LOGINShare
บทที่ 4 คุณหญิงตระกูลคัง?
Last Updated:
2025-05-25 22:23:43ห้องครัว
ในขณะที่สามคนเพื่อนสนิท เจส กอบัวกับ จีโน่ช่วยกันจัดกับแกล้มใส่ชาม เจสสิก้าได้เอ่ยปากถามขึ้นด้วยความคล่องใจในเวลาเดียวกันกับที่มือยังคงจับนุ่นถือนี่จัดอาหารใส่ถ้วย “มึงชวนพวกรุ่นพี่เค้ามาได้ไงวะ” “ก็พี่เซนเซน่ะสิ ตามจีบยัยบัวอยู่ กูก็เลยจับโอกาสนี้ตีสนิทกับพวกพี่เค้าเลยน่ะสิ ฮุฮุฮุ” “แหมๆ ยัยบัวเสน่ห์แรงนะเนี่ย มีรุ่นพี่มาจีบไม่บอกกันเลย” “อ..อะไร ก..กูออกไปจัดโต๊ะด้านนอกดีกว่า!” “ออกไปจัดโต๊ะหรือไปหาพี่เซนเซกันแน่ย๊ะ!” จีโน่ตะโกนตามหลังกอบัวที่เดินเขิลหน้าแดงออกไป ตอนนี้ในคลัวเหลือแต่เจสสิก้ากับจีโน่ ทั้งสองจัดของต่อเกือบเสร็จแล้วคุยกันไปตามประสาเพื่อนซี้ ก่อนจีโน่จะหันมาพูดแซวเพื่อน “แหม่ๆ ว่าแต่มึงกับพี่ปอร์เช่เถอะ กูเห็นนะยะ ยืนคุยกันไกล้จนจะจูบกันได้อยู่ละ” “ก็แค่คุยกันตามประสาคนรู็จักเฉยๆ คิดอะไรของมึง อีตุ๊ดแก่!” “เหอะ!!กูรู้นะว่ามึงด่ากูแก้เขิลไปงั้นแหละ ใช่มั้ยล่าาาา~” ยิ่งเธอพูดเพื่อนเธอก็ยิ่งแซะ ทั้งสองคุยกันอยู่นาน แต่เจสก็ต้องสดุ้งเมื่ออยู่ๆก็มีเสียงชายหนุ่มมากระซิบอยู่ข้างหูเธอเบาๆจนขนลุกซู่ไปทั่วทั้งตัว “ไห้พี่ช่วยมั้ยครับ” เสียงเค้าถึงกับทำไห้เธอเสียวซ่านไปหมด หญิงสาวหันไปมองคนข้างหลังก็ต้องตกใจอีกครั้งเมื่อปากเธอเกือบไปชนกับปากเค้า ด้วยท่าของชายหนุ่มที่โค้งตัวลงให้เท่ากับส่วนสูงคนตัวเล็ก ไบหน้าทั้งสองตอนนี้ไกล้ชิดกันมากกับสองสายตาประสานกันจนลืมว่าข้างๆยังมีเพื่อนอีกคน จีโน่ที่ยืนอ้าปากค้างกับภาพตรงหน้าเมื่อได้สติในใจเธออยากจะกรี๊ดออกมาดังๆ แต่ก็ต้องอดกลั้นไว้ก่อนจะรีบวิ่งออกไปเงียบๆจากที่นั่นทันทีเพื่อเป็นการเปิดทางให้กับเพื่อนรัก สองคนต่างยังคงจ้องตากันอยู่นานเหมือนกำลังตกอยู่ในภวังค์ จนเจสสิก้าเกิดนึกเล่นสนุกเป็นฝ่ายเอ่ยปากกล่าวแซวรุ่นพี่ “พี่จ้องหนูขนาดนี้..ลากเข้าห้องเลยมั้ยล่ะคะ?” นํ้าเสียงเธอยียวนกวนอยู่ไม่น้อย มือซนลูบไล้ไปมาเบาๆบนแผ่นอกแน่นของชายหนุ่ม ความจริงแล้วเธอตั้งใจพูดแบบนั้นเพื่อเป็นการกลบเกลื่อนบรรยากาศที่น่าอึดอัด แต่ใครจะไปคิดว่าเขาจะเล่นด้วยซะงั้น “แล้วได้มั้ยละครับ หื้อ?” ในเมื่อเล่นมา คนอย่างเจสสิก้าหรือจะยอมเสียหน้า มีแต่ต้องเล่นต่อเท่านั้นสิ “หึ..ลองมั้ยล่ะคะ..” ไม่เพียงแต่พูด มือเล็กยังดึงคอเสื้อรุ่นพี่ลงมาหาตัวเองจนสองคนอยู่ในระยะประชิดกว่าเก่า ดวงตากลมแป๋วมองไปที่ปากหยักของชายหนุ่มด้วยสายตาเย้ายวน โดยไม่รู้เลยว่ายิ่งเธอทำแบบนั้นยิ่งเหมือนปลุกอารมณ์ของเสืออย่างปอร์เช่เข้าแล้วละสิ สองเท้ายาวก้าวเข้าประชิดหญิงสาวจนเธอเกิดสะดุ้งนิดๆก้าวถอยหลังออกไปเรื่อยๆในขณะที่เขาเองก็เดินต้อนเธอไปเรื่อยๆจนหลังเนียนชนกับขอบโต๊ะด้านหลัง เมื่อหญิงสาวจนมุม มือหนาสองข้างยันโต๊ะล็อกคนตัวเล็กไว้ด้านใน พร้อมทั้งโน้มตัวลงมาจนถึงซอกคอจนลมหายใจอุ่นกระทบผัวเนียน ทำเอาหญิงสาวขนลุกชูชันเสียววูบวาบไปทั่งร่างกาย “อย่าเผลอแล้วกันครับ..เดี๋ยวหนูได้เปลี่ยนนามสกุลมาเป็นคังแน่..” เขากระซิบข้างหูเธอเสียงพร่า นำพาหัวใจดวงเล็กเริ่มเต้นแรงแข่งกัน ตึกตัก จนลืมไปเลยว่าตัวเองนั้นได้รับฉายาเป็นถึงแม่เสือสาวคนหนึ่งเหมือนกัน และเธอจะไม่ยอมลดตัวลงมาเป็นเหยื่อให้กับเขาเด็ดขาด มือเล็กๆทั้งสองข้างยกขึ้นคล้องลำคอหนาพร้อมเอียงหน้าไปกระซิบข้างหูอีกคนตอบเสียงยั่ว “พี่พูดแบบนี้… หนูเริ่มอยากเป็นคุณนายคังขึ้นมาแล้วสิคะ” “ทำไงดีล่ะคะทีนี้…” หญิงสาวกล่าวทิ้งท้ายก่อนผละมือออกจากลำคอหนาและลอดตัวเดินออกไป ปล่อยไว้เพียงแต่ประโยคเร้าใจให้รุ่นพี่คนหล่อยืนยิ้มตามหลังอยู่คนเดียว “หึ..เธอได้เป็นแน่..” มุมปากหยักเหยียดยิ้มเจ้าเล่ห์อยู่คนเดียวสักพักก่อนจะรีบเดินตามหลังหญิงสาวออกไป ด้านนอก “เฮ้ย มาแล้วๆ!!” เพื่อนๆที่พากันมุงดูอยู่หน้าหลังประตูห้องครัว เมื่อเห็นสองคนเดินออกมาก็ต่างพากันวิ่งหนีคนละทิศทางยิ่งกว่าเจอผี จีโน่วิ่งไปหยิบแก้วเหล้ากระดก ฮันน่าวิ่งไปนั่งบนโซฟาและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นเกมส์ เซนเซที่วิ่งไม่ทันเลยต้องเดินเนียนผิวปากไปมาส่วนแม่พระอย่างกอบัวที่เป็นคนดีอยู่แล้วนั้นก็คงนั่งมองความแตกตื่นตรงหน้าอย่างสบายอกสบายใจเพราะเธอไม่ร่วมด้วยแต่แรก ทั้งสองเดินออกมาแล้วมองพวกนั้นที่อยู่คนละที่คนละทางสีหน้างุนงง เจสสิก้าถามขึ้นด้วยแววตาจับผิดเพื่อนทันที “ทำอะไรกันหน่ะ” ทุกคนยกเว้นกอบัวเมื่อได้ยินคำถามของหญิงสาวก็รีบหันมาตอบเป็นเสียงเดียวกัน “ทำอะไร? ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย!!!” คนถามขมวดคิ้วมองพวกเพื่อนที่ดูมีลับลมคมในอย่างเห็นได้ชัด จีโน่ที่ถือแก้วเหล้าอยู่จึงรีบแก้สถานการณ์ด้วยการเริ่มตั้งวง “นํ้าแข็งจะละลายหมดแล้วเนี่ย! มาตั้งวงกันมาเร็วๆๆ มัวแต่ชักช้าอยู่นั่นแหละ” ทั้งหกคนได้ตั้งวงเหล้าพากันกระดกดื่มเป็นนํ้าเปล่า ไม่เมาจะไปไหนรอด “อ่าาาโชนนนน~~” เจสสิก้ายกแก้วเหล้าขึ้นกระดกเข้าไปเป็นครั้งที่ไม่รู้กี่สิบ ใบหน้าเธอแดงกํ่าด้วยฤทธิ์เหล้า ณตอนนี้ทุกคนได้เมาจนหลับคาโต๊ะกันหมด เว้นอยู่สองคนที่คนหนึ่งเมาจนไม่รู้เรื่องรู้ราวกับอีกคนที่มีสติครบถ้วยเมื่อแอลกอฮอล์แค่นี้ไม่สามารถทำอะไรเขาได้สักนิด ปอร์เช่เอาแต่แสยะยิ้มและจ้องมองคนตัวเล็กอยู่ข้างๆ “อื้อ~สุดหล่อขาาา~~” หญิงสาวหันมองรอบๆแต่หลับกันหมดยกเว้นเสืออย่างปอร์เช่ที่ไม่ว่าจะเรื่องเหยื่อหรือเรื่องเหล้าก็เอาอยู่ตลอด เจสสิก้ายกแก้วเหล้าในมือขึ้นกระดกหมดเป็นครั้งสุดท้ายก่อนวางแก้วลงและลุกขึ้นยืนโซซัดโซเซ ส่วนเสืออย่างเขาน่ะหรอ ก็เอาแต่นั่งมองรอดูว่ายัยแม่เสือดาวนี่คิดจะทำอะไรต่อ แล้วสิ่งที่เธอกระทำก็ทำเอาชายหนุ่มถึงกับเผยยิ้มชั่วออกมาทันที
Latest chapter
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 30 คู่หมั้น
สหรัฐอเมริกา “ข่าวเด็ดสดๆใหม่ๆค่ะคุณผู้ชม! ประธานแห่ง K กรุ๊ป ผู้ที่เพิ่งก้าวขึ้นรับตำแหน่งได้เพียงหนึ่งปี กลับสามารถสร้างอิทธิพลในแวดวงธุรกิจได้อย่างน่าเหลือเชื่อ แต่ประเด็นร้อนที่เราจะมาพูดถึงในวันนี้ ไม่ใช่เรื่องอิทธิพลของคุณปอร์เช่นะคะ แต่เป็นเรื่องของหัวใจค่ะ! ใช่แล้วค่ะ ภาพหลุดของคุณปอร์เช่กับซูเปอร์สตาร์ชื่อดังหน้าใหม่อย่างคุณกอบัว กำลังเป็นประเด็นร้อนในโลกโซเชียล! หลายคนกำลังลุ้นกันว่า หรือทั้งคู่จะแอบคบหากันอยู่จริงๆ!?” หญิงสาวผู้หนึ่งนั่งฟังข่าวจากอีกซีกโลกผ่านไอแพดในมือ ก่อนจะยกยิ้มมุมปากด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ แววตาทั้งคมและเย็นชาราวกับรู้อะไรมากกว่าที่ใครคิด “หึ…คบกันงั้นเหรอ…น่าสนใจดีนี่” “คุณหนูเล็กคะ คุณท่านให้มาตามให้ไปรับประทานของว่างค่ะ” เสียงของสาวใช้ดังขึ้นจากหน้าห้อง หญิงสาวเงยหน้าขึ้นเพียงเล็กน้อยก่อนตะโกนตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง “เดี๋ยวเจสลงไปค่ะ” ⸻ ด้านล่างคฤหาสน์ “มาเร็วสิหลานรัก ย่าทำของโปรดไว้ให้เพียบเลยนะจ๊ะ” มาเดลิน ผู้เป็นย่าเอ่ยอย่างยิ้มแย้ม ขณะหญิงสาวเดินเข้ามาในห้องรับประทานอาหาร เจสสิก้ารีบเดินตรงไปยังโต๊ะที่เต็มไปด้วยของว่างหน้าตาน่ารับ
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 29 เค้าไม่กลับมา
ประเทศสหรัฐอเมริกา เสียงเบรกของรถหรูดังขึ้นเบาๆ หน้าคฤหาสน์หลังใหญ่ เอี๊ยด~ รถยนต์คันงามจอดนิ่งสนิทอยู่หน้าคฤหาสน์สุดหรู ก่อนที่ประตูหน้าจะเปิดออกพร้อมร่างสูงในชุดสูทดำของบอดี้การ์ดคนสนิท เขาก้าวเท้าไปยังประตูหลังด้วยท่วงท่าสง่างามและมั่นคง ก่อนจะเปิดมันออกอย่างสุภาพเพื่อรับหญิงสาวคนสำคัญ ขาเรียวยาวของหญิงสาวเหยียบลงจากรถทีละข้างอย่างเรียบหรูร่างของเธอปรากฏพร้อมกับเสื้อผ้าสุดหรูดูมีระดับ และทันทีที่คนตัวเล็กก้าวลงมาเต็มตัว ชายชุดดำก็ก้มศีรษะทำความเคารพด้วยความนอบน้อม “หลานรักของย่า~~~” เสียงหญิงชราเอ่ยขึ้นอย่างเปี่ยมสุข รอยยิ้มอบอุ่นของท่านปรากฏอยู่ที่หน้าประตูคฤหาสน์ ผู้เป็นย่ายืนกางแขนออกพร้อมต้อนรับหลานสาวที่ตนรักสุดหัวใจ “คุณย่า!!” หญิงสาวร้องเรียกด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ร่างเล็กรีบวิ่งเข้าไปสวมกอดร่างอันอบอุ่นของย่าที่ไม่ได้เจอกันมานาน ทั้งสองสวมกอดกันแน่นราวกับโลกนี้มีกันแค่สองคน “คิดถึงที่สุดเลยหลานรักของย่า” “หนูก็คิดถึงคุณย่ามากกกกเลยค่ะ” เสียงใสๆ ที่แฝงด้วยความน่ารักของหญิงสาวทำเอาผู้สูงวัยยิ้มกว้าง ดวงตาเปล่งประกายไปด้วยความรักและความคิดถึง ทั้งสองเดินเคี
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 28 ไม่เคยลืม
“ทำไมไม่ยิ้มหน่อยวะไอ้ปอร์เช่” “นั่นดิ กูเห็นมึงเหม่อตั้งนานละ” เสียงเพื่อนสองคนดังขึ้นติดกัน คล้ายจะดึงสติชายหนุ่มให้กลับมาจากภวังค์ แต่ปอร์เช่ก็ยังคงนั่งเงียบ สีหน้าเรียบนิ่งจนเกือบจะดูเย็นชา ดวงตาเขาไม่หยุดเหลือบมองไปทั่วบริเวณคล้ายกำลังตามหาใครบางคน ทว่า…ไม่ว่าจะมองเท่าไรก็ไม่เห็นเธอคนนั้นเลย “…..” ไม่มีคำตอบ ไม่มีคำอธิบาย มีแค่ความเงียบที่แผ่ซ่านไปทั่วโต๊ะ จนเพื่อนที่นั่งอยู่ด้วยเริ่มรู้สึกอึดอัดแทน “อ่อ กูรู้ละ…” “เอาน่า ไม่เป็นไรหรอก มึงจะคิดมากทำไม น้องเจสเขาอาจจะติดธุระอยู่ก็ได้” เซนเซพูดพลางตบบ่าเบา ๆ เหมือนจะปลอบใจ แต่ปอร์เช่กลับไม่แม้แต่จะหันมามอง ริมฝีปากเม้มแน่นเล็กน้อยเหมือนกำลังพยายามสะกดกลั้นบางอย่างไว้ ทันใดนั้น เขาก็ลุกพรวดขึ้นจากเก้าอี้ คว้าโทรศัพท์ในมือแน่น ก่อนจะเดินออกไปโดยไม่พูดอะไร “เอ้า! มึงจะไปไหนวะ!” เสียงเพื่อนร้องตามหลัง แต่ชายหนุ่มไม่ได้หยุดเดิน เขากดโทรศัพท์หาหมายเลขเดิมอีกครั้ง รอสาย แต่ก็เหมือนเดิม หมายเลขที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้… มือที่ถือโทรศัพท์เริ่มสั่นเล็กน้อย เขายืนนิ่งอยู่ตรงนั้น เสียงบรรยากาศงานด้านหลังก็ดูจะค่อยๆ เ
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 27 แตกสลาย
ซ่า… ซ่า… ซ่า… เสียงเนื้อที่กำลังถูกผัดอยู่ในกระทะดังต่อเนื่องในห้องครัวของคอนโดสุดหรู หญิงสาวร่างบางกำลังยืนเตรียมอาหารเช้าด้วยท่าทีคล่องแคล่ว ขณะที่แสงแดดยามเช้าส่องผ่านม่านโปร่งบางเข้ามาอาบตัวเธอเบาๆ ฟุ่บ… แขนแกร่งวงใหญ่เข้ามารัดรอบเอวเธอจากด้านหลัง พร้อมกับใบหน้าคมที่ซุกลงมาตรงซอกคอขาวอย่างออดอ้อน “หอมจัง ที่รักทำอะไรครับ” เสียงทุ้มแหบเอ่ยถามพลางสูดกลิ่นหอมจากผิวเนียนตรงลำคอ “ที่รัก หนูทำอาหารอยู่นะคะ อย่าเพิ่งกวนสิ” “ก็พี่คิดถึงนี่นา” เขาไม่ฟังเลยสักนิด มือยังคงกอดแน่นราวกับไม่อยากให้เธอขยับไปไหน ร่างสูงเอาแต่แนบชิดจนหญิงสาวต้องถอนหายใจนิดๆ อย่างเอ็นดู “อีกไม่กี่วันก็วันรับปริญญาแล้ว พี่อยากได้อะไรคะ?” “พี่อยากได้หนู” “หนูบ้านหรือหนูนาคะ?” “ที่รักอ่ะ!” หญิงสาวหลุดหัวเราะออกมากับสีหน้าและน้ำเสียงแบบเด็กน้อยสามขวบของเขา ใบหน้าที่เคยเคร่งขรึมกลายเป็นออดอ้อนราวกับแมวที่อ้อนเจ้าของ เพราะรู้ว่าเขาจะไม่มีวันหยุดกวนหากยังยืนอยู่แบบนี้ ร่างเล็กจึงยื่นมือไปปิดเตาแก๊ส และหันกลับมาเผชิญหน้า— !!! แต่ไม่ทันตั้งตัว ร่างสูงก็พุ่งเข้าประกบริมฝีปากนุ่มอย่างรวดเร็ว พร
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 26 รีน่า
“อย่าคิดว่ากูต่อยยัยนั่นเพราะมันว่ามึงล่ะ กูทำเพราะหมั่นไส้มันเฉยๆ” “กูก็ยังไม่ได้พูดอะไรเลยนี่ มึงจะรีบแก้ตัวทำไม” ได้ยินแบบนั้น กอบัวเงียบลงทันที ก่อนจะหยิบกระเป๋าสะพายของตัวเองขึ้นมาแล้วเดินออกจากตรงนั้น ปล่อยให้เจสยืนอยู่ลำพังโดยไม่มีคำอธิบายเพิ่มเติม ไม่นาน เจสสิก้าก็เดินออกจากคาเฟ่โดยไม่มองกลับหลัง เธอเดินเรื่อยๆ ไปตามทางเท้าที่ทอดยาวราวกับปล่อยให้มันพาไปตามความรู้สึก หัวใจที่ปั่นป่วนทำให้เธอต้องการความเป็นส่วนตัว แต่ความสงบในความโดดเดี่ยวนั้นก็จบลง เมื่อจู่ๆก็มีใครบางคนเดินเข้ามาทักเธออย่างไม่คาดฝัน “มีเรื่องไม่สบายใจอยู่หรอครับ” เสียงนั้น…เสียงที่คุ้นหูอย่างบอกไม่ถูก ใครกัน? เธอหันกลับไปมองต้นเสียง และพบกับชายหนุ่มร่างสูงในชุดแต่งกายสไตล์ผู้ชายจีนทันสมัย แต่ใบหน้าของเขากลับมองไม่เห็นชัดเจน เพราะหมวกสีดำกับแมสสีขาวที่บดบังใบหน้าทั้งหมด เขาเดินเข้ามาเคียงข้างเธออย่างใจเย็น หญิงสาวเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัยก่อนจะเอ่ยถาม “นายเป็นใคร?” “พี่ไม่จำเป็นต้องรู้หรอกครับ รู้แค่ว่า…ตอนที่เราเจอกันครั้งล่าสุด พี่ก็อยู่ในสภาพแบบนี้…แต่เพิ่มเติมคือกลิ่นควันบุหรี่” “อ้อ…นายคือเด็กคนนั
รุ่นพี่ที่รัก บทที่ 25 จมูกซิลิโคน
“พี่ยอมรับว่าพี่เคยชอบกอบัวจริงๆ แต่นั่นมันก็นานมาแล้ว… ตอนนั้นพี่ยังไม่เข้าใจเลยด้วยซ้ำว่าความรักมันคืออะไร แต่ตั้งแต่ที่พี่ได้เจอเจส…พี่พูดได้เลยว่า นอกจากแม่แล้ว พี่ไม่เคยรักผู้หญิงคนไหนมากขนาดนี้เลย”เสียงของปอร์เช่เอ่ยขึ้นช้าๆ แววตาเขาสงบนิ่งขณะเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าเหนือหัว ดวงดาวนับพันดวงลอยอยู่กลางความมืด เสียงลมหอบเบาๆ พัดผ่านเส้นผมของคนทั้งคู่ที่นั่งอยู่บนดาดฟ้าสูง ทำให้บรรยากาศรอบตัวเต็มไปด้วยความเงียบสงบและอบอุ่นเจสนั่งอยู่ข้างๆ มองเขาเงียบๆ ดวงตาของเธอสะท้อนแสงดาว และบางอย่างในใจเธอก็เริ่มชัดเจนขึ้น เธอยิ้มบางๆ ออกมาอย่างอ่อนโยน…ยิ้มที่แฝงด้วยความรู้สึกหลากหลาย ทั้งโล่งใจ ทั้งเศร้า ทั้งอบอุ่นและเสียใจไปพร้อมๆกัน หากย้อนเวลากลับไปได้ เธอคงไม่หนี ไม่หลบหน้าปอร์เช่อย่างที่เคยทำ เธอควรจะฟังเขาตั้งแต่แรก“ทีนี้หนูเข้าใจแล้วใช่มั้ย?” เขาหันมาถามเสียงนุ่ม“เข้าใจแล้ว~” เจสตอบกลับด้วยน้ำเสียงผ่อนคลาย ดวงตาเธอมองเขาอย่างแน่นิ่ง เหมือนคนที่เพิ่งยอมรับความจริงบางอย่างได้อย่างเต็มหัวใจ“เจส…” เขาเรียกชื่อเธออีกครั้ง คราวนี้สายตาเขาจริงจังขึ้น เหมือนกำลังจะพูดอะไรที่สำคัญแต่ก่อนที่เข
You may also like
สลับวิวาห์ลุ้น คุณประธานขาโหด
กิตติรวิชญ์67.6K viewsท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน
เจียงจื่อหยา138.9K viewsขย้ำรักเลขา NC-20
C169.0K viewsHot Love ของรักท่านประธาน
ณดารินทร์86.0K viewsคุณคือแสงสว่างนำทางรัก
วนิลากลิ่นเลม่อน22337 viewsทวงรักท่านประธานมาเฟีย LoveSick (NC25+)
Queenie P.3.1K viewsเพื่อนที่แปลว่าเมีย
ขนมปังรสหวาน1.2K viewsท่านประธานขาอย่าดุ
มณีมายา/แอล/รมตี1.0K views
