13 - ความจริง!

ความจริง!

โรงพยาบาลเอกชน xxx

"น้ำ!" เสียงเอ่ยเรียกของพี่สาว เมื่อมาถึงหน้าห้องฉุกเฉิน

"พี่ข้าว...พะ พี่เหนือเมฆ" ต้นน้ำหันไม่มองตามเสียงเรียกชื่อตน และก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่าคนที่ด้วยกับพี่สาวนั้นคือใคร

"ชู่ว์" ปุยเมฆที่ใส่หมวกปิดบังใยหน้าเอาไว้เพียงเล็กน้อย ได้แต่พยักหน้ารับ พร้อมกับส่งสัญญาณไม่ให้พูดเสียงดัง เพราะเจ้าตัวไม่อยากให้คนที่นี่แตกตื่นกัน

"พวกพี่มาด้วยกันได้ยังไง...อย่าบอกว่างานที่พี่ทำคือ...ทำงานกับพี่เขา" ต้นน้ำเอ่ยถามขึ้นมาทันที แล้วถามพี่สาวของตนต่อ

"พี่เป็นผู้ช่วยของเขาเอง" ต้นข้าวตอบน้องชายออกไป

"ใครเป็นญาติของคุณไตรภพครับ" เสียงเปิดประตูออกมาจากห้องฉุกเฉิน ทำให้ทั้งสามคนรีบกรู่เข้าไปทันที

"ลุงหมอ!" ปุยเมฆพนมมือไหว้

"..." ศาสตราจารย์นายแพทย์นฤบดินทร์ หรือหมอโปรด ได้แต่พยักหน้ารับไหว้จากหลานชาย

"พ่อหนูเองค่ะ พวกเราคือลูกของพ่อเองค่ะ ตอนนี้พ่อของพวกเราเป็นยังไงบ้างค่ะ" ต้นข้าวเอ่ยถามหมอขึ้นมาทันที

"ทางเราจำเป็นต้องทำการผ่าตัดด่วนครับ แล้วคนไข้เสียเลือดมาก เลือดที่สำรองไว้อาจจะไม่เพียงพอ"

"เอาเลือดหนูได้ค่ะ หนูเป็นลูกค่ะ" ต้นข้าวเอ่ยบอก

"ของผมด้วยครับ"

"ผมขอบริจาคด้วยน่ะครับ" ปุยเมฆเอ่ยขึ้นมา ทำให้ทุกคนหันไปมอง

"ถ้าอย่างนั้นทุกคนตามพยาบาลเข้าไปที่ห้องได้เลย เดี๋ยวทางเราจะย้ายคนไข้ไปที่ห้องผ่าตัดด่วนตอนนี้เลย"หมอโปรดเอ่ยบอก พร้อมกับแบมือไปทางพยาบาลยืนอยู่

"ฝากลุงหมอด้วยน่ะครับ"

หมอโปรดได้แต่ตบบ่าหลานชายเบาๆ เชิงบอกว่าไม่ต้องเป็นห่วง

สักพักใหญ่ๆต้นข้าวเป็นฝ่ายเดินออกมาจากห้องเป็นคนแรก เนื่องด้วยเลือดของเธอไม่สามารถเข้ากันกับไตรภพได้

"นี่เราไม่ใช่ลูกของพวกท่านจริงๆเหรอ?" ต้นข้าวนั่งลงอย่างหมดแรง พร้อมกับน้ำตาที่ไหลรินออกมา

มือหนายื่นผ้าเช็ดหน้ามาให้ หลังจากที่บริจาคเลือดเสร็จ แล้วเดินออกมาจากห้อง เห็นต้นข้าวนั่งเศร้าอยู่อีกฝั่ง จึงเดินเข้าไปนั่งลงข้างๆ

"อย่าคิดมากน่า" เสียงนุ่มเอ่ยบอกพร้อมกับแตะไหล่ของเธอเบาๆ

"ฉันไม่ได้เสียใจ ที่ฉันรู้ว่าตัวเองไม่ใช่ลูกของพ่อ แต่ฉันเสียใจที่พ่อเลี้ยงฉันมาตั้งแต่แบเบาะ แต่ฉันไม่สามารถตอบแทนอะไรท่านได้เลย แม้กระทั้งเลือดฉันยังให้ท่านไม่ได้เลย" ต้นข้าวพูดออกมาอย่างรู้สึกน้อยใจในตัวเอง

"แค่เลือดของน้องเธอ กับของฉันก็น่าจะพอน่ะ ฉันเชื่อว่าพ่อของเธอไม่เป็นอะไรหรอก เรื่องอื่นค่อยคิดที่หลังน่า" ปุยเมฆเอ่ยปลอบประโลม

"ขอบคุณ คุณมากน่ะค่ะ" หญิงสาวเอ่ยขอบคุณซุปตาร์หนุ่มอย่างจริงจัง

"ก็เธอเป็นคนของฉันนี้"

"พี่ข้าว...พี่ไม่ต้องคิดมากน่ะ ถึงยังไง พวกเราก็ยังเป็นครอบครัวเดียวกันเหมือนเดิม น้ำรักพี่ข้าวน่ะ" ต้นน้ำเอ่ยเสริมขึ้นมาเพื่อไม่ให้พี่สาวคิดมาก

"พี่ก็รักน้ำน่ะ...พี่ไม่เป็นอะไร"

"น้ำขอบคุณพี่เมฆ มากน่ะครับ ที่ช่วยบริจาคเลือดให้พ่อด้วย" ต้นน้ำหันมาขอบคุณซุปตาร์หนุ่มพร้อมกับยกมือไหว้

ทั้งสามนั่งรออยู่ที่หน้าห้องผ่าตัดนานสองนาน จนต้นน้ำเผลอนั่งหลับไปแล้ว เหลือแต่ต้นข้าว ที่ยังคงนั่งเงียบ พร้อมกับคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย จนได้ยินเสียงเปิดประตูออกมาจากห้องผ่าตัด

"พ่อหนูเป็นยังไงบ้างค่ะคุณหมอ" ต้นข้าวลุกขึ้นไปหาหมอที่เปิดประตูออกมาจากห้องผ่าตัดทันที

"การผ่าตัดผ่านพ้นไปด้วยดีครัย คนไข้พ้นขีดอันตรายแล้ว เดี๋ยวหมอจะย้ายไปที่ห้องพักพื้นน่ะครับ" หมอโปรดเอ่ยบอกหญิงสาว

"ผมขอห้องที่ดีที่สุดเลยน่ะครับลุงหมอ" ปุยเมฆพูดขึ้นมาทันที

"แต่ว่า..." ต้นข้าวกำลังจะเอ่ยขึ้น

"ฉันจัดการเองน่ะ...ไม่ต้องห่วง" ปุยเมฆชิ่งสวนขึ้นมาก่อนที่ต้นข้ทใจะได้พูดอะไร

"ขอบคุณพี่เมฆมากน่ะครับ" ต้นน้ำเอ่ยขอบคุณซุปตาร์หนุ่มอีกครั้ง

"ลุงหมอครับ ผมขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิครับ" ปุยเมฆหันมาทางหมอโปรดเเล้วก็พูดขึ้นมา

"งั้นก็เชิญที่ห้องทำงานลุงเลยน่ะ"

ปุยเมฆเดินตามหมอโปรดเข้าไปที่ห้องทำงานส่วนตัวทันที

"ไหนว่ามาสิ...มีอะไรจะคุยกับลุง" หมอโปรดเอ่ยถามหลานชายขึ้นเมื่อเข้ามาภายในห้องกันสองคน

"ลุงหมอครับ...เป็นไปได้ไหมครับ ที่พ่อแม่เลือดกรุ๊ปโอ แต่ลูกออกมาจะเป็นกรุ๊ปอื่น" ปุยเมฆเอ่ยเข้าประเด็นทันที

"โอกับโอ ยังไงก็เป็นโอ ไม่มีทางเป็นแบบอื่นได้เด็ดขาด นอกเสียจากกรุ๊ปอื่นๆจะกลายมาเป็นโอได้ เมฆถามลุงทำไมกัน?" หมอโปรดตอบยืนยันในคำถามของหลานชาย

"คือว่าต้นข้าวเลือดไม่ตรงกับพ่อและก็น้องชายของเธอน่ะครับ" ปุยเมฆเอ่ยบอกผู้เป็นลุง

"ต้นข้าว!" หมอโปรดเลิกคิ้วมองหลานชายอย่างพิจารณา

"ก็คนที่ผมพามานั้นแหล่ะครับ เธอชื่อต้นข้าว เป็นผู้ช่วยคนใหม่ของผมเองครับ" ปุยเมฆอธิบายให้หมอโปรดฟัง

"ผู้ช่วยเหรอ?...คนที่เท่าไหร่แล้วล่ะ หืม" หมอโปรดเอ่ยถามย้ำอีกที

"ช่างเถอะครับ"

"ถ้าอย่างนั้น...หนูข้าวก็ไม่ใช่ลูกแท้ๆของคนไข้เมื่อกี้นี้น่ะสิ" หมอโปรดจึงสรุปเรื่องราวทั้งหมดได้

"ครับ..." ปุยเมฆได้แต่พยักหน้าเชิงเป๋นคำตอบ

"ว่าแต่เรื่องมันเป็นมายังไง ทำไมได้ไปรู้จักกัน" หมอโปรดเอ่ยถามหลานชายขึ้นมาอีกครั้ง ที่วันนี้เห็นหลานชายมากับผู้หญิง และยังทำอะไรหลายๆอย่างที่ไม่คิดว่าหลานชายระดับซุปตาร์จะยอมทำง่ายๆ

"ต้นข้าว ก็มาเป็นผู้ช่วยคนใหม่ของผมยังไงล่ะครับ"

"แค่ผู้ช่วยจริงเหรอ?...แล้วทำไมต้องตามติดตลอดเวลาขนาดนี้ มีอะไรที่พิเศษไปมากกว่านั้นนหรือเปล่า ลุงเห็นเมฆเอาใจใส่ และดูแคร์ หนูข้าวคนนี้มากเลยน่ะ" หมอโปรดเริ่มสงสัยในความสัมพันธ์ของทั้งคู่ และเอ่ยแซวหลานชายขึ้นมาทันที

"คิดอะไรล่ะครับลุงหมอ...เธอก็เป็นแค่ลูกจ้าง ส่วนผมก็เป็นนายจ้างน่ะครับ"

"แต่ลุงว่าหนูข้าวคนนี้น่ารักดีน่ะ ดูเหมือนไม่มีพิษภัยอะไร" หมอโปรดเอ่ยชื่นชมในตัวของต้นข้าวทันที

"แต่เธอไม่ใช่เสปคผมน่ะสิครับลุงหมอ"

"เมฆ!...หลานจะเลือกคู่ชีวิต หรือผู้หญิงที่จะมาเป็นแม่ของลูก จากสเปคจริงๆเหรอ"

"ผมไม่รู้ครับ ผมขอตัวก่อนน่ะครับลุงหมอ ผมไปล่ะ"

เมื่อเริ่มถูกลุงเซ้าซี้เรื่องส่วนตัวเยอะไป ปุยเมฆจึงรีบเปลี่ยนประเด็น และขอตัวออกไปทันที อย่างร้อนรน

"เห้อะ...ไอ้หลานชายคนนี้" หมอโปรดเอ่ยทิ้งทายเมื่อหลานชายออกไปแล้ว และกผ้ส่ายหน้าเบาให้กับความคิดของหลานชายตัวเอง