุณรึยัง...ผมไม่ชอบผู้หญิงหวงตัว" ฉันหันไปมองหน้าเค้า หน้าเราใกล้กันมากเค้ายื่นหน้าเข้ามา

×××××××××××××××××××

โว้ยยยยย ชอบแบดๆ อ่ะ

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • รักแลกร้ายเลว   #รักแลกร้ายเลว_EP.57 THE END

    #รักแลกร้ายเลว_EP.57 THE ENDพิมพ์ใจฉันทอดมองสายตาออกไปจากระเบียงบ้านชั้นสอง ที่มองลงไปเป็นสระว่ายน้ำ มองผู้ชายที่เป็น 'รักแรกและรักเดียว' ของฉันกับผลิตผลตัวเล็กตัวน้อยของฉันและเค้า กำลังนั่งอยู่ในห่วงยาง ลอยตุ๊บป่องๆ อยู่กลางสระว่ายน้ำ ลูกชายคนแรกที่ใกล้จะหนึ่งขวบเต็ม"มาม๊าาา" ฉันหัวเราะและชันตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้ด้วยความยากลำบาก....เพราะอะไรน่ะหรอ"คุณพิมพ์....ค่อยๆ ค่ะ ท้องใหญ่มากเลย" ใช่ค่ะ! ฉันกำลังท้องลูกสาวคนที่สอง สมใจคุณพ่อเค้าล่ะ!ฉันเอามือจับราวระเบียงและโบกมือลงไป...ผู้ชายฝรั่งสองคนในน้ำ...ขี่คอพ่อเค้าและเด้งรับเด้งสู้"กรี๊ดดดด เอิ้กก" นอกจากหน้าเหมือนกันแล้ว เค้าก็ยังบ้าพลังเหมือนกันอีก"ลงมาเล่นด้วยกันเถอะ" ฉันส่ายหัว วิลส่งเสียงแข่งกับพ่อเค้า ฉลาดจริงๆ"เดี๋ยวขึ้นได้แล้วนะคะ" ฉันตะโกนบอกลงไป สักพักพ่อลูกก็ขึ้นจากสระและหายเข้าบ้านมาโพล่อีกทีด้านบนข้างๆ ฉัน เค้าส่งวิลที่ตัวเปียกปากสั่นให้พี่เลี้ยง"ดูสิ ปากเขียวหมดแล้วรีบไปเลย!" ฉันดุพ่อเค้าที่ปล่อยให้ลูกปากเขียว"พ่อด้วย! ดูสิเนี่ยมือเหี่ยวหมดแล้ว!" ฉันเอาผ้าขนหนูคลุมร่างเค้าไว้"บอกให้ไปเล่นด้วยกัน!" เค้าได้ยินที่ฉัน

  • รักแลกร้ายเลว   #รักแลกร้ายเลว_EP.56

    #รักแลกร้ายเลว_EP.56การ์ฟีลด์ผมขนของลูกกับพิมพ์ขึ้นรถจนครบทั้งหมด 3 คัน เฉพาะของลูกก็เกือบทั้งหมด ผมบอกว่าทิ้งไว้นี่บ้างเธอบอกไม่ได้ ลูกต้องใช้ทุกอัน แม่เธอยังแซวเธออยู่เลยว่าจะไม่กลับมาบ้านนี้แล้วหรอขนไปขนาดนี้ ซึ่งคำตอบที่เธอตอบผมแทบหมดแรง"กลับค่ะ พิมพ์ไม่ได้กะจะอยู่นานอยู่แล้ว แค่บ้านสร้างพออยู่ได้พิมพ์ก็จะกลับเลย" ผมถอยหายใจพรืด ไม่ขนล่ะของให้พวกลูกน้องขนไปล่ะกัน หมดอารมณ์!"ไอ่บอลขับเบาๆ ลูกกูยังคอไม่แข็ง!" ผมที่ทำไรเธอไม่ได้เลยไปฟาดง่วงฟาดงากับลูกน้องแทน ผมมองวิลที่นั่งอยู่ในคาร์ซีทที่ใช้สำหรับเด็กแรกเกิดและก็อารมณ์ดีขึ้น ส่วนแม่เค้านั่งอยู่ข้างหลัง ตอนนี้ผมเปลี่ยนมาใช้รถตู้แบบครอบครัวแล้วเพราะรถสปอร์ตขนของลูกไม่หมด"พูดให้มันเบาๆ หน่อย ลูกจะตกใจ" ผมได้แต่เงียบไปจนถึงบ้าน ทำไรก็ผิดไปหมดอ่ะ พอถึงบ้านใหม่...พ่อแม่ผมรอรับอยู่แล้วพวกท่านต่างรีบมารับหลาน ผมประคองเธอลงเพราะเธอยังไม่หายดีเท่าไหร่ เธอหยุดและมองไปรอบบ้าน ผมเห็นแววตาเธอเป็นประกายนิดนึง ก่อนจะกลับไปเป็นปกติ"ชอบไหม?" ผมเอ่ยถามเธอๆ ไม่ตอบแต่เดินเข้าบ้านไป ผมขนของลูกลงและนำไปไว้ในห้องลูกที่อยู่ชั้นล่าง ผมจ้างแม่บ้าน พี่เล

  • รักแลกร้ายเลว   #รักแลกร้ายเลว_EP.55

    #รักแลกร้ายเลว_EP.55พิมพ์ใจเรากลับมาบ้านได้ประมาณ 3 อาทิตย์ 3 อาทิตย์ที่วิญญาณแทบหลุดจากร่าง นอนน้อย หรือเรียกว่าแทบไม่ได้นอนเลยฉันไม่รับพี่เลี้ยงเพราะอยากเลี้ยงลูกเอง เหนื่อยสายตัวแทบขาด แต่มันก็แลกมาด้วยความสุขใจที่ได้เห็นลูกเติบโตในทุกๆ วันเค้าก็ยังคงแวะเวียนมาทุกวัน บางวันกลับบ้างไม่กลับบ้าง แต่ไม่เคยมานอนห้องเดียวกันฉัน เราเป็นแค่พ่อแม่ของ 'วิล' เท่านั้น"แง๊ๆๆๆๆ" วันนี้วิลงอแงมาก เพราะไปฉีดวัคเข็มแรกมา ฉันเอาลูกแทบไม่อยู่ประกอบกับเริ่มรู้สึกตัวรุมๆ ถึงมีแม่กับพ่อช่วยดูก็จริง แต่ก็ช่วงกลางวันเท่านั้น บางวันท่านก็ไปทำงาน ออกงาน ฉันจึงไม่อยากให้ท่านมาอดหลับอดนอนเพราะอายุพวกท่านก็มากแล้ว"พิมพ์ไม่ไหวเรียกแม่นะลูก" ฉันพยักหน้าและกล่อมลูกนอน"พิมพ์จะเรียกแม่ค่ะ" หลังจากที่ฉันไม่ค่อยได้นอนติดๆ กันมาหลายๆ วัน ผิดเวลาบ้าง ถูกเวลาบ้าง จะได้งีบนอนตอนกลางวันที่เค้าเข้ามาช่วยดูลูกบ้าง แต่มันก็สรวนไปหมดแล้วร่างกายฉันรู้สึกตัวรุมๆ เหมือนจะเป็นไข้ เจ็บรอบปานนม ไม่ว่าลูกจะโดนตรงไหนก็ร้าวระบม ฉันวางลูกลงบนเมาะและทิ้งตัวลงข้างลูก ร้อนกระบอกตา..."แง๊ๆๆๆๆ" ฉันชันตัวลุกขึ้น โถมตัวไปหาลูกเอาแก้ม

  • รักแลกร้ายเลว   #รักแลกร้ายเลว_EP.54

    #รักแลกร้ายเลว_EP.54พิมพ์ใจฉันปล่อยให้เค้ากอดอยู่แบบนั้น...ฉันจะไม่ผลักไสหรือบังคับให้เค้าไปจากฉันหรอก แต่ฉันจะทำทุกทางให้เค้ายอมไปจากฉันเอง! คนแบบนี้มันดื้อด้าน!"ฟิวลูก...พอเถอะนะ" แม่เค้าเดินเข้ามาตบบ่าลูกเค้า"หนูพิมพ์...ใจเย็นๆ นะลูกนะ ค่อยๆ พูดค่อยๆ จา" ฉันยกมือไหว้ขอโทษท่าน"พิมพ์ขอโทษที่ต้องพูดตรงๆ นะคะ พิมพ์ทนกับเค้ามามากพอแล้วค่ะแม่" แม่เค้าจับมือฉันและลูบหลังมือ ก่อนจะส่งยิ้มบางๆ มาให้"คนที่คิดว่าโลกจะต้องหมุนรอบตัวเองและไม่เคยเห็นคุณค่าชีวิตคนอื่นแบบเค้า...พิมพ์อยู่ด้วยไม่ไหวจริงๆ ค่ะ" แม่เค้าถอนหายใจก่อนจะแทรกตัวเข้ามาโอบกอดฉัน"การกระทำมันไม่ผ่านสมอง มันก็น่าจะผ่านความรู้สึกผิดชอบชั่วดีบ้างนะคะ ในเมื่อเค้ากล้าทอดทิ้งพิมพ์ๆ ก็ยืนยันต่อหน้าทุกคนเลยนะคะ! ว่าพิมพ์ไม่ต้องการผู้ชายคนนี้แล้ว" เค้าร้องไห้โฮออกมาไม่อายใคร ตัวก็ใหญ่อย่างกับยักษ์! ร้องไห้เป็นเด็กๆ น่าเกลียด! ยิ่งพูดยิ่งโมโห ทียังงี้ไม่เงยหน้ามาสบตา!"แม่ไม่ว่าพิมพ์หรอก...และเคารพในการตัดสินใจของพิมพ์ แต่ให้แม่เจอหลานบ้างนะลูก" แม่เค้าส่งยิ้มให้ฉัน"แม่!!!" เค้าร้องเสียงหลง"คุณแม่มาเจอได้ตลอดเลยค่ะ พิมพ์ก็จะเป็น

  • รักแลกร้ายเลว   #รักแลกร้ายเลว_EP.53

    #รักแลกร้ายเลว_EP.53พิมพ์ใจฉันถูกเข็นมาที่ห้องพักมีคุณพ่อฉันและคุณพ่อฟิว เทียนคุณทิ พวกเค้าหันมองมาทางฉันอย่างดีใจ ฉันยกมือไหว้ผู้ใหญ่ เทียนวิ่งมาเกาะขอบเตียงและส่งยิ้มให้ฉันกว้างบุรุษพยาบาลยกตัวฉันมาไว้อีกเตียง...ฉันถอนหายใจออกมาเพราะตึงๆ แผลยังไม่เจ็บเพราะยังมียาชาอยู่"ปลอดภัยแล้วนะพิมพ์" เทียนซบตัวลงมากอดฉัน คุณพ่อเดินมาข้างเตียงลูบหัวและกดจูบที่ศรีษะ"พ่อรักพิมพ์" ฉันน้ำตารื้นขอบตา ก่อนพวกคุณแม่จะเดินเข้ามา พวกท่านต่างอวดลูกหลานกันใหญ่ ส่งรูปกันเสียงไลน์ดังไม่หยุด รับสายโทรศัพท์เล่าให้คนนู้นคนนี้ฟังประโยคเดิมๆ ฉันได้แต่ยิ้มออกมา'คลอดแล้ว! โอ้ยน่าชังมากเลย' เสียงคุณยาย'ปลอดภัย จ้าๆ ขอบใจมาก เลขห้องหรอ จะส่งให้' คุณยายอีกจ้า'น้ำหนัก 3,200 เหมือนพ่อมาก Copy paste น่ะ' เสียงคุณย่า'ผมว่าเราไปอีกห้องไหม...ให้ลูกพักผ่อน' ฉันที่หลับตาอยู่ได้ยินเสียงคุณพ่อเค้าเอ่ยบอกและทุกคนก็ทยอยออกไป เทียนแตะที่หลังมือฉัน"ฟิวกำลังมาแล้ว...ครึ่งชั่วโมงน่าจะถึงนี่" ฉันยิ้มและน้ำตาไหลออกหางตา"เราไม่ต้องการอะไรอีกแล้วเทียน...แค่มีลูกก็พอแล้ว" ฉันบอกออกไปจากความรู้สึกจริงๆ"อย่าคิดมากเลยนะ" ฉันส่ายห

  • รักแลกร้ายเลว   #รักแลกร้ายเลว_EP.52

    #รักแลกร้ายเลว_EP.52ทิหลังจากผมเดินไปส่งคุณพ่อคุณแม่ไอ่ฟิวที่มาเยี่ยมเมียกับลูกมันแล้ว เสียงเอะอะมาจากห้องที่พิมพ์พักอยู่ เทียนที่ร้องเรียกผมเสียงดังลั่น! ผมก้าวขายาวและวิ่งไปด้วยความเร็ว ลูกน้องไอ่ฟิวที่ส่งมาดูแลพิมพ์วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาหาผม!"คุณพิมพ์ครับ!!" ลูกน้องพูดไม่ทันจบ! ผมวิ่งเลยตัวมันมาแล้ว ผมมาถึงหน้าห้องเห็นเทียนนั่งร้องไห้ประคองพิมพ์ที่หมดสติอยู่ก่อนลูกน้องจะอุ้มพิมพ์ท่าเจ้าสาวและพากันออกมา ผมมองไปตามขาพิมพ์เปียกโชนไปด้วยมูกเลือด...เธอกำลังจะคลอดลูก!!!"ทิ!!! ฮื่อออ ช่วยพิมพ์ด้วย" เทียนร้องไห้สติแตก ผมอุ้มรับช่วงต่อจากลูกน้องที่กำลังอุ้มพิมพ์และบอกให้คนเตรียมรถ เธอหมดสติไม่รู้สึกตัว!"พิมพ์! พิมพ์! อย่าหลับนะ!" ผมพูดบอกออกไปเสียงสั่น กำหนดคลอดอีกตั้ง 2 อาทิตย์ทำไมตอนนี้ถึงคลอดได้ทั้งที่เมื่อวานพึ่งจะไปหาหมอมา"พิมพ์ ฮึกกก พิมพ์ตื่นมองเราก่อนพิมพ์ ฮื่อออ" เทียนพยายามตบแก้มเธอให้เธอฟื้น แต่เธอนอนนิ่งไม่ไหวติง ผมใจหายวาบ!"พิมพ์ๆๆ" ผมเขย่าตัวเธอที่นอนอยู่บนตักผม ก่อนจะกดโทรศัพท์หาไอ่ฟิว"มึงขับให้เร็วกว่านี้ได้ไหม!!!" ลูกน้องเหยียบคันเร่งพุ่งทยานออกไป!! ดีนะว่าบ้านผมอยู่

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status