Share

ตอนที่7

last update Last Updated: 2025-04-01 21:24:34

เช้าวันต่อมา

ร่างบางตื่นไปทำงานตามปกติ ในระหว่างที่อยู่บนรถไฟฟ้าก็หยิบมือถือมาเล่น

"ติ๊ง" เสียงข้อความเข้า จึงกดเปิดดู

🌿ชเวย์ : ตื่นยังค้าบ~

กล้วยหอม🍌 : ตื่นแล้ว กำลังไปทำงาน

🌿ชเวย์ : ตั้งใจทำงานนะครับ

กล้วยหอม🍌 : ขอบใจนะ

ชเวย์🌿 : ส่งสติกเกอร์หัวใจ

กล้วยหอม🍌 : นี่...ไอ้เด็กชเวย์ ทักมาบ่อยๆนี่มีใจป่ะ5555

ร่างบางพิมพ์ถามด้วยความอยากรู้

ชเวย์🌿 : ไม่อ่ะ ผมเหงา

กล้วยหอม🍌 : เค

ชเวย์🌿 : ทำไม พี่คิดอะไรกับผมป่ะเนี่ย555 อย่าตกหลุมรักผมเลยพี่สาว ผมอันตรายนะ

กล้วยหอม🍌 : หลงตัวเองไม่ไหว หัวจะปวด

ชเวย์🌿 : หลงพี่แทนได้ป่ะ555

กล้วยหอม🍌: เสร่อ

ชเวย์🌿 : ตามนั้น555 ผมไม่กวนล่ะ เดี๋ยวตอนเที่ยงทักไป

กล้วยหอม🍌 : โอเค

ร่างบางยิ้มบางๆก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ เมื่อถึงสถานีรถไฟฟ้าที่ทำงาน เธอก็ลงและเดินแวะซื้อข้าวเช้าที่ข้างทาง

เมื่อมาถึงที่ทำงานร่างบางก็กินข้าว หลังจากนั้นก็นั่งทำงานจนถึงช่วงเที่ยง

"ติ๊ง" เสียงข้อความดังขึ้น ในเวลาเที่ยงตรงแบบไม่ขาดไม่เกินไปแม้แต่นาทีเดียว

ชเวย์🌿 : เที่ยงแล้ว อย่าลืมกินข้าวนะครับ

กล้วยหอม🍌 : เหมือนกันนะ

ร่างบางตอบแชทแล้วจึงลุกไปซื้ออาหารกลางวันมากินที่โต๊ะ เมื่อหมดพักกลางวันก็ทำงานต่อจนถึงเวลาเลิกงาน 

ในระหว่างทางกลับบ้าน ร่างบางแวะซื้อข้าวและขนม เมื่อถึงห้องก็กินข้าวและอาบน้ำ จากนั้นจึงเข้าแอป live jing  เลื่อนดูไลฟ์ไปเรื่อยๆ ก็ไปเจอชเวย์กำลังจีบสาวอยู่

"น่ารักจัง มีแฟนหรือยังครับ"

"ถ้าตอบว่ายัง เธอจะมาเป็นแฟนเราไหมล่ะ คิกๆ"

ร่างบางฟังการสนทนาของทั้งสองที่หยอกล้อกันก็เบะปาก แล้วจึงพูดว่า "ไอ้เด็กบ้านี่ จีบไปทั่วเลย" จากนั้นจึงออกจากห้องไลฟ์แล้วงีบหลับ

เวลา20.30

ร่างบางงัวเงียตื่นขึ้นมา ก็ลุกไปล้างหน้า จากนั้นจึงหยิบมือถือมาดู พบว่าหน้าจอปรากฏสายที่ไม่ได้รับจากไลน์เกือบสิบสาย ร่างบางจึงโทรกลับ

"หายไปไหนมา" นี่คือประโยคแรกที่เขาถาม

"นอนหลับ"

"นึกว่าเป็นอะไร ผมตกใจหมด" เขาพูดพร้อมกับถอนหายใจด้วยความโล่งใจ

"มีอะไร?"

"เหงาอ่ะ"

"ไปหาสาวคุยดิ"

"ก็พี่ไง"

"ฉันมีค่าแค่เวลาที่แกเหงาใช่ป่ะ" ฉันพูดแล้วเบะปาก

"เป็นไรของพี่เนี่ย"

"ไม่ได้เป็นไร" ฉันพูดเสียงสูง

"พูดแบบนี้แสดงว่าเป็น"

"ไม่ได้เป็น"

"เป็น"

"ไม่ได้เป็น"

"เป็น"

"ก็บอกว่าไม่ได้เป็นไง แค่นี้แหละ!" พอพูดจบฉันก็กดวางสายทันที

"ครืดๆ ครืดๆ" เสียงโทรเข้าไลน์ดังขึ้น ก่อนจะหยุด และดังขึ้นใหม่ ฉันจึงกดรับสาย

"ว่า"

"พี่เป็นอะไรเนี่ย เหวี่ยงใส่ผมทำไม หืม?" เขาถามเสียงทุ้ม

"พี่ไม่ได้เหวี่ยงสักหน่อย"

"พี่เป็นอะไรหรือเปล่าครับ เครียดเรื่องงานเหรอ เล่าให้ผมฟังได้นะ" เขาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

"ขอโทษ"

"ไม่เป็นไรครับ ผมไม่โกรธพี่หรอกครับ พี่กินข้าวหรือยัง?"

"กินแล้ว แกล่ะ"

"กินแล้วเหมือนกันครับ แต่ตอนนี้เริ่มหิวอีกแล้ว หิว...."

"หิวอะไร"

"หิวนม"

"หิวก็ไปซื้อสิ"

"โธ่ พี่อ่ะ ทำไมไม่ถามต่อว่านมอะไร ไม่ตบมุกเลย กะจะพูดว่านมกล้วยสักหน่อย เซ็งเลย"

"ชิ ฉันรู้ทันแกน่า...แกมันเป็นเด็กทะลึ่ง ฮ่าๆ" ฉันหัวเราะ

"หัวเราะอะไร แล้วที่พูดว่าหิวนมอ่ะ หิวจริงๆนะ"

"ไอ้บ้า" หน้าของฉันพลันเห่อร้อน จนฉันต้องเอามือจับแก้มตัวเอง

"แน่ะ เขินเลยดิ ฮ่าๆ"

"ไม่ใช่เว้ย"

"เสียงสูงเลยนะ ฮ่าๆ"  เขาหัวเราะ

"ไอ้เด็กบ้า"

"ผมพูดจริงนะพี่ สิ่งที่สะดุดตาผมที่สุดตอนเข้ามาในไลฟ์พี่ครั้งแรก ก็คือนมพี่เนี่ยแหละ"

"หื่นกามเกินไอ้ชเวย์"

"หื่นแบบนี้แล้วรักไหมครับ"

"รักพ่อง! พอ...เปลี่ยนเรื่อง"

"ได้ๆ ฮ่าๆ....วันนี้ไลฟ์เปล่า" เขาหัวเราะร่วนก่อนจะเปลี่ยนเรื่อง

"เดี๋ยวดูก่อน พี่ตามเจ้กับไอ้พรีมแป็บ"

"โอเค ได้เรื่องยังไงก็บอกผมด้วย เดี๋ยวผมมาเฝ้า"

"โอเค" เมื่อฉันพูดจบก็วางสาย

จากนั้นฉันจึงไลน์ตามเจ้คาริสากับซูพรีม สองคนนั้นตอบว่าไลฟ์ได้ ฉันจึงทักข้อความไปบอกชเวย์

ประมาณสิบห้านาทีต่อมา ฉันก็เปิดไลฟ์โดยมี ชเวย์เข้ามาในห้องไลฟ์คนแรก จากนั้นฉันจึงกดขอเข้าร่วมไลฟ์กับเจ้คาริสาและซูพรีม

เราสามคนเต้นด้วยกันโดยเปิดเพลงจากโน้ตบุ๊กของซูพรีมเหมือนเดิม ห้องไลฟ์ของฉันมีชเวย์เป็นแอดมิน ห้องไลฟ์ของเจ้คาริสามีพี่เอวเป็นแอดมิน ส่วนห้องไลฟ์ของซูพรีมมีพี่พิธาเป็นแอดมิน ชเวย์แนะนำให้ตั้งแอดมินเอาไว้เผื่อพวกนั้นมาป่วนไลฟ์

Yakye_d เข้าร่วมไลฟ์

(((🌿ชเวย์ เตะ Yakye_d ออกจากห้อง)))

มะพร้าว เข้าร่วมไลฟ์

(((🌿ชเวย์ เตะ มะพร้าว ออกจากห้อง)))

พรี่โบว์เมียโบ้ เข้าร่วมไลฟ์

พรี่โบว์เมียโบ้ : เตะหาพ่อมึงเหรอ คxย

(((🌿ชเวย์ เตะ พรี่โบว์เมียโบ้ ออกจากห้อง)))

🌿ชเวย์ : พวกมึงมาป่วนไลฟ์ ไสหัวไปก็ถูกแล้ว

"กล้วยหอม...ไอ้พวกนั้นมาป่วนห้องเจ้ว่ะ...พวกมึงนี่ก็ว่างเนอะ" เจ้คาริสาขมวดคิ้ว

"ป่วนห้องหนูด้วยเจ้...อะไรนะ...นมยาน...แม่มึงสินมยาน ไอ้xxx ไอ้xxx ไอ้xxx" ซูพรีมอ่านคอมเมนต์แล้วรัวด่าเป็นชุด

ชเวย์🌿 : ตลกซูพรีมว่ะ555

ชเวย์🌿 : เอาอีกๆ

"ไอ้ซูพรีม ไม่ต้องไปสนใจพวกมัน เต้นต่อๆ" เจ้คาริสาพูด

"โอเคเจ้" ซูพรีมปรับอารมณ์ ก่อนจะมาเต้นด้วยความเซ็กซี่อีกครั้ง

**🌿ชเวย์ 💸 ส่งของขวัญ ให้กล้วยหอม🍌**

**🌿ชเวย์ 💓 ส่งของขวัญคูณ100 ให้กล้วยหอม🍌**

**🌿ชเวย์ 🌹 ส่งของขวัญ ให้กล้วยหอม🍌**

**🌿ชเวย์ 😘 ส่งของขวัญคูณ100 ให้กล้วยหอม🍌**

**🌿ชเวย์ 🔫 ส่งของขวัญคูณ100 ให้กล้วยหอม🍌**

"หูย~ เจ้กล้วยมีผู้ชายเปย์ด้วยอ่ะ" ซูพรีมพูดขำๆ

"แปลกๆ" เจ้คาริสายิ้มกรุ่มกริ่ม

ชเวย์🌿 : น้องชายเปย์พี่สาวไง อย่าคิดมากกันสิ555

เอวบาง : ใช่ป่าว

ชเวย์🌿 : ใช่สิพี่555@เอวบาง

หลังจากนั้นก็ไลฟ์เสร็จประมาณห้าทุ่มกว่า ร่างบางจึงอาบน้ำอีกครั้ง แล้วมานอนบนเตียง จากนั้นก็หยิบมือถือมาดูข้อความ

ชเวย์🌿 : เสร็จแล้วทักมา

กล้วยหอม🍌 : เสร็จแล้ว

"ครืดๆ ครืดๆ" ร่างบางกดรับสาย จากนั้นพวกเราสองคนก็คุยกันจนถึงตีหนึ่งกว่าๆ แล้วจึงแยกย้ายกันเข้านอน

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • รุ่นน้องสอนรัก(live broadcast)   ตอนที่34

    ช่วงบ่ายวันต่อมาฉันตื่นมาด้วยความรู้สึกสุขล้นหัวใจในรอบหลายเดือน มันเป็นความรู้สึกที่ดีมาก จนไม่รู้จะบรรยายยังไง คนที่คิดว่าตายไปแล้วกลับมีชีวิตใหม่อีกครั้ง และครั้งนี้พวกเราจะรักและดูแลกันให้ดีที่สุด"พี่ครับ ตื่นมาอาบน้ำ กินข้าวได้แล้ว" เขานุ่งผ้าขนหนูเดินออกจากห้องน้ำ แล้วเดินมาหาฉัน"เพิ่งตื่นเหมือนกันเหรอ" ฉันเงยหน้าถามเขา"ใช่ครับ" เขายิ้ม แล้วก้มลงมาจุ๊บที่ริมฝีปากฉันเบาๆ"หวานเกิน" ฉันบอกเขาแล้วยิ้มกว้าง"ผมก็หวานแบบนี้อยู่แล้วนะ""ตรงไหนวะ มีแต่กวนตีนสิไม่ว่า" ฉันเบะปากใส่เขา"ถึงจะกวนตีน แต่ก็มีคนแถวนี้ตกหลุมรักนะ" เขาหัวเราะ"ชิ" ฉันสะบัดหน้าใส่เขา เขาหัวเราะ แล้วกอดฉันไว้"พี่""ว่า""แต่งงานกันไหม""ห๊ะ" ฉันมองสายตาเขาด้วยความตกใจ เล่นขอกันแบบนี้เลยเหรอ ไม่มีความโรแมนติกใดๆ เลย=⁠_⁠="พวกเราเสียเวลามามากพอแล้ว""ได้สิ""งั้นไปจดทะเบียนสมรสกันวันนี้เลยนะ""รีบเกิน""รีบสิ...ป่ะ งั้นพี่ไปอาบน้ำได้แล้ว" เขาดึงฉันให้ลุกขึ้นมา"โอเค" ฉันตอบรับแล้วเดินเข้าห้องน้ำประมาณหนึ่งชั่วโมง เราสองคนก็ออกจากบ้านเพื่อไปจดทะเบียนสมรส พอจดทะเบียนสมรสเสร็จก็ไปนั่งกินข้าวในร้านอาหารเพื่อฉลอง

  • รุ่นน้องสอนรัก(live broadcast)   ตอนที่33

    "โอ๊ย เดินไวจัง" ฉันบ่นพร้อมกับหอบหายใจ เนื่องจากต้องเร่งฝีเท้าตามเขาให้ทัน เพราะเขาเดินไวมาก รู้ตัวอีกทีก็มายืนอยู่ตรงลานจอดรถวีไอพีแล้ว"นี่คุณ!" ฉันตะโกนเรียกผู้ชายคนนั้นที่กำลังหันหลังเปิดประตูรถ"..." เขาชะงักนิดหน่อย แล้วหันหน้ามามองหน้าฉัน"ชเวย์!" ฉันยืนอึ้ง อ้าปากค้าง ตาโตเท่าไข่ห่าน"ครับ" เขายิ้มกว้าง"นะ...นี่...แกตายไปแล้ว...ไม่ใช่เหรอ" ฉันถามเสียงสั่น น้ำตาไหลริน ความรู้สึกต่างๆ ปนเปกันไปหมด"ใช่""นะ...นี่แกเป็นผีเหรอ...หรือฉันกำลังฝันไป" ฉันพูดจบก็หยิกแขนตัวเอง แต่พอมันเจ็บ ฉันจึงรู้ว่านี่คือความจริงไม่ใช่ความฝัน"ผมไม่ได้เป็นผีแล้วพี่ก็ไม่ได้ฝันไป...ผมยังมีชีวิตอยู่จริงๆ" เขาพูดพร้อมก้าวเดินมาหาฉัน"แล้วที่บอกว่าตายไปแล้วนี่มันยังไง""ผมตายไปแล้วในฐานะ ชเวย์ เอนส์เวิร์ธ""หมายความยังไง""หมายความว่า...ต่อไปนี้ผมจะไม่มีความเกี่ยวข้องใดๆ กับตระกูลเอนส์เวิร์ธอีก""หมายความว่าทั้งหมดมันเป็นแผนของแกเหรอ?""พี่อย่าเพิ่งโกรธ ผมอธิบายได้""พูดมา""พี่...ที่ผมทำแบบนี้ เพราะผมอยากจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่กับพี่""แล้วตระกูลเอนส์เวิร์ธล่ะ""ตระกูลเอนส์เวิร์ธมีไอ้ชาลีดูแลแล้ว""แล้ว

  • รุ่นน้องสอนรัก(live broadcast)   ตอนที่32

    ครึ่งชั่วโมงต่อมาฉันกับเจ้คาริสายืนอยู่ที่หน้าหลุมศพของชเวย์ ที่เป็นแค่ป้ายสลักชื่อว่า'ชเวย์ เอนส์เวิร์ธ' ส่วนด้านหน้ามีดอกไม้วางอยู่"ชเวย์...ฮึก" ฉันทรุดตัวลงพร้อมกับร้องไห้ มืออีกข้างยื่นไปลูบแท่นหลุมศพของเขา ภาพความทรงจำต่างๆ ไหลในเข้ามาในสมองฉันร้องไห้ พูดพร่ำเพ้ออยู่คนเดียวนานมาก จนฟ้าที่เคยสว่างกลับกลายเป็นมืด"ชเวย์...พี่มาส่งแกได้แค่นี้นะ...และพี่จะเก็บแกไว้ในใจพี่ตลอดไป...พี่รักแกนะ" ฉันบอกลาเขาครั้งสุดท้าย ก่อนจะลุกขึ้นยืนโดยมีเจ้คาริสาประคองอยู่ด้านข้าง"แกไหวใช่ไหม" เจ้คาริสาถามฉัน"ไหวเจ้" ฉันตอบเจ้คาริสา แล้วจ้องมองหลุมศพของเขาราวกับจะสลักไว้ในใจ ก่อนจะหันไปพยักหน้าให้เจ้คาริสา แล้วพวกเราก็เดินออกจากที่นี่"คุณกล้วยหอม ขอคุยด้วยหน่อยสิ" คุณคิดส์ที่เป็นลูกน้องของชเวย์ มายืนดักฉันไว้ ฉันกับเจ้คาริสาหันมามองหน้ากันทันที เพราะรู้สึกว่ามีอะไรแปลกๆ"มีอะไรก็คุยกันตรงนี้ได้เลยค่ะ" ฉันตอบ เขาจึงเหลืบมองเจ้คาริสา แล้วเดินนำไปยังลานจอดรถ ซึ่งฉันกับเจ้คาริสาก็เดินตามไป"ระวังตัวด้วยนะ" เจ้คาริสากระซิบบอกฉัน ฉันพยักหน้า พวกเรากระชับมือที่จับซึ่งกันและกันคุณคิดส์หยุดเดินแล้วยืนพิ

  • รุ่นน้องสอนรัก(live broadcast)   ตอนที่31

    เมื่อมาถึงโรงแรม เจ้คาริสารีบพาฉันเข้าห้อง แล้วปลอบใจฉันที่ร้องไห้ไม่หยุด"เจ้ไม่ได้คิดเลย ว่าเรื่องมันจะเป็นแบบนี้ นึกว่าไอ้ชเวย์เป็นแค่ผู้ชายเลวๆ คนหนึ่ง" เจ้คาริสาถอนหายใจ"หนูสับสนไปหมดแล้วเจ้ ไม่รู้ว่าเรื่องราวมันเป็นยังไงกันแน่""แก...แกอยากเจอไอ้ชเวย์ไหม" เจ้คาริสาถาม"อยาก..หนูอยากเจอเขา" ฉันพยักหน้ารัวๆ"งั้นเราก็ลุยกันเลย เจ้พร้อมไปกับแก""ได้เจ้ ขอบคุณมากนะ" ฉันปาดน้ำตา แล้วเข้าไปล้างหน้าในห้องน้ำ ก่อนจะหยิบมือถือมาส่งข้อความและโทรหาเขา แต่ก็ไม่มีการตอบรับใดๆ"เจ้ว่าเราบุกไปถึงเกาะxxxเลยไหม ยังไงก็มีคนรู้จักชเวย์อยู่แล้ว""งั้นไปเถอะเจ้" ฉันรับคำ จากนั้นเราสองคนก็เรียกรถไปยังเกาะที่เป็นจุดหมายปลายทาง ซึ่งห่างจากที่นี่ประมาณสองชั่วโมงกว่า"จอดตรงนี้นะ รถยนต์เข้าไปไม่ได้แล้ว" คนขับบอกพวกเรา ฉันกับเจ้หันมามองหน้ากันก่อนจะพยักหน้าให้คนขับแล้วลงจากรถ"ทำไมมันดูเงียบๆ วะแก" เจ้คาริสาพูดพลางมองซ้ายขวา ซึ่งมีคนอยู่บางตา แทบจะนับคนได้ และแต่ละคนสวมใส่เสื้อสีดำ"นั่นสิเจ้" ฉันตอบรับ รู้สึกว่าที่นี่มันอึมครึมยังไงก็ไม่รู้"ไปกันเถอะ" เจ้คาริสาพูด แล้วจูงมือฉันเดินตรงไปยังคฤหาสน์ บอดี้

  • รุ่นน้องสอนรัก(live broadcast)   ตอนที่30

    ช่วงสายวันต่อมาพวกเราตื่นมาอาบน้ำ แต่งตัว เก็บของ เช็คเอาท์แล้วออกไปกินข้าว ส่วนชเวย์น่าจะกลับไปตั้งแต่เมื่อคืนหลังจากกินข้าวเสร็จ ก็ไปเที่ยวกันอีก2-3ที่ แล้วกลับกรุงเทพฯ ตอนแยกกันซูพรีมร้องไห้ ไม่อยากกลับพวกพี่ๆ เลยต้องปลอบกันใหญ่"ไอ้กล้วยหอม" พี่เอวเรียกฉัน ตอนนี้เราอยู่ในรถกันสองคน เนื่องจากพี่เอวทยอยส่งทีละคนๆ แล้ว"ว่าไงพี่""ไม่ได้อยากเผือกนะ แต่เอ็งกับไอ้ชเวย์มันมากกว่าคำว่าพี่น้องใช่ไหม""...""นั่น...เงียบเลย""ก็..." "ที่เอ็งคุยกับมันเมื่อคืนอ่ะ พี่ได้ยินนะ" "จริงอ่ะ" ฉันทำหน้าตาตกใจ "เออสิ...แต่คนอื่นน่าจะไม่ได้ยินหรอก แต่ละคนเมาขนาดนั้น" "ค่อยยังชั่ว" ฉันถอนหายใจอย่างโล่งอก "แต่พี่ว่ามันคงไม่มาเจอเอ็งแล้วแหละ" "ก็ดีแล้วนี่นา" "ก็ถ้าเอ็งทำใจได้ก็ดี" "พี่หมายความว่าไงเนี่ย" "เมื่อคืนมันมาคุยกับพี่" "คุยว่า?" "มันไม่ให้บอกอ่ะ" "อ้าว...แล้วพี่จะพูดเพื่อ?" ฉันกรอกตามองบน "ก็พี่จะเล่าในฐานะที่เอ็งเป็นน้องสาวพี่" "ว่า" "เรื่องที่มันโดนบังคับแต่งงานเป็นเรื่องจริง" "หนูก็บอกไปแล้ว จริงไม่จริงแล้วยังไง แต่งไปแล้วนี่" "น่าจะแต่งเพราะเป็นสัญญาอะไรสักอย่างนี่แหละ"

  • รุ่นน้องสอนรัก(live broadcast)   ตอนที่29

    หนึ่งเดือนต่อมา"ตื่นเต้นจังเลย" เสียงแหลมใสของซูพรีมดังขึ้น พร้อมกับรอยยิ้มกว้าง คนอื่นๆ จึงยิ้มตามแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรในวันนี้แก๊งเรานัดกันมาเที่ยวทะเล และพักบ้านพูลวิลล่า ไม่รู้ว่าพี่เอวได้ส่วนลดบ้านพักมาจากไหนลดไปตั้ง70% จึงทำให้ทุกคนตอบตกลงอย่างรวดเร็ว"บ้านสวยมาก ไฮโซสุดๆ" ซูพรีมกระโดดโลดเต้น ส่วนเจ้คาริสากับพี่พิธาก็พยักหน้าเห็นด้วย"สวยจริง เลือกดีมากเลยพี่" ฉันบอกพี่เอว แล้วเดินสำรวจบ้าน ซึ่งหน้าบ้านเป็นสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ ล้อมรอบด้วยต้นไม้ บ้านพักมี2ชั้นแบ่งเป็นสัดส่วน ข้าวของเครื่องใช้ครบครัน"เลือกห้องนอนกัน" เจ้คาริสาพูด แล้วออกความเห็นว่าให้เป่ายิ้งฉุบ ซึ่งคนที่ได้เลือกคนแรกพี่เอว เจ้คาริสา ซูพรีม พี่พิธา และก็ฉันตามลำดับ"เลือกห้องชั้นล่างแล้วกัน ขี้เกียจเดิน" พี่เอวเลือก"เอาห้องใหญ่ชั้นสอง ตรงข้างบันได" เจ้คาริสาเลือก"หนูเอาห้องเล็กชั้นสอง" ซูพรีมเลือก"งั้นเลือกห้องนอนข้างล่างเหมือนกัน" พี่พิธาเลือก"งั้นห้องใหญ่ห้องสุดท้ายก็เป็นของหนู" ฉันเลือก"ตามนั้น" เจ้คาริสาตอบ จากนั้นพวกเราสามคน ฉัน เจ้คาริสา และซูพรีม จึงขนกระเป๋าขึ้นไปชั้นสอง และเข้าห้องของตัวเองประมาณสิบนา

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status