34

“เจ้าไม่ต้องเป็นกังวลไปจือจือ ไม่ว่าใครก็ตามเข้ามาขัดขวางการคลอดบุตรของภรรยาข้า มีโทษสถานเดียว ทุกชีวิตในสายเลือดมันผู้นั้นต้องตาย”

“ท่านเดินทางไปร้องขอชีวิตข้าและบุตรของเราจากแดนยมทูตไม่ดีกว่าหรือ?”

“ยากเกินไป” เอ่ยแล้วจึงก้มหน้าลงจูบหน้าผากเนียน “ข้าจะปกป้องเจ้าเป็นอย่างดี เจ้าจะคลอดบุตรโดยปลอดภัย ทั้งฝาแฝดสตรีหรือบุรุษจิ้งจอก ล้วนน่ายินดี พวกเขาจะเป็นพี่น้องที่ช่วยเหลือเกื้อกูลกัน”

จือจือได้ยินเช่นนั้น เงยหน้าขึ้นลอบมองกรามแกร่งด้วยสีหน้าเป็นสุข

“ท่านไม่ควรเป็นกังวลไป สามี เทพล้วนโปรดปรานเด็กตัวเล็ก ๆ นัก บุตรของเราทั้งสองจะได้รับคำอวยพรจากเทพในเทวโลก แม้กระทั่งราชาผู้ยิ่งใหญ่...”

ชั่วครู่หนึ่งของการสนทนา นางได้พบรอยยิ้มอ่อนโยน จากที่เคยแลดูเกรี้ยวกราดหากพูดถึงราชาแห่งสวรรค์เมื่อไร เขาไม่ได้ปฏิเสธเมตตาธรรมของท่านผู้ยิ่งใหญ่ ใครเมตตาบุตรของเขาก็ยินดี

“เราจะตั้งชื่อ... พวกเขาว่าอะไร? เจ้าคิดไว้หรือยัง”

“อ้ายเฉิน อ้ายเยว่ ชื่อของเขาหมายความถึงความรัก ข้าคิดว่าไม่เป็นอุปสรรค เมื่อเขาเติบใหญ่อาจไปบำเพ็ญเพียรในเมืองเทพก็ย่อมได้”

“เจ้าไม่อยากให้บุตรชายเดินทางมาร?”

จือจือส่ายหน้าไปมา “เขาอาจได้คำแนะนำจากธิดาเยว่ในอนาคต อาจเป็นศิษย์คนโปรดของปรมาจารย์ในเทวโลก ข้าปรารถนาให้เขาเป็นผู้มีความคิดดี หากต้องเดินทางสายมารจริง ก็ขอให้เป็นเช่นบิดา”

“ข้าเห็นด้วยกับเจ้า ให้แล้วแต่มารดา แล้วแต่บุตร ให้แล้วแต่วาสนาของพวกเขา เมื่อดูแลปกป้องบุตรจนถึงแก่เวลาออกไปพบเส้นทางชีวิตตน ส่วนตัวข้าปรารถนาเพียงการได้อยู่เคียงคู่กับภรรยาไปตลอด”

ภรรยาว่าอย่างไร สามีก็ยอมตาม เสียงหัวเราะของทั้งสองกังวาลใสใต้จันทราบนตั่งสีนิลสนิท จือจือซุกซบแก้มร้อนผ่าวของนางลงบนท่อนแขนเป็นล่ำสันอย่างย่ามใจ

--------------

ยามอิ๋นวันถัดมา จือจือรู้สึกเจ็บครรภ์ หากด้วยศักดิ์ศรี ความเป็นผู้มีความอดทนของนาง ไม่ปริปากร้องโวยวายให้เป็นที่รำคาญใจใคร นางใช้เวทหยินอันตรธานตนไปเรียกหาสามีซึ่งอยู่ในห้องรับรองแขก เขากำลังสนทนากับองครักษ์ เห็นนางกัดฟัน เดินตัวขดงอ มือกอดกุมท้องตน

“ข้า... เจ็บ ไม่ไหวแล้ว”

โลหิตที่เจิ่งนองบนข้อเท้าเรียกเสียงตื่นตระหนกของบ่าวรับใช้ในเรือน โวยวายร้องว่านางจะคลอดบุตรแน่

เจ้าของจวนเรียกมารดาจิ้งจอกผู้รับหน้าที่ช่วยเหลือปีศาจตั้งครรภ์เข้ามาในห้องพัก จือจือหายใจเข้าออกตามคำแนะนำของมารดาจิ้งจอก อดทนต่อความทรมานที่โหมกระหน่ำปานร่างจะแตกเป็นเสี่ยง ไม่นานนัก นางสามารถเบ่งเด็กน้อยออกจากครรภ์ ต้นขาเรียวสวยเต็มไปด้วยโลหิต ถึงแม้ว่าเสื้อสีนิลทำให้มองไม่เห็นโลหิตแดงฉานเหล่านั้น

“ฝาแฝด! บุตรชาย... บุตรท่านผู้นำของเรา!”

เสียงไชโยโห่ร้องของเหล่าจิ้งจอก เห่าหอนกันต่อไปเป็นทอด ๆ ดูเหมือนว่าจะรับรู้ไปทั้งเขตแดนแล้วว่าเทพมารจิ้งจอกได้ถือกำเนิดขึ้น หลังจากที่มารดาให้กำเนิดบุตรหนึ่งและสอง ตามกันมาติด ๆ ใบหน้าสดสวยซีดขาวราวกระดาษ นางคอพับคอตกในอ้อมแขนของสามี

เมื่อได้ยินเสียงร้องดังของทารกร่างเล็กเท่าฝ่ามือ บิดาเป็นผู้คว้าเขาไปหนึ่ง อีกหนึ่งคนมารดาเป็นผู้คว้าตัวเขาไปอุ้มไว้ในอ้อมแขนอย่างหวงแหน ขณะที่นางได้อุ้มกอดเขาเพียงชั่วพริบตาเดียว มือหนาสะบัดผ่านเวหา ทารกน้อยน่ารักหายไปเป็นลูกแก้วหยินมีแสงสีชาดประกาย

“ข้าจะดูพวกเขาเอง เจ้าต้องรักษาตัวให้หายดีจากการคลอดบุตร เจ้าเสียเลือดไปมาก”

“ข้า... ไม่เป็นไร”

ฮุ่ยเฟินไม่รีรอให้ภรรยาต่อต้านเขา ไม่ให้โอกาสนางอ้าปากขอร้อง ให้นางได้อุ้มบุตรชายให้นานกว่านี้เสียหน่อย หมดสติไปพร้อมการปัดมือเพียงครั้งเดียวของราชาจิ้งจอก สะบัดพลังหยินใส่นางเพื่อให้นางหลับ

นัยน์ตาสีชาดจ้องมองทารกทั้งสองบนโต๊ะไม้สนแดง หลังจากที่อุ้มภรรยาวางลงบนฟูกนอนอย่างระวังมือ

หนึ่งมีนัยน์ตาสีชาด อีกหนึ่งคาดว่าคงมีเลือดปักษามากกว่าเลือดปีศาจ ใบหน้าละม้ายคล้ายมารดา ทั้งสองมีผิวขาวละเอียด มีกลิ่นกายของเทพปักษา

“หนึ่งเทพ หนึ่งมาร ไม่มีกลิ่นสาบจิ้งจอกแม้สักน้อย เป็นกลิ่นของบุรุษเทพ”

แค่คิดก็น่าเวียนหัวแล้ว พลังปีศาจเต็มกาย ทว่าอาจทำให้ปีศาจที่มีโสตสัมผัสไวในเรื่องของกลิ่นเข้าใจผิดว่าพวกเขาเป็นเทพปักษาได้

องครักษ์ทั้งสามยืนรอรับคำสั่งจากท่านผู้นำ เอาแต่ชะโงกคอมองทารกทั้งสอง หน้าตาจิ้มลิ้ม ส่งเสียงหัวเราะน่าเอ็นดู ถีบแขนขา ชี้ปลายนิ้วไปทางตงหยาง มองเขาด้วยแววตาหยอกล้อ ทารกฝาแฝดดูสนใจองครักษ์จิ้งจอกกว่าบิดาแท้ ๆ เสียอีก

องครักษ์หนุ่มไม่เก็บอาการ เผลอกระดิกหางดีใจ ส่งเสียงเห่าตอบไมตรีต่อทารกจิ้งจอก

แล้วบิดาหรือจะอดทนไหว? รู้สึกเจ็บ ๆ คัน ๆ เขี้ยวเล็บ อยากกอดอุ้มเจ้าตัวน้อย กัดพุงกัดก้นสักทีให้ร้องไห้งอแงเพราะความเจ็บ วิ่งโร่ไปฟ้องมารดา

นัยน์ตาสีชาดเย็นชาไม่ว่ากับเด็กน้อยคนไหน กลอกไปมา พลันปรากฏรอยยิ้มแห่งความรักใคร่เอ็นดู

“เจ้าไปส่งสารแจ้งชาวเมือง แก่เทวโลกและทุกภพภูมิพันธมิตรของเราด้วย อ้ายเฉิน อ้ายเยว่ บุตรชายปีศาจผู้น่ารักใคร่ เป็นที่รักของเหล่าจิ้งจอก เป็นที่รักของเหล่าเทพ”