"พรุ่งนี้เข้าเมืองกันไหมครับ" เสียงนุ่มเอ่ยถาม เมื่อเดินเข้ามาสวมกอดหญิงสาวจากทางด้านหลัง ที่ตอนนี้ยืนมองบรรยากาศข้างนอกที่ฝนตกลงมาอย่างต่อเนื่อง
"..." หญิงสาวได้แต่ส่ายหน้า
"แล้วอ้วนอยากไปเที่ยวไหนไหม" เสียงนุ่มเอ่ยถามอีกที
"จะออกไปไหนได้ล่ะ ฝนตกทุกวันขนาดนี้" หญิงสาวพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่แข็งกระด้าง
"ไหนลองพูดใหม่สิครับ เค้าเคยบอกว่าอะไร หืม..." ปุยเมฆที่ได้ยินแบบนั้น รีบสั่งขึ้นทันที
"ไม่เอา...มันไม่ชิ...อื้อ..." หญิงสาวกำลังจะพูดออกมาแต่ก็โดนคนตัวสูง ล็อคคางเอาไว้ แล้วก้มลงมาจูบปากเธอไว้เสียก่อน
"ถ้ายังพูดไม่ดี พูดไม่เพราะอีก เค้าจะจัดการแบบนี้กับอ้วนอีก แล้วจะทำโชว์ต่อหน้าคนอื่นด้วย" ชายหนุ่มเอ่ยขู่ขึ้นมาทันที
"ข้าวขออะไรอย่างหนึ่งได้ไหมค่ะ" ต้นข้าวถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง
"ได้ครับ...อ้วนอยากได้อะไร เค้ายกให้หมดเลย" ปุยเมฆพยักหน้ารับ พร้อมกับพูดโอ้อวดขึ้นมาทันที
"ต่อหน้าคนอื่น...คุณช่วยปฏิบัติกับข้าวเหมือนที่ผ่านมาได้ไหม" หญิงสาวเอ่ยขึ้นบอกด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง
"ทำไมล่ะอ้วน" ปุยเมฆได้ยินดังนั้น จึงปล่อยแขนลง แล้วจับหญิงสาว หมุนตัวมาเผชิญหน้ากัน
"คุณก็รู้นี่ค่ะ...ว่าเพราะอะไร" หญิงสาวเอ่ยตอบพร้อมกับก้มหน้าลงเล็กน้อย
"ครับ...เข้าใจแล้ว" ปุยเมฆได้แต่จำใจยอมรับคำขอของหญิงสาวแล้วดึงเธอเข้ามากอดซบอก
"ขอบคุณนะค่ะที่เข้าใจข้าว"
"แต่ถ้าเราอยู่กันสองคนแบบนี้ ขอน่ะ" เสียงนุ่มเอ่ยบอก พร้อมกับก้มลงไปกระซิบที่ข้างหูในประโยคสุดท้าย
"ขะ ขออะไร" หญิงสาวเลิกคิ้วมองทันที
"เอาเมียยังไงล่ะครับ" ชายหนุ่มเอ่ยบอกเสร็จรีบช้อนตัวหญิงสาวขึ้นทันที โดยไม่ทันให้หญิงสาวได้ตั้งตัว
"ว้ายยย...เมฆ!" ต้นข้าวรีบคล้องคอชายหนุ่มไว้แน่น เพราะกลัวตก
"ทีอย่างนี้แล้ว เรียกชื่อเค้าออกเชียวน่ะ" ปุยเมฆเอ่ยแซวขึ้นมา
"พี่เมฆ!"
"เรียกเสียงหวานขนาดนี้ สงสัยคืนนี้คงยันหว่าง แน่ๆ" ชายหนุ่มอมยิ้มขึ้นมาพร้อมกับอุ้มหญิงสาวไปที่เตียงทันที
"ข้าวไม่สบายอยู่น่ะ..." หญิงสาวพูดออกมาด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
"เค้าตรวจดูแล้ว อ้วนหายดีแล้วครับ"
"แต่..." หญิงสาวอยากจะปฏิเสธ แต่ก็โดนคนร่างสูงขัดขึ้นเสียก่อน
"ไม่มีแต่อะไรทั้งนั้นแหล่ะครับ...ก็เมื่อตอนกลางวันอ้วนทำเค้าไว้แสบมากเลยน่ะ ตอนนี้มาชดเชยให้เค้าเลย แล้วเค้าก็รู้ด้วยน่ะ ว่าอ้วนก็ต้องการเค้าเหมือนกัน"
"..." หญิงสาวไม่กล้าพูดอะไรออกมา เมื่อชายหนุ่มพูดถึงเรื่องนี้
"ถ้าต้องการขอได้เลยครับ...ไม่ต้องอายหรอก มันเป็นเรื่องธรรมชาติอยู่แล้ว" เสียงนุ่มเอ่ยบอก พร้อมกับจ้องหน้าหญิงสาว ด้วยสายตาหวานเยิ้ม
ปุยเมฆวางหญิงสาวลงบนที่นอนอย่างช้าๆ แล้วตามขึ้นมาคร่อมตัวเธอเอาไว้
"ข้าวเป็นผู้หญิงน่ะ จะกล้าพูดเรื่องอะไรพวกนี้ออกมาได้ยังไง" หญิงสาวเอ่ยบอกด้วยท่าทีเขินอาย พร้อมกับหลบสายตา เพราะไม่กล้าสู้หน้าของชายหนุ่ม
"พูดได้ครับ แต่พูดเฉพาะเวลาอยู่กับเค้าเท่านั้นน่ะ หึ เวลาเขินนี้...มันน่านักน่ะ" ชายหนุ่มเอ่ยแซวหญิงสาวที่ตอนนี้เขินอายจนหน้าแดงก่ำ
ปุยเมฆจับแขนของหญิงสาวขึ้นมาคล้องคอเขาไว้ แล้วก้มลงจูบหน้าผากมนของหญิงสาว เบาๆ แล้วเลื่อนลงมาตามกรอบใบหน้ารูปไข่ของหญิงสาวอย่างอ่อนละมุน ปากหยักเลื่อนมาตามซอกคอขาวขบเม้มเบาๆ เพื่อไม่ให้เกิดรอย เพราะรอยเก่าก็ยังไม่จางหาย
"พะ พี่เมฆ อย่าทำรอยอีกน่ะ" เสียงกระเส่าเอ่ยขึ้นบอก
ร่างสูงไม่ได้สนใจในคำพูดที่หญิงสาวบอกเลย ปากหยักขบเม้มไปรอบๆ ซุกไซร้ตามซอกคอระหง เลื่อนลงมาหยุดที่เนินอกตูม ถอดเสื้อของหญิงสาวออกอย่างง่ายดาย มือหนาเอื้อมไปทางด้านหลังของหญิงสาว แล้วปลดตะขอเสื้อในออก โยนทิ้งไปโดยไม่สนใจว่าจะไปในทิศทางไหน
ปุยเมฆเหยียดตัวลุกขึ้น ตามด้วยถอดเสื้อของตัวเองออกอย่างรีบร้อน แล้วก้มลงคร่อมหญิงสาวอีกครั้ง ปากหยักก้มฉกชิมเต้าอวบ ชิงดูดอย่างมูมมามสองข้างสลับไปมา มือข้างที่ว่าง ก็ทำหน้าที่บีบเต้าอวบที่เด้องสู้มือ สลับข้างไปมา
"พะ พี่เมฆ เข้ามาในตัวข้าวเถอะ ข้าวไม่ไหวแล้ว" หญิงสาวเอ่ยร้องของอย่างไม่รู้สึกอายอีกต่อไป เมื่อโดนชายหนุ่มเล้าโลม จนตอนนี้อารมณ์เตลิดจนฉุดไม่อยู่
"ใจร้อนจังเลย..." ชายหนุ่มเอ่ยแซวขึ้นมา พร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าผุดขึ้น
"พี่เมฆ..."
"ครับ...ใจเย็นๆที่รัก"
เมื่อโดนหญิงสาวเอ่ยร้องขอ ชายหนุ่มไม่รอช้า รีบลุกขึ้นมาถอดกางเกงของหญิงสาวออก และตามด้วยของตนเอง มือหนาจับแก่นกายยักษ์ของตัวเอง เตรียมจ่อเข้าไปที่ร่องคับแคบของหญิงสาวที่ตอนนี้เริ่มมีน้ำใสเครือบมันวาว แล้วชักสาวสองสามครั้งเมื่อแข็งตัวจนเต็มที่แล้ว นำมาจ่อ และดันเข้าไปในร่องคับแค่บนั้นทันที
สวบ
ชายหนุ่มดันแก่นกายยักษืของตนเข้าไปทีเดียวจนมิดลำ โดยที่หญิงสาวไม่ทันได้ตั้งตัวเลย
"อื้อ...พี่เมฆ...จะ จุก"
"อ่าห์...แน่นมากเลย เจ็บไหมครับ" เสียงเอ่ยออกมาอย่างสุขสม แล้วถามหญิงสาวขึ้นอย่างเป็นห่วง
"จุก" หญิงสาวตอบออกมาเพียงคำเดียว พร้อมกับส่ายหน้าเบาๆ
"เค้าขยับน่ะครับ ไม่ไหวแล้ว อ่าห์..." เสียงกระเส่าเอ่ยบอก ซึ่งก็ไม่ได้รอคำตอบจากหญิงสาวเลย
ตั่บ ตั่บ ตั่บ
ร่างสูงเริ่มขยับสะโพกจังหวะเนิบนาบช้าๆ และเพิ่มจังหวะขึ้นตามเรื่อยๆ จนร่างของหญิงสาวโยกครอนไปตามจังหวะแรงกระแทกของชายหนุ่ม
"อ๊ะ พี่เมฆ...ข้าวเสียวมากเลย อ๊ะ.."
"อ่าห์...แมร่งเอ้ย เสียวหัวชิป โอ้ววว" ชายหนุ่มสบถออกมา อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน เมื่ออารมณ์สุขสมมีอย่างควบคุมไม่ได้
"ขะ ข้าวจะไม่ไหว" หญิงสาวมีใบหน้ายับยู่ยี่ พร้อมกับจิกเล็บลงบนผ้าห่ม
"กอดเค้าหน่อยที่รัก...อ่าห์" เสียงกระเส่าเอ่ยบอก พร้อมกับเอวก็ทำหน้าที่อย่างไม่ตกบกพร่องใดๆ
"อ๊ะ...พี่เมฆ ขะข้าว สะ เสียว" หญิงสาวโอบกอดชายหนุ่มไว้แน่นเพราะความเสียวซ่าน ที่ร่างสูงมองให้
"สุดยอดเลยเว้ย...เมียกูแมร่งโคตรเด็ดเลย รู้ว่าเอามันส์ขนาดนี้ เอาตั้งนานแล้ว โอ้วววว สุดยอด โคตรเสียว" ชายหนุ่มสบถออกมา
ตั่บ ตั่บ ตั่บ
"อ้ายยยย/อ้าสสสส ตะ แตกแล้ว อ่าห์" สองร่างกอดกันแน่น พร้อมเสียงประสานกันออกมา เมื่อถึงจุดหมายพร้อมกัน ชายหนุ่มทิ้งตัวลงอย่างหมดแรง
เจ้าสาวปริศนา(จบ)วันนี้เป็นวันที่ซุปตาร์หนุ่ม อย่างปุยเมฆจะแถลงข่าวประกาศสละโสดอย่างเป็นทางการ และเตรียมเข้าพิธีวิวาห์ที่จะจัดขึ้นในสัปดาห์ที่จะถึงนี้"ไงไอ้ว่าที่เจ้าบ่าว...แหม่ ปิดกูเงียบเชียวน่ะ" ชีโน่ถามขึ้น เมื่อวันนี้รู้ข่าวว่าชายหนุ่มจะแถลงข่าว บอกข่าวดีกับทุกคน"ก็อยากเซอร์ไพรส์มึง แต่มึงก็รู้ก่อน" ปุยเมฆเฉไฉตอบออกไป"ดีใจด้วยน่ะ ต้นข้าวก็น่ารักดี" ชีโน่ตบไหล่เพื่อนเบาๆ"..." ปุยเมฆไม่ได้เอ่ยตอบอะไรกลับไป แล้วเดินไปหาหญิงสาวทันที ที่ห้องของประธานบริษัทชายหนุ่มเปิดประตูเข้ามา ก็รีบเข้าไปสวมกอดหญิงสาวจาดทางด้านหลังทันทีอย่างคิดถึง"เหนื่อยไหมครับวันนี้" ปุยเมฆถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง"ไม่ค่ะ...พี่พร้อมน่ะค่ะ ข้าวจะออกไปชงกาแฟเตรียมไว้ให้ค่ะ""เฮ้อ...ไม่พร้อมก็ต้องพร้อมแหล่ะ เค้าบอกนักข่าวไปไม่ได้เหรอครับ ว่าอ้วนคือเจ้าสาวของเค้า"ชายหนุ่มเอ่ยเสียงออดอ้อน"ไม่ได้ค่ะ พี่ต้องบอกว่าเจ้าสาวคือลูกสาวท่านประธาน ข้าวอยากเซอร์ไพรส์ทุกคนในงานแต่งทีเดียว ดีเสียอีกสำนักข่าวไหนเอาข่าวไปลงมั่ว ข้าวจะให้พ่อไปร์ไล่ฟ้องให้หมดเลยคอยดูสิ" หญิงสาวเอ่ยขึ้นมาอย่างมุ่งมั่น"ร้ายนักน่ะ ไปแอบรวมห
ทุกอย่างคลี่คลาย"นี่มันเรื่องอะไรกันครับอ้วน เค้างงไปหมดแล้ว..." ปุยเมฆเอ่ยถามทุกคนที่นั่งอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา และหันมาสบตากับคนข้างๆกายอย่างต้องการคำตอบที่ชัดเจน ว่าทั้งหมดนี้คือเรื่องอะไรกัน"แหม่...มีเรียกแทนกัน มีอง มีอ้วน มีเค้าอีก เรียกกันหวานขนาดนี้ แต่ไม่ขอน้องเขาเป็นแฟนสักทีน่ะเมฆ" ปุยนุ่นเเซวน้องชายขึ้นมาทันที"ตัวแสบมานั่งข้างๆพ่อนี้ แล้วก็เงียบด้วย" นรวิชญ์เอ่ยสั่งลูกสาวทันที"พี่พร้อมจะฟังที่ข้าวและทุกคนเล่าหรือยังค่ะ" หญิงสาวถามขึ้นพร้อมกับสบตากับชายหนุ่ม"ครับ" ปุยเมฆพยักหน้ารับ และนั่งกุมมือของหญิงสาวไว้"พี่ก็รู้มาตั้งนานแล้วเนอะ ว่าข้าวไม่ใช่ลูกของพ่อไตร เพราะวันนั้นพี่ก็อยู่ที่นั้นด้วย แถมพี่ยังเป็นคนช่วยบริจาคเลือดให้พ่อไตรอีก" หญิงสาวเอ่ยขึ้น"แล้วพี่พัด เกี่ยวอะไรกันกับอ้วนด้วยล่ะ ถึงเรียกเค้าว่าน้องเขย" ปุยเมฆเริ่มเข้าประเด็นก่อน"ใจเย็นๆก่อนสิลูก ทุกคนจะค่อยๆเล่าน่ะ" นิชาเอ่ยห้ามลูกชายไว้ก่อน"จริงๆแล้ว หนูข้าวคือลูกสาวแท้ๆของลุงกับราณีเองแหล่ะ แล้วที่ลุงเรียกหนูข้าวไปพบบ่อยๆ ก็เพราะเรื่องนี้เองแหล่ะ" นพคุณจึงเป็นคนเล่าบอกกับปุยเมฆต่อ"อะไรน่ะครับ!" ปุยเมฆเ
สารภาพรักเมื่อมาถึงที่โรงพยาบาล ต้นข้าวถูกส่งเข้าห้องทุกฉุกเฉินทันที ปุยเมฆได้แต่ยืนรอที่หน้าห้อง แล้วถอดหมวกถอดหน้ากากออกสักพักประตูห้องฉุกเฉินถูกเปิดออก และหมอเดินออกมา พร้อมกับถามขึ้น"ใครเป็นญาติของคุณณัฐนรีค่ะ""ผมเองครับ คนที่พาณัฐนรีมา" ปุยเมฆเอ่ยตอบ เเล้วรีบเข้าไปถามหมอต่อทันทีหมอสาวยืนนิ่งสตั้นไปทันที เมื่อเห็นว่าชายร่างสูงตรงหน้านั้นเป็นใคร"นี่ไม่ได้ถ่ายรายการอะไรใช่ไหมค่ะ" พยาบาลเอ่ยถาม แล้วหันไปมองซ้ายแลขวา"เรื่องจริงครับ เธอเป็นอะไรเหรอครับ เอ่อ พอดีเธอเป็นลมที่กอง ผมอยู่ตรงนั้นพอดีครับ" ปุยเมฆไม่พูดอะไรยาว"ตามหมอเข้ามาในห้องค่ะ" หมอสาวเอ่ยบอก แล้วเดินนำหน้าซุปตาร์หนุ่มไปที่ห้อง เพราะไม่อยากให้คนแตกตื่นที่ซุปตาร์หนุ่มอยู่ที่นี่"คนไข้มีแฟนไหมค่ะ" หมอถามขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อเข้ามาภายในห้อง"ถามหาแฟนเธอทำไมครับ" ปุยเมฆเลิกคิ้วถามเพราะไม่เข้าใจว่าหมอจะถามหาแฟนของหญิงสาวทำไม เขาอยากจะตอบออกไปส่าเขานี้แหละคือแฟนของเธอ แต่เขาก็ไม่กล้า เพราะขนาดจะขอเธอเป็นจนป่านนี้แล้วยังไม่กล้าเอ่ยปากบอกเลย"คนไข้กำลังตั้งครรภ์อยู่ค่ะ" หมอเอ่ยตอบ"อะไรน่ะครับ! ท้องงั้นเหรอ" ปุยเมฆเบิกตากว้
ความจริงตกดึกปุยเมฆย่องเบาออกจากห้องพักของตัวเอง เดินออกไป มุ่งตรงไปทางห้องพักของหญิงสาวที่อยู่อีกฟากหนึ่งที่อดีตซุปตาร์ดังอย่างนรวิชญ์ได้จัดเตรียมไว้ให้ เพราะการถ่ายทำครั้งนี้เป็นเขาที่รับผิดชอบเองทั้งหมดเมื่อเดินมาถึงหน้าห้องของหญิงสาว ปุยเมฆรีบไขกุญแจเปิดเข้าไปทันที อย่างไม่รอช้า เพราะเกรงว่าคนอื่นจะมาเห็นเข้า ร่างสูงย่องเข้าไปอย่างเบาๆ หาคนที่หลับสนิทอยู่บนที่นอน โดยไม่ได้รู้ถึงผู้บุกรุกเข้ามาเลยแม้แต่น้อย ชายหนุ่มมุดตัวเข้าไปในผ้าห่มผืนหนาคว้าตัวหญิงสาวเข้ามาไว้ในอ้อมกอดของตนทันที"อื้อ..." เสียงร้องอู้อี้ของหญิงสาวประท้วงขึ้นมา เมื่อร่างกายถูกรบกวน"ชูว์...อ้วนครับ" ร่างสูงกระซิบที่ข้างหูของหญิงสาว"พี่เมฆ มาได้ยังไงค่ะ" หญิงสาวถามขึ้นทันที เมื่อพบว่าคนที่ขึ้นมานอนกอดเธอนั้นเป็นใคร"อ้วนลืมไปแล้วเหรอครับ ว่าเค้ามีกุญแจน่ะ" เสียงพูดบอกเบาๆที่ข้างหู"แล้วมาทำไมดึกขนาดนี้ค่ะ ข้าวจะนอน" หญิงสาวงัวเงียวถามออกไป"คิดถึงอ้วนครับ นอนคนเดียว เค้านอนไม่หลับเลย" ร่างสูงเอ่ยตอบ พร้อมกับกอดกระชับแน่นขึ้น"นอนเฉยๆได้ไหมค่ะ วันนี้ข้าวเพลียมากจริงๆ" เสียงหวานเอ่ยบอก"ครับ...เค้าตามใจอ้วนน่ะ
ปุยเมฆ Come Backสามเดือนต่อมาวันนี้ครบกำหนดการกลับมาทำงานอีกครั้งของซุปตาร์หนุ่มอย่างปุยเมฆ และต้องเดินทางไปขึ้นไปทางภาคเหนือของประเทศอีกเช่นเคย"พ่อครับ...ให้ต้นข้าวพักอยู่กับเมฆไม่ได้เหรอ ทำไมต้องแยกห้องด้วย พ่อก็รู้ว่ากองนี้ผู้ชายเยอะ" ปุยเมฆเอ่ยถามบิดา เมื่อเข้ามาถึงที่พักที่ทางทีมงานจัดเตรียมไว้ให้"พ่อรู้ หรือลูกอยากให้คนที่กองรู้เรื่องความสัมพันธ์ของพวกลูกเหรอ ไม่ต้องห่วงหรอก พ่อแยกโซนของหนูต้นข้าวให้แล้ว" นรวิชญ์เอ่ยบอกลูกชาย และเหตุผลที่ต้นข้าวขอไว้ จึงทำตามที่ได้ตกลงกันไว้"ที่คุณพ่อ ยังพาคุณแม่มาอยู่ด้วยได้เลย""ถ้าอย่างนั้น ลูกก็ไปบอกกับทุกคนสิว่าลูกคือใคร""..." ปุยเมฆหน้างอคอตกทันที เพราะทำอะไรไม่ได้"อ่ะ..." นรวิชญ์ยื่นกุญแจห้องพร้อมกับคีย์การ์ดให้แก่ลูกชาย"อะไรครับ" ปุยเมฆเลิกคิ้วมองอย่างสงสัย"กุญแจไง...หรือไม่เอา""กุญแจ! ของผมก็อยู่นี้ไงครับ" ปุยเมฆเอ่ยบอก พร้อมกับชูของตัวเองให้ดู"..." นรวิชญ์จ้องหน้าลูกชาย"อ๋อ...ขอบคุณครับคุณพ่อ รักคุณพ่อที่สุดเลย" ปุยเมฆคิดอยู่สักพัก เมื่อนึกขึ้นได้รีบคว้ากุญแจมา พร้อมกับสวมกอดพ่ออย่างดีใจ"น้อยๆหน่อย ไม่งั้นพ่อจะไปประกาศให้ท
ที่ปรึกษารุ่งเช้า!ต้นข้าวลืมตาตื่นขึ้นมา ก็ไม่เห็นคนร่างสูงที่นอนข้างกายเธอมาตลอดทั้งคืนแล้ว เพราะว่าชายหนุ่มลุกออกจากห้องไปตั้งแต่เช้ามืดก่อนที่เธอจะตื่น"พี่เมฆตื่นเช้าจังเลยน่ะค่ะ รับกาแฟไหมค่ะ" หญิงสาวเอ่ยถามเมื่อเห็นชายหนุ่มนั่งอยู่บนเก้าอี้ห้องรับแขกของบ้าน"ไม่ครับ""แล้วพ่อล่ะค่ะ" หญิงสาวถามขึ้น ถึงพ่อของเธอ"อยู่สวนหลังบ้านครับ ส่วนน้ำก็ออกไปแต่เช้าแล้ว" ชายหนุ่มเอ่ยตอบหญิงสาวกลับไป เหมือนว่าที่นี่คือบ้านของตน"ถ้าอย่างงั้น ข้าวไปทำอาหารเช้าก่อนน่ะค่ะ" ต้นข้าวเอ่ยบอก แล้วเดินไปที่ครัว"..." ส่วนปุยเมฆก็ได้พยักหน้ารับหญิงสาวมัวแต่งัวเงียอยู่กับการทำอาหาร โดยไม่ได้สนใจคนร่างสูงเลย"ทำอะไรอยู่ครับ อื้ม หอม น่ากินจังเลย" ร่างสูงเดิมมาสวมกอดหญิงสาวจากทางด้านหลัง แล้วแอบหอมแก้มหญิงสาวไปทีหนึ่ง"พี่เมฆ! นี่มันแก้มข้าวน่ะค่ะ ไม่ใช่กับข้าว กินไม่ได้ค่ะ" หญิงสาวรีบเอามือข้างหนึ่งลูบแก้มเธอ แล้วหันไปต่อว่าคนร่างสูง แล้วหันมาสนใจกับอาหารข้างหน้าต่อ"ก็กินมาแล้วทั้งคืนนี้ ลืมแล้วเหรอครับ" ปุยเมฆแกล้งแหย่ขึ้นมา"พี่เมฆ ปล่อยข้าวก่อน แล้วถอยออกไปได้แล้วค่ะ" หญิงสาวเอ่ยบอกเพราะเธอไม่ถนัด